1. 23 de xuño de 2013
12º Tempo ordinario (C )
Lucas 9, 18-24Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS
Contribúe a espertar a fe en Xesús, Mesías de Deus.
Pásao.
José Antonio Pagola
Música:Thunderstorm005;present: B. Areskurrinaga HC;euskaras:D.Amundarain

2. A escena é coñecida.A escena é coñecida.
Sucedeu nas proximidades de Cesarea de Filipo.Sucedeu nas proximidades de Cesarea de Filipo.
Os discípulos levan xa un tempo acompañando a Xesús.Os discípulos levan xa un tempo acompañando a Xesús.
Por que o seguen?Por que o seguen?
Xesús quere saber que idea se fan del:Xesús quere saber que idea se fan del:
““Vós, quen dicides que son eu?”Vós, quen dicides que son eu?”

3. Esta é tamén a preguntaEsta é tamén a pregunta
que nos temos que facer os cristiáns de hoxe.que nos temos que facer os cristiáns de hoxe.
Quen é Xesús para nós?Quen é Xesús para nós?
Que idea nos facemos do?Que idea nos facemos do?
Seguímolo?Seguímolo?

4. Quen é para nós eseQuen é para nós ese
Profeta de Galilea, que non deixouProfeta de Galilea, que non deixou
tras de si escritos senóntras de si escritos senón
testemuñas?testemuñas?

5. Non abonda que o chamemos “Mesías deNon abonda que o chamemos “Mesías de
Deus”. Temos que seguir dando pasos poloDeus”. Temos que seguir dando pasos polo
camiño aberto por el, acender tamén hoxe ocamiño aberto por el, acender tamén hoxe o
lume que quería prender no mundo.lume que quería prender no mundo.

6. ComoComo
podemos falarpodemos falar
tanto deltanto del
sen sentir asen sentir a
súa sede desúa sede de
xustiza, o seuxustiza, o seu
desexo dedesexo de
solidariedade,solidariedade,
a súa vontadea súa vontade
de paz?de paz?

7. Temos aprendido de Xesús a chamar a Deus “Pai”,
confiando no
seu amor incondicional e a
súa misericordia infinita?

8. Temos que sepultar para sempreTemos que sepultar para sempre
fantasmas e medos sagrados que sefantasmas e medos sagrados que se
espertan ás veces en nósespertan ás veces en nós
afastándonos del.afastándonos del.
E temos que liberarnos de tantos ídolos eE temos que liberarnos de tantos ídolos e
deuses falsos que nos fan vivirdeuses falsos que nos fan vivir
como escravos.como escravos.

9. Adoramos en Xesús o Misterio do DeusAdoramos en Xesús o Misterio do Deus
vivo, encarnado no medio de nós?vivo, encarnado no medio de nós?
Non abonda confesar a súa condiciónNon abonda confesar a súa condición
divina con fórmulas abstractas, afastadasdivina con fórmulas abstractas, afastadas
da vida e incapaces de tocar o corazónda vida e incapaces de tocar o corazón
dos homes e mulleres de hoxe.dos homes e mulleres de hoxe.

10. Temos que descubrirTemos que descubrir
nos seus xestos enos seus xestos e
palabraspalabras
o Deus Amigo da vida eo Deus Amigo da vida e
do ser humano.do ser humano.
Non é a mellor noticiaNon é a mellor noticia
que podemos comunicarque podemos comunicar
hoxe a quenhoxe a quen
buscan camiñosbuscan camiños
para encontrarsepara encontrarse
con El?con El?

11. Cremos no amor predicado por Xesús? Non
abonda repetir unha e outra vez o seu mandato.
Temos que mantersempre viva a súainquietude porcamiñar cara a unmundo máisfraterno,promovendo unamor solidario ecreativo cara aosmáis necesitados..
Que sucedería se un día a enerxía do amor
Que sucedería se un día a enerxía do amor
movese o corazón das relixións e as
movese o corazón das relixións e as
iniciativas dos pobos?
iniciativas dos pobos?

12. Temos escoitado o mandato
de Xesús
de saír ao mundo a curar?
Non abonda predicar os seus
milagres. También hoxe temos que
curar a vida como o facía El,
sandando feridas,
acollendo os pecadores,
tocando os excluídos.
Onde están os seus xestos e
palabras de alento
aos derrotados?
aliviando o sufrimento,
devolvendo a dignidade aos
perdidos,

13. Se Xesús tiña palabras de lume paraSe Xesús tiña palabras de lume para
condenar a inxustiza dos poderososcondenar a inxustiza dos poderosos
do seu tempo e a mentira dado seu tempo e a mentira da
relixión do Templo,relixión do Templo,
por que non nos sublevamos os seuspor que non nos sublevamos os seus
seguidores ante a destrución diaria de tantosseguidores ante a destrución diaria de tantos
miles de seres humanos abatidos pola fame,miles de seres humanos abatidos pola fame,
a desnutrición e o noso esquecemento?a desnutrición e o noso esquecemento?

14. QUEN É PARA NÓS?
A escena é coñecida. Sucedeu nas proximidades de Cesarea de Filipo. Os discípulos levan xa un tempo
acompañando a Xesús. Por que o seguen? Xesús quere saber que idea se fan del: “Vós, quien dicides que son eu?”
Esta é tamén a pregunta que nos temos que facer os cristiáns de hoxe. Quen é Xesús para nós? Que idea nos
facemos del? Seguímolo?
Quién é para nós ese Profeta de Galilea, que non deixou tras de si escritos senón testemuñas? Non
abonda que o chamemos “Mesías de Deus”. Temos que seguir dando pasos polo camiño aberto por El, acender
tamén hoxe o lume que quería prender no mundo. Como podemos falar tanto del sen sentir a súa sede de xustiza, o
seu desexo de solidariedade, a súa vontade de paz?
Temos aprendido de Xesús a chamar a Deus “Pai”, confiando no seu amor incondicional e na súa
misericordia infinita? Non abonda recitar o “Noso Pai”. Temos que sepultar para sempre fantasmas e medos
sagrados que se espertan ás veces en nós afastándonos del. E temos que liberarnos de tantos ídolos e deuses falsos
que nos fan vivir como escravos.
Adoramos en Xesús o Misterio do Deus vivo, encarnado no medio de nós? Non abonda confesar a súa
condición divina con fórmulas abstractas, afastadas da vida e incapaces de tocar o corazón dos homes e mulleres de
hoxe. Temos que descubrir nos seus xestos e palabras o Deus Amigo da vida e do ser humano. Non é a mellor noticia
que podemos comunicar hoxe a quen buscan camiños para encontrarse con El?
Cremos no amor predicado por Xesús? Non abonda repetir unha e outra vez o seu mandato. Temos que
manter sempre viva a súa inquietude por camiñar cara a un mundo máis fraterno, promovendo un amor solidario e
creativo cara aos máis necesitados. Que sucedería se un día a enerxía do amor movese o corazón das relixións e as
iniciativas dos pobos?
Temos escoitado o mandato de Xesús de saír ao mundo a curar? Non abonda predicar os seus milagres.
Tamén hoxe temos que curar a vida como o facía El, aliviando o sufrimento, devolvendo a dignidade aos perdidos,
sandando feridas, acollendo os pecadores, tocando os excluídos. Onde están os seus xestos e palabras de alento
aos derrotados?
Se Xesús tiña palabras de lume para condenar a inxustiza dos poderosos do seu tempo e a mentira da
relixión do Templo, por que non nos sublevamos os seus seguidores ante a destrución diaria de tantos miles de seres
humanos abatidos pola fame, a desnutrición e o noso esquecemento?
José Antonio Pagola