2. Բուժման նպատակով հիմնականում օգտագործում
են մատղաշ բնի (տրամագիծը 10 սմ-ից ոչ ավելի) և
ճյուղերի հարթ կեղևը, որոշ դեպքերում նաև
պտուղները և տերևները: Կեղևը հանում են ծառի
հյութաշարժման ժամանակ, այսինքն` ապրիլից
մինչև հունիս, կատարելով մոտ 30 սմ իրարից
հեռու, օղակաձև կտրվածքներ, որոնք հետո ուղիղ
գծով իրար են միացնում և անջատում կեղևը:
3. Այն չորացնում են անմիջապես արևի և միջանցիկ
քամու տակ: Պատրաստի հումքը պահում են
պարկերի մեջ: Պտուղները հավաքում են լրիվ
հասունանալուց հետո, չորացնում արևի տակ:
Չորացած կեղևը դրսից գորշ մոխրագույն է կամ
գորշավուն, ներսից` դեղնավուն կամ գորշ
կարմրավուն, անհոտ, ուժեղ տտիպ համով:
5. Հնդկական բժշկության մեջ այն կիրառվել է որպես
օրգանիզմի ուժերը խթանող և էկզեման բուժող
միջոց, իսկ արաբական բժշկության մեջ
հիմնականում օգտագործվել է արմատի կեղևը`
դիզենտերիայի ժամանակ:
