1. Xesús colleu a Pedro, a Xoán
e mais a Santiago e subiu
ao monte para orar.
E, mentres oraba, o aspecto
do seu rostro cambiou,
os seus vestidos viraron
brancos.
Lucas 9, 28b-36
2. Ningún peregrino que teña subido ao Tabor
esquecerá aquela experiencia.
Nas alturas do Tabor é fácil redescubrir
a vocación contemplativa.
3. A contemplación do Señor é
contemplación
do crucificado.
Por iso xera:
unha toma de conciencia
do propio pecado
un arrepentimento
e unha conversión.
4. A contemplación cristiá nace da escoita
da palabra de Deus,
e convértese en capacidade de xuízo
e en ollada crítica sobre a historia
e os acontecementos de cada día.
5. Mentres Xesús oraba o aspecto do seu rostro
cambiou e os seus vestidos viraron blancos.
Lc 9, 28
6.
7. Lucas subliña o clima de oración no que se
move a vida de Xesús.
Nela Xesús conecta cos grandes mestres
do seu pobo: Moisés e Elías.
8.
9.
10. Tanto Xesús como os seus irmáns saben que foron
amados cun amor de elección.
Saben tamén que
a elección non os libra da dor.
11. A elección
desemboca nunha
misión.
Ninguén é chamado
por Deus para
nada.
A escoita do Fillo de
Deus define os
seguidores de Xesús.
12. Señor Xesús,
a túa transfiguración
revélanos o amor
e a vontade do Pai,
a túa misión na terra
e a nosa propia
vocación.
Chamados a contemplar
a túa gloria, queremos
ser testemuñas da túa
muerte e da túa vida.
Amén.
13. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado Trinitario,2007
Presentación: Antonia Castro Panero