2. Hoofdhuis
'Ik wordt er gewoon gek van, pap.' zucht Logan. Het is donderdagmiddag en Logan
heeft zijn vader net alles verteld over Merle en Levi. 'Vrouwen zijn gewoon om gek
van te worden, Loggie. Vooral als je met hen in hetzelfde huis woont.' Tobias zucht
droevig zijn hoofd. 'En toch kan je niet zonder ze leven, is het niet oneerlijk?' 'Vreselijk
oneerlijk.' mompelt Logan.
3. 'Jullie zijn gewoon watjes.' klinkt Elora's stem vrolijk. 'Lukt het een beetje?' ze knikt
naar de half vergane auto die Logan en Tobias sinds een week proberen op te
knappen. 'Mhm.' Logan concentreert zich weer op zijn werk. 'Noem me maar een
watje, ik ben blij dat ik maar één dochter heb.' Tobias steekt zijn tong uit naar Elora.
Elora geeft hem een zachte schop tegen zijn zij, en klimt dan op de bovenkant van de
auto.
4. 'Waarom zijn vrouwen eigenlijk zo vreselijk?' vraagt ze, terwijl ze haar benen langs de
zijkant van de auto laat bungelen. Tobias kijkt Logan even vragend aan. 'Dat zijn niet
jou zaken.' zegt die. Elora haalt haar schouders op. 'Wat kom je hier überhaupt doen?'
vraagt Logan. 'Jullie pesten. Ik heb niks beters te doen.' Elora buigt naar voren en
woelt door zijn haar. Logan kijkt haar boos aan en strijkt zijn haar weer goed. 'Wat
heb jij, chagrijn?' grijnst Elora vrolijk.
5. 'Niks.' mompelt Logan geërgerd. 'Nee hoor, tuurlijk niet. Pa, hoe laat komt mam
thuis?' 'Laat, ze moet ook wat werk doen voor een zieke collega.' Tobias kijkt haar
onschuldig aan. 'Oké, ik maak het eten wel weer.' Elora schud zuchtend haar hoofd.
Ze springt weer van de auto en loopt naar de deur. 'Oh ja, Loggie, Demi belde net. Of
je haar zo terug kan bellen.' Zegt ze nog, voor ze naar buiten loopt.
6. De volgende ochtend, als Logan, Bella en Tobias naar hun werk en school zijn
vertrokken, zit Elora met de honden in de tuin. Ze kijkt even toe hoe Dimitri vrolijk
tussen de twee andere – half slapende – honden doorhuppelt, en dan pakt ze haar
boek weer op van het tafeltje. 'Ik hoorde dat hier een leuk meisje in de tuin zat te
lezen.' klinkt opeens een zachte stem in haar oor. Ze schiet omhoog, waardoor het
boek van haar schoot glijd.
7. 'Zeg, ben ik zo eng?' Nathan lacht om Elora's gezicht. Elora's mond zakt open. 'Oh. Ja
dus. Damn.' Hij glimlacht luchtig. 'Wait, het is toch niet zo dat ik veel te laat ben en je
al lang gelukkig bent getrouwd met iemand anders of zo hè?' Ze schud langzaam haar
hoofd. 'Mooi. Zo te zien kan je nog steeds niet praten. Hm, wat kan ik nog meer
vertellen.' Nathan fronst. 'Oh ja,' zegt hij dan opgewekt. Hij tikt tegen de zijkant van
zijn hoofd. 'Ze zijn weer helemaal wakker daar boven.'
8. 'Oké, nu wordt het saai, Loor. Zeg alsjeblieft iets.' smeekt Nathan. Elora piept zacht.
'Hm.' Nathan fronst weer. 'Misschien helpt dit.' hij doet een stap naar voren, legt zijn
handen om haar middel en drukt zacht zijn lippen op de hare. Elora's armen sluiten
zich om zijn nek. 'Beter.' mompelt hij glimlachend. Elora glimlacht ook en verstopt
haar gezicht tegen zijn nek. 'Ik heb je gemist.' fluistert ze zacht. 'Zeg dat nou niet.'
jammert Nathan. 'Dan moet ik eigenlijk zeggen dat ik jou ook heb gemist wat ik zeker
had gedaan als mijn hersens niet zo gestoord waren je te vergeten.'
9. Elora glimlacht. 'Ik snap het niet, hoe kan het dat je nu opeens alles weer weet?'
vraagt ze fronsend. Nathan glimlacht en laat zijn voorhoofd tegen het hare zakken.
'Lang verhaal.' zegt hij zacht. Ze kijken op als de zon verdwijnt achter een dikke laag
wolken. 'Ik denk dat we beter eerst naar binnen kunnen gaan.' Nathan kijkt fronsend
omhoog.
10. Even later liggen ze binnen, op Elora's bed. 'Als ik dat stomme ongeluk niet had
gehad, waren we nu misschien al getrouwd geweest.' mompelt Nathan. Elora
glimlacht en legt haar hoofd tegen zijn borst. 'Dat had gekund, ja.' Ze heft haar hoofd
naar hem op. Hij glimlacht liefdevol terug. 'Weet je, ik voel me echt een idioot.'
Nathan knuffelt haar stevig. 'Dat ben je niet.' Elora strijkt met haar hand langs zijn
wang.
11. 'Je wou weten hoe ik opeens alles weer weet, toch?' fronst Nathan. Elora knikt.
'Goed. Om een lang verhaal kort te maken; ik zag het op een avond niet meer zitten,
toen ben ik naar het park gegaan, daar kwam een lieve oude vrouw naar me toe, zij
vroeg me wat er aan de hand was, ik legde het uit en toen vertelde zij me dat een
vriendin van haar ook zoiets was overkomen en dat het toen was goed gekomen door
een voorwerp dat haar man aan haar deed denken.' Nathan blijft even stil. 'Toen
stelde ze voor dat ze me zou helpen zoeken. We zijn naar het wrak van mijn auto
gegaan, en daar duurde het zo'n vijf minuten voor ik het vond.'
12. 'Wat dan?' fronst Elora. Nathan graait in zijn zak, en haalt een doosje tevoorschijn. Hij
geeft het aan haar, en opent het als ze het vast heeft. Elora's mond valt open. 'Ik was
met mijn vader naar de juwelier geweest.' hij trekt haar nog wat steviger tegen zich
aan. 'Ik had die op de stoel naast me gelegd, en daar lag hij nog toen ik er ging kijken.'
Hij glimlacht. 'Ik had het helemaal uitgedacht, na ons op één na laatste examen wou
ik je vragen.' hij kijkt haar droevig aan. 'Dat ongeluk heeft al mijn plannen met je in de
war geschopt.'
13. Elora glimlacht en tikt tegen zijn neus. 'Maar, aangezien jij duidelijk je zinnen nog niet
op iemand anders hebt gezet..' grijnst hij vrolijk, terwijl hij een stukje over haar heen
buigt. 'Loor, wil je met me trouwen?' vraagt hij zacht. Elora glimlacht en slaat haar
armen om hem heen. 'Heel graag.' fluistert ze.
14. Luca, Claire, Demi, Levi, Fons, Mitch & Daisy
Zuchtend bladert Claire door de rekeningen. Ze steunt vermoeid met haar hoofd op
haar hand. Ze werpt voorzichtig een blik op de telefoonrekening en laat kreunend
haar hoofd in haar handen vallen. Ze ademt diep in en neemt een slok water – waar
ze bijna in stikt als ze de volgende rekening ziet.
15. 'Het is niet de bedoeling dat je zelfmoord pleegt om die rekeningen, schat.' Luca klopt
op haar rug en drukt een kus op haar wang. 'Ik pleegde geen zelfmoord.' piept
Claire, en ze drukt de rekening onder zijn neus. Luca fronst en zakt naast haar op een
stoel. De laatste keer dat ze zo'n rekening kregen was Claire zwanger van de drieling –
en stond er Claire in plaats van Demi bovenaan. 'Denk je dat ze…?' fronst hij. 'Anders
kreeg ze niet zo'n rekening, Luca.' fluistert Claire.
16. Luca zucht en pakt haar hand vast. Even zitten ze stil naar de rekening te staren. 'Ik ga
wel even met haar praten.' zegt Claire dan. Luca drukt een kus op haar lippen.
'Deem?' Claire steekt haar hoofd om de hoek van de slaapkamer. 'Mhm?' Demi zit op
bed te leren. 'Kan ik, uhm, even met je praten?' Demi kijkt meteen op, en even ziet
Claire angst in haar ogen. 'Sure.' mompelt Demi. 'Levi?' 'Ik ben al weg.' Levi grijnst
vrolijk. Claire glimlacht en loopt naar Demi's bed.
17. 'Wat is er?' vraagt Demi luchtig. Ze slaat haar armen om haar knieën. 'Volgens mij
weet je dat wel.' Claire zakt naast haar dochter neer. Demi slaat haar ogen neer en
bijt op haar onderlip. 'Hoe ben je er achter gekomen?' Demi kijkt haar bang aan.
Claire geeft haar de rekening. 'Oh. Ik dacht dat ik ze allemaal had onderschept.' Demi
voelt tranen in haar ogen opwellen. 'Waarom heb je het niet gewoon gezegd, Deem?'
Claire pakt haar dochters hand vast.
18. 'Ik was bang dat jullie me weg zouden sturen en- en-' Er stromen tranen over haar
wangen. Claire knuffelt Demi troostend. 'Natuurlijk niet, mafkees. We houden van je.'
'Maar jullie hebben het al zo moeilijk met al die rekeningen en nou komt dit er ook
nog bij.' fluistert Demi. 'Dat komt allemaal wel goed, schat. Geloof me.' Claire wrijft
over Demi's schouder.
19. Plotseling vliegt de deur open. 'Mama.' Daisy staat in de deuropening, met tranen in
haar ogen. 'Wat is er, lieverd?' Claire fronst bezorgd. Daisy loopt naar haar toe en
trekt haar mee naar de woonkamer, en daarna naar buiten. 'Daisy, wat is er nou?'
vraagt Claire geïrriteerd. Als ze ziet wat er zich buiten af speelt, valt ze stil.
25. 'Dus, Beth, wat vind je er van?' Mike tilt Beth op zijn schoot en kijkt haar vrolijk aan.
Beth gaapt diep en legt haar hoofdje tegen Mike's borst. 'Hebben we daar de hele dag
voor gewerkt?' moppert Elora. Romée grinnikt en neemt Beth van Mike over. 'Moe.'
mompelt Beth. Romée glimlacht en drukt een kus op haar voorhoofdje. 'Kom maar
liefje, luister maar niet naar die gemene mensen.' zegt ze vrolijk. Beth giechelt een
beetje.
26. Aimi, Casper & Nienke
'Ga van me af, mongool.' Aimi probeert zich los te wurmen. 'Eigen schuld.' Bella slaat
tevreden haar armen over elkaar. 'Ik wil niet eens weten wat er aan de hand is.'
grinnikt Casper. 'Mhm.' Tobias leunt tegen de deurpost. 'Zullen we Aims helpen, of
haar laten creperen?' vraagt hij luchtig. 'Hmm.' Casper fronst even nadenkend. 'Laten
we haar maar helpen, dat is wel zo aardig.'
27. Tobias knikt instemmend. Hij loopt naar hen toe, schuift zijn arm om Bella's middel
en tilt haar van Aimi af. 'Niet doen!' jammert Bella. Aimi vliegt omhoog en strijkt haar
jurkje recht. 'Dank je.' zegt ze vrolijk. Tobias knuffelt Bella even. 'Sorry schat.' Bella
kijkt hem even boos aan en doet net haar mond open om iets te zeggen, als de
telefoon gaat. Aimi grijnst vrolijk en neemt op. 'Met Aimi.'
Terwijl ze luistert naar Luca, betrekt haar gezicht. 'wat erg,' piept ze. Ze laat zich op de
bank vallen. 'Ja, is goed. We komen er zo aan.' mompelt ze. Ze klapt haar mobiel weer
dicht en stopt hem in haar zak. 'Wat was er?' vraagt Bella fronsend. 'Mitch is
aangereden.' Aimi kijkt haar aan met een wit gezicht.
28. ~
'Hallo?' Aimi kijkt over het lage muurtje naar de vrouw achter de balie. Ze kijkt
verstoord op, en tovert een nep glimlachje op haar gezicht. 'Ja?' 'Ehm, we komen
voor Mitch van Beest.' De vrouw tikt wat in op haar computer, en knikt dan. 'Die hal
door, laatste kamer aan de linkerkant.' zegt ze, een beetje verveeld, terwijl ze naar
een hal wijst.
29. 'Goh, waarom zou je ook een beetje aandacht besteden, hè.' moppert Aimi
geïrriteerd terwijl ze door de hal lopen. Bella grinnikt en geeft haar een klopje op
haar schouder. 'Beledigd?' vraagt ze plagend. Aimi rolt met haar ogen en geeft Bella
een duw in haar zij. Bella grijnst vrolijk. Als ze de hoek om lopen, staat Luca al te
wachten. 'Jullie zijn echt van honderd meter afstand te horen.' Mompelt hij. Aimi
negeert het en knuffelt hem.
30. 'Hoe gaat het met hem?' vraagt Bella bezorgd. Luca haalt hulpeloos een hand door
zijn haar. 'Hij ligt in coma, en ze weten nog niet precies hoe erg het is.' zegt hij, terwijl
hij de tranen in zijn ogen probeert weg te knipperen. Bella knuffelt hem stevig. 'Het
komt allemaal wel goed.' mompelt ze. 'Mag ik naar hem toe?' Nienke – die voor haar
idee wel lang genoeg heeft gewacht – vliegt naar voren en kijkt Luca smekend aan.
Luca glimlacht en aait even over haar haar. 'Tuurlijk, kom maar.'
31. Senna, Florian & Phoebe
Met tranen in haar ogen staart Senna naar buiten. Vandaag is Phoebe officieel
vermist verklaard. Ze sluit haar ogen en voelt de warme tranen langs haar wangen
glijden. Ze merkt dat Florian naast haar komt zitten. Hij legt zijn hand op haar
schouder en drukt een zachte kus op haar haar. 'Lieverd, ik moet naar mijn werk.
Weet je zeker dat je het alleen aan kan?' vraagt hij bezorgd. Senna kijkt hem aan en
knikt. 'En ik ben niet alleen, Luca komt zo.' zegt ze.
32. Florian knikt en kust haar. 'Tot vanavond dan.' hij strijkt nog even door haar haar en
loopt naar buiten. Senna kijkt hem na en veegt de tranen van haar wangen. Ze komt
sloom omhoog, zich beseffend dat het wel aardig is om voor Luca normale kleren aan
te doen. Even later doet Senna de deur open voor Luca. Luca glimlacht scheef naar
haar. Ze slaat haar armen om zijn nek en drukt haar gezicht tegen zijn schouder. Hij
troost haar zwijgend. 'Nog steeds niks?' vraagt hij bezorgd als ze wat gekalmeerd is.
Ze schud haar hoofd en kijkt hem met tranen in haar ogen aan.
33. ‘Hoe is het met Mitch?’ vraagt ze zacht. Luca haalt opnieuw een hand door zijn haar.
‘Nog steeds hetzelfde. Het ziet er niet goed uit, zeggen de dokters.’ Senna ziet een
traan uit zijn ooghoek ontsnappen. Ze trekt hem mee naar de bank en kruipt dicht
tegen hem aan. ‘Het komt wel goed met hem, Luca.’ troost ze. Luca knikt en zucht.
‘Daisy heeft vannacht alleen maar liggen huilen, ze heeft niet geslapen.’ fluistert hij
schor. ‘Ik wil niet eens weten wat er gebeurt als hij het niet haalt.’ Senna knuffelt hem
troostend.
