2. ΟΙ 5 ΒΑΙΚΟΙ ΘΕΟΙ ΑΠΌ ΣΟΤ
40
Ρα
ϋθησ
Όςιρισ
Ίςισ
Ανούβισ
3. Ρα η βϊςη τησ πυραμύδασ
1. ημαντικόσ θεόσ τησ αρχαύασ Αιγύπτου, με
μορφό ιερακοκϋφαλου ανθρώπου. Κϋντρο τησ
λατρεύασ του όταν η Ηλιούπολη. Αναφϋρεται και ωσ
Ρε, καθώσ και ωσ Άμμων - Ρε, ταυτιςμϋνοσ με την
ϊλλη μεγϊλη αιγυπτιακό θεότητα. Θεόσ του Ήλιου,
εικονύζεται ςυνόθωσ με τον ηλιακό δύςκο ςτο
κεφϊλι του. Σο ιερατεύο του εύχε μεγϊλη δύναμη.
2. Αρχαύα ελληνικό ονομαςύα τού ποταμού Βόλγα
4. Οι αιώνιοι αντύπαλοι
Όςιρισ αυτόσ που βλϋπει
το θρόνοσ
Θεόσ τησ Αρχαύασ
Αιγύπτου.
Ήταν ςύζυγοσ τησ
θεϊσ Ίςιδοσ και
αντύπαλοσ του
θεού όθιδοσ.
όθησ ο θεόσ του χϊουσ
Θεόσ τησ Αρχαύασ
Αιγύπτου.
Ήταν ςύζυγοσ τησ
θεϊσ Νϋφθυοσ και
αντύπαλοσ του Οςύριδοσ.
5. Ίςισ η θεϊ τησ μαγεύασ
Θεϊ τησ Αιγύπτου.
Η μεγϊλη θεϊ των Αιγυπτύων,
κόρη του Γεβ και τησ Νουύτ,
αδελφό και ςύζυγοσ
του Όςιριοσ. Η Ίςιδα ϋδωςε
βοόθεια ςτον Όςιριν
ειςϊγοντασ ςτην Αύγυπτο τον
πολιτιςμό. ε αυτόν οφεύλεται
ο θεςμόσ του γϊμου και τησ
οικογϋνειασ. Κατϊργηςε
την ανθρωποφαγύα και δύδαξε
την καταςκευό του ψωμιού,
την υφαντουργύα, τη μαγεύα,
την ιατρικό. Η Ίςιδα
παριςτϊνεται ςυχνϊ ςε
αγϊλματα καθιςμϋνη, ενώ
ςτα γόνατϊ τησ κρατϊ
τον Ώρο. Υορϊ ςτο κεφϊλι τον
ηλιακό δύςκο μεταξύ δύο
κερϊτων. υχνϊ επύςησ
παριςτϊνεται ςαν νεκρικό
θεϊ, ενώ βοηθϊ τον Όςιρι. Οι
Έλληνεσ, όταν τον Ζ‘ π.Φ .
αιώνα πόγαν ςτην Αύγυπτο και
ϋμαθαν ότι η Ίςιδα εύναι η
μεγαλύτερη θεϊ του
αιγυπτιακού πανθϋου, την
ταύτιςαν με την Ιώ, τη μητϋρα
του Απόλλωνα.
6. Ανούβισ
το βαςιλικό παιδύ
Απεικονύζονταν ωσ μαύροσ θεόσ (τςακϊλι)
με χοντρό ουρϊ, ό ωσ μελαμψόσ ϊνδρασ με
κεφαλό τςακαλιού ό ςκύλου,
ιερού τοτεμικού ζώου του Άνουβι. Αυτόσ
εύναι ϊλλωςτε και ο λόγοσ για τον οπούο
οι αρχαύοι Έλληνεσ εύχαν δώςει
ςτη μητρόπολη τησ λατρεύασ του το όνομα
Κυνόπολισ.
7. Από τότε ο Άνουβισ ςυνδϋθηκε με τισ
ταφικϋσ τελετουργύεσ και απεικονύζονταν
ςυνόθωσ ωσ ταριχευτόσ τησ μούμιασ του
νεκρού, την οπούα υποδϋχονταν ςτην πύλη
του τϊφου, για να τησ παραδώςει τισ
προςφορϋσ που κατϋθεταν οι κληρονόμοι
τησ. τη ςυνϋχεια απεικονύζεται να κρατϊ
τον νεκρό από το χϋρι και με την ιδιότητα
του φύλακα του ανακτόρου του Όςιρι να τον
οδηγεύ προσ την Αύθουςα τησ Κρύςησ, για
την ζύγιςη τησ ψυχόσ του.