ดาวน์โหลดไฟล์นี้ได้ที่ www.philosophychicchic.com ปรัชญาตะวันตก ขอบข่ายเนื้อหา ปรัชญาตะวันตกสมัยโบราณ ปรัชญาตะวันตกสมัยกลาง ปรัชญาตะวันตกสมัยใหม่ ปรัชญาตะวันตกร่วมสมัย

1. ปรัชญาเบื้องต้น
บทที่ ๗ ปรัชญาตะวันตก

2. บทที่ ๗ : ปรัชญาตะวันตก

3. บทที่ ๗ : ปรัชญาตะวันตก
 ขอบข่ายเนื้อหา
 ปรัชญาตะวันตกสมัยโบราณ
 ปรัชญาตะวันตกสมัยกลาง
 ปรัชญาตะวันตกสมัยใหม่
 ปรัชญาตะวันตกร่วมสมัย

4. ปรัชญาตะวันตกสมัยโบราณ
 เป็นปรัชญากรีกที่มุ่งแสวงหาความจริงเกี่ยวกับต้นกาเนิดของ
สิ่งทั้งปวง นักปรัชญากรีกยุคแรกเริ่มต้นเมื่อประมาณ ๖๐๐ ปี ก่อน
คริสต์ศักราช ศึกษาในเรื่องธรรมชาติ ว่า ปฐมธาตุมาจากอะไร

5. การแบ่งยุคปรัชญากรีกยุคโบราณ
 แบ่งออกเป็น ๓ สมัย
๑. สมัยเริ่มต้น (ก.ค.ศ. ๖๔๐-๔๕๐)
นับตั้งแต่ธาเลสไปจนถึงก่อนโสคราตีส
๒. สมัยรุ่งเรื่อง (ก.ค.ศ. ๔๕๐-๓๒๒)
นับตั้งแต่โสคราตีสจนถึงมรณกรรมของอริสโตเติล
๓. สมัยเสื่อม (ก.ค.ศ. ๓๒๒-๕๒๙)
นับตั้งแต่มรณกรรมของอริสโตเติล

6. ๑) ยุคเริ่มต้น
 ธาเลส (Thales B.C. 624-546)
• ธาเลส เกิดที่เมืองไมเลตุส ประมาณ 624 ปี ก่อนคริสตกาล และได้รับ
ยกย่องว่าเป็นบิดาปรัชญาตะวันตกโบราณ

7.  “น้า” คือละอองธุลี หรือธาตุดั้งเดิมของโลก เพราะว่าโลกและ
สรรพสิ่งเกิดมาจากน้าและเมื่อแตกสลายก็จะกลับคืนไปสู่สภาพ
ของน้า ธาเลส จึงให้เหตุผลว่าน้าเป็นปฐมธาตุ เพราะน้าทรง
ประสิทธิภาพในการแปรรูป เป็นสิ่งอื่นๆ

8. อะแนกซิมานเดอร์(AnaximanderB.C.610-546)
 อะแนกซิมาเดอร์เป็นชาวเมืองไมเลตุส เล่ากันว่าอะแนกซิมาน
เดอร์ได้เคยทาแผนที่โลก และเป็นผู้ที่เผยแพร่นาฬิกาแดดแก่
ชาวกรีก เป็นคนแรก

9. อะแนกซิมานเดอร์(AnaximanderB.C.610-546)
 สิ่งที่จะเป็นปฐมธาตุของโลก ควรจะมีความเป็นกลาง คือใน
ตัวมันเองยังไม่เป็นอะไร ยังไม่เป็นดิน น้า ลม ไฟ มันจะยัง
ไม่สังกัดกลุ่มใดกลุ่มหนึ่ง ปฐมธาตุจึงควรเป็นสารที่ไร้รูป
(Formless Material) ที่ไม่มีรูปลักษณะเหมือนสิ่งของใดๆ ที่
คนเรารู้จัก มันเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่มันเป็น
สิ่งที่เป็นนิรันดร และแผ่ซ่านไม่มีที่สิ้นสุด ดังนั้น อะแนกซิ
มานเดอร์ จึงสรุปว่า “ปฐมธาตุ คือ อนันต์ (Infinite)”

10. อะแนกซิเมเนส(AnaximenesB.C.595-528)
 อะแนกซิเมเนสเป็นศิษย์ของอะแนกซิมานเดอร์

11. อภิปรัชญาของอะแนกซิเมเนส
“อากาศ” ต่างหากที่เป็นปฐมธาตุของโลกเพราะอากาศแผ่
ขยายออกไปไม่มีที่สิ้นสุด และมีพลังขับเคลื่อนในตัวเอง
อากาศจึงเคลื่อนไหวตลอดเวลา และด้วยอนุภาพแห่งการ
เคลื่อนไหวของอากาศนี้ สรรพสิ่งจึงจะเกิดขึ้น
 ไม่ว่าจะเป็นของแข็ง ของเหลว และก๊าซ ล้วนมีต้นเหตุ
มาจากอากาศทั้งสิ้น ฉะนั้น อากาศจังเป็นปฐมธาตุของโลก

12. ไพธากอรัส(PythagorasB.C.582-507)
 ไฟธากอรัส เป็นบุรุษคนแรกที่
เรียกตัวเองว่าเป็น
นักปรัชญา (Philosopher)

13. อภิปรัชญาของไพธากอรัส
ไพธากอรัส มีความเชื่อในเรื่อง จิตญาณพิเศษ (Mysticism)
เขาถือว่าการเรียนวิชาคณิตศาสตร์เป็นการฝึกจิตใจที่
นาไปสู่การค้นพบสัจธรรมสากลที่มีลักษณะเป็นนามธรรม
 “จานวนเลขทั้งหลายเป็นสิ่งสาคัญที่สุด เป็นพื้นฐาน
คุณภาพของสิ่งทั้งปวง เกี่ยวข้องกับทุกสิ่งในจักรวาล
โลกนี้สร้างมาจากจานวนตัวเลขซึ่งเป็นนามธรรม”

14. เฮราคลีตุส(HeraclitusB.C.540-470)
 เฮราคลีตุส เป็นผู้ให้กาเนินทฤษฎีอนิจจัง (Changing) จนได้
นามว่า “เจ้าแห่งจักรวาล”

15. อภิปรัชญาของเฮราคลีตุส
“ไฟต้องเป็นแก่นของสิ่งทั้งปวง” ทั้งนี้เพราะว่าไฟนั้น ให้
ชีวิต ให้พลังงาน คือมีความเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
 “ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเปลี่ยนแปลงไป ไม่มีอะไรคงที่อยู่
ได้ สรรพสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไปอย่างไม่หยุดยั้ง”

16.  เฮราคลีตุส กล่าว่า
“บุคคลไม่สามารถกระโดดลงไปในกระแสน้าอัน
เดียวกันได้ถึง ๒ ครั้ง”

17. อภิปรัชญาของพาร์มินิเดส(B.C.500)
เป็นผู้พัฒนาความคิดเกี่ยวกับ ภาวะ (Being)
 เขาเป็นคนแรกที่เรียกสัจจะภาวะว่า มีเพียงหน่วยเดียว
เป็นนิรันดร ไม่มีมากมายหลายหลาก และการเปลี่ยนแปลง
เป็นเพียงมายาหรือภาพลวงตา
 “สิ่งที่เป็นจริงขั้นสูงสุด ต้องมีลักษณะเป็นนิจจัง”

18. ๒)ยุครุ่งเรื่อง
 อภิปรัชญากลุ่มโซฟิ สต์ (ประมาณ 500 ปี ก่อน ค.ศ.)
โซฟิ สต์คิดว่า ความจริงที่แน่นอน ตายตัว ไม่มีในโลกนี้
“ความจริงเป็นเรื่องส่วนบุคคล ใครเห็นอะไร เป็น
อย่างไร ก็จริงสาหรับคนนั้น”
โปรตากอรัส จึงกล่าว่า
“Man is the measure of all thing.”
“คนเป็นผู้วัดทุกสิ่ง”

19. โสคราตีส(SocratesB.C.470-399)
 แนวอภิปรัชญาของโสคราตีส
เรารู้ได้จากผลงานของเพลโต
ผู้เป็นศิษย์ เพราะโสคราตีสไม่ได้
เขียนอะไรไว้เลย

20.  โสคราตีสพยายามเรียกร้องให้มนุษย์หันเข้าสู่ความจริง
เพราะเชื่ออย่างแน่นอน “ปัญญา” คืออานาจ ย่อมพามนุษย์
เข้าสู่สัจจะได้

21.  โสคราตีสเองก็มิได้ตั้งใจจะสร้าง
ระบบปรัชญาอะไรขึ้นอีก
เพียงแต่ปรารถนาจะปลุกให้
มนุษย์ตื่นจากอวิชชา เพื่อศึกษา
ค้นคว้าหาความหมายแห่งชีวิต
และสืบสาวหาสิ่งอันเป็นสัจ
จธรรมและคุณธรรมเพื่อที่จะได้
ยึดถือเป็นหลักในการดารงชีวิต
ต่อไป

22. อภิปรัชญาของพลาโต(PlatoB.C.427-347)

23. ในฐานะที่เป็นนักปรัชญาฝ่ายจิตนิยม (Idealist) พลาโตได้
แบ่งโลกออกเป็น 2 ชนิด
 1. โลกที่ปรากฏ หรือโลกทางประสาทสัมผัส (The word
of sense-perceptions)
 2. โลกแห่งความคิด หรือแบบ (The Transcendent
world of ideas or Form)

24. โลกที่ปรากฏ(Thewordofsense-perceptions)
 หมายถึงโลกที่ปรากฏทางประสาทสัมผัส หรือโลกที่เรามองเห็น เป็น
เพียงลักษณะที่ปรากฎต่อเราคล้ายกับว่าเป็นลักษณะที่แท้จริง และที่
ปรากฏอย่างไรนั้น แล้วแต่เราจะมองจากแง่ไหน เช่น กระต่ายตัว
หนึ่งขนาดของกระต่ายตัวนี้ ใหญ่หรือเล็ก เราตอบได้เพียงว่า เล็กถ้า
เทียบกับช้าง ใหญ่ถ้าเทียบกับแมลง

25. โลกแห่งความคิดหรือโลกแห่งแบบ
 คือ โลกที่อยู่เหนือประสาทสัมผัส เป็นโลกที่จริงกว่าโลกที่
เราประจักษ์ในชีวิตประจาวัน

26.  ตามทัศนะของพลาโต วัตถุมากมายหลายหลากในโลกนี้ สามารถที่
จะลดลงสู่มโนภาพที่แน่นอนหรือแบบได้ และสรรพวัตถุก็เป็นสิ่งที่
แสดงออกของแบบ (Forms) ที่สมบูรณ์มากหรือน้อยต่างๆ กัน ใน
ขณะเดียวกันแบบที่สมบูรณ์ของมันก็ได้สร้างแบบโลกที่แท้จริงของ
มันด้วย

27. อภิปรัชญาของอริสโตเติล(B.C.385)
 รูปของพลาโตชี้มือขึ้นฟ้ า ส่วน
อริสโตเติลนั้น ชี้มือลงสู่พื้นดิน
อันเป็นความแตกต่างระหว่าง
ปรัชญาของทั้งสองผู้ยิ่งใหญ่
อย่างเห็นได้ชัด

28.  ทั้งนี้เพราะพลาโต เป็นนักปรัชญาที่นิยมความคิดที่เหนือ
ธรรมชาติและเหนือประสาทสัมผัส ส่วนอริสโตเติลนั้นเป็น
นักสัจจนิยม เขามองดูโลกรอบตัว เพื่อแสวงหาสัจจภาวะ
ความคิดอันเป็นหลักสากลหรือแบบ จากโลกแห่งความเป็น
จริงที่อยู่รอบตัว

29. อริสโตเติล
 แบบจะต้องเป็นแบบของสสารอย่างใดอย่างหนึ่งอยู่เสมอ ภาวะ
อันแท้จริงของสิ่งใดนั้นจะต้องมีอยู่ในวัตถุชิ้นนั้นอยู่เสมอ ภาวะ
อันแท้จริงเป็นตัวที่แสดงธรรมชาติและคุณลักษณะของสิ่งนั้น
 “ภาวะแห่งอุดมคติทุกชนิดนั้น มีรากฐานมาจากภาวะอัน
แท้จริงที่เป็นธรรมชาติของมัน ทุกสิ่งทุกอย่างในธรรมชาตินั้น
จะต้องเจริญไปสู่ภาวะแห่งอุดมคติของมันทั้งสิ้น”

30. ๓)ยุคเสื่อม
อภิปรัชญาของสานักเอปิ คิวเรียน (B.C. 300)
พวกเอปิ วคิวเรียน มีความเห็นขัดแย้งกับศาสนา เพราะเขาต้องการ
ที่จะปลดปล่อยมนุษย์ให้พ้นจากการถูกชะตากาหนด และจากอานาจ
ของเทพเจ้าทั้งปวง ซึ่งถือกันว่า เป็นสิ่งที่มีอานาจเหนือธรรมชาติที่
เข้ามายุ่งเกี่ยวกับมนุษย์
 “บุคคลผู้ไม่หวังอะไรเลยย่อมเป็นสุข เพราะเขาจะไม่ผิดหวัง”

31. ลัทธิสโตอิค(Stoicism)
 เสนอว่า ความสุขอยู่ที่การตัดทุกที่ไม่จาเป็นออกเสีย ไม่ว่าจะเป็น
เครื่องอุปโภค บริโภค เหลือไว้แต่เพียงสิ่งจาเป็นในการยังชีพ แล้วให้
มีใจอุเบกขาตลอดเวลา คนเราขาดความสุขเพราะตกเป็นทาสของ
ความต้องการเกินขอบเขต

32. ลัทธิซีนิค(Cynicism)
 ความสุขอยู่ที่การตัดทุกสิ่งในชีวิต ไม่ให้เหลือความจาเป็นอะไร
เลย มีชีวิตอยู่ไปวันหนึ่งๆ อย่างไร้กังวลเหมือนสุนัข ต้องตัดทุก
สิ่งทุกอย่าง แม้เสื้อผ้าอาหารก็บริโภคตามมีตามเกิด

33. ปรัชญาตะวันตกสมัยกลาง
 ตั้งแต่เริ่มปรัชญาคริสต์ จนถึงประมาณสิ้นศตวรรษที่ ๑๕ มีเนื้อ
หาทางปรัชญาแบ่งเป็น ๔ หัวข้อ
 ปรัชญาปิ ตาจารย์ (ค.ศ. ๘๐๐)
 ปรัชญาอัสมาจารย์ (ค.ศ. ๙๐๐-๑๕๐๐)
 ปรัชญาอิสลาม (ค.ศ. ๑๐๐๐-๑๑๐๐)
 ปรัชญาสมัยฟื้นฟู (ค.ศ. ๑๔๐๐-๑๖๐๐)

34. ปรัชญาปิ ตาจารย์(ค.ศ.๘๐๐)
 นักบุญออกัสติน (St. Augustine)
นักบุญออกัสติน เป็นผู้ที่ศรัทธา
ในปรัชญาของพลาโตใหม่

35. ปรัชญาปิ ตาจารย์
 เซนต์ ออกัสติน (Saint Augustine)
 เขียนหนังสือ The city of god เสนอว่า
สิ่งสากลอยู่ในพระมนัส (Intellect) ของพระเจ้า
 พระเจ้าสร้างวิญญาณมนุษย์และส่องสว่าง (Illumination)
เพื่อให้รู้สิ่งสากล และความรอด (Salvation - รอดจากความ
ทุกข์ไปสวรรค์)
 ให้เจตจานงเสรี แต่มนุษย์ใช้ไม่เป็นจึงกลายเป็นบาปกาเนิด
(Original sin)

36. ปรัชญาอัสมาจารย์
 ในยุคนี้ใช้ปรัชญาของอริสโตเติลมาอธิบายคริสต์ศาสนาและใช้
ปรัชญาของพลาโตเท่าที่จาเป็นเพื่อสนับสนุนความคิดของ
อริสโตเติล
 ยกย่องอริสโตเติลกันขนาดให้สมญาว่านักปรัชญา (The Philosophy)
 นักปรัชญาที่สาคัญที่สุดได้แก่ เซนต์ โธมัส อควินัส (Saint Thomas
Aquinas)ใช้ วิธีพิสูจน์ความถูกต้องของข้อเสนอโดยเหตุผลทาง
ตรรกวิทยาแบบ อริสโตเติล (Aristotle

37. ปรัชญาอิสลาม
 นักคิดสาคัญ : อวีเซนนา, อเวอร์โรเอส, อัล คินดี, อัลรอซี,
อิบนุ อัล นาดีม,อิบนุ มิสกาวัย, อิบนุ ซีนา, อิบนุ ตุเฟล
 แนวคิดทางปรัชญา : ยุคนี้ประนีประนอมระหว่างปรัชญาของ
พลาโตและอริสโตเติลกับศาสนาอิสลาม ให้ความสนใจในเรื่อง
อานาจแห่งเหตุผลและอานาจแห่งพระเจ้า

38. ปรัชญาสมัยฟื้นฟู
 Philosophy of Renaissance ๑๔๐๐ – ๑๖๐๐
 นักคิดสาคัญ : กาลิเลโอ, บรูโน
 แนวคิดทางปรัชญา : ความรู้ที่ถูกต้องได้จากประสบการณ์

39. ปรัชญาตะวันตกสมัยใหม่
 เป็นยุคที่สนใจในเรื่องวิทยาศาสตร์
 ปรัชญาประสบการณ์นิยม
 ปรัชญาเหตุผลนิยม
 ปรัชญาอัชฌัตติกญาณนิยม
 ปรัชญาอนุมานนิยม

40. ปรัชญาประสบการณ์นิยม
 นักคิดสาคัญในปรัชญาสายนี้ : ได้แก่ ฟรานซีส เบคอน,
จอห์น ล็อค, เดวิด ฮูม, โธมัส ฮอบส์, จออร์จ เบิร์กเลย์
 แนวคิดทางปรัชญา : ความรู้ที่ถูกต้องได้จากประสบการณ์

41. ปรัชญาเหตุผลนิยม(Rationalism)
 นักคิดสาคัญ : เรอเน เดส์การ์ตส์, เบเนดิกต์ สปิ โนซา,
กอตต์ฟรีด วิลเฮล์ม ฟอน ไลบ์นิซ
 แนวคิดทางปรัชญา : ความรู้ที่มีอยู่แล้วในมนุษย์ ก่อนการ
ได้รับประสบการณ์ และความรู้ที่ได้เกิดจากเหตุผลเป็นจริง
มากกว่าประสบการณ์

42. การใช้เหตุผลเกี่ยวกับเรื่องจิต
เดส์คาร์ต พิสูจน์ความมีอยู่ของจิตดังนี้ ข้าพเจ้า มีความสงสัย
เมื่อมีความสงสัยก็ต้องมีผู้สงสัย ความสงสัยคือความคิด ผู้สงสัย
ก็คือผู้คิด ความคิดคือความมีอยู่ เพราะฉะนั้นผู้คิดก็ต้องมีอยู่ ผู้
คิดในที่นี้ หมายถึงจิต จึงต้องเป็นสิ่งที่มีอยู่
“ข้าเจ้าคิด ข้าพเจ้าจึงมีอยู่”
(I think, therefore I am)

43. ปรัชญาอัชฌัตติกญาณนิยม(Intuition)
 นักคิดสาคัญ : ฟิ กเต, ฟรีดิค วิลเฮล์ม เซ็ลลิง, อาเธอร์ โช
เป็นเฮาเออร์, นิตเช่, อองรี หลุยส์ แบร์กซอง, เกออร์ก
วิลเฮล์ม ฟรีดริช เฮเกลม, คาล มาร์กซ์
 แนวคิดทางปรัชญา : ความรู้ที่ถูกต้องได้จากการฝึกฝนจิต
จนเข้าถึงความจริงด้วยญาณ

44. ปรัชญาอนุมานนิยม
 นักคิดสาคัญ : ค้านท์
 แนวคิดทางปรัชญา : ความรู้มีทั้งก่อนและหลังประสบการณ์
ดังนั้นระหว่างประสบการณ์นิยมกับเหตุผลนิยมต้องพึ่งพิง
ซึ่งกันและกัน

45. ปรัชญาตะวันตกร่วมสมัย
 กลุ่มแนวคิดวัตถุนิยม
 กลุ่มแนวคิดจิตนิยม
 กลุ่มแนวคิดมนุษยนิยม
 กลุ่มแนวคิดปฏิบัตินิยม

46. กลุ่มแนวคิดวัตถุนิยม
 นักคิดสาคัญ : เบอร์ทัล รัสเซลล์, ไวท์เฮด, มองตากู ซัน
ตายานา, ออกัส ก้องต์, ชลิค, คาแนบ , วิตเก็นสไตน์, แอร์
 แนวคิดทางปรัชญา : ยอมรับความรู้แบบประสบการณ์ จัด
กลุ่มแนวคิดเป็น ๔ แนวคิด ได้แก่ ลัทธิสัจจนิยมใหม่ ลัทธิ
ปฏิฐานนิยม ลัทธิปฏิฐานนิยมใหม่ ลัทธิภาษาวิเคราะห์

47. กลุ่มแนวคิดจิตนิยม
 นักคิดสาคัญ : เอฟ. เอช. เบรดเลย์, โทมัส ฮิลล์ กรีน,เบ
เนเดตโต โกรเซ, กิโอแวนนี เยนไตล์
 แนวคิดทางปรัชญา : ให้มนุษย์หันกลับไปใส่ใจเรื่องของจิต
นาปรัชญายุคกลางมาปรับปรุงใหม่ให้ทันสมัย โดยเพิ่ม
วิทยาการใหม่ ๆ เข้ามาร่วมพิจารณาและ ปรับเอาส่วนดี
ของปรัชญาทุกระบบ สร้างเป็นระบบปรัชญาที่สมบูรณ์
ครบถ้วนศาสนา

48. กลุ่มแนวคิดอัตถิภาวนิยม(Existentialism)
 นักคิดสาคัญ : โซเรน เคอร์คีร์การ์ด, คาร์ล จัสเปอร์ส, มาติน
ไฮเดกเกอร์, ยังปอล ซาร์ต, ไฟรด์ริช นิตซ์เช
 แนวคิดทางปรัชญา : ให้ความสาคัญแก่ปัจเจกภาพมากกว่า
สากลภาพ เสรีภาพมากกว่า ระเบียบกฎเกณฑ์ เน้นการ
สร้างสรรค์มากกว่าอนุรักษ์ระเบียบแบบแผน ความรู้สึก
มากกว่าเหตุผล และให้ความสาคัญแก่ความรู้เชิงอัตนัย

49. กลุ่มแนวคิดปฏิบัตินิยม(Pragmatism)
 นักคิดสาคัญ : ชาร์ลส์ เอส เพียร์ซ, วิลเลี่ยม เจมส์, จอห์น
ดิวอี้
 แนวคิดทางปรัชญา : มาตรการความจริงคือการปฏิบัติได้
ถ้าทฤษฎีใดใช้เป็นประโยชน์ได้ มากกว่าก็ถือว่าอันนั่น
แหละเป็นสิ่งที่ถูกต้องและเป็นจริง ไม่ต้องไปพิสูจน์

50. สรุปท้ายบท
 ลักษณะและพัฒนาการของปรัชญาตะวันตกสมัยโบราณนั้น
ใช้วิธีสืบค้นความรู้ด้วยการนั่งขบคิด พัฒนาการของปรัชญา
ตะวันตกเริ่มตันที่กรีก
 ลักษณะและพัฒนาการของปรัชญาตะวันตกสมัยกลาง
ปรัชญาทาหน้าที่รับใช้ศาสนา นักปรัชญายุคนี้เป็นนักบวช
ในศาสนาคริสต์ ได้สืบทอดแนวคิดกรีกไว้

51. สรุปท้ายบท(ต่อ)
 ลักษณะและพัฒนาการของปรัชญาตะวันตกสมัยใหม่
 เป็นการต่อสู้กันทางความคิดระหว่างจิตนิยม กับ
ประสบการณ์นิยม เมื่อชัยชนะเป็นของประสบการณ์นิยม
ก่อเกิดเครื่องมือแบบวิทยาศาสตร์ซึ่งเป็นสิ่งสาคัญ ทาให้
แนวคิดด้านวัตถุนิยมครอบงาความคิดของมนุษย์กระทั่ง
ปัจจุบัน

52. จบบทที่ ๗ ปรัชญาตะวันตก
โชคดีกันทุกคนนะ

54. ดาวน์โหลดไฟล์นี้ได้ที่
www.philosophychicchic.com
สนุกกับการเรียนรู้ปรัชญาและศาสนาแบบชิคๆ เคียงคู่รอยยิ้ม