1. 10G van Beest update 2.8

2. Aimi, Casp
er &
Nienke.
Met een glimlach op haar gezicht kijkt Aimi naar Nienke, die rustig
in haar bungelboogje ligt te spelen. Ze laat even haar hand langs de
speeltjes gaan, wat gelach van Nienke veroorzaakt. Als Nienke‟s
oogjes dicht beginnen te vallen, staat Aimi op en tilt ze haar op.

3. “Heb je lekker gespeeld, moppie?” glimlacht Aimi. Als antwoord
krijgt ze wat gebrabbel, en lachend knuffelt ze haar dochtertje.
“Kom, dan gaan we beneden wachten tot papa thuis is.”

4. Net op het moment dat ze beneden komen, komt ook Casper de
woonkamer binnen. Nienke strekt meteen haar kleine armpjes naar
hem uit, en lachend geeft Aimi haar aan hem. “Hallo meisje, ben je
lief geweest voor je moeder?” zegt Casper vrolijk, en hij kietelt
Nienke in haar buikje. Hij drukt een kus op Aimi‟s lippen en geeft
Nienke weer terug. “Volgens mij is het tijd, hè?” Aimi knikt, en
neemt Nienke mee naar de keuken.

5. Casper steekt de kaarsjes op de taart aan, terwijl Pixie nieuwsgierig
op het aanrecht springt. Nienke lacht en strekt haar armpjes uit
naar Pixie, die snel weg schiet. Aimi glimlacht en aait over Nienke‟s
wangetje. Dan buigt ze zich naar voren, en blaast ze voor haar de
kaarsjes uit.

6. “Wat ben jij een mooi meisje.” zegt Aimi even later, als ze Nienke
een make-over heeft gegeven. “Nien mooi.” lacht Nienke.
Glimlachend zet Aimi haar op de grond, en meteen kruipt ze
richting Pixie, die een beetje bang achteruit loopt. Nienke lacht en
aait de kat voorzichtig.

7. Ze trekt Pixie wat dichter tegen zich aan en drukt een klein kusje op
haar kopje. “Pix jief.” zegt ze, en ze kijkt op naar haar moeder. Aimi
lacht en aait over haar hoofdje. “Dat is Pixie zeker. Ga jij lief zijn
voor papa?” Nienke kijkt haar even bedenkelijk aan en schud dan
haar hoofd. Lachend tikt Aimi tegen haar neusje, en dan vertrekt ze
naar haar werk.

8. Als Aimi „s avonds weer thuis komt en naar boven gaat, liggen
Casper en Nienke te slapen. Aimi glimlacht en tilt Nienke
voorzichtig op. Ze neemt haar mee naar haar kamertje, en trekt
haar kleertjes uit. Dan legt ze Nienke in haar wiegje, en loopt ze
weer terug naar Casper.

9. “Cas?” fluistert ze zacht, en ze legt een hand op zijn wang. “Mhm,”
mompelt Casper. Aimi glimlacht. “Cas.” zegt ze nog een keer, iets
harder. “Mhmja?” mompelt hij, terwijl hij zijn ogen half opent.
“Misschien is het handig om je pyjama aan te trekken.” grinnikt
Aimi. “Mhm.” hij komt overeind en kijkt haar slaperig aan, wat
weer gelach van Aimi oplevert. Ze drukt een kus op zijn lippen en
staat op.

10. “Zo, dat was toch niet moeilijk?” zegt Aimi vrolijk als Casper zich
heeft omgekleed. Hij lacht en trekt haar mee op het bed.
“Welterusten,” zegt hij zacht. Aimi glimlacht en drukt een kus op
zijn wang. “welterusten.”

11. Luca, Claire, L
evi, Demi, Mitc
h, Fons &
Daisy
Met een glimlach kijkt Claire naar de drieling, die rustig speelt aan
de tekentafel. Levi en Demi komen de woonkamer in gestormd, en
meteen kijkt de drieling op. “Mama, mogen Logan en Merle zo
komen spelen?” Vraagt Demi terwijl ze van haar ene op haar andere
voet springt. “Tuurlijk.” lacht Claire, en ze staat op. “Maar als ik
jullie was zou ik eerst even gaan aankleden.” vervolgt ze plagend.
Demi steekt haar tong uit, en trekt Levi mee naar hun kamer.

12. Even later gaat de bel, en staat Logan voor de deur. “Loggie!” gilt
Demi en ze vliegt haar neefje om de hals. “Ook hallo – denk ik?”
zegt Logan vrolijk. “Deem, je bent raar.” zegt Levi met een serieus
gezicht. “komt omdat ik familie van jou ben,” zegt Demi en ze
knijpt in zijn wang. Levi rolt met zijn ogen.

13. “Hallo tante Claire!” zegt Logan vrolijk terwijl hij binnen komt. “He
Loggie.” glimlacht Claire, terwijl ze Daisy‟s grijpende handjes zo ver
mogelijk van haar haar weg houd. “Kom jongens, we gaan naar
buiten!” zegt Demi terwijl ze Levi en Logan aan hun armen mee
trekt.

14. Even later is ook Merle, een vriendinnetje van school, aangekomen,
en zitten de vier kinderen in de tuin. “Bij jullie is het altijd zo
gezellig.” zucht Logan, en hij kijkt Levi aan. “Bij jullie toch ook?”
reageert die. Logan haalt zijn schouders op. “Sinds Loor en Mike
weg zijn is het echt heel erg saai.” “Ik zou anders best bij opa en
oma willen wonen hoor.” merkt Demi op. “Ja, maar zonder broer of
zus is het echt heel saai. Gelukkig heb ik jullie nog.” “Ja, want
zonder ons zou je leven een zwart gat zijn.” grijnst Merle.

15. “Eigenlijk is mijn leven mét jullie juist een zwart gat, maarja.”
grijnst Logan. “Oké, nu ga je er aan, neefje.” zegt Demi. Logan
springt lachend van de hangmat af, gevolgd door de rest. De rest
van de middag rennen ze achter elkaar aan, en doen ze allerlei
spelletjes, tot Claire naar buiten komt en meld dat Logan en Merle
naar huis moeten. “We moeten snel weer een keer bij jou afspreken
Loggie, jullie hebben tenminste speeltoestellen in de tuin.” zegt
Demi, en ze kijkt even veelzeggend naar haar moeder.

16. “Mam, hoelang duurt het nog tot ze gaan opgroeien?” vraagt
Demi, terwijl ze met haar vork door haar macaroni roert. “Als we
klaar zijn met eten gaan ze opgroeien, maar dan moet je wel je bord
leeg hebben.” Demi kreunt. “Wat ben je weer zielig, Deem.”
grinnikt Luca, en hij prikt zacht in haar zij.

17. En inderdaad, nadat Demi maar de helft van haar macaroni op
heeft hoeven eten, staat er een taart klaar op het aanrecht. Levi en
Demi staan te springen van ongeduld. “Je zou haast denken dat
júllie moeten opgroeien.” lacht Luca, terwijl hij Mitch op tilt.
“Schiet nou maar gewoon op papa.” zegt Demi, en ze duwt tegen
zijn rug.

19. Romée &
Bram.
Gefrustreerd gooit Romée haar pen op haar schrift. Ze slaat een
geïrriteerd kreetje en laat haar hoofd in haar handen zakken. “Wat
is er?” vraagt Bram terwijl hij naast haar komt zitten en zijn armen
om haar middel slaat. “Het lukt niet.” gromt ze.

20. Bram glimlacht en tilt haar kin op met zijn hand. “Het lukt je wel,
Méet. We hebben nog even tot het examen, dus je kan nog genoeg
uitleg krijgen en leren.” zegt hij, en hij drukt een overtuigende kus
op haar lippen. Romée mompelt nog wat en klapt haar schrift dicht.
Ze zucht en kijkt hem aan. Bram lacht en knuffelt haar stevig. “Ik ga
wel eten maken.” belooft hij haar. “Je bedoelt pizza bestellen
zeker?” vraagt Romée sarcastisch. “Wat een vertrouwen in mijn
kookkunsten.” zegt hij terwijl hij zijn hoofd schud. Romée kijkt
hem lang aan. “Oké, ja ik ga pizza bestellen.” zegt Bram, en hij
prikt in haar zij. “ik zei het toch.” grijnst Romée.

21. Na het eten moet Romée naar college. Terwijl ze weg is, is Bram
druk bezig in de tuin om iets klaar te zetten. Als hij klaar is – een
kwartier voor Romée terug komt – kijkt hij even grijnzend naar het
resultaat. Hij vliegt naar binnen en haalt een bos rozen
tevoorschijn. Als Romée binnen komt staat hij net weer in de
tuin, en wacht hij geduldig tot ze buiten komt.

22. “Bram?” vraagt ze verbaasd als ze de tuin in komt. “wat is dit?” ze
kijkt hem met grote ogen aan terwijl ze dichterbij komt. Bram kijkt
haar grijnzend aan, en legt de bos rozen op de grond. “Ik wil je wat
vragen.” zijn ogen twinkelen. Hij zakt door zijn knieën en graait in
zijn zak. “Lieve, lieve Méet. We kennen elkaar nu al best lang, en ik
weet zeker dat ik voor altijd van je zou houden. Wil je met me
trouwen?” Romée slaat haar handen voor haar mond als hij het
kleine zwarte doosje in zijn handen opent.

23. “Oh, Bram.” piept ze. Met trillende vingers haalt ze de ring er
uit, en schuift ze hem om haar vinger. “Ja, ja natuurlijk wil ik met je
trouwen!” roept ze uit, en ze vliegt hem om de hals. “Mooizo.”
glimlacht Bram. Hij drukt een kus op haar haar, en zet haar
voorzichtig neer.

24. “Ik hou van je.” zegt Romée. “Ik ook van jou.” glimlacht Bram, en
hij drukt zijn lippen liefdevol op die van haar. Romée glimlacht een
beetje als zijn handen onder haar shirtje verdwijnen, en trekt hem
aan zijn hand mee naar binnen.

28. Elora &
Nathan.
“Ben er weer!” roept Elora, terwijl ze binnen komt. Nathan komt uit
de badkamer met nog een beetje scheerschuim op zijn wang. Elora
lacht en loopt naar hem toe. “Lekker uitgeslapen?” glimlacht ze
terwijl ze het schuim weg veegt. “Mhm, ik werd wakker net na je
weg was.” antwoord Nathan. “Ik kan gewoon niet slapen als je niet
in de buurt bent.” Elora glimlacht en drukt een kus op zijn neus.

29. “Oh ja, Loor, ik ga volgende week ergens met mijn vader wat doen.
Hij vind dat ik teveel tijd met jou doorbreng.” Nathan grinnikt
even. “Awh, moet ik een hele dag alleen zijn?” vraagt Elora, terwijl
ze hem volgt naar de slaapkamer. “Daar lijkt het wel op ja.”
antwoord Nathan terwijl hij zijn shirt over zijn hoofd trekt. Hij
lacht even als hij Elora‟s gezicht ziet en knuffelt haar. “ „s Avonds
ben ik er wel weer gewoon hoor.” belooft hij.

30. “Mhm, mooi.” Elora loopt naar de badkamer. “Ik ga even douchen.”
meld ze. “oke,” glimlacht Nathan terwijl hij zich met een leerboek
op de bank laat vallen. Als Elora een halfuurtje later de badkamer
weer uit komt, is Nathan in slaap gevallen. Ze glimlacht, en drukt
een zacht kusje op zijn wang. Zijn ogen gaan voorzichtig open. “Ik
ben in slaap gevallen hè?” mompelt hij. Ze knikt met twinkelende
ogen. “Ik moet echt proberen toch te slapen als je er niet bent.”
zucht hij, terwijl hij gapend overeind komt.

31. Elora lacht en raapt zijn boek van de grond. “Nog maar een paar
weken, dan hebben we examen. Hopelijk lopen onze collegetijden
daarna een beetje gelijk.” Nathan trekt haar naast zich op de bank.
Elora glimlacht en laat haar hoofd tegen zijn schouder zakken. Ze
wil net haar mond open doen om wat te zeggen, als haar mobiel in
haar zak begint te trillen.

32. Ze fronst haar wenkbrauwen als ze de naam op het schermpje ziet
staan. Chloé. “Klo?” zegt ze verbaasd terwijl ze op neemt. Meteen
begint Chloé tegen haar te ratelen. “Klo, Klo rustig!” Elora staat op.
“Klo, rustig, ik versta niks van wat je zegt.” langzaam begint Chloé
wat rustiger te worden, en verstaat Elora wat dingen die ze zegt.

33. “Klo, rustig nou. Leg even langzaam uit wat er is, ik versta er echt
niks van.” Elora begint geïrriteerd te raken. “Mike is weg.” piept
Chloé aan de andere kant. “Wat, waarom?” vraagt Elora geschokt.
Even is het stil, Chloé lijkt te twijfelen of ze moet antwoorden. “Ik
ben zwanger.” klinkt het dan heel zacht, alsof ze niet wil dat Elora
het hoort. Elora blijft even stil. “Loor?” piept Chloé bang. “Ja, uhm,
ben je thuis?” vraagt Elora dan. “Ja.” “Oké, ik kom er aan.”

34. Als een speer kleed Elora zich om. “Nate, ik ben even weg.” zegt
ze, terwijl ze een borstel door haar haar haalt en haar tas pakt. Ze
gooit de borstel op tafel, drukt een kus op zijn lippen en verdwijnt.

35. Een kwartiertje later staat Elora voor de deur bij het huisje van
Chloé. “Owh, Klo!” roept ze uit als Chloé met roodbehuilde ogen
open doet. Ze omhelst haar stevig. “Wat is er allemaal gebeurt?”
vraagt ze zacht. “H-hij” stottert Chloé. Elora wrijft troostend over
haar rug.

36. Even later zitten ze samen in de slaapkamer, en heeft Chloé alles
verteld. Elora staart nadenkend voor zich uit, terwijl ze een slok van
haar koffie neemt. Chloé heeft haar armen om haar knieën geslagen
en kijkt naar Elora. “Hoe raar het ook klinkt, ergens ben ik het met
Mike eens.” zegt Elora zacht. Ze kijkt op naar Chloé, die op haar lip
bijt. “Opgroeien op de uni ís niet leuk. Maar hij had het wel anders
kunnen zeggen, en dat hij meteen weg ging slaat ook nergens op.”
geeft ze toe.

37. “Ik kan dit niet alleen Loor.” fluistert Chloé, terwijl ze naar de vloer
kijkt. “Je bent niet alleen, je hebt je ouders en Liam, en mij.” zegt
Elora, terwijl ze een arm om haar heen slaat. “Ik ben een slechte
vriendin geweest de laatste tijd hè?” Chloé‟s stem slaat over.
“Ja, echt een vreselijke vriendin.” Elora grijnst. Chloé glimlacht en
veegt een traan van haar wang.

38. Senna &
Florian.
Met een zucht slaat Senna een bladzijde om van het tijdschrift dat
ze aan het lezen is. Ze laat haar vinger langs de tekst die ze leest
gaan. Na een tijdje slaat ze het tijdschrift dicht en zucht ze opnieuw.

39. “Goedemiddag.” klinkt het opeens naast haar. Ze glimlacht en kijkt
op. Florian komt naast haar zitten, en slaat een arm om haar heen.
“Heb je je een beetje vermaakt zonder mij?” plaagt hij. “Nee.”
glimlacht Senna.

40. “Ah,” Florian knuffelt haar. Senna glimlacht en legt haar hoofd
tegen zijn schouder. Hij drukt een kus op haar haar. “Zonder Méet
is het saai thuis.” zucht Senna. Florian knikt. “Maar wat doen we
daar aan?” vraagt hij, terwijl hij haar nog een keer knuffelt. Ze haalt
haar schouders op. “Geen idee. Misschien moeten we een kind
adopteren of zo.” ze bedoelt het plagend, maar Florian kijkt even
bedenkelijk. “Weet je dat dat niet eens zo‟n heel gek idee is.”

41. Ze kijkt hem lachend aan. “Dat meen je niet, toch?” “En wat nou als
ik het wel meen?” zijn ogen twinkelen vrolijk. Senna opent haar
mond om wat te zeggen, en klapt hem dan weer dicht omdat ze
geen flauw idee heeft wat ze wil zeggen. “Zo als je al zei, zonder
Méet is het veel te stil in huis. En ondanks dat ik al die tijd voor ons
samen geweldig vind, lijkt het me ook geweldig om nog een kind op
te voeden.” hij glimlacht naar haar. “Meen je het serieus?” vraagt ze
met grote ogen.

42. “Nee, ik lieg. Natuurlijk meen ik het.” hij grijnst. “Zou jij het
willen?” vraagt hij. Ze knikt ademloos. “Heel graag. Maar, denk je
niet dat Méet zich ongewild gaat voelen?” ze kijkt hem bang aan.
Hij glimlacht. “Nee. Ik denk eerder dat ze net zo enthousiast als ons
zal zijn.” om haar te overtuigen kust hij haar. “Is dit niet iets waar
we lang over moeten nadenken in plaats van zomaar beslissen?” ze
fronst. “Twijfel je?” “Nee.” “Waarom zouden we er dan over na
moeten denken?” hij glimlacht opgewekt.

43. Ze fronst nog even, en dan verschijnt er een grijns op haar gezicht.
Ze vliegt hem om de hals. “Het lijkt me geweldig, Florian.” fluistert
ze. Hij glimlacht en houd haar stevig vast. “Mooi zo. Misschien
moeten we Méet nu dan maar bellen, hè?” hij kust haar wang.
Senna kijkt hem grijnzend aan. “Of daar wachten we nog even
mee.” zegt hij met een kleine glimlach, voor hij haar liefdevol zoent.

44. Hoofdhuis.
Zachtjes sluipt Logan de trap af. Toen hij een paar dagen geleden
naar beneden was gekomen omdat hij niet had kunnen slapen, had
hij zijn ouders en opa en oma horen praten over een eventuele
verbouwing. Sinds toen is hij elke avond naar beneden geslopen om
hen af te luisteren. Hij schrikt als hij per ongeluk een van de
bloempotten op de trap raakt met zijn voet, en luistert gespannen
of iemand het gehoord heeft. Dat lijkt niet het geval te zijn, en
opgelucht gaat hij op de trap zitten.

45. “Ik denk dat we het prima kunnen redden.” zegt Bella voor de
zoveelste keer. Ze kijkt nog even naar de met rood omcirkelde
advertentie in de krant. “Ik weet het niet, stel je voor dat er iets fout
gaat.” Tobias bijt op zijn lip. “Tobias heeft gelijk, zo breed hebben
we het nou ook weer niet, Bells.” zegt Alex. Hij buigt zich nog een
keer over de berekeningen van Tobias. Als ze het huis zouden
kopen, zouden ze niet veel meer over hebben. “Maar in dit huis
blijven wonen heeft ook geen zin. Het is veel te groot, ik voel me
klein hier.” protesteert Bella, wat gegrinnik van de drie andere
oplevert.

46. “Als jij een baan zoekt, redden we het makkelijk.” merkt Olivia op,
en ze kijkt Bella aan. Bella denkt even na, en knikt dan langzaam.
“Prima.” ze grijnst tevreden. “Jij krijgt ook echt altijd wat je wil,
hè.” grinnikt Tobias, en hij prikt zacht in haar zij. “ik ben gewoon
geweldig.” zegt Bella met grote, onschuldige ogen.

47. Een week later is het huis zo goed als klaar. “Dus, is alles naar wens
mevrouw?” glimlacht Tobias. “Mhm, misschien.” zegt Bella terwijl
ze hem grijnzend aankijkt. Tobias buigt zich wat naar voren, en
knuffelt haar. “zo beter dan?” “Mhm.” mompelt Bella, terwijl ze
haar hoofd tegen zijn schouder legt en haar ogen sluit.

48. De volgende ochtend, als Olivia op staat om de krant te halen, stopt
ze midden in haar beweging. “Mam?” vraagt Bella fronsend. Een
koude wind waait door de kamer. Dan verschijnt er een donkere
gedaante. Bella hapt naar adem. “Olivia van Beest, jouw dagen op
aarde zijn geteld.” gromt de donkere stem. “Maar- ik- mijn man is
nog niet thuis.” piept Olivia. “Mag ik geen afscheid van hem
nemen?” “Te laat.” antwoord de stem. Olivia kijkt even langs hem
heen, naar Bella, die met Logan op schoot angstig naar haar kijkt.
“Bells.” fluistert ze schor. Bella krijgt tranen in haar ogen. Logan zit
met zijn handen voor zijn gezicht geslagen.

49. Magere Hein drukt een koffer in Olivia‟s handen, en dan begint ze
langzaam te vervagen. “Het spijt me, Bells.” fluistert ze nog
net, voordat ze helemaal weg is. Logan springt snikkend van Bella‟s
schoot af, en valt voor de urn op de grond. “Loggie.” fluistert Bella
zacht. Ze loopt op hem af, en zet hem weer op zijn voeten. Daarna
knuffelt ze hem stevig. “Rustig maar,” ze strijkt zacht door zijn
haar, terwijl er over haar eigen wangen ook tranen lopen.

50. Een uur later zit Bella in de tuin. Logan was bij de honden gaan
zitten en had niks meer tegen haar gezegd. Aangezien er niemand
anders thuis was, was ze naar de tuin gemaakt en had een plekje
voor Olivia gemaakt. Achter haar gaat het hekje langzaam open. Ze
hoeft niet eens om te kijken om te weten wie het is.

51. “Lieverd, gaat het?” klinkt het bezorgd achter haar. Tobias legt zijn
handen op haar schouders, en drukt een kus op haar haar. Ze schud
haar hoofd. Hij komt naast haar zitten, en trekt haar dicht tegen
zich aan. Snikkend drukt ze haar hoofd tegen zijn schouder. “Ze-
, het-, ze-” stottert Bella huilend. “Stil maar.” troostend strijkt hij
door haar haar. Hij drukt een kus op haar wang. Als Bella wat
gekalmeerd is, klinkt het voor het huis een toeter. Meteen verstijft
ze. Dat was de carpool van Alex. “Ik kan het hem niet
vertellen, Tobs.” fluistert Bella bang. “Geen zorgen, zoiets dacht ik
al. Logan vertelt het, ik denk dat hij dat wel kan.” zegt
Tobias, terwijl hij haar stevig knuffelt.

52. Als hij binnen komt, heeft Alex meteen door dat er wat aan de hand
is. Hij fronst. “Loggie?” Logan kijkt op, met rode ogen van het
huilen. “Wat is er?” Hij tilt het kleine jongetje op en gaat op de
bank zitten, met Logan op zijn schoot. “O-opa,” Logan verstopt zijn
gezicht in Alex‟ shirt. “Rustig maar, vertel wat er is.” Alex strijkt
troostend door Logan‟s zwarte haar. “O-ma.” snikt Logan. Een nog
angstiger gevoel bevliegt Alex. “O-oma is d-dood.” Ondanks dat zijn
hart zo‟n beetje in duizend stukjes valt, blijft Alex troostend door
Logan‟s haar strijken.

53. “O-opa, niet doen. Je moet naar mama.” snikt Logan. “P-papa zei
dat mama je nodig heeft.” Alex glimlacht waterig en voelt een
warme traan over zijn wang rollen. “Waar is je moeder, jongen?”
vraagt hij, zijn stem slaat over. “In de tuin.” Tobias komt scheef
glimlachend de kamer in. “Kom, Loggie.” Hij tilt Logan van Alex‟
schoot, en geeft een klopje op Alex‟ schouder. “Ze heeft je nodig.”
zegt hij, terwijl Logan zich aan zijn nek vast klampt. Alex knikt en
staat op.

54. Met een bezorgde frons kijkt Tobias Alex na. “Papa.” snikt Logan
zachtjes. “Het is al goed, Loggie.” Tobias klopt op zijn rug. “Nee,
oma is dood en ze komt niet terug. Het is niet goed.” Logan slaat
boos op Tobias‟ schouder. “Oma is op een mooie plek nu. En ze zal
altijd in je hart blijven leven, of niet?”