1. O labrador,O labrador,
a vide e os bacelosa vide e os bacelos
Domingo 5º de Pascua. Ciclo B.Domingo 5º de Pascua. Ciclo B.
(03-05-2015)(03-05-2015)
Texto: José Luis Sicre.Texto: José Luis Sicre.
Euskaraz: D. Amundarain.Euskaraz: D. Amundarain.
Presentación: B. Areskurrinaga HCPresentación: B. Areskurrinaga HC
Música: Hendel-AdagioMúsica: Hendel-Adagio

2. Unha anécdota e un conselloUnha anécdota e un consello
Hai anos un amigo tivo que predicar este domingo
nunha poboación da Axarquía malagueña, onde os
homes estaban acostumados a ir todos os días ao bar a
tomar unha copa de viño. Un sitio ideal para falar da
vide e dos bacelos. Con todo, cando terminou a misa,
preguntáronlle cheos de curiosidade: “Padre, que é a
vide?” Naquela poboación as vides chámanas cepas.
Non se decataran de nada.

3. Experiencia parecida
tiven eu a primeira
vez que dei charlas
bíblicas en
Centroamérica.
A xente nunca vira
unha vide ou unha
oliveira.
Por desgraza, Xesús
nunca contou a
parábola do bo
cafeteiro.

4. O primeiro que debe preguntarse o queO primeiro que debe preguntarse o que
vaia dar unha homilía este domingo é sevaia dar unha homilía este domingo é se
a xente entenderá unha parábolaa xente entenderá unha parábola
contada nunha cultura campesiña econtada nunha cultura campesiña e
mediterránea.mediterránea.

5. Nos nosos días, Xesús probablemente tería contado outra
moi distinta na forma, aínda que idéntica no fondo.
Unha parábola na que o Pai é un informático, Xesús a
corrente eléctrica e nós ordenadores (computadoras) que
non poden funcionar se non están conectados a El.
Incluso aos que funcionan ben, o Pai límpaos a fondo para
que funcionen mellor.

6. Pero esta adaptación, aparte de ser moito menos poética, comete oPero esta adaptación, aparte de ser moito menos poética, comete o
mesmo erro: quen non viva nunha cultura tecnolóxica non a entenderá;mesmo erro: quen non viva nunha cultura tecnolóxica non a entenderá;
e dentro duns anos, cando os ordenadores non necesiten estare dentro duns anos, cando os ordenadores non necesiten estar
conectados á rede, a parábola perdería o seu sentido.conectados á rede, a parábola perdería o seu sentido.
Máis vale aterse á imaxe orixinalMáis vale aterse á imaxe orixinal

7. O labrador,O labrador,
a vide e os bacelosa vide e os bacelos
Esta pasaxe coñéceseEsta pasaxe coñécese
como «a parábola dacomo «a parábola da
vide e os bacelos».vide e os bacelos».
Título erróneo, porqueTítulo erróneo, porque
non ten en conta onon ten en conta o
protagonista principal, oprotagonista principal, o
labrador, que é quenlabrador, que é quen
poda, arranca e tira ospoda, arranca e tira os
bacelos que non danbacelos que non dan
froito.froito.

8. E máis bien que parábola é unha fábula,E máis bien que parábola é unha fábula,
onde os protagonistas son animais ouonde os protagonistas son animais ou
plantas que poden falar e actuar.plantas que poden falar e actuar.
Neste caso, os protagonistas secundarios,Neste caso, os protagonistas secundarios,
os bacelos, non falan, pero si actúan.os bacelos, non falan, pero si actúan.

9. Algúns deciden manterse unidos á vide, e dan froito abundante.
Outros deciden independizarse, cortar a relación coa vide,
e deixan de dar froito.
(A imaxe dunhas ramas en movemento, neste caso afastándose do
tronco, lembra a fábula de Iotam (Xuíces 9,8), que comeza:
«Puxéronse en marcha as árbores para elixírense un rei»).

10. O título habitual subliña a importancia da vide.O título habitual subliña a importancia da vide.
E en parte leva razón: de estar unidos a ela ou separadosE en parte leva razón: de estar unidos a ela ou separados
dela depende o futuro dos bacelos.dela depende o futuro dos bacelos.
Pero a vide non fai nada. Sinxelamente está aí.Pero a vide non fai nada. Sinxelamente está aí.
Todas as accións realízanas o labrador o os bacelos.Todas as accións realízanas o labrador o os bacelos.

11. Enfoque curioso, que nos obriga
a reflexionar sobre a importancia
de Deus Pai na vida do cristián;
e o papel fundamental de Xesús,
aínda que ás veces teñamos a
impresión de que non fai nada
na nosa vida.

12. 1ª lectura: a poda de Deus1ª lectura: a poda de Deus
A fábula destaca unha das accións que realiza o labrador:A fábula destaca unha das accións que realiza o labrador:
«a todo o que dá froito pódao, para que dea máis froito».«a todo o que dá froito pódao, para que dea máis froito».
Podar é cortar, ferir á árbore, despoxala de algo que lle custouPodar é cortar, ferir á árbore, despoxala de algo que lle custou
tempo e esforzo producir.tempo e esforzo producir.
Pero o campesiño faino para que estea máis sa e forte.Pero o campesiño faino para que estea máis sa e forte.

13. Estas palabras do evanxeo
pódense aplicar moi ben ao
que conta de Paulo a
primeira lectura.
Despois da súa conversión,
podería esperar que o
recibiran moi ben en
Xerusalén.
Pero ocorre algo moi
distinto: non se fían del,
evítano, ata que Bernabé o
presenta aos apóstolos.
Cando comeza a predicar,
os xudeus de lingua grega
intentan eliminalo e debe
fuxir a Tarso.

14. En realidade, toda a
vida de Paulo foi
unha gran poda,
unha vida chea de
persecucións e
sufrimentos.
Pero a través deles
converteuse no maior
dos apóstolos.
Deu moito froito.
unha boa ensinanza
para os que
quixermos que todo
nos fose ben na vida,
sen ningún tipo de
dificultades.

15. 2ª lectura: como permanecer unidos á vide2ª lectura: como permanecer unidos á vide
O evanxeo insiste na necesidade de que o baceloO evanxeo insiste na necesidade de que o bacelo
estea unido á vide.estea unido á vide.
A segunda lectura indícanos o modo concreto deA segunda lectura indícanos o modo concreto de
manter a unión.manter a unión.
«Quen garda os seus mandamentos permanece en«Quen garda os seus mandamentos permanece en
Deus, e Deus nel».Deus, e Deus nel».
«E este é o seu mandamento: que creamos no«E este é o seu mandamento: que creamos no
nome de seu Fillo, Xesucristo, e que nos amemosnome de seu Fillo, Xesucristo, e que nos amemos
uns aos outros, tal como nolo mandou.» Crer enuns aos outros, tal como nolo mandou.» Crer en
Xesús e amarnos uns aos outros é a única garantíaXesús e amarnos uns aos outros é a única garantía
do noso éxito como cristiáns.do noso éxito como cristiáns.

16. 1.- O labrador, a vide e os bacelos
Domingo 5º de Pascua. Ciclo B.
Texto: José Luis Sicre
2.- Unha anécdota e un consello
• Hai años un amigo tivo que predicar este domingo nunha poboación da Axarquía malagueña, onde os homes estaban
acostumados a ir todos os días ao bar a tomar unha copa de viño. Un sitio ideal para falar da vide e dos bacelos. Con todo,
cando terminou a misa, preguntáronlle cheos de curiosidade: “Padre, que é a vide?” Naquela poboación ás vides chámanlles
cepas. Non se decataran de nada.
3.-Experiencia parecida tiven eu a primeira vez que din charlas bíblicas en Centroamérica. A xente nunca vira unha vide ou
unha oliveira Por desgraza, Xesús nunca contou a parábola do bo cafeteiro.
4.-O primeiro que debe preguntarse o que vaia dar unha homilía este domingo é se a xente entenderá unha parábola
contada nunha cultura campesiña e mediterránea.
5.-Nos nosos días, Xesús probablemente tería contado outra moi distinta na forma, aínda que idéntica no fondo. Unha
parábola na que o Pai é un informático, Xesús a corrente eléctrica e nós ordenadores (computadoras) que non poden
funcionar se non están conectados a El. Incluso aos que funcionan ben, o Pai límpaos a fondo para que funcionen mellor.
6.-Pero esta adaptación, aparte de ser moito menos poética, comete o mesmo erro: quen non viva nunha cultura tecnolóxica
non a entenderá; e dentro duns anos, cando os ordenadores non necesiten estar conectados á rede, a parábola perdería o seu
sentido. Máis vale aterse á imaxe orixinal
7.-O labrador, a vide e os bacelos
Esta pasaxe coñécese como «a parábola da vide e os bacelos». Título erróneo, porque non ten en conta o protagonista
principal, o labrador, que é quen poda, arranca e tira os bacelos que non dan froito.
8.-E máis ben que parábola é unha fábula, onde os protagonistas son animais ou plantas que poden falar e actuar. Neste
caso, os protagonistas secundarios, os bacelos, non falan, pero si actúan.

17. 9.-Algúns deciden manterse unidos á vide, e dan froito abundante. Outros deciden independizarse, cortar a relación coa
vide, e deixan de dar froito. (A imaxe dunhas ramas en movemento, neste caso afastándose do tronco, recorda a fábula
de Iotam (Xuíces 9,8), que comeza: «Puxéronse en marcha os árbores para elexirse un rei»).
10.-O título habitual subliña a importancia da vide, e en parte leva razón: de estar unidos a ela ou separados dela
depende o futuro dos bacelos. Pero a vide non fai nada. Sinxelamente está aí. Todas as accións realízanas o labrador ou
os bacelos.
11.-Enfoque curioso, que nos obriga a reflexionar sobre a importancia de Deus Pai na vida do cristián; e o papel
fundamental de Xesús, aínda que ás veces teñamos a impresión de que non fai nada na nosa vida.
12.- 1ª lectura: a poda de Deus
A fábula destaca unha das accións que realiza o labrador: «a todo o que dá froito pódao, para que dea máis froito».
Podar é cortar, ferir a árbore, despoxala de algo que lle custou tempo e esforzo producir. Pero o campesiño faino para
que estea máis sa e forte.
13.-Estas palabras do evanxeo pódense aplicar moi ben ao que conta de Paulo a primeira lectura. Despois da súa
conversión, podería esperar que o recibisen moi ben en Xerusalén. Pero ocorre algo moi distinto: non se fían del, evítano,
ata que Bernabé o presenta aos apóstolos. Cando comeza a predicar, os xudeus de lingua grega intentan eliminalo e
debe fuxir a Tarso. En realidade, toda a vida de Paulo foi unha gran poda, unha vida chea de persecucións e
sufrimentos. Pero a través deles converteuse no maior dos apóstolos. Deu moito froito. Unha boa ensinanza para os que
quixermos que todo nos fose ben na vida, sen ningún tipo de dificultades.
14.- 2ª lectura: como permanecer unidos á vide
O evanxeo insiste na necesidade de que o bacelo estea unido á vide. A segunda lectura indícanos o modo concreto de
manter a unión. «Quen garda os seus mandamentos permanece en Deus, e Deus nel». «E este é o seu mandamento: que
creamos no nome de seu Fillo, Xesucristo, e que nos amemos uns aos outros, tal como nolo mandou.» Crer en Xesús e
amarnos uns aos outros é a única garantía do noso éxito como cristiáns.