1. Ao desembarcar, atopouse Xesús cun gran xentío. El, conmovido,
curou a todos os enfermos.
Achegáronselle os discípulos para dicirlle:
«O lugar está moi arredado e a hora moi avanzada: será mellor que«O lugar está moi arredado e a hora moi avanzada: será mellor que
despidas a xente para que vaian ás aldeas e merquen comida».despidas a xente para que vaian ás aldeas e merquen comida».

4. Xoán Pablo II na carta «Queda connosco» invitaba
as nosas comunidades a afrontar con xenerosidade fraterna
algunha das múltiples pobrezas do noso mundo.

5. Invitábanos a medir en termos de xenerosidade aInvitábanos a medir en termos de xenerosidade a
nosa eucaristía:nosa eucaristía:
 «Penso no drama da fame que atormenta a centos de«Penso no drama da fame que atormenta a centos de
millóns de seres humanos,millóns de seres humanos,
 NNas enfermedades que flaxelan os Países pobres,as enfermedades que flaxelan os Países pobres,
 Na soidade dos anciánsNa soidade dos anciáns
 A desazón dos parados,A desazón dos parados,
 O trafego dos emigrantes,O trafego dos emigrantes,

6. Non podemos facernos ilusións:Non podemos facernos ilusións:
polo amor mutuo,polo amor mutuo,
pola atención aos necesitadospola atención aos necesitados
hásenos recoñecerhásenos recoñecer
comocomo verdadeirosverdadeiros
discípulos dediscípulos de
Cristo.Cristo.
En base a este criterioEn base a este criterio
comprobarasecomprobarase
a autenticidade das nosasa autenticidade das nosas
celebracións eucarísticas».celebracións eucarísticas».

7. O drama dos famentos ten hoxe millóns
de rostros.

8. O mandato de Xesús non pode deixar indiferentes
os cristiáns de hoxe. Os bens que nos sobran poden saciar a
fame de medio mundo.
Non podemos ignorar que son os nosos irmáns.Non podemos ignorar que son os nosos irmáns.

10. Ese mandato tería que sacudir a todas as persoas
e institucións do noso mundo, confésense cristiás ou non.
Xesús non é un patrimonio exclusivo dos cristiáns.
A súa mensaxe é universal, precisamente por estar
atento ás carencias concretas do home.

11. Señor Xesús,Señor Xesús,
que deches de comerque deches de comer
á multitude famenta,á multitude famenta,
non permitas quenon permitas que
esquezamos as necesidadesesquezamos as necesidades
dos nosos irmánsdos nosos irmáns
dános un corazón xenerosodános un corazón xeneroso
e unha vontade eficaze unha vontade eficaz
para axudalos.para axudalos.
Amén.Amén.

12. Texto: José Román Flecha Andrés
PALABRA DEL SEÑOR –Salamanca
Presentación: Antonia Castro Panero
Música: Magnun Mysterium. Monasterios de España