1. “LA NARRATIVA COMO TEXTO EXPERIENCIAL:
INCLUIRSE EN EL TEXTO” ARTIKULUAZ HAUSNARTZEN
Praktikak ez dira erronka erraza eta askotan testuinguru arrotz
zein presiopeko honetan ez da espero genuen ikaskuntza ematen. Askotan
ikasgelara sartu eta pertsona ezezagun ugarirekin egiten duzu topo, dena
berria da, ez dakizu non sartu zaren eta testuinguru hori zure egin eta
zentzua ematea kosta egiten da. Tutore bakoitzaren arabera ikasgelan
izan beharreko rola ezberdina da, askotan ez dakizu nola jokatu, ez dakizu
zure iritzia eman beharko zenukeen ala ez, baina tira, egunak aurrera joan
ahala zure lekua bilatzen saiatzen zara. Hala ere, zure lekua eta zentzu
emate hau guztiz mugatua dago, “ez zara irakaslea, praktikalaria baizik”.
Ondorioz, praktikalariok eskolara joatean ez dakigu gure jardunari zentzua
ematen nondik hasi ezta nola egin ere. Ildo honetatik, Anna Richartek
esperientziaren narrazioaren alternatiba eskaintzen digu.
Richartek aztergarria izan daitekeen ekintza esperientziala “hartu”
eta honen narrazioa idazteko gonbitea egiten du, irakasle hasi berrientzat
guztiz baliagarria izan baitaiteke. Narrazioaren bidez praktikalari gisa
dugun kokalekuaz hausnartu eta kokaleku hau baztertzera laguntzen digu.
Izan ere, kontaketaren bidez, gure mugak identifikatu, honen inguruko
kontzientzia eta hausnarketa bultatu eta gure burua irakasle gisa
definitzera eramaten gaitu. Horrela gure ahotsa eraikitzen joaten gara,
bakoitzaren hezitzaile identitatea eraikiaz.
Hala eta guztiz ere, idazketa ez ezik, egon badaude beste narrazio
molde batzuk irakasle hasi berrioi askozaz baliagarriagoak
gerta dakizkigukeenak, nire ustetan
2. behintzat. Izan ere, askotan eskolatik irten eta egunerokoa idazteko ez
dugu denbora nahikorik edo ez dakigu zer/nola idatzi eta lanak pilatzen
joaten zaizkigu. Gainera, askotan, idazten ditugun iritziak bakarrik idazten
ditugu eta ez ditugu elkarrekin konpartitzen edota eraikitzen. Ondorioz,
neronek, lagun artean irakasle ikasketak egiten dabiltzan kideekin egunero
eztabaidatzeak askoz gehiagorako balio izaten dit. Gaztetxean esaterako,
irakasle taldea elkartzean uneoro gure esperientiak elkarbanatzen ditugu
eta izan ditzakegun sentimenduak elkartrukatu eta bata bestearen lekuan
jartzen gara. Gainera, ahozkotasun espontaneo honek momentuko
eztabaida sortu eta identitatearen eraikuntza sendoagoa eta
justifikatuagoa sortzera eramaten gaitu.
Horrenbestez, askozaz baliagarriagoa ikusten dut praktiketan
gabiltzanean memoria, narrazio, hausnarketa indibidualak alde batera utzi
eta esperientzia elkarrizketa bidez (bileretan) konpartitu eta ikaskuntza
kooperatiboari bide ematea.
