VERSLAG EXPERTISEDAG ERFGOEDBEURS DE WALLEMOTE IZEGEM. Aanwezig waren drie voorname kunst experten met name: Frederik Cnockaert conservator restaurateur kunstvoorwerpen, Bruno Speybrouck Antiquair, en dr. René Leclercq geschiedkundige. De opkomst was goed en het aanbod overtrof de verwachtingen. Volgende opmerkelijke stukken werden er aangebracht: KUNST OF KITSCH? In de marge van de “erfgoedbeurs” die doorging in het Kasteel Wallemote te Izegem op 17 november 2012, was er ook gelegenheid persoonlijke bezittingen te laten bespreken en evalueren door drie experten, die elk op hun domein toelichting gaven bij de aangeboden stukken. Zoals dat meestal het geval is was er heel wat variatie in het aanbod. gaande van reissouvenirs over erfstukken tot persoonlijk verworven stukken en van curiosa tot echte (historische of kunsthistorische) voorwerpen. Naast de (handels)waarde was het voor de bezitters meestal ook belangrijk te vernemen wat de aard en de betekenis was van hun meegebracht bezit. Vaak komt de handelswaarde in dat geval zelfs op de tweede plaats. Zo werden er heel wat gouden voorwerpen ter expertise aangeboden. Voor de waardebepaling van goud is de naam van de ontwerper een belangrijk element. Wie “mooie” gouden stukken bezit die herkomstig zijn van een anonieme of onbekende goudsmid moet er zo mee rekening houden dat dergelijke stukken buiten de goudprijs meestal geen toegevoegde waarde vertegenwoordigen. Voor de bepaling van de goudprijs dient dan ook rekening te worden gehouden met de aard van de goudlegering (24,1 8.14.12 of zelfs 9 karaat). Hetzelfde geldt voor de waardebepaling van de edelstenen waarbij -voor diamant bij voorbeeld- wordt rekening gehouden met de grootte, de kleur. de helderheid, de eventuele inclusies of de aard van het slijpsel. Maar is deze waarde wel van belang wanneer het gaat om erfstukken? Zo werd een familiejuweel getoond met daarbij een foto van de grootmoeder of overgrootmoeder die dit stuk droeg. Bij dergelijke stukken, verbleekt de eventuele geldelijke waarde bij de sentimentele en (familie)historische waarde. Dat “waarde” erg relatief is, bleek ook bij het voorleggen van een aantal oude 16de, 17de en 18de eeuwse boeken. De oudste, een “Cruydtboek” van Rembert Dodoens uit 1590 was echter in dergelijke lamentabele staat dat het maar een fractie vertegenwoordigde van de prijs die voor een goed exemplaar zou moeten worden neergeteld. Oudheid en goede staat van een boek zijn evenmin een garantie voor een goede marktwaarde. Zo werd een boek aangeboden in goede staat en degelijk ingebonden dat bestond uit Latijnse teksten van kerkvaders. Voor dergelijk boek is de handels- of veilingwaarde zeer beperkt, gewoon omdat er -op dit ogenblik- geen belangstelling voor bestaat. Het meest interessant aan dat boek was de kaft die bestond uit perkament met 15de eeuw handschrift (eveneens Latijnse teksten, zonder verluchting). Daar het hier wellicht ook ging om “gewijde” teksten die later va o

1. VERSLAG EXPERTISEDAG ERFGOEDBEURS DE WALLEMOTE IZEGEM.
Aanwezig waren drie voorname kunst experten met name: Frederik Cnockaert conservator
restaurateur kunstvoorwerpen, Bruno Speybrouck Antiquair, en dr. René Leclercq
geschiedkundige. De opkomst was goed en het aanbod overtrof de verwachtingen.
Volgende opmerkelijke stukken werden er aangebracht: KUNST OF KITSCH?
In de marge van de “erfgoedbeurs” die doorging in het Kasteel Wallemote te Izegem op 17
november 2012, was er ook gelegenheid persoonlijke bezittingen te laten bespreken en
evalueren door drie experten, die elk op hun domein toelichting gaven bij de aangeboden
stukken. Zoals dat meestal het geval is was er heel wat variatie in het aanbod. gaande van
reissouvenirs over erfstukken tot persoonlijk verworven stukken en van curiosa tot echte
(historische of kunsthistorische) voorwerpen. Naast de (handels)waarde was het voor de
bezitters meestal ook belangrijk te vernemen wat de aard en de betekenis was van hun
meegebracht bezit. Vaak komt de handelswaarde in dat geval zelfs op de tweede plaats. Zo
werden er heel wat gouden voorwerpen ter expertise aangeboden. Voor de waardebepaling
van goud is de naam van de ontwerper een belangrijk element. Wie “mooie” gouden
stukken bezit die herkomstig zijn van een anonieme of onbekende goudsmid moet er zo mee
rekening houden dat dergelijke stukken buiten de goudprijs meestal geen toegevoegde
waarde vertegenwoordigen. Voor de bepaling van de goudprijs dient dan ook rekening te
worden
gehouden met de aard van de goudlegering (24,1 8.14.12 of zelfs 9 karaat). Hetzelfde geldt
voor de waardebepaling van de edelstenen waarbij -voor diamant bij voorbeeld- wordt
rekening gehouden met de grootte, de kleur. de helderheid, de eventuele inclusies of de
aard van het slijpsel. Maar is deze waarde wel van belang wanneer het gaat om erfstukken?
Zo
werd een familiejuweel getoond met daarbij een foto van de grootmoeder of
overgrootmoeder die dit stuk droeg. Bij dergelijke stukken, verbleekt de eventuele geldelijke
waarde bij de sentimentele en (familie)historische waarde.
Dat “waarde” erg relatief is, bleek ook bij het voorleggen van een aantal oude 16de, 17de en
18de eeuwse boeken. De oudste, een “Cruydtboek” van Rembert Dodoens uit 1590 was
echter in dergelijke lamentabele staat dat het maar een fractie vertegenwoordigde van de
prijs die voor een goed exemplaar zou moeten worden neergeteld. Oudheid en goede staat
van een boek zijn evenmin een garantie voor een goede marktwaarde. Zo werd een boek
aangeboden in goede staat en degelijk ingebonden dat bestond uit Latijnse teksten van
kerkvaders. Voor dergelijk boek is de handels- of veilingwaarde zeer beperkt, gewoon
omdat er -op dit ogenblik- geen belangstelling voor bestaat. Het meest interessant aan dat
boek was de kaft die bestond uit perkament met 15de eeuw handschrift (eveneens Latijnse
teksten, zonder verluchting). Daar het hier wellicht ook ging om “gewijde” teksten die later
van geen nut
meer werden beschouwd (want de boekdrukkunst was intussen uitgevonden!) is het belang
hiervan ook relatief. Het zou wel interessant zijn voor de eigenaar de teksten te laten
onderzoeken en, wie weet (l), misschien blijkt dan de kaft van het boek meer waard dan het
boek zelf. Wij kregen ook een mooi genealogisch boek te zien over “oude Friese adelyke en
aanzienlijke families" uit 1760. Het bevond zich in uitstekende staat en achteraan waren 450
wapenschilden van de betreffende families ingekleurd. Dergelijk boek (waarvan de waarde

2. geschat werd tussen 1200 en 1500 Euro) is exemplarisch voor de relativiteit van “waarde”:
om te beginnen was dit het eerste deel van twee, samen zouden zij meer dan het dubbele
waard zijn, het ging ook over “Friese families", waarvoor hier ter plaatse weinig
belangstelling bestaat, maar waarbij de kans bestaat dat op een veiling in Nederland een
zeker in Friesland— het hoge toppen zou kunnen scheren wanneer één van de
afstammelingen van een in het boek voorkomende familie absoluut dergelijk boek in zijn
bezit wil. Interessant als curiosum was een voorloper van een “stripboekje “De avonturen
van Mijnheer Prikkebeen” (geschat op 400 Euro). Het betrof echter reeds de 6de druk en
was ook niet in een echt perfecte staat. Een eerste druk en in goede staat zou wellicht een
veelvoud vertegenwoordigen van de vooruitgeschoven schattingsprijs.
Ook heel wat schilderijen werden ter bespreking aangeboden gaande van op doek gekleefde
reproducties tot schilderijen die konden geklasseerd worden als “vervalsing”. Een voorbeeld
hiervan was een “stilleven” getekend Corot. “Le père” Corot was een Franse schilder (1796 -
1875) die als de voorloper geldt van het Frans impressionisme. Het is een grote naam in de
Franse en in de internationale schilderkunst en zijn werk wordt dan ook aan respectabele
prijzen afgehamerd. Het probleem met deze schilder is echter dat er ook een veelvoud aan
vervalsingen geproduceerd werd. Na vluchtig onderzoek bleek het werk ten onrechte de
naam “Corot” te dragen. Ook heel wat schilderijen van plaatselijke of onbekende meesters
werden voorgesteld. Voor schilders “met een naam” kan men in het algemeen stellen dat de
“waarde” afhangt van de markt en deze markt kan zowel naar boven als naar onder
evolueren. Wat vandaag goed in de markt ligt kan morgen uit de gratie van publiek en
verzamelaars verdwenen zijn. Onbekende schilders, waarvoor geen markt bestaat (of die
niet “ontdekt” werden) hebben dan ook geen marktwaarde, hoe goed geschilderd het werk
misschien is, hoe aantrekkelijk het onderwerp ook moge zijn. Belangrijk voor de eigenaars is,
in dat geval, het genot dat zij zelf van dit kunstwerk hebben dat hun woonkamer of een
andere kamer opbeurt. Ook kwamen heel wat beelden aan bod. Een mooi houten beeld
(notelaar) met de voorstelling van een staande “Sint Anna-ten-drieën" (Sint-Anna met Maria
en het kind Jezus) uit de late 17de eeuw (wellicht Antwerps: geen merktekens) was
ongetwijfeld een mooie vondst. Het
beeld was afgeloogd, met in de diepe plooien nog resten van polychromie en vertoonde ook
een aantal mankementen met daarbij nog wormgaten. Het fijne snijwerk maakte echter veel
goed, te meer omdat, door het ontbreken van de polychromie , de gelaatstrekken en het
plooienspel nog beter tot hun recht kwamen (geschatte waarde 3.000 Euro). Heel anders
was
het gesteld met een houten beeld met de voorstelling van “Job op een mesthoop”, dat zeker
niet dezelfde kwaliteiten vertoonde en eerder kon gerekend worden tot de volkskunst. Dit
soort beelden, waarschijnlijk afkomstig uit een landelijke kerk of kapel, werd meestal
gesneden door een plaatselijke kunstenaar. Het is dan ook moeilijk de ontstaansperìode te
situeren, daar dergelijke beeldsnijders vaak werkten in een stijl die vaak reeds lang achter de
rug lag. Met enige omzichtigheid zou men voor dit beeld een periode tussen eind 17de en
midden 18de eeuw kunnen situeren (geschatte waarde 650 Euro). Met meer elegantie was
dan weer een “Maria met kind” (gesneden in lindehout), dat eveneens uit het eind van de
17deeeuw, begin 18 de eeuw kan stammen. Het was wit overschilderd (eind l8de eeuw of
zelfs begin 19 e eeuw?) De geschatte waarde hiervan bedraagt zowat 600 Euro.
Een heel ander soort beeld zijn de bronzen beelden. Vaak zijn dergelijke beelden niet echt in
brons gegoten (brons is een legering van koper met zowat 10% tin). maar bestaan zij uit

3. zogenaamd “kunstbrons” ( gemeenzaam gekend onder de benaming “zamac‘" Zink,
Antimonium, Mangaan, Cuprum- in het Engels spreekt men dan van “spelter”). Het gewicht
van een beeld verraadt al dadelijk het verschil tussen brons en dergelijke “zamac”: brons
voelt zwaar aan, “zamac” is veel lichter (dergelijke kunstbrons kan overigens niet
gerepareerd worden). Een dergelijk beeld in kunstbrons werd voorgesteld. Niet alleen was
het geen brons, maar erger nog ging het om een” na-geut” (surrnoulage): de matrijs voor dit
beeld werd genomen van een reeds gegoten beeld waardoor de oorspronkelijke fijne
arceringen en lijnen vervagen. (geschatte waarde 260 euro; een oorspronkelijk brons zou
een veelvoud van deze prijs waard zijn). Bij het kopen van bronzen beelden dient men
derhalve niet alleen te kijken naar de naam van de kunstenaar (maar pas op: er bestaan heel
wat kunstenaarsfamilies, waarbij de ene vertegenwoordiger al meer gewaardeerd wordt dan
de andere), maar daarbij moet men ook kijken of men wel met echt “brons te maken heeft
en of het hier niet om een “na-geur” gaat. Een heel ander domein is porselein en aardewerk.
Dit bestrijkt een uitgebreid terrein over vele eeuwen (en zelfs millennia), gaande van zuiver
gebruiksvoorwerpen tot siervoorwerpen allerhande. De stukken die hier getoond werden
waren dan ook zeer divers. Zo waren er een porseleinen fruitpersje in de vorm van een
“pierrot”, waarschijnlijk van Engelse makelij (geschat op zowat 180 Euro), een porseleinen
inktpot met zandstrooier, versierd met een meisje met hond geschat op 160 Euro), een
“horlogehouder” met gekleurde figuren uit Staffordshire (geschat op 300 Euro, een drinkkan
in de vorm van een mannetje (een “Jacquot”), typisch voor sommige ateliers uit Noord-
Frankrijk (“faiences du Nord”), eind 18de eeuw, begin 19de ( in deze staat —kraken,
schilfers- geschat op 180 Euro). Voor al deze voorwerpen uit de 18d‘3 en 19de eeuw bestaan
er heel wat verzamelaars. Zoals het meestal het geval is wordt de prijs ervan bepaald door
de staat en door de zeldzaamheid. Dergelijke (vaak naïeve) “postuurkes” zouden meestal tot
“kitsch” kunnen worden gerekend. Ze werden vaak in een oneindig aantal exemplaren
voortgebracht en ondergingen het lot van veel aardewerk en porselein, zij braken of werden
weggegooid toen ze uit de mode waren. De overgebleven exemplaren krijgen nu een zekere
status als relicten uit het verleden. Men moet ze dan ook bekijken in de geest van de tijd
waarin ze werden voortgebracht. Een uitschieter was een beeldje in beschilderd terracotta
(wellicht Engels) met de voorstelling van een “King Charles” hondje, dat ongetwijfeld als
zuiver siervoorwerp werd gecreëerd. Ondanks een gebroken pootje werd het toch nog op
750 Euro getaxeerd. Ook een vaas (één exemplaar van twee) in biscuit (mat porselein)
gemerkt “Royal Dux”, met art nouveaux kenmerken kwam aan bod (geschat op 100 Euro). In
dit verband kan er opgewezen worden dat vazen vaak per twee werden verkocht (een op
elke hoek van de schouw), zodat één exemplaar per stuk minder waard is dan beide samen
(dit geldt zeker voor Chinese vazen). Het domein van de gebruiksvoorwerpen waarvoor in
mindere of meerdere mate belangstelling voor bestaat als verzamelobject is nog veel
uitgebreider. Het zijn voorwerpen die gewoon werden gemaakt om te dienen in de
huishouding of in het werk. Ze hadden geen zuiver artistieke bedoeling alhoewel ze door de
vormgeving wel een artistiek karakter konden krijgen. Hierover uitweiden zou ons te ver
brengen. Toch kan er hierbij ook op gewezen worden dat ook hier modetendensen bestaan
die de belangstelling voor één of andere soort van die voorwerpen kan doen toenemen of
doen afnemen (wat dan ook een rol speelt in de prijsbepaling). Zo is de laatste decennia de
belangstelling voor (19 de eeuws) koper en tin enorm afgenomen, wat dan ook geleid heeft
tot de ineenstorting van de prijzen. Hetzelfde gaat overigens grotelijks op voor zilverwerk
(voor zover niet voortgebracht door gerenommeerde goud- en zilversmeden). Bij deze
gebruiksvoorwerpen was er een mooi en vroeg fototoestel in mahoniehout en leder, met

4. “Zeiss” lens dat werkte met glasplaten. Voor deze vroege fototoestellen is er zeker
belangstelling als verzamelobject. De mate van belangstelling bepaalt dan ook de waarde
(geschat op zowat 550 Euro). Ook een plooibaar instrumentje met een combinatie van
verrekijker, kompas en spiegeltje (misschien voor trekkers of‘ ontdekkingsreizigers) is zo een
stuk waar gespecialiseerde verzamelaars belangstelling voor kunnen hebben (taxatie 125
Euro).
Ook oorlogssouvenirs waren talrijk aanwezig, gaande van bajonetten (in feite verboden
wapens!) en ander oorlogstuig tot meer zeldzame stukken of voorwerpen die een zeker
historisch belang kunnen opwekken. Zo was er een fotoalbum met foto’s uit de eerste
wereldoorlog gemaakt door een Duits onder officier tijdens zijn verblijf in het kasteel van
Ingelmunster. een miniatuurvliegtuigje gemaakt uit een kogelhuls en ander materiaal
(zogenaamde “loopgravenkunst”) met op de vleugel de vermelding “souvenir de Bousinghe”,
een kaart van het front in de Westhoek, strooibriefjes bestemd voor Duitse soldaten met
een oproep de strijd te staken of een pamflet van tijdens de Duitse bezetting onder
wereldoorlog II. Voor al die zaken is er een gespecialiseerde markt, waarbij de belangstelling
wellicht zal toenemen in de aanloop van de geplande herdenkingsfeesten rond de oorlog
1914-1918.
Dit is slechts een greep uit de vele stukken die ter beoordeling werden voorgelegd. Wat was
nu “kunst" en wat was nu “kitsch”? Hier dient gezegd te worden dat de scheidingslijn tussen
kunst en kitsch in wezen flinter dun is. Iedereen kent de beeldjes van de Eiffeltoren die
wellicht met miljoenen als reissouvenir vanuit de “lichtstad” worden meegenomen. Iedereen
is er eveneens van overtuigd dat deze voorwerpen tot de kitsch moeten gerekend worden.
Maar stel dat Wim Delvoye nu een Eiffeltorenbeeld zou ontwerpen, eventueel met gotische
of andere (sier)elementen in verwerkt, dan wordt dat opeens kunst. De enorme blinkende
voorwerpen in felle kleuren van Jeff Koons, die in feite een referentie vormen naar bepaald
houten speelgoed worden geprezen als grote kunst. Was de reeks van diezelfde kunstenaar
gewijd aan de pornoster “la Cicciolina” (waarmee hij een tijdlang optrok) kunst of was het
eerder kitsch? Zijn een schedel bezet met edelstenen of een lichtarmatuur bezet met kevers
(die na een tijd zullen vergaan) kunst of kitsch‘? Zijn bepaalde beeldjes uit de “art
nouveaux” niet eerder kitsch dan kunst? Is de zoveel geprezen “fruitpers” van Philip Starck
kunst of (moeilijk te bedienen!) kitsch? Men kan de voorbeelden tot in het oneindige
doortrekken. Bij al deze voorbeelden zal men wijzen op
de bepalende artistieke toets van de kunstenaar; In dezelfde lijn ligt de waardebepaling van
een werk. Een “Rembrandt”, die door één of andere commissie wordt gedeclasseerd tot een
werk van een leerling van deze grootmeester, verliest plots een aanzienlijk deel van zijn
(markt)waarde- Toch blijft het hetzelfde schilderij waarvoor iedereen voordien in extase zat
naar te kijken. Het omgekeerde doet zich evenzeer voor, waarbij een anoniem werk wordt
opgewaardeerd, soms tot ongekende hoogten. Soms wordt meer gekeken naar een
handtekening dan naar het kunstwerk zelf. Van een kunstenaar die goed in de markt ligt
wordt een middelmatig werk zelfs hoog geprijsd. De tijdsgeest bepaalt vaak wat als “kunst”
wordt aangezien en wat “kitsch” is. Soms terecht, soms ten onrechte. Meer dan ooit wordt
“kunst” bepaald door een kleine groep mensen die een enorme invloed hebben op de
kunstwereld en op de “smaak” van de mensen en bijgevolg ook op de handelswaarde van
kunstvoorwerpen - Nota Bene Kitsch, volgens van Dale: “schijnkunst al wat niet echt van
sentiment of niet werkelijk artistiek is, maar pretendeert het te zijn”
groetjes
Frederik Cnockaert Kunstrestauratie Kerat Hoogweg 42 te 8940 Wervik Tel. 056 22 67 97

5. GSM 0495 51 33 87 email; info@kerat.be site; www.kerat.be
Een schilderij
“Stilleven met
perziken” getekend C.
COROT. (1796-1875)
Het doek draagt de
stempel van de
bekende
schilderszaak
SENNELIER in Parijs
die doeken en verf
leverde aan bekende
impressionisten en
expressionisten.
Helaas bestond deze
zaak nog niet bij het
overlijden van Corot.
Sennelier startte zijn
zaak pas in 1887 dus
kan dit schilderij ook
niet toegeschreven
worden aan deze
schilder.
Een prentenboek
“De avonturen van
Mijnheer
Prikkebeen”. Wordt
aanzien als het
eerste Nederlandse
stripverhaal. De
eerste gekuiste
versie werd uit het
Duits vertaald in
1858 door Mr.J.J.A.
Goeverneur. Dit
boek is de 6° druk
en niet in perfecte
staat. Waarde
400€.

6. Een petroleum
lantaarn van de
“Keystone Railroad”
“The Casey Wick
Raiser” uit 1902.
Een dergelijke
lantaarn werd
recent verkocht
voor 180,00$.
Een fruitpersje in
porselein waarbij
de pers bestaat uit
het hoofd van een
clown “Pierrot”.
Waarschijnlijk van
Engelse makelij.
Hiervoor bestaan er
verzamelaars.
Geschatte waarde:
180€.
Een inktpot in
porselein met
zandstrooier. Het
deksel versierd met
een meisje met een
hond. Zeer apart.
Waarde: ongeveer
160€.

7. Een gezeten hondje
“King Charles” in
beschilderd
terracotta,
ongeveer 28 Cm
hoog, waarschijnlijk
Engels, een pootje
gebroken.
Maar toch
ongeveer 750€
waard.
Een drinkkan in de
vorm van een
gezeten mannetje
“Jacquot”
genoemd,Noord
Franse faience, eind
18° - begin 19°
eeuw.
Waarde: ongeveer
180€.
Een wapenboek
over de adellijke
families uit
Friesland, met
ongeveer 50 zeer
mooie platen met
wapenschilden
origineel ingekleurd
met waterverf,
gedateerd 1760.
Waarde: ongeveer
1.200 à 1500€.

8. Een houten beeld
van Sint Job op de
mesthoop,
volkskunst, Vlaams
of Noord Frans te
dateren rond 1700,
waarschijnlijk uit
een landelijke
kapel.
Waarde: 650€.
Een groot blikken
petroleumvat
beschilderd als een
blik “Campbell”
soep. Refereert
naar de schilderijen
van Andy Warholl
en de consumptie
maatschappij,
echter ontbreekt
het zegelmerk op
de doos. Waarde:
300 €.
Een totaal plooibaar
instrumentje
bestaande uit een
verrekijkertje
kompas en
spiegeltje.
Waarschijnlijk
bedoeld voor
‘survival’ of
landelijke
uitstappen.
Waarde: 125€.

9. Een Bijzonder mooi
en vroeg
fototoestel “DRP”
in mahoniehout
met koper en leder,
voorzien van een
“ZEISS” lens.
Professioneel
instrument, werkt
met glasplaten.
Waarde, moeilijk te
bepalen.
Waarschijnlijk
ongeveer 550€.
Een oud gedrukt boek
“Cruydenboeck” van
Rembertus DODOENS
(Mechelen 1518 –
Leiden 1585)
Dodoens studeerde in
Leuven geneeskunde,
aardrijkskunde,
kosmografie latijn en
Grieks. Was in
1541Stadsgeneesheer
van Mechelen, 1575-
1578 Lijfarts van
Keizer Philips II van
Oostenrijk, 1582
Leerstoel aan de
Universiteit van
Leiden.
Het eerste
Cuydenboeck
verscheen in 1554.
De eerste drukken
waren in het
Nederlands.
Later in het Latijn,
met aanvulling van
Clusius ( Charles
L’Ecluse). Een Gaaf
exemplaar uit die
periode kost algauw 3
à 4000€. Dit
exemplaar is
gedateerd 1590, dus
best vroeg, maar is

10. onvolledig en in
slechte staat. De
eigenaar kocht het
voor ongeveer 50€.
Huidige waarde:
ongeveer 550 €.

11. Houten beeld “Sint
Anna ter Drieën”
Vlaanderen 17°
eeuw, (breuken en
mankementen)
Waarde: 3.000€.
Vitrinekast met
klok. Volgens de
eigenaars gemaakt
in Mechelen door
Jef Casteels.
Zeer mooie
kwaliteit. In Luikse
Régènce stijl .
Enkele kleine
raampjes zijn
beschilderd, maar
de kwaliteit hiervan
is alles behalve. De
klok is ouder en
alhier gemaakt in
de 18° eeuw.
Waarde: 2500€.

12. Een miniatuur
vliegtuigje uit de
eerste
wereldoorlog,
gemaakt van
Belgische kogels en
stukken munitie.
Met opschrift
“Souvenier de
Boezinghe” en twee
namen van
soldaten. Zeer
zeldzaam.
Waarde ongeveer
480€.
Een beeld “Maria
met Kind” in
lindenhout.
Vlaanderen eind
17°- begin 18°
eeuw. Wit
overschilderd.
Waarde: 600€.