De Nubische beschaving is een van de oudste ter wereld en heeft een boeiende ontwikkeling doorgemaakt. Het oude Nubië had goudmijnen én het gebied lag aan de belangrijkste handelsroute met de rest van Afrika. Via Nubië was er een levendige handel met landen rond de evenaar. Zo’n 2500 jaar geleden hebben de Nubiërs over Egypte geregeerd. In die periode van de “zwarte farao’s” heeft het faraonische Egypte een enorme opbloei gekend. Er zijn vele Nubische tempels uit die tijd. Omdat geen geschreven taal is overgeleverd en het Nubisch slechts als gesproken taal heeft overleefd, is naar deze cultuur weinig onderzoek verricht. De laatste jaren verandert dat. Door de bouw van de Aswandam in opdracht van de Egyptische president Nasser verdween in 1964 het oorspronkelijke Nubië. Zo'n 600 Nubische dorpen verdwenen onder het water van het Nassermeer (of "Lake Nubia", zoals het grootste stuwmeer van Afrika in Soedan wordt genoemd).
Ruim 100.000 Nubiërs werden geëvacueerd. Over hun lot is veel minder bekend dan over de Nubische tempels, die ook onder water dreigden te verdwijnen, maar door een spectaculaire internationale reddingsactie, gecoördineerd door UNESCO zijn verplaatst naar hoger gelegen gebieden.
11. Antropologie van de Nubiërs
Nassermeer : gevolgen Nubische gemeenschap
• De Nubische dorpen verdwenen onder het water.
• 50.000 Nubiërs geëvacueerd naar Egypte. Nieuw bestaan opbouwen
noordelijk van Aswan. Vergelijkbaar aantal in Soedan
18. Antropologie van de Nubiërs
Nassermeer : gevolgen Nubische gemeenschap
Van eenzame rust in geïsoleerde dorpen aan Nijl naar stenen huisjes in
woestijn
Ver weg van de Nijl, die altijd economische en sociaal-culturele leven had
bepaald
Nieuwe huizen bij Kom Ombo (40 km noord van
Aswan)
19. Antropologie van de Nubiërs
Nubian ceremonial life:
studies in Islamic
syncretism and cultural
change
20. Antropologie van de Nubiërs
Algemene kenmerken
Nubiërs staan bekend als
eerlijk.
Werkten (daarom) vaak als
bedienden bij rijke families
Religie speelt een belangrijke
rol
Nubiërs leven vaak dicht bij en
met de natuur
Gemeenschapsleven heel
21. Antropologie van de Nubiërs
Sociale leven:
Duaal: vrouwen en mannen hebben ieder eigen sociale leven
Vrouwen leven in twee sociale groepen: familie - vriendinnen.
Groepsdoelen: sociaal-economische steun – informatie delen
Mannen ook eigen groepen. Werk, sociaal-economisch, vrienden,
familie
Sociale controle groot, nog meer voor vrouwen (eer van de
familie)
Via informatiewisseling tussen netwerken
Veel sociale verplichtingen
52. Antropologie van de Nubiërs
Nubische gemeenschap 21e eeuw
Werk: grote steden, midden – oosten, toerisme
Dictatuur Mubarak: Afrikaanse minderheid,
discriminatie
Cultuur: deels vermengd met Egyptische
Taal: idem
Muziekcultuur wél bewaard gebleven én bloeiend
53. Antropologie van de Nubiërs
Nubische gemeenschap 21e eeuw
Nubische muziek: Hamza el-Din
Componeerde voor de oud als soloinstrument.
Bespeelde ook de tar, een slaginstrument in felucca‟s veel gebruikt
Van invloed geweest op folk muziek in VS. Emigreerde daar heen.
Bekende albums: “Music Of Nubia” en “Escalay: The Water Wheel”.
54. Antropologie van de Nubiërs
Nubische gemeenschap 21e eeuw
Nubische muziek: Mohamed Mounir
• geboren in Aswan 1954
• Mateloos populair
• Popmuziek georiënteerde stijl
• Egyptische en Afrikaanse muziekstijlen
• Ook geïnspireerd door reggae en jazz
•Teksten vaak sociaal en politiek.
• Ook bekend als filmacteur
http://www.youtube.c
om/watch?v=mY4S7
FTyewM
http://www.youtube
.com/watch?v=BLrK64dLVo
55. Antropologie van de Nubiërs
Nubië in de 21e eeuw
Na de revolutie
•Vrijheid van meningsuiting
•Emancipatie
•Land terug?
•Eigen politieke partij
De dammen die vanaf begin 20e eeuw in de Nijl bij Aswan werden gebouwd, hebben een onomkeerbare impact gehad op de Nubische gemeenschap.Waarom die dammen? Vroeger overstroomde de Nijl elk jaar in de zomer. Die overstromingen lieten vruchtbaar slib achter op de oevers van de Nijl, wat ideaal was voor de landbouw.De overstromingen waren echter ook onvoorspelbaar en richtten vaak veel schade aan. Daarom wilde men dit beter beheersen en ook irrigatie mogelijk maken.De Engelsen begonnen in 1899 met de eerste dam, die was in 1902 klaar. Omdat dit niet voldoende bleek is de dam 2 x verhoogd.
In 1946 overstroomde de dam bijna. Toen werd besloten om 7 km zuidelijker een nieuwe dam te bouwen.Het plannen en voorbereiden begon al direct na de staatsgreep door president Nasser, in 1952.De VS bood veel financiële hulp aan. Maar toen Egypte officieel de Volksrepubliek China erkende, werd die Amerikaanse steun ingetrokken. Egypte ging alleen verder met het project, maar kreeg vervolgens steun van de Sovjet-Unie, die zo invloed in Afrika wilde krijgen.O.a. Machines en ingenieurs kwamen uit dat land en een Russisch instituut is verantwoordelijk voor het ontwerp van de high dam.Het vriendschapsmomument (een lotusbloem) bij de dam herinnert aan die Egyptisch-Russische samenwerking.
Maximaal 11.000 m³ water kan per seconde door de dam worden gesluisd. Veel dorpen konden voor het eerst van elektriciteit worden voorzien. Er ontstond een visindustrie rond de meren, en de gevaarlijke overstromingen of droogte perioden kwamen niet meer voor. De landbouw kan hierdoor gewoon doorgaan.Problemen: Het Nassermeer is aan het dichtslibben, en zal binnen vijfhonderd jaar een slibvlakte geworden zijn.De Nijldelta zal uiteindelijk wegeroderen aangezien de oevers niet meer worden versterkt met nieuw slib. Het noordelijke deel van de Nijl zal brak worden, waardoor de hele regio onmogelijk meer gebruikt zal kunnen worden voor landbouw. De delta zelf heeft al het grootste deel van zijn vruchtbaarheid verloren door het gebrek aan vers vruchtbaar slib. De productie van bakstenen, waarvoor modder uit de Nijldelta wordt gebruikt, is aan het stilvallen. De erosie van de kustlijnen langs de hele oostelijke Middellandse Zee is aan het versnellen.Om de bodem toch nog vruchtbaar te houden worden jaarlijks enorme hoeveelheden kunstmest gebruikt, waardoor de bodem zwaar vervuild raakt. Verkeerde irrigatie zorgt voor een enorme verzilting van de bodem, een probleem dat nog eens versterkt wordt door het alsmaar verzilten van het Nijlwater. Het hele ecosysteem in de Nijl is aan het uiteenvallen.De constructie van de dam zorgde ook voor politieke problemen: het Nassermeer is enorm, en bijna de gehele Egyptische bevolking leeft in de Nijlvallei. Zou deze dam breken, dan zou een groot deel van Egypte overstroomd worden. Tijdens de Jom Kipoeroorlog had de Israëlische luchtmacht dan ook plannen om als noodplan deze dam te vernietigen.
In 1959 kreegde UNESCO een verzoek van de Egyptische en Soedanese regering om hun landen te helpen bij de redding van de bedreigde monumenten en sites. UNESCO deed daarop in 1960 een oproep aan de lidstaten voor een internationale campagne voor het redden van de monumenten van Nubië. 50 leden participeerden, financieel en door expertise van archeologen en ingenieurs beschikbaar te stellen.Resultaat was a) de registratie en b) de opgraving van de honderden sites, het herstel van duizenden voorwerpen en de berging en verhuizing van een aantal belangrijke tempels naar hoger gelegen gronden. De beroemdste zijn de tempelcomplexen van Abu Simbel en Philae.De succesvollecampagne eindigde op 10 maart 1980.
Die campagne werd afgerond met de oprichting van het Nubisch Museumin Aswan. Veel objecten die gered zijn uit het meer liggen daar tentoongesteld. De architectuur van het museum is afgeleid van de traditionele Nubische dorpsarchitectuur, zoals het was langs de Nijl voordat het gebied werd overstroomd door het Nassermeer.
De 42 Nubische dorpen verdwenen onder het water. 50.000 Nubiërs geëvacueerd naar Egypte. Nieuw bestaan opbouwen noordelijk van Aswan. Vergelijkbaar aantal in het noorden van Soedan
3 miljoen dadelpalmen onder water. Belangrijkste inkomstenbron! Werden voor van alles gebruikt: voedsel, om te bouwen, decoratie en vele huishoudelijke spullen, zoals bedden, matten, dakbedekking, touw etc. compensatie per boom: Egypte: 15 piaster. Sudan: 5 SP
De Nubiërs hebben een speciale reputatie bij buitenstaanders: ze worden gekenmerkt als eerlijk, luchthartig en gericht op samenwerking. Dit specifieke beeld van Nubië en de Nubiërs ontstaat uit de structuur en functie van de Nubische samenleving en haar aanpassing aan de omgeving langs de oevers van de Nijl. Geweld en vijandigheid wordt niet geassocieerdmet dit land en zijn volk. Die basis van de geweldloze, vreedzame kwaliteit van Nubische dagelijks leven kan alleen verklaard worden als we begrijpen het Nubische bestuursvorm. Die betreft economie en ecologie, alsmede verwantschap en de waarden en houding daarmee als basisvoorwaarden van het dagelijks leven.
Een belangrijk aspect van de Nubische gemeenschap was coöperatief eigendom door leden van verschillende families en zelfs dorpen van het waterrad , de palmbomen van de velden en het vee. Beperkte economische middelen dwongen de Nubiërs om samen te werken in plaats van ruzie te maken over de rechten en aandelen. Deze beïnvloedde ook de noodzaak van sociale relaties en interacties. Aandelen in eigendom konden namelijk niet worden verkocht, maar moesten worden nagelaten. Daarom was het in het belang van de eigenaar van een deel van een waterrad en dus van een deel van de gewassen op het land dat daarmee werd geïrrigeerd, om een deel van het land en het waterrad te verwerven. Hij zou proberen dit te bereiken door uithuwelijken van zijn zoon met de dochter van de landeigenaar zodat de bruid een deel van de grond zou meebrengen voor de familie van de bruidegom.
In de jaren ‘30 van de vorige eeuw werden veel Nubische dorpen langs de Nijl al verlaten. Sommige Nubiërs gingen in het noorden wonen, waar de regering hun land ter beschikking had gesteld. Daar bouwden ze nieuwe dorpen in traditioneel Nubische stijl. De meesten bleven echter op hun vertrouwde grond langs de Nijl wonen en verplaatsen zonodig naar hoger gelegen gebieden.De mannen gingen vaak elders op zoek naar werk. De vrouwen bleven met de ouderen en de kinderen achter en zorgden voor de lokale economie, terwijl de mannen slechts af en toe thuiskwamen.
Het land het dichtst bij de rivier is intens gekweekt en geïrrigeerd; groenten werden zelfs geplant aan de stam van dadelpalmen en fruitbomen om landgebruik te maximaliseren. In de oudheid was het telen van gewassen alleen mogelijk tijdens de vroege herfst, na de zomerregen en nadat de oevers van de Nijl waren overstroomd. Als het water zich geleidelijk terugtrok, hadden boeren steeds minder water op de velden, waadoor er dus niets meer zou kunnen worden gekweekt tot het volgende jaar. Met de uitvinding van de saqia (het door een os gedreven waterrad) in de Romeinse tijd (ca. 500 na Chr.) kon een stuk land zelfs worden geïrrigeerd tijdens het droge seizoen en dit resulteerde in een beperkte maar continue opbrengst van gewassen. Deze nieuwe irrigatietechniek had belangrijke impact: Op de landbouw, die nu op meerdere plaatsen kon worden bedreven, verder van de Nijl Meerdere gewassen konden worden verbouwd, bijv. katoen en sesam. Er kon het hele jaar door worden verbouwd en geoogst Er ontstonden meer nederzettingen verder weg van de Nijl
Bed, gemaakt van hout en palmbladeren en koeienhuid. Geen gebruik van spijkers, lijm of verf. Duurzaam!
Nubische huizenWaarom blauw .... En geel?Nubische erf van binnenuit het onderste derde deel wordt meestal geel geschilderd en tweederde Alawieten blauw. Nubiërs houden van natuur en (dus) niet van muren ... De hemel en de aarde zijn de grenzen. De muren zijn “monsters” en worden daarom bedekt. Zo voelt u binnen de muren van het erf niet eens de aanwezigheid van die muren. De kleur van de hemel en daaronder de Nubische zandkleurige steen maakt deel uit van het uitgestrekte universum, de aanwezigheid van de muren worden dan niet gevoeld.Kleuren: Nubiërs willen eigenlijk buiten leven, en houden dus niet van muren. Daarom worden de huizen vaak blauw geverfd, zodat je bijna niet het verschil ziet met de lucht. Vaak zie je ook een lichtbruine rand aan onderkant, die overgaat in de kleur van het zand op de grond.
DadelpalmenVeeWaterGoudGewassenKoptisch kruis:
Het leven in Nubië werd gedomineerd door ceremoniële activiteiten. Deze zijn beschreven door dr. John Kennedy in "Nubian ceremonial life" De hoeveelheid tijd, moeite en geld besteed aan die ceremonies was zo groot dat het niet overdreven is om te zeggen dat rituele activiteiten het Nubische culturele leven bepaalden.Het is ook duidelijk dat de ceremoniële kenmerken van het Nubische leven eeuwenlang werden aangepast aan nieuwe invloeden en dat men zeer ontvankelijk was voor ideeën en praktijken van elders.Deze tendens van assimilatie in ceremonies weerspiegelt de intense betrokkenheid van de Nubiërs met het bovennatuurlijke. Als buitenstaanders dit complexe rituele systeem niet echt tot zich door laten dringen, kan men het gedrag en de cultuur van de Nubiërs en de betekenis van de veranderingen voor hen niet goed begrijpen.
KunstDe kunstvormen in het oude Nubië zijn onderverdeeld in drie categorieën: gebruiken, decoratief en symbolisch. De utilitaire kunst onder het maken van platen, matten, ventilatoren en potten uit materiaal beschikbaar in de omgeving, zoals stro en klei. Vrouwen beoefend deze kunstvorm. Felle kleuren onderscheiden de Nubische vorm van andere Egyptische of Soedanese platen of potten. Na de verhuizing is deze kunstvorm verdwenen omdat het keukengerei op de markt wordt gekocht. De decoratieve kunst was voornamelijk afkomstig van kralen kettingen en armbanden. Bruidegoms en bruiden gebruikten deze ornamenten om zichzelf te verfraaien. Sinds de verhuizing, vervangen moderne decoratieve sieraden, waaronder zilver en goud, deze items. Vrouwen maakten traditioneel kettingen van kralen. Vandaag de dag wordt een commerciële versie van deze kettingen verkocht op de markt. De symbolische kunst is zichtbaar op muren en deuren. Reliëf decoratie was typisch op Nubische huizen. Iconen van dieren werden gemaakt om huizen te beschermen tegen het boze oog. Na de verhuizing werden opgehangen decoraties vervangen door geschilderde. De meeste schilderingen hebben religieuze motieven, sommige geven aan dat iemand in het huis onlangs de heilige plicht van de bedevaart naar Mekka heeft volbracht.
Amuletten, charmes en talismannenNubiërs gebruiken amuletten, charmes en talismannen voor geluk en bescherming tegen het boze oog. Sommige zijn geschilderd op muren in de vorm van schorpioenen. Sommige zijn gemaakt van gevlochten kralen, schelpen of haar die hangen op de palen van het bed of hang dik aan het plafond. Manden zijn gemaakt van palmtakken en versierd met witte schelpen, kunnen opknoping van het plafond hebben dezelfde functie.Hun kunst weerspiegelt Nubische cultuur; veel van haar symbolen en motieven zijn betekenisvolle wijze van volkstradities en bijgeloof. Ze kunnen worden gezien in tatoeages en muurschilderingen die de gevels en de entree hallen van vele huizen ingericht. Deze symbolen terugkomen in de ontwerpen van kralen werk en allerlei manden, platen en matten ... enz. decoratieve motieven hebben vaak een morele of magische betekenis: een zwaard staat voor moed en heldhaftige prestaties. Sterren en halve maan zijn islamitische symbolen van goed voorteken, ook de zwarte kat. Kraaien en uilen dragen slechte voortekenen. Rozen en bloemen in het algemeen staat voor vriendschap en liefde, de appel voor vrouwelijke aantrekkingskracht, de schildpad voor nietsdoen, de kameleon voor verandering en een kruik en een gebedskleed voor zuiverheid en kuisheid
Ceremonies. Nubische ceremonies kunnen worden onderverdeeld in drie soorten: de rite de passage, de religieuze ceremonies, en de agrarische rituelen. Deze laatste zijn volledig verdwenen uit de Nubische cultuur. Het gewas (dadels m.n.) werd gevierd. Deze worden veel minder geteeld als gevolg van veranderingen in het milieu en in de nieuwe nederzettingen.De rite-de-passage vieringen zijn de doop (Subu), geboorte, besnijdenis voor mannen en vrouwen, het huwelijk en de dood. De religieuze ceremonies zijn de zeven belangrijkste islamitische feesten: al-Fitr, het feest aan het einde van de vastenmaand; pelgrimage feesten, al-Adha, het feest dat na de pelgrimstocht naar Mekka volgt; Lilat al-Qadar, het vieren van de nacht van de eerste openbaringen van de eerste koranvers; Isra 'Wal Mirag, ter herdenking van de nacht dat de profeet Mohammed vluchtte naar Jeruzalem, en van daar naar de zevende hemel, tot de vijf zuilen van de islam vast te stellen; al Sana al-Higriah, het Islamitisch Nieuwjaar en mulid al-Nabi, de profeet verjaardag. In al deze vieringen wordt op drums gespeeld en worden religieuze liederen voorgedragen tijdens de duur van het feest, dat kan worden uitgebreid tot veertien dagen. Na de verhuizing, zijn de ceremonies in het algemeen beperkt tot de dorpen, waar de huizen dicht bij elkaar werden gebouwd. Ook, als gevolg van stijgende kosten, werden de vieringen korter.Eeuwenlang hielden de Nubiërs langdurige religieuze en agrarische ceremonies. Als gevolg van de verhuizing, zijn de ceremonies ingekort en nu beperkt tot de dorpen. Tijdens deze ceremonies, uiten de Nubiërs zich door middel van zang, dans, en het slaan op slagwerk.
Religieuze overtuigingen en gebruiken. De Nubiërs zijn soennitische moslims die geloven in een God en zijn profeet Mohammed, in de engelen geschapen door God, in de profeten door wie zijn openbaringen werden gebracht aan de mensheid, in de Dag des Oordeels en de individuele verantwoordelijkheid voor acties, in volledige gezag Gods’ meer dan menselijk lot en in het leven na de dood. Zij volgen ook de vijf pijlers van de islam. In de islam is er geen hiërarchische gezag, geen priester of sjamaan. De islam biedt ruimte voor vermenging met de lokale traditie. In Nubia dit wordt proces van vermenging uitgedrukt in het animisme, dat overheerst langs de Nijl en in de activiteiten van de lokale Shuyukh (enkelvoud shaykh), die regelen de dagelijkse zorgen over de gezondheid, vruchtbaarheid en het huwelijk.De jaarlijkse islamitische ceremoniële cyclusDe jaarlijkse islamitische ceremoniële cyclus toonde ook aan de rivier gerelateerde activiteiten:Ashura en de rivierAshura is een islamitische ritus gehouden op de tiende dag van de Arabische maand Muharram ter nagedachtenis van het martelaarschap van de kleinkinderen van de profeet. Vrouwen en kinderen verbrandden touwen in het donker en renden naar de rivier. Samen verzamelde men een aantal stenen. Het aantal stond symbool aan het aantal gezinsleden. Men vroeg hen de zegen van de rivier.De Mawlid en de rivierDe Mawlid is een islamitische ceremonie op de verjaardag van een sjeik. De keswa (doek bedekt voor het heiligdom in een Sheikh, graven) werd in een processie naar de rivier gedragen. De mannen doken er mee in de rivier en de vrouwen persten het water uit de doek voor iedereen om te drinken en om te zegenen.
De agrarische rituelenzijn volledig verdwenen uit de Nubische cultuur. Het gewas (dadels m.n.) werd gevierd. Deze worden veel minder geteeld als gevolg van veranderingen in het milieu en in de nieuwe nederzettingen.
De geboorte ceremonie (sebu) voor de baby vond plaats drie, vijf of zeven dagen na de geboorte. Elke dag tot de sebu werd alles dat werd gebruikt voor de moeder of de baby opzij gelegd in een grote schaal rechts van de moeder, met inbegrip van voedsel gegeven aan de moeder en ook parfum en henna. Kohl werd gebruikt voor de ogen van de baby. Het touw waarmee de navelstreng werd afgebonden en een kopje water en suiker, waaruit de baby kon drinken.Geboorte en de rivierOp de veertigste dag na de geboorte ging de moeder met de baby naar de rivier. Het gezicht van de baby werd gewassen, de handen en de benen in de rivier en vulde vijf liter blikken met water zodat ze haar Arbain-bad thuis kon nemen (veertigste dag), een ritueel dat er uit bestond veertig blikken water over zichzelf heen te gooien. Het water dat werd gebruikt voor dit ritueel werd verondersteld om gezegend te worden.
Huwelijk en de rivierOp de middag van de trouwdag zat de bruidegom op een mat en werden zijn handen, voeten en voorhoofd met henna (rood-bruin kleurstof) geverfd. Daarna ging hij naar de rivier en waste de henna van zijn handen, voeten en voorhoofd, omdat wassen in de rivier zou helpen om de bruidegom in staat te stellen om kinderen voort te brengen en voor hen te zorgen. Vruchtbaarheid was een van de belangrijkste betekenissen die men zag in verband met de rivier.
Een Nubische vrouw draagt normaal gesproken veel sieraden, over haar hele lichaam. Rond de hals draagt zij twee lijnen van kettingen, bekroond door twee lijnen van sieraden, het dragen van de Goddelijke Naam van Allah. Op het voorhoofd is een sieraad met een koranvers met een grote paar oorbellen hangend aan het bovenste gedeelte van beide oren, een tweede paar aan het onderste deel en een derde daar tussen. De enkel is versierd met een zilveren enkelbandje en haar vingers met zilveren ringen. Een Nubische vrouw versiert zichzelf ook met tatoeages, meestal in de vorm van een moedervlek op de wang, een halve maan op het voorhoofd of een lijn getrokken van de lip tot aan de kin of door het kleuren van de onderwereld lip.De Nubische vrouw staat bekend om gebruik van henna en parfums.
Zoals in de meeste delen van de Nubia duurde rouw drie dagen. Mannen zitten meestal in een grote houten loods op een mat (een hasira), terwijl de vrouwen, hetzij op het terras aan de voorzijde van het huis hetzij in de kamers zaten. Op de derde dag werden charitatieve giften, in de vorm van voedsel of nieuwe doeken, uitgedeeld aan de armen. Daarmee eindigde de periode van rouw. Net als in alle andere delen van de Nubia, werd door de familieleden en vrienden van de nabestaanden bijgedragen aan de gelegenheid, hetzij door kleine contante betalingen hetzij met geschenken van suiker en koffie. Bovendien draagt elk hoofd van een familie in het dorp bij aan het voedsel voor de gasten door het meebrengen van etenswaren voor de maaltijd.De dood en de rivierHet dodenritueel in verband met de rivier vond plaats op twee verschillende dagen: eenmaal op de middag van het overlijden en later nogmaals (Kobar dag). Op beide dagen vrouwen gingen naar de rivier samen en wasten hun gezichten. Na het wassen zaten ze een paar minuten bij de rivier, met hun gezichten nog nat. Dit hielp het lijk om te ontspannen in zijn graf en om het lichaam van de overledene af te koelen.Dood en hiernamaals. Nubische tradities met betrekking tot de dood volgen de islamitische leer. Bij de dood moet het lichaam worden gewassen, gekleed, verpakt in witte doek en op de juiste wijze begraven (het gezicht gericht naar Mekka) voor de eerste zonsondergang. Voor vrouwen, is de mat waarop de overledene werd uitgevoerd tot het graf "in de schaduw met bogen van palmtakken waarover een rode zijde doek gedragen door vrouwen op bruiloften werd gelegd" (Dafalla 1975, 54).
Er worden pogingen ondernomen om de Nubische taal te behouden. Er wordt momenteel een Nubisch woordenboek ontwikkeld en er worden Nubische academies voorbereid.Aan de universiteiten van Dongola en Khartoum wordt binnenkort les gegeven in de Nubische talen.