1. José Antonio Pagola
5 de agosto de 2012
Red evangelizadora BUENAS NOTICIAS 18º Tempo ordinario (B)
Anuncia a Boa Nova de Xesús. Pásao. Xoán 6, 24-35
Música:Carrozas de Fuego:present:B.Areskurrinaga HC; euskaraz: D. Amundarain

2. Por que seguir
interesándonos por
Xesús despois de
vinte séculos?
Que podemos esperar
del?
Que nos pode achegar
aos homes e mulleres
do noso tempo?
Vainos resolver
acaso os problemas
do mundo actual?

3. O evanxeo de Xoán fala dun
diálogo de grande interese, que
Xesús mantén cunha multitude na
beira do lago de Galilea.

4. O día anterior compartiron con Xesús unha comida sorprendente
e gratuita. Comeron pan ata fartarse.
Como o van deixar marchar?
O que buscan é que Xesús repita o seu xesto e os volva
alimentar gratis. Non pensan en nada máis.

5. Xesús desconcértaos con
un planeamento inesperado:
"Traballade, non polo
alimento que perece, senón
polo que perdura ata a vida
eterna".

6. Pero, como non preocuparnos
polo pan de cada día?
O pan é indispensable para vivir.
Necesitámolo e debemos traballar para
que nunca lle falte a ninguén.

7. Xesús sábeo. O pan é o primeiro.
Sen comer non podemos subsistir.
Por iso preocúpase tanto dos famentos
e mendigos que
non reciben dos ricos
nin as migallas que caen da súa mesa.

8. Por iso maldí os terratenentes insensatos
que almacenan o gran sen pensar nos
pobres. Por iso ensina os seus seguidores
a pedir cada día ao Pai pan para todos os
seus fillos.

9. Pero Xesús quere espertar neles unha
fame diferente.
Fálalles dun pan que non sacia só a fame
dun día, senón a fame e a sede de vida
que hai no ser humano.
Non o temos que esquecer.

10. En nós hai unha fame de xustiza
para todos, unha fame de
liberdade, de paz, de verdade.
Xesús preséntase como ese Pan que nos vén
do Pai, non para fartarnos de comida senón
"para dar vida ao mundo“.

11. Este Pan, vido de Deus,
"perdura ata a vida
eterna".
Os alimentos que
comemos cada día
mantéñennos vivos
durante anos,
pero chega un momento
en que non poden
defendernos da morte.
É inútil que sigamos
comendo.
Non nos poden dar vida
máis alá da morte.

12. Xesús preséntase como ese
Pan de vida eterna.
Cada un ha de decidir como
quere vivir e como quere morrer.

13. Pero, crer en
Cristo é
alimentar en
nós unha forza
indestrutible,
empezar a
vivir algo que
Seguir a Xesús é
non rematará
entrar no
coa nosa
misterio da
morte.
morte sostidos
pola
súa forza
resucitadora.

14. Ao escoitar as súas palabras, aquelas
xentes de Cafarnaún grítanlle desde o
fondo do seu corazón:
"Señor, dános sempre dese pan".

15. Desde a nosa fe vacilante,
nós non nos atrevemos a
pedir algo semellante.
Quizais, só nos preocupa
a comida de cada día.
e, ás veces, só a nosa.

16. PAN DE VIDA
Por que seguir interesándonos por Xesús despois de vinte séculos? Que podemos esperar del? Que
nos pode achegar aos homes e mulleres do noso tempo? Vainos resolver acaso os problemas do mundo actual? O
evanxeo de Xoán fala dun diálogo de grande interese, que Xesús mantén cunha multitude na beirs do lago de
Galilea.
O día anterior compartiron con Xesús unha comida sorprendente e gratuíta. Comeron pan ata
fartarse. Como o van deixar marchar? O que buscan é que Xesús repita o seu xesto e os volva alimentar gratis.
Non pensan en nada máis.
Xesús desconcértaos cun planeamento inesperado: "Traballade, non polo alimento que perece,
senón polo que perdura ata a vida eterna". Pero, como non preocuparnos polo pan de cada día? O pan é
indispensable para vivir. Necesitámolo e debemos traballar para que nunca lle falte a ninguén.
Xesús sábeo. O pan é o primeiro. Sen comer non podemos subsistir. Por iso preocúpase tanto dos
famentos e mendigos que non reciben dos ricos nin as migallas que caen da súa mesa. Por iso maldí os
terratenentes insensatos que almacenan o gran sen pensar nos pobres. Por iso ensina os seus seguidores a
pedir cada día ao Pai pan para todos os seus fillos.
Pero Xesús quere espertar neles unha fame diferente. Fálalles dun pan que non sacia só a fame dun
día, senón a fame e a sede de vida que hai no ser humano. Non o temos que esquecer. En nós hai unha fame de
xustiza para todos, unha fame de liberdade, de paz, de verdade. Xesús preséntase como ese Pan que nos vén do
Pai, non para fartarnos de comida senón "para dar vida ao mundo“.
Este Pan, vido de Deus, "perdura ata a vida eterna". Os alimentos que comemos cada día
mantéñennos vivos durante anos, pero chega un momento en que non poden defendernos da morte. É inútil que
sigamos comendo. Non nos poden dar vida máis alá da morte.
Xesús preséntase como ese Pan de vida eterna. Cada un ha de decidir como quere vivir e como
quere morrer. Pero, crer en Cristo é alimentar en nós unha forza indestructible, empezar a vivir algo que non
rematará coa nosa morte. Seguir a Xesús é entrar no misterio da morte sostidos pola súa forza resucitadora.
Ao escoitar as súas palabras, aquelas xentes de Cafarnaún grítanlle desde lo fondo do seu corazón:
"Señor, dános sempre dese pan". Desde a nosa fe vacilante, nós non nos atrevemos a pedir algo semellante.
Quizais, só nos preocupa a comida de cada día. e, ás veces, só a nosa.
José Antonio Pagola