1. Xesús díxolles:
“E que resucitan os mortos ben o deixou indicado Moisés
cando, no episodio da silveira chama ao Señor
o Deus de Abraham, o Deus de Isaac e o Deus de Xacob.
(Lc 20, 34-38)
34-38
2. O pobo de Israel non chegou de golpe a crer na resurrección
dos mortos.
Durante moitos séculos pensouse que todos os mortos
pasaban ao sheol, morada para os bos e malos.
Era un lugar sen retorno,
no que xa non era posible loar o Señor.
3.
4. Súa nai vai alentando
a cada un deles.
Manifesta a súa fe
na resurrección,
ao dicir ao máis pequeno :
“Non temas a este verdugo,
…
acepta a morte
para que volva eu
a encontrarte
cos teus irmáns no tempo
da misericordia”. (Mac 7, 29)
5. O Deus fiel,
non pode deixarse
gañar en fidelidade.
Haberá de dar
a vida aos que
a entregaron por El.
6. No tempo de Xesús,
os fariseos admiten xa a idea
da resurrección.
Os saduceos rexeitana.
No evanxeo de hoxe, son estes os
que se dirixen a Xesús
cunha historia tradicional.
7. Unha muller casada
con varios maridos,
de quen sería esposa
no mundo dos
resucitados?
Con esta pregunta
os saduceos tratan
de coñecer a postura
do Mestre.
8. Xesús dilles que o matrimonio
é unha institución creada para esta vida.
A comunidade humana sobreponse á morte
grazas á rexeración de novos seres humanos.
9. O texto remata cunha frase lapidaria referida a Deus.
Non é Deus de mortos senón de vivos,
porque para El todos están vivos”.
10. Deus é o Vivente e a fonte da vida.
Deus non fixo a morte.
Ama a vida e invítanos a vivir
nunha comunidade de vivos.
11. Para Deus, o seu amor é
máis forte e definitivo que a
mesma morte.
Nada ni ninguén poderá
arrebatar da súa man
as persoas que El
amou con amor eterno.
12. Señor Xesús, primoxénito de entre os mortos,
a ti encomendamos a nosa sorte, confiando
compartir contigo a nosa vida resucitada. Amén.
13. José Román Flecha Andrés
Palabra del Señor, Salamanca , Editorial.Secretariado
Presentación:
Antonia Castro Panero
Trinitario,2007