;D

1. 10G Verbreij Nieuwe kansen 1.7

2. Op haar tenen loopt Farah naar Twan’s bed toe. “Ben je al wakker?” Fluistert ze, Twan kreunt en draait zich om. “Het is zaterdag hoor.” Mompelt hij. “Ga terug naar bed.” “Nee.” Koppig slaat Farah haar armen over elkaar. “Wakker worden.” Geïrriteerd rolt Twan zijn bed uit, en staat op. “Laat me toch slapen.” Klaagt hij.

3. “ Nee, wij gaan iets leuks doen. Of je het nou wilt of niet.” Langzaam staat Twan op. “Oké, als je iets leuks wil krijg je dat ook. Ga je aankleden en kom dan naar buiten.” Twan knipoogt en draait zich om, met een triomfantelijke glimlach huppelt Farah naar haar kamer.

4. Even later staan beiden omgekleed en wel buiten. “Je bent in ieder geval niet zo’n meid die uren over haar haar doet.” Zegt Twan goedkeurend, ongemakkelijk kijkt Farah naar Twan’s arm achter zijn rug. “Wat ga je doen?” Vraagt ze zachtjes.

5. “ Dekking!” Roept Twan lachend en gooit de waterballon op Farah, hij proest het uit als Farah boos een pluk haar achter haar oor veegt. “Jij hebt een groot probleem mannetje!” Lacht ze en pakt een van de waterballonnen bij de deur. Lachend rent Twan weg. “Pak me dan!” Grinnikt hij terwijl Farah met een waterballon hem achterna zit.

6. Met een oog dicht mikt Farah op Twan en gooit een waterballon, deze raakt hem en spat uiteen. Farah glimlacht tevreden en ontwijkt op het laatste moment nog een waterballon. “Aanvallen!” Roept Farah, een waterballonnen gevecht breekt uit. Gillend en lachend ontwijken beiden de ballonnen.

7. Drijfnat komen de twee een tijd later weer het huis binnen, beiden lopen ze naar hun kamer om droge kleren aan te doen. Ze grinniken als ze Justin met Pepsi zien knuffelen, iets wat Pepsi duidelijk niet waardeert. “Pepsi lief!” Glimlacht Justin, even laat hij Pepsi los en het beest weet niet hoe snel het weg moet komen.

8. Vrolijk begint Farah een beetje op haar viool te spelen, eindelijk lijkt ze een eigen plekje op de wereld gevonden te hebben. Eindelijk lijkt het of het niet meer wachten geblazen is tot de donkere wolken de zon laten verdwijnen. Haar hart zei haar dat het eindelijk goed zou komen, maar ze wist dat haar hart vaak fout zat, haar verstand schreeuwde haar toe dat er iets mis was. Er was iets met Jim Verbreij, iets wat hij wanhopig geheim probeerde te houden. Ze had het gezien, in zijn ogen, in zijn hart.