Presentación sobre algunhas aplicación dos avances cientificos

1. BIOTECNOLOXÍA

3. CLONACIÓN DUN XENE En 1972 Herb Boyer e Stanley Cohen fixeron o primeiro experimento de enxeñaría xenética, ou clonación dun xene, ao introducir información xenética humana no interior dunha bacteria para que esta fabricase proteinas humanas. Inseriron un fragmento de ADN nun plásmido que despois introduciron nunha bacteria usándoa como “factoria”. É dicir, como fábrica dunha proteína humana e non dunha proteína bacteriana

4. PRODUCIÓN DE INSULINA A enxeñaría xenética pode aplicarse para producir biosinteticamente proteinas exactamente iguaís ás que fabrica o noso organismo. Un exemplo é a insulina empregada no tratamento da diabetes

5. ORGANISMOS TRANSXÉNICOS A biotecnoloxía permítenos xerar variantes de interese seleccionadas mediante mellora xenética introducindo na especie un xene que non é propio dela. Os organismos transxénicos son organismos modificados xeneticamente (OMX) que portan un xene estraño ( transxene )

6. CÉLULAS NAI Son células non diferenciadas susceptibles de converterse en células doutros tipos de tecido: células cardíacas, da pel, etc. A importancia radica na posibilidade de fabricar tecidos e, no futuro, órganos coa mesma información xenética do individuo, co que se evitarían así problemas de rexeitamento

7. REPROGRAMACIÓN CELULAR As células nai inducidas foron descubertas en 2007 por James Thomson a partir de células adultas da pel porque estas teñen unha reprodución ´máis fácil e rápida. Ademais, son células de maior tamaño, o que facilita a súa manipulación. Isto evita a utilización de embrións, que pode presentar problemas éticos

9. TERAPIA XENÉTICA A terapia xénica está encamiñada a lograr curas definitivas das deniminadas enfermidades hereditarias. Esta terapia consiste na inclusión de xenes no corpo do paciente co fin de solucionar algunha deficiencia do seu xenoma. Podemos dicir que un xene “normal” se insire nas células do órgano defectuoso do paciente para substituir un xene que non funciona normalmente. Esta terapia xéica pode aplicarse de dous xeitos: in vivo ou ex vivo Na técnica in vivo introdúcese no paciente o ADN recombinante co xene correcto mediante un liposoma ou un virus. Na técnica ex vivo extráense células do paciente, cultivanse co ADN recombinante desexado e despois as céluls modificadas Vólvense introducir no paciente.