1. VW: Happy Family? Generaties: (1.) Nel (ouderdom) (2.) Jeffrey x Carlijn (honger) (3.) Rebecca, Lara x Ciske, Marc (honger) (4.) Nina, Tessa

2. Dag 1 van 3 dagen toekijken ‘ Ga jij maar vast naar bed schat, ik zorg wel voor de meisjes.’ zei Ciske. ‘ Okee. Dank je.’ zuchtte Lara vermoeid. Toen ze de kamer uit liep, glimlachte ze naar Ciske en hij knipoogde naar haar. Op de achtergrond huilde de tweeling uit volle borst.

3. Nadat hij Tessa bij de speeltafel had neergezet, nam hij Nina mee naar de badkamer. ‘ Jij kan nodig een bad gebruiken, dametje.’ zei hij. ‘ Niet in bad!’ jengelde Nina en ze protesteerde luidkeels toen haar vader haar in het water tilde. Gelukkig kalmeerde ze toen ze voelde dat het water best lekker warm was.

4. Rebecca lag in haar bed te luisteren naar de geluiden die uit de badkamer kwamen. Uiteindelijk viel ze in slaap, hoewel ze super zenuwachtig was. Eindelijk was het dan zo ver: het werd ochtend. En daar kwam hij aan gelopen: Xander! Ze rende naar buiten en viel hem in de armen. Meteen kuste hij haar vol passie.

5. ‘ Ik heb je gemist.’ zei Rebecca terwijl ze verdronk in zijn donkere ogen. ‘ Ik jou ook. Maar nu ga ik nooit meer bij je weg.’ ‘ Nu blijven we voor altijd samen!’

6. Die middag was de bruiloft. Geen gedoe, gewoon een simpel feestje voor de familie. Toch had Rebecca haar uiterste best gedaan om er prachtig uit te zien. Dit was tenslotte een hele bijzondere dag. Eindelijk zou Xander, die ze al zo lang via internet kende, helemaal de hare worden!

7. ‘ You look amazing.’ fluisterde Xander toen ze onder de trouwboog stonden. ‘ Thanks,’ glimlachte Rebecca. ‘Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit.’ Stralend van geluk stonden de twee tegenover elkaar.

8. Inmiddels begonnen de gasten zich om hen heen te verzamelen. Iedereen bewonderde het bruidspaar en was vrolijk. ‘ Eindelijk wordt je mijn vrouw. Mijn Becky.’ zei Xander zacht. ‘ Nu hoeven we nooit meer bij elkaar weg. Eindelijk. Ik was het zo zat om telkens zo ver weg van je te zijn!’

9. Lara liep naar hen toe met een mandje aan haar arm, waaruit ze enthousiast rozenblaadjes pakte en ze over het bruidspaar heen strooide. ‘ Nou, this is it, hè?’ mompelde Xander, en hij haalde de ringen uit zijn zak. ‘ This is the moment,’ zei Rebecca, nu toch wel weer nerveus. ‘ En dan zijn we nu…officieel man en vrouw!’ zei Xander toen ze de ringen hadden uitgewisseld.

10. Iedereen begon te juichen en te klappen. Lara klapte alsof haar leven ervan af hing, ze sloeg haar handen zo enthousiast tegen elkaar dat ze er rood van zagen. Ciske keek glimlachend naar zijn vrouw. Wat een heerlijk mens was het toch – wat hield hij van haar.

11. Maar de gelukkigste man in het publiek was toch wel de oude Jeffrey. Eigenlijk had hij dit niet meer verwacht – dat zijn Becky zou trouwen. Maar nu was het dan toch gebeurd, en o, hij gunde het haar zo! Dromerig keek hij naar het mooie bruidspaar, dat in een lange kus verwikkeld was. Een traan liep langzaam over zijn wang.

12. Xander en Rebecca werden overladen met felicitaties en cadeautjes. Iedereen ging naar binnen om taart te eten. Rebecca straalde en praatte met iedereen die ze maar tegen kwam – ze voelde zich geweldig. De gelukkigste vrouw op aarde. Xander was even aan de drukte ontsnapt en zakte neer op een tuinstoel. De vogels floten en hij snoof genietend de frisse lucht op.

13. Aan het eind van de middag ging Lara een kijkje nemen bij de tweeling, en meteen kreeg ze iedereen achter zich aan. Ondanks de drukte in de kinderkamer, sliep de tweeling rustig door. ‘ Man, ik barst ineens van de honger.’ zei Ciske en ook Rebecca merkte dat ze eigenlijk wel wat zou lusten.

14. Ciske ging even op bed liggen, en Rebecca dook de keuken in. Toen de chili con carne klaar was, kwam Ciske alweer naar beneden rennen. ‘ Voedsel!’ riep hij verwilderd en viel al aan voor het kommetje de tafel had geraakt. ‘ Van trouwen krijg je honger!’ riep Rebecca.

15. Het werd avond. Rebecca en Xander wandelden samen door de donkere tuin en keken naar de sterren. Ze zweefden allebei op wolken. ‘ Laten we naar binnen gaan, het wordt koud.’ zei Xander zacht in haar oor. Samen liepen ze naar de kamer van de tweeling, om te kijken of ze nog ergens mee konden helpen. ‘ Ik hoop dat wij ook ooit een kindje krijgen.’ zei Xander ineens. ‘ Dat hoop ik ook,’ bloosde Rebecca.

16. Hun romantische momentje werd ruw verstoord toen ineens weer de halve familie de kamer binnen kwam. ‘ Tijd voor het flesje.’ zei Lara en ze boog zich over de wieg van Tessa heen. ‘ Zal ik Nina doen?’ vroeg Ciske, maar ineens werden zijn ogen groot van schrik. ‘W-wie is die vrouw?’ stamelde hij, en toen zette hij het op een krijsen. Een geest!

17. ‘ Ciske! Wat is er, waarom schreeuw je zo? Ciske zeg dan wat!’ riep Lara doodsbang en ze keek naar het lijkbleke gezicht van haar man. ‘ Lara…help!’ piepte Ciske en hij greep naar zijn keel. Het volgende moment zakte hij levenloos in elkaar. De doffe plof op de houten vloer galmde door in de stilte. En toen brak de chaos los.

18. Jeffrey sloeg zijn hand voor zijn mond. ‘ O God nee, dit niet, dit niet!’ stamelde hij en hij schudde heftig zijn hoofd. Alles ging zo goed, ze leefden in een sprookje… Waarom moest dat nu weer verpest worden? Waarom was geluk zo breekbaar?

19. Lara liet zich bij haar man op haar knieën vallen, schudde hem jammerend door elkaar, maar het was al te laat. Ciske was gestorven. Langzaam kwam Lara overeind, en begon toen zachtjes te snikken. Ze huilde – en wist zeker dat ze nooit, nooit meer vrolijk zou zijn.

20. Rebecca kneep haar handen tot vuisten. Alles ging zo goed, ze waren allemaal zo gelukkig… En nu dit. Weer een graf erbij in de tuin.

21. Tessa zat al die tijd stilletjes in een hoekje. Xander, die alles verward had aangezien, tilde haar op. ‘ Ik zal je in je bedje leggen, meisje.’ fluisterde hij. Het kind was nog te jong om te snappen wat er gebeurd was. Ze was haar vader kwijt… Ineens werd Xander overvallen door een hevige buikkramp. Honger…

22. Samen met zijn vrouw dronk Xander snel een kant en klaar maaltijd. Ze zeiden niet veel. De dood van Ciske had het hele huis geschokt. ‘ Vreemde huwelijksnacht…’ mompelde Xander in het donker. ‘ Er komen vast nog genoeg andere nachten, schat.’ zei Rebecca zacht. Allebei waren ze helemaal in de war.

23. In de kinderkamer was Lara nu alleen met de tweeling. Zij waren alles wat ze nog had. De tranen bleven maar stromen, en ze pakte Tessa op. Ze drukte haar kleine meisje tegen zich aan en sloot haar ogen. Het leven kon zo hard zijn…

24. Ineens kwam er een blauwe bestelbus de straat in rijden, die stopte voor het huis. De kinderbescherming? Een streng uitziende vrouw kwam uit de auto, sloeg de deur hard achter zich dicht. De klap klonk nog lang door in de stille nacht.

25. Na een korte, kille uitleg nam de vrouw de tweeling mee. Er werd in dit huis niet goed voor de meisjes gezorgd! ‘ Wanatoe?’ vroeg Nina, maar de vrouw negeerde haar. Ook Tessa keek de vrouw vreemd aan toen ze uit haar bedje gehaald werd. Zonder iets te zeggen zette de vrouw de tweeling in haar bus, en reed toen weg.

26. ‘ Dit kan niet!’ krijste Lara en ze beukte met haar vuisten tegen het raam. ‘ Tessa! Nina!’ Haar geroep was door het hele huis te horen. ‘Ciske!’ Nu was ze dus iedereen kwijt. Haar alles, haar leven… het was weg.

27. Toch werd Lara’s geschreeuw even later overstemd door een ander geluid: Xander stond doodsangsten uit en brulde het hele huis bij elkaar. ‘ Een geest! Rot op, laat me met rust, ga weg! Aaah!’

28. Maar de geest luisterde niet, en joeg Xander de stuipen op het lijf. Toen ze eindelijk verdween, voelde Xander zich heel vreemd. Alles om hem heen draaide. ‘ B-Becky…!’

29. ‘ Xander, wat –’ Rebecca kwam aangestormd. ‘NEE! Nee, o, Xander, je mag niet doodgaan, laat me niet alleen, Xander, Xander!’ Als een gek begon Rebecca aan hem te schudden, maar het laatste restje leven verdween al uit hem. ‘ Ik hou van je, Becky.’ zei hij zwakjes. ‘ Ik hou van jou Xander, maar je gaat niet dood, je gaat niet dood!’ riep ze in paniek.

30. Xander ging wel dood. Rebecca keek met grote ogen naar zijn lichaam. Hij leefde niet meer. Het voelde alsof de grond onder haar voeten werd weggeslagen. Alles in haar hoofd werd zwart. Xander…alles waar ze voor geleefd had, zo lang… hij was er niet meer.

31. Die nacht werd ze wakker in een bed. Iemand had haar daar blijkbaar in gelegd toen ze bewusteloos was geraakt na Xanders dood. Xanders dood…? Was hij dood? Ach nee, wat een onzin. Xander leefde nog, hij zat gewoon thuis achter zijn computer, naar haar te mailen!

32. En ooit, ooit zouden ze met elkaar trouwen! Even verscheen er een klein glimlachje op Rebecca’s gezicht. Ja, ze zou oud worden met Xander. Ze waren soulmates, ze hoorden bij elkaar. Waarom voelde ze zich dan zo doodsbang? Ze zou nooit meer kunnen lachen. Het leven was één zwart gat. Haar Xander, hij was er niet meer. Leugens veranderden daar niets aan.

33. Dag 2 van 3 dagen toekijken Hete stralen water vielen op Lara’s gezicht. Het deed pijn, maar geen enkele pijn kon de pijn verdrijven die ze van binnen voelde. Haar hart was leeg. Haar hele leven was weg. De man waarmee ze getrouwd was, de man waarmee ze kindjes gekregen had…weg. En ook haar tweeling…weg.

34. Ze moest iets doen. Doorleven zoals nu kon gewoon niet. Ze belde de kinderbescherming op, en legde de situatie uit voor zover ze dat kon zonder in trane uit te barsten. Maar ze weigerden. Lara kreeg haar meisjes niet terug, omdat ze er niet voor kon zorgen.

35. De twee zusjes, die al zoveel meegemaakt hadden in hun leven, zaten in een diepe, donkere put. Net nu alles zo vrolijk was, nu het leek alsof ze allebei het geluk gevonden hadden, werd alles in één klap in stukken geslagen. Ze konden er niet mee omgaan. Ze wilden er niet mee omgaan – verder leven had toch geen zin meer.

36. Jeffrey hoorde de hele dag het gehuil en geschreeuw van zijn dochters. Hij wist niet wat hij moest doen. Na al die gelukkige jaren waren ze nu weer met z’n drietjes. Alleen hij en zijn twee dochters. Snel at hij wat. Hij moest op de been blijven. Hij moest er zijn voor Rebecca en Lara.

37. Nadat hij zich had aangekleed, draaide hij het nummer van de kinderbescherming. Hij wist dat ze weigerden Lara de tweeling terug te geven, maar misschien lag de situatie voor hém anders. En inderdaad, als hij beloofde goed voor de meisjes te zorgen, kregen ze de tweeling weer terug.

38. Lara, die net weer in een wanhopige huilbui weggezakt was, droogde verward haar tranen toen Jeffrey naar haar toe kwam. ‘ De tweeling komt terug. Tessa en Nina, ze komen weer thuis.’ zei hij. Vol ongeloof keek ze haar vader aan. Door haar tranen heen kon ze weer lachen.

39. ‘ Morgen komt het eerste meisje weer thuis,’ zei Jeffrey zacht. ‘ Ik weet niet wat ik moet zeggen.’ fluisterde Lara en ze snoot haar neus in een zakdoek. ‘Bedankt pap, bedankt…’ ‘ Het is al goed. De tweeling moet gewoon terugkomen, die hoort niet in een tehuis. Die hoort hier, bij ons.’ En ze omhelsden elkaar, en huilden.

40. Ondanks dit lichtpuntje bleef de duisternis als een zware deken in het huis hangen. Rebecca zag weinig reden om nog te blijven leven. ‘ Hij dood, dan ik ook.’ zei ze vaak. Maar dat kon Jeffrey niet accepteren. Hij kookte en zag erop toe dat ze haar bord leeg at.

41. ‘ Becky,’ zei hij schor. ‘Ik weet dat er geen woorden zijn voor wat er gebeurd is…Zoiets is gewoon te erg. Maar verlies jezelf niet in je verdriet. Zo zou Xander het ook niet gewild hebben.’ Rebecca wilde zoveel gemeens terug zeggen, maar ze zweeg. ‘ En Becky…krop je gevoelens niet op. Sluit jezelf niet af. Gooi het eruit, schrijf het van je af. Of zing. Zing een lied waarin je al je gevoelens legt. Zing voor Xander.’ zei Jeffrey zacht.

42. De woorden van haar vader bleven door haar hoofd spoken. En die avond pakte Rebecca de microfoon op haar vaders kamer. En ze begon te zingen. ‘ Na na…Na na na na na…I miss you, miss you so bad. I don't forget you, oh it's so sad I hope you can hear me I remember it clearly…’

43. ‘ The day you slipped away, was the day I found it won't be the same oh, Na na, na na na na na… I didn't get around to kiss you Goodbye on the hand I wish that i could see you again I know that i can't oh oh oh oh oh I hope you can hear me Cause i remember it clearly…’

44. ‘ The day you slipped away, was the day I found it won't be the same oh, Iv'e had my wake up Won't you wake up I keep asking why And i can't take it It wasn't fake It happened you passed by.’

45. ‘ Now your gone, now your gone There you go, there you go Somewhere i can't bring you back Now your gone, now your gone There you go, there you go Somehow your not coming back.’

46. ‘ The day you slipped away, was the day I found it won't be the same oh, The day you slipped away, was the day I found it won't be the same oh, Na na, na na na na na… I miss you.’ Rebecca haalde diep adem en ze trilde over haar hele lichaam. En toch had ze een heel bijzonder gevoel van binnen. Ze miste Xander vreselijk, maar toch leek ze het meer te accepteren.

47. En ineens voelde het ook alsof Xander heel dichtbij haar was. Alsof hij altijd over haar zou waken. Rebecca slikte. Ze vloekte. Xander had hier écht naast haar moeten staan. Gestorven in de huwelijksnacht… damn.

48. Lara merkte niet veel van het verdriet van haar zus. Zij zat helemaal in haar eigen wereldje, vol van haar eigen verdriet. Het bed was leeg en koud. ‘s Nachts zocht ze in haar slaap naar Ciske, wilde ze tegen hem aan gaan liggen, maar dan werd ze wakker en was hij er niet. Ook de kinderkamer was akelig leeg. Alles was weg, haar hele leven…

49. Dag 3 van 3 dagen toekijken Ondanks alle pijn kwam de zon toch weer op, en floten de vogels in de bomen. Er reed een bestelbus de straat in. Daar was Nina! ‘ Mama!’ riep ze enthousiast toen ze het huis door het raampje zag.

50. Het meisje werd dolblij ontvangen en meteen overladen met liefde. ‘ Nina niet meer weg?’ vroeg ze met haar duimpje in haar mond. ‘ Nee lieverd, nu blijf je voor altijd hier, thuis, bij ons.’ zei Jeffrey en hij kuste haar op haar haren. Toen liep hij naar de telefoon, om te regelen dat Tessa morgen ook weer naar huis zou komen.

51. Hoewel ze zich vreselijk voelde, was Lara toch naar haar werk gegaan. Toen ze thuis kwam, stortte ze zich dolgelukkig op haar dochtertje. ‘ O, Nina, je bent er weer!’ riep ze en ze drukte het meisje dicht tegen zich aan. Ze knuffelde het meisje bijna plat, maar dat merkte ze niet eens.

52. Op haar werk had ze vandaag ook een aardige man ontmoet. Hij zag haar verdriet, en was zo aardig met haar mee naar huis te lopen. Omdat ze het ook zo stom vond om hem meteen weg te sturen, vroeg ze hem binnen voor een kop koffie. Het werd nog best gezellig. Tom, zo heette hij, wist goed met Lara’s situatie om te gaan. Hij maakte grapjes, maar niet te veel, en hij praatte rustig over onderwerpen die haar van haar verdriet af leidden.

53. Na een korte douche kwam Lara terug in de woonkamer. ‘ Je ziet er mooi uit.’ zei Tom ineens. ‘ O, eh, dankje.’ glimlachte Lara blozend. Het viel stil. Geen van beiden wisten ze wat ze moesten zeggen. Toch was het ook geen ongemakkelijke stilte.

54. ‘ Ik…ga naar bed.’ zei Lara een half uur later. ‘ Dat is goed. Vindt je het goed als ik nog even hier blijf? Voor als er iets is?’ vroeg Tom. ‘ Eh,’ stamelde Lara. ‘Ja, best.’ Verward liep ze de trap op. ‘ Zo, kom jij maar eens uit dat bed!’ zei Tom en hij tilde Nina eruit. ‘ Hallo!’ riep Nina.

55. ‘ Wie ben jij?’ vroeg Nina. ‘ Ik ben Tom. Een collega van je moeder. Vertel eens, wat wil je gaan doen?’ ‘ Tv kijken! Boekje lezen! Flesje! Kiekeboe!’ ratelde Nina en ze wipte op en neer op de grond. Tom begon te schaterlachen en haalde zijn hand door haar haren. ‘ Jij bent wel een bijdehandje, of niet dan!’

56. Lara kon niet slapen. Zachtjes liep ze naar beneden, en ging naar buiten. De frisse nachtlucht deed haar goed. Aan de hemel straalden duizenden sterren. Ze zuchtte. Ze miste Ciske zo erg. Waarom moest hij nou doodgaan? En toch was er ook dat andere gevoel…waar ze eigenlijk niet aan wilde toegeven… Tom was best leuk.

57. ‘ Vat je zo geen kou?’ klonk het ineens achter haar. Ze schrok en draaide zich om. ‘ Wat maakt het uit.’ zei ze. ‘ Ik heb Nina de fles gegeven, en haar een verhaaltje voorgelezen. Leuke meid is het.’ zei Tom. Samen keken ze de nacht in. ‘ O, wat aardig van je.’ stamelde Lara. ‘Bedankt, Tom.’

58. En plotseling kwam er weer een snik op in haar keel. Lara sloeg haar hand voor haar mond, kneep haar ogen dicht, maar het verdriet vond toch weer zijn weg naar buiten. Ze wilde niet huilen, niet nu, niet bij Tom… Maar ze kon er niks aan doen. Ze begon zo hard te huilen dat ze niet meer op haar benen kon staan. ‘ Ssst, stil maar.’ fluisterde Tom en hij sloeg zijn armen ondersteunend om haar heen.

59. ‘ Laat het er maar uit. Laat het er allemaal maar uit, meisje.’ zei Tom zacht. Snikkend en snotterend verborg Lara haar gezicht in zijn schouder, en zette haar nagels in de stof van zijn jasje. Ze huilde alsof ze nooit meer zou kunnen stoppen. ‘ Kom, ik breng je naar binnen.’ zei Tom, en hij tilde haar voorzichtig op. Binnen legde hij haar op de bank, bij een knapperend haardvuur. Even later kwam hij naast haar zitten met twee bekers warme chocolademelk. ‘ Ik ben er voor je, Lara. Je bent niet alleen.’ zei hij.