1. The “MAHICA” in
teaching history

3. MAKING MODERN
CONNECTION

4. ACT OUT HISTORY

9. INTEGRATE
HISTORICAL FICTION

16. CREATE CONTEXT
AND TIMELINE

17. AID UNDERSTANDING
WITH GUIDED NOTES

18. Minsan May Isang Puta
Mike Portez-Borromeo
Tingin ng mga bobong
kapitbahay ko puta daw ako.
Nagpapagamit, binabayaran.
Sabi nila ako daw ang
pinakamaganda at pinakasikat
sa aming lugar noon. Ang
bango-bango ko daw, sariwa at
makinis. Di ko nga alam kung
sumpa ito, dahil dito naletse
ang kinabukasan ko.
Tara makinig ka muna sa
kwento ko, yosi muna tayo.

19. Alam mo, maraming lumapit sa
akin, nagkagusto, naakit. Ang hirap pag lahat sa iyo
virgin eh. Tinanggap ko naman silang tao, bakit kaya
nila ako ginago? Masakit alalahanin, iniisip ko na lang
na kase di sila taga rito, siguro talagang ganoon. Tatlong
malilibog na foreigners ang namyesta sa katawan
ko, na-rape daw ako.
Sa tatlong beses akong nagahasa, ang pinakahuli ang di
ko makakalimutan. Parang maski di ko ginusto ang mga
nangyari, hinahanap-hanap ko siya. Tinulungan nya kasi
akong makalimutan yung mga sadistang Hapon at
Coño. Kase, ibang-iba ang hagod niya. Umiikot ang
mundo ko sa tuwing ginagamit niya ako. Ibang klase
siya mag-sorry, lalo pa at kinupkop niya ako at ang mga
naging anak ko.

20. Parating ang dami naming regalo - may chocolates,
yosi, ano ka! May datung pa! Nakakabaliw siya, alam
kong ginagamit nya lang ako pero pagamit naman ako
nang pagamit. Sa kanya namin natutunan mag-inggles,
di lang magsulat ha! Magbasa pa! Hanggang ngayon, sa
tuwing mabigat ang problema ko, siya ang
tinatakbuhan ko. 'Yun nga lang, lahat ng bagay may
kapalit. Nung kinasama ko siya, guminhawa buhay
namin. Sosyal na sosyal kami.
Ewan ko nga ba, akala ko napapamahal na ako sa kanya.
Akala ko tuloy-tuloy na kaligayahan namin, yun pala
unti-unti niya akong pinapatay. P*** ng I**! Sa dami ng
lason na sinaksak niya sa katawan ko, muntik na akong
malaspag. Ang daming nagsabi na ang tanga tanga ko.

21. Patalsikin ko na daw. Sa tulong ng mga anak ko, napalayas
ko ang animal pero ang hirap magsimula. Masyado na
kaming nasanay sa sarap ng buhay na naranasan namin sa
kanya. Lubog na lubog pa kami sa utang, kulang ata pati
kaluluwa namin para ibayad sa mga inutang namin.
Sinikap naming lahat maging maganda ang buhay namin.
Ayun, mga nasa Japan, Hong Kong, Saudi ang mga anak
ko. Yung iba nag-US, Europe. 'Yung iba ayaw umalis sa
akin. Halos lahat, wala naman silbi, masaya daw sa piling
ko, maski amoy usok ako. Sa dami ng mga anak ko na
nagsisikap na tulungan ang kalagayan namin, siya din ang
dami ng mga anak ko na namamantala sa kabuhayan at
kayaman na itinatabi ko para sa punyetang kinabukasan
naming lahat.

22. Dumating ang panahon na di na kami halos makaahon sa
hirap ng buhay. Napakahirap dahil nasanay na kami sa
ginhawa at sarap.
Ang di ko inaakala ay mismong mga anak ko, ang tuluyang
sisira sa akin. Napakasakit tanggapin na malinlang. Akala ko
ay makakakita ako ng magiging kasama sa buhay sa mga ahas
na ipinakilala ng mga anak ko Hindi pala. Ang tanga ko talaga.
Binugaw ako ng sarili kong mga anak kapalit ng kwarta at
pansamantalang ginhawa na nais nilang matamasa.
Wala na akong nagawa dahil sa sobrang pagmamahal ko sa
aking mga anak. Wala akong ibang yaman kundi ganda ko.
Pinagamit ko na lang ng pinagamit ang sarili ko, basta
maginhawa lang ang mga anak ko.

23. Usap-usapan ako ng mga kapitbahay ko. May
nanghihinayang, namumuhi at naaawa. Puta na kase ang
isang magandang tulad ko.
Alam mo, gusto ko na sanang tumigil sa pagpuputa kaso
ang laki talaga ng letseng utang ko eh. Palaki pa ng palaki.
Kulang na kulang. Paano na lang ang mga anak ko naiwan sa
aking punyetang puder? Baka di na ako balikan o bisitahin
ng mga nag-abroad kong mga anak. Hindi na importante
kung laspagin man ang ganda ko, madama ko lang ang
pagmamahal ng mga anak ko. Malaman nila na gagawin ko
ang lahat para sa kanila.
Sa tuwing titingin ako sa salamin, alam ko maganda pa rin
ako. Meron pa din ang bilib sa akin.

24. Napapag usapan pa din. Sa tuwing nakikita ko ang mukha
ko sa salamin, nakikita ko ang mga anak ko. Tutulo na lang
ang mga luha ko ng di ko namamalayan. Ang gagaling nga
ng mga anak ko, namamayagpag kahit saan sila pumunta.
Mahusay sa kahit anong gawin. Tama man o mali. Proud
ako sa kanila. Kaso sila, kabaligtaran ang nararamdaman
para sa akin.
Sa dami ng mga anak ko, iilan lang ang may malasakit sa
akin. May malasakit man, nahihilaw. Ni di nga ako
kinikilalang ina. Halos lahat sila galit sa isa't isa. Walang
gusto magtulungan, naghihilahan pa.

25. Ang dami ko ng pasakit na tiniis pero walang sasakit pa
nung sarili kong mga anak ang nagbugaw sa akin. Kinapital
ang laspag na ganda ko. Masyado silang nasanay sa sarap
ng buhay. Minsan sa pagtingin ko sa salamin, ni hindi ko
na nga kilala sarili ko.
Dadating na naman ang pasko, sana maalala naman ako
ng mga anak ko. Isang buwan pa, magbabagong taon na.
Natatakot ako sa taong darating. Ngayon pa lang usap
usapan na ang susunod na pagbubugaw ng ilan sa mga
anak ko. Sana may magtanggol naman sa akin, ipaglaban
naman nila ako. Gusto kong isigaw: "INA NINYO AKO!
MAHALIN NYO NAMAN AKO!"

26. Sige, dumadrama na ako. Masisira na ang make
up ko nito eh. Salamat ha, pinakinggan mo ako.
Ay sorry, di ko nasabi pangalan ko.

27. Pilipinas nga pala.

28. THANK YOU!!!!!