Deze Chinese strip over Norman Bethune in China, werd uitgegeven door Ordeman in 1976. De Franse, Engelse, Duitse, …. Versies werden uitgeven in Pekin in 1975. Men kan zich vandaag misschien ergeren of zijn schouders ophalen voor dit “heiligen”leven. We kennen de biografie van Norman Bethune en de films met Donald Sutherland. Daarin leren we Norman Bethune kennen als een gedreven maar moeilijk man. Een man met een groot hart maar ook met vreemde nukken… Deze strip heeft in de eerste plaatse een opvoedkundige taak. Aan de arbeiders en arme boeren in het China van Mao leren wat internationalisme is. Dit beeldverhaal inspireerde ook miljoenen dokters op blote voeten. De dokters op blote begeesterden ook de dokters van Amada-PVDA om Geneeskunde voor het Volk af te dwingen in België, strijd te voeren voor gratis geneeskunde en socialisme. De leuze van Mao “Dien het volk” blijft vele dokters in België motiveren. Dergelijke strips waren enorm populair in het China van Mao. Vele van die strips werden in de jaren zeventig uitgegeven door de uitgeverij voor vreemde talen in Pekin. Artistiek zijn ze (meestal) van hoge kwaliteit, een mengeling van socialistisch realisme en oosterse esthetica (bijvoorbeeld in de compositie van het beeld) Om de prijs te drukken werden ze meestal in het zwart wit uitgegeven. Hetgeen het grafisch en dramatisch karakter ten goede komt.

1. NORMAN BETHUNE IN CHINA
Over de daadwerkelijke bijdrage van een
Canadese dokter aan de Chinese revolutie
Deel 1
Aangepast door Chung Chih-cheng
Illustraties van Hsu Jung-chu, Hsu Vung. Ku lien-tang en Wang Yi-sheng
Ordeman Drukkerij/Uitgeverij Rotterdam Maart 1976

2. 1. In het begin van het jaar 1938 kwam Norman Bethune in China aan.
Hij was uitgezonden door de Kommunistische Partij van Canada en de
Verenigde Staten van Amerika om mee te helpen in de Verzetsoorlog tegen
Japan.

3. 2. Na een reis vol ontberingen en gevaren bereikte kameraad Bethune Jenan, de
wieg van de Chinese revolutie. Dat was eind maart. Overal waar hij rondkeek zag hij
het bruisende revolutionaire enthousiasme. Hij was diep onder de indruk en zei:
"Hier in Jenan heb ik eindelijk het nieuwe China gezien!"

4. 3. Kort na zijn aankomst in Jenan ontmoette Bethune voorzitter Mao, de grote leider
van het Chinese volk. Ze voerden een vriendschappelijk gesprek.

5. 4. Het was al diep in de nacht. Kameraad Bethune was net terug van de voorzitter. Hij
was te opgewonden om de slaap te kunnen vatten. Hij schreef in zijn dagboek: "Nu
begrijp ik waarom Mao Tsetung zo'n indruk maakt op iedereen die hem ontmoet. Die
man is een reus! Hij is een van de grote mannen die nu leven. "

6. 5. Kameraad Bethune is gereed om naar het front te gaan - het Shansi-Chahar-Hopei
Grensgebied. Hij is gekleed in het uniform van het Achtste Marsleger en hij denkt aan
de afspraak die hij met Mao Tsetung heeft gemaakt. Op de dag dat hij vertrok wees de
partij hem een lijfwacht en een adjudant toe. Maar Bethune zei ontroerd: "Er zijn
meer kameraden nodig aan het front. Alleen deze "Kleine Duivel" gaat met mij mee."

7. 6. Kameraad Bethune moest een grote omweg maken voor hij een veerboot over de
Gele Rivier vond. Bezorgd omklemde hij zijn medicijnen en instrumenten toen zij de
rivier overstaken.

8. 7. Twee maanden later, op 17 juni bereikt Bethune het Shansi-Chahar-Hopei
Grensgebied na een reis vol ontberingen over bergen en rivieren. Hij werd hartelijk
ontvangen door de bevolking en de soldaten.

9. 8. Bethune kwam binnen en de eerste vraag die hij stelde was: "Waar zijn de
gewonden?" De kameraden drongen er bij hem op aan dat hij eerst een paar dagen
moest rusten. Maar dat wuifde hij weg met een glimlach: "Ik ben hier gekomen om te
werken en niet om te flierefluiten. Breng me alsjeblieft direkt naar de gewonden."

10. 9. De volgende morgen vroeg ging kameraad Bethune naar het hospitaal in het
achterland van het Militair Distrikt in het dorp Sungyenkou. Hij onderzocht er alle
gewonden zorgvuldig en sloeg er niet een over. Hij inspekteerde alle operatiekamers.
Het hospitaal dat hij aantrof was gebrekkig uitgerust en men kampte met een enorm
gebrek aan medicijnen. Maar hij was diep onder de indruk van de hard werkende
medische staf, die zelf zijn instrumenten maakte en fantastisch roeide met de riemen
die men had.

11. 10. Kameraad Bethune zei opgewonden: "De Chinese Kommunistische Partij heeft het
Achtste Marsleger geen superieure wapens gegeven, maar revolutionaire strijders die
zijn gestaald in de Lange Mars. Als zulke mensen de ruggegraat van de revolutie
vormen, hebben we alles wat we nodig hebben."

12. 11. Kameraad Bethune werkte met een enorm enthousiasme. Hij onderzocht 520
gewonde mannen gedurende de eerste week en verrichtte 147 operaties in een
maand. Dankzij deze inspanningen knapten de gewonden snel op en keerden terug
naar het front.

13. 12. Op een dag bracht het kommando van het Militaire Distrikt een order van
Voorzitter Mao. Kameraad Bethune werd benoemd tot medisch adviseur van het
Militair Distrikt met een vaste toelage van 100 Yuan. Kameraad Bethune schreef
voorzitter Mao nog diezelfde avond een brief terug. Hij vertelde daarin dat hij de
vreugde en het verdriet van de bevolking en de soldaten wou delen. De toelage
schonk hij aan het hospitaal om voedsel voor de gewonden te kopen.

14. 13. Zelfs midden in de nacht zat kameraad Bethune vaak nog hard te werken. Hij
ontwierp een plan voor een modelhospitaal om zo de medische dienst nog meer te
verbeteren.

15. 14. Al snel bruiste de oude tempel van Sungyenkou van het leven, Op voorstel van
kameraad Bethune werd een '"vijf weken aktie" gestart om de oude gebrekkig
uitgeruste kliniek om te bouwen tot een model-hospitaal dat beter en degelijker zou
zijn. Dorpelingen en soldaten werkten samen hard om deze aktie tot een sukses te
maken.

16. 15. Overal was kameraad Bethune in de weer. Hij verzorgde niet alleen de gewonden.
Hij ontwierp ook tekeningen en leerde de timmerlui hoe ze bedden en rekken
moesten maken om botbreuken snel te kunnen genezen.

17. 16. Af en toe pakte kameraad Bethune de smeedhamer en hielp de smid met het
maken van medische instrumenten. Toen de kameraden om hem heen vroegen of hij
zelf ook arbeider was geweest, antwoordde hij lachend: "Een goede chirurg moet
smid, timmerman, kleermaker en kapper tegelijk zijn".

18. 17. Vol enthousiasme gaf kameraad Bethune voor iedereen die in het ziekenhuis
meewerkte kursussen over het desinfekteren en behandelen van wonden.

19. 18. De leden van de plaatselijke Vrouwenvereniging voor Nationale Redding meldden
zich als vrijwilligsters om beddegoed te maken en de was te doen voor het hospitaal.

20. 19, Op het zandstenen pad waar de gewonden iedere dag langs moesten ontbrak een
trede. Toen hij dit in de gaten kreeg, bracht Bethune samen met z'n kameraden een
nieuwe trede aan. Want hij was bang dat de gewonde soldaten anders zouden vallen.
Voorkomen is beter dan genezen.

21. 20. Dan is de dag van de officiële opening van het modelhospitaal aangebroken.
Leiders van het Militair Distrikt, vertegenwoordigers van de Regering van het
Grensgebied en 2000 bewoners uit de streek verzamelden zich om deze gebeurtenis
feestelijk te vieren. Boordevol enthousiasme klimt kameraad Bethune op het podium
en houdt een toespraak waarin de hechte verbondenheid van alle volkeren ter wereld
in de strijd tegen het fascisme voorop staat.

22. 21. Toen de bijeenkomst voorbij was, leidde kameraad Bethune de mensen
opgetogen door het model hospitaal rond. Het ziekenhuis was piekfijn
schoongeboend en alles was perfect in orde. Hoewel het gebouwd werd met
materialen die alleen ter plaatse beschikbaar waren, was alles wat in een
modelziekenhuis echt nodig is aanwezig.

23. 22. Eind september mobiliseerden de Japanse invallers een strijdmacht van 30.000
man sterk, die bestond uit infanterie-, cavalerie- en artillerie-eenheden. Ondersteund
door vliegtuigen en gemotoriseerde transport-eenheden zetten ze van tien kanten de
aanval in tegen het hart van het Grensgebied.

24. 23. Voor het hospitaal kwam de order om te verhuizen. Toen kameraad Bethune
Sungyenkou verliet wierp hij nog een laatste blik op het model hospitaal, waar hij
zoveel zorg aan had besteed. Hij mompelde verontwaardigd: "Vervloekte fascistische
rovers! Ze kunnen ons zelfs hier in ons ravijn niet met rust laten."

25. 24. Op zijn reis door bergen en heuvels trok kameraad Bethune door vele dorpjes en
gehuchten. De bevolking die werd bedreigd door de Japanse "schoonmaak" aktie was
kalm en strijdbaar. Toen Bethune dat zag, was hij ontroerd en hij zei tegen zijn tolk:
"Eén ding is zeker: het Chinese volk zal overwinnen!"

26. 25. De bloeddorstige Japanse invallers vochten zich een weg naar Sungyenkou. Ze
vonden het dorp en het modelziekenhuis verlaten en leeg. Het enige wat ze nog
konden doen was de huizen tot de grond toe platbranden. Maar ze wonnen niets,
want onze troepen waren de spits van de vijandelijke aanval al ontweken om zich op
de achterhoede van de vijand te werpen. Bij Shihpenkou werd de vijand op de vlucht
gejaagd. Ze moesten ontelbare doden achter laten.

27. 26. De "schoonmaak" aktie werd volledig terug geslagen door onze zegevierende
troepen. Onderweg zag kameraad Bethune karrevrachten buitgemaakte wapens en
lange rijen krijgsgevangenen. Zeer verheugd zei hij: "Dat zal ze leren de smerige
fascisten! Laat onze mannen meer van zulke veldslagen winnen!"

28. 27. Kameraad Bethune studeerde ernstig in voorzitter Mao's boek 'Over Langdurige
Oorlog'. Hij putte er veel moed en lering uit. Hij zei: "Waar we nu mee bezig zijn is het
vechten van een langdurige volksoorlog in volledig veranderde omstandigheden. Er
bestaat niet langer een scheiding tussen het 'front' en de 'achterhoede'. Overal waar
er gewonden vallen daar moeten wij ook zijn."

29. 28. Op het eind van het jaar leidde kameraad Bethune een medisch team naar het
dorp Yangchiachuang.

30. 29. Onderweg werden ze overvallen door een verblindende sneeuwstorm uit het
noordwesten. Bethune’s snor was wit van de sneeuwvlokken. Hij zei lachend: "Kijk! Ik
kan zonder vermomming voor kerstmannetje spelen!" Iedereen moest lachen.

31. 30. Het medisch team moest verschillende hoge bergen over, waar nog geen
gebaande paden de weg wezen. Toen ze tenslotte Yangchiachuang bereikten vroeg
kameraad Bethune om meteen met het werk te beginnen.

32. 31. Hier veranderde kameraad Bethune een lokale kliniek in een gespecialiseerde
operatieafdeling. Dit soort ziekenhuis was aangepast aan de eisen van de
guerrillaoorlog. Boerenhuizen werden als ziekenzalen gebruikt en de slaapplaatsen
boven de ovens als bedden voor de zieken. Dit ziekenhuis was zo hecht geworteld in
de massa van het volk dat de vijand het nooit zou kunnen verwoesten.

33. 32. Om meer medische helpers te trainen, die de ruggegraat van de medische dienst
moesten verstevigen, startte kameraad Bethune de "Praktische Werkweek"-
beweging. Alle gezondheidskaders uit het militaire distrikt werden gevraagd hieraan
mee te doen. Hij onderwees ze niet alleen met woorden, maar ook door daden. De
studenten deden om beurten praktijkervaring op. Ze leerden terwijl ze werkten.

34. 33. Kameraad Bethune was een onvermoeibare leraar, geduldig en stimulerend. Hij
verbond de theorie met de praktijk en deed alles om zijn lessen zo levendig mogelijk
te maken en gemakkelijk om te begrijpen.

35. 34. In de schaft vroeg kameraad Bethune de studenten om pompoenen te 'scheren'
en te kerven. Zo konden ze hun vaardigheid in het hanteren van het operatiemes voor
operaties op menselijke schedels verbeteren

36. 35. Op een keer vroeg kameraad Bethune de studenten te experimenteren in het
gebruik van algemene in plaats van lokale verdoving toen een abces aan zijn eigen
teen opengesneden moest worden. Zo konden de studenten hun
verdovingstechnieken verbeteren.

37. 36. De studenten moesten wel aan zijn verzoek toegeven. Na de operatie glimlachte
kameraad Bethune. "Je ziet dat een goede koördinatie van de verdoving en de
operatie de tijd van de verdoving aanmerkelijk kan bekorten. Op deze manier kan je
een hoop doen om het lijden van de patiënten te verzachten." Iedereen voelde zich
enorm geïnspireerd door het voorbeeld dat kameraad Bethune gaf door voortdurend
zijn medische techniek te verbeteren.

38. 37. De "Praktische Werkweek" was afgelopen voor men er erg in had. De studenten
vonden het moeilijk om weer afscheid te nemen van kameraad Bethune. Ze hadden
veel lering getrokken uit de moeite die hij zich in zijn lessen voor hen getroost had. Ze
zeiden: "We hebben in deze zeven dagen meer opgestoken dan we door
boekenstudie in zeven jaar bij elkaar geworsteld zouden hebben."

39. 38. "Naar het front! Naar de gewonden!" Op Bethunes voorstel werd een mobiel
medisch team georganiseerd. Dag en nacht ploeterden de leden van het mobiele
team langs ruwe en steile bergpaden. Ze stonden altijd klaar om de gewonden te
verzorgen, zelfs in het heetst van het gevecht.

40. 39. Om beter te kunnen voldoen aan de bizondere eisen die de guerrillaoorlog stelt,
probeerde Bethune het transport van medicijnen en medische uitrusting te
verbeteren. Op een dag zag hij toevallig een man uit het dorp met een ezel
langskomen. Over de rug van het beest hingen een paar manden vol mest. Bethune
riep voldaan: "Hoera, ik heb het gevonden."

41. 40. Met de manden als voorbeeld ontwierp Bethune een brugvormige container, die
alles kon bevatten wat nodig was voor een operatiekamer en verbandpost. Als je hem
uitklapte kon hij dienen als bank om won-den op te verbinden. Opgevouwen kon hij
gedragen worden als zadeltassen. Alle kameraden spraken vol lof over deze vondst.

42. 41. Zonder acht te slaan op zijn eigen veiligheid leidde kameraad Bethune het mobiele
team naar het front. Daar werkten ze vaak als de veldslagen in volle gang waren vlak
bij het strijdgewoel.

43. 42. In februari van het jaar 1939 kwam het bericht door dat er een hevige veldslag
woedde in Midden Hopei. Kameraad Bethune diende een verzoek in om er heen
gezonden te worden. Het verzoek werd onmiddellijk toegestaan. Snel werd het
medische Oostelijk Expeditieteam gevormd. Het vertrok direkt naar Hopei.

44. 43. In de uitgestrekte vlakte van Midden Hopei ging de naam van dokter Bethune van
mond tot mond. In een aprilnacht toen in Chihui gevechten uitbraken, verplaatste
kameraad Bethune het medisch team naar Wenchiatun, een dorpje dat op een
afstand van drie en een halve kilometer afstand van het front lag. In een kleine tempel
had hij al snel een operatiekamer gereed voor de gewonden.

45. 44. Voortdurend kwamen er vijandelijke vliegtuigen over, van alle kanten ratelden
machinegeweren en explodeerden handgranaten. I n dit geweld koncentreerde
kameraad Bethune al zijn aandacht op de gewonden. Hij werkte zo twee dagen en
nachten zonder onderbreking achter elkaar door.

46. 45. Plotseling explodeerde er een bom vlak naast de tempel. Het hele gebouw
schudde op zijn grondvesten en de achtermuur stortte in.

47. 46. Dokter Bethunes kameraden drongen er nog eens bij hem op aan dat hij dekking
moest zoeken. Maar hij weigerde en zei: "Als je voor de revolutie vecht, als je strijdt
tegen de fascisten, hoort er niemand aan zijn eigen veiligheid te denken. En een lid
van de Kommunistische Partij moet zich nooit op de eerste plaats stellen."

48. 47. De nacht viel en Bethune stond nog steeds aan zijn operatietafel. Hij was daar lang
en zonder onderbreking aan het werk geweest. Zijn helper begon zich steeds meer
ongerust te maken. Hij had Bethunes eten al voor de zoveelste maal opgewarmd.

49. 48. In deze veldslag werd kompagnieskommandant Hsu ernstig gewond aan zijn maag
toen hij een heldhaftige aanval op de vijand leidde.

50. 49, Ondanks de snijdende pijn bleef kompagnieskommandant Hsu op zijn post tot de
overwinning was behaald.

51. 50. De brancarddragers brachten Hsu direct naar de operatiekamer om behandeld te
worden. Toen Bethune zag dat Hsu's ingewanden op tien plaatsen doorboord waren,
zei hij vol bewondering tegen zijn kameraden: "Dat is een goede, dappere kerel. Het is
voor ons een eer om zulke strijders te mogen helpen!"

52. 51. De strijd eindigde in een overwinning. Dokter Bethune werkte drie dagen en
nachten zonder rust om de gewonden te redden. Door zijn snelle hulp genas 85
procent van de gewonden. Hij zei zeer tevreden: "Tijd betekent leven voor onze
broeders”.

53. 52. Kameraad Bethune begeleidde Hsu en enkele andere zwaar gewonde soldaten
naar het hospitaal in het achterland. Onderweg informeerde hij af en toe hoe zij zich
voelden. Toen de mannen dankbaar, "prima", antwoordden, zei Bethune met een
glimlach: "Dan hoef ik me verder nergens druk over te maken".

54. 53. In het hospitaal aangekomen installeerde Bethune een ruggesteun voor
kompagnieskommandant Hsu. Hij zei tegen de andere artsen: "Voor een man die in
zijn buik gewond is, is het moeilijk om adem te halen. Zo gaat het gemakkelijker".

55. 54. Iedere dag maakte kameraad Bethune persoonlijk 4 maaltijden voor Hsu klaar. Als
de kok aanbood om het zelf te doen, zei hij. "ik denk dat ik dit beter zelf kan doen
omdat ik mijn patiënt beter ken. Met medische behandeling alleen kom je er niet. Als
die samengaat met een goed dieet wordt het herstel bespoedigd.

56. 55. Toen het eten klaar was bracht kameraad Bethune het naar
kompagnieskommandant Hsu. Hij voerde hem met een lepel en zei: "Hier nog een
hap. Als je er door komt kan je meer soldaten van de vijand doden." De tranen
sprongen kompagnieskommandant Hsu in zijn ogen. Hij kon nauwelijks woorden
vinden om zijn dankbaarheid uit te drukken.

57. 56. Dankzij Bethune's zorgvuldige behandeling knapte Hsu snel op. Hij was weer
gereed om naar het front te vertrekken. Toen hij vertrok zei Hsu: "Dokter Bethune als
ik aan het front terug ben zal ik nog meer vijanden doden". Hij moest zijn tranen
terugdringen.