2. In de afgelopen update
- Praatte Chandler met Tosca over zijn plan om het gedoe rondom Ollie te stoppen
- Hielp Chandler het misverstand dat zijn moeder dacht dat hij er twee liefjes op
nahield de wereld uit
- Organiseerde Chandler een afscheidsfeestje vanwege zijn verhuizing naar de
universiteit
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
- Verhuisde Chandler met Tosca, Max en Uilskuiken naar de kavel op de universiteit
waar Dewey en Marsha met hun tweeling ook wonen
- Leerde Jaymz praten en lopen, leerde Dewey Nissa en Jaymz kinderliedjes en
maakte Marsha beide peuters zindelijk
- Haalde Jaymz zijn 10e punt binnen voor de vaardigheid techniek
- Bedachten Chandler en Tosca dat ze met zijn allen wel naar Sandbar konden gaan
voor een dagje om daar kleren te kopen en dan konden Joan en Bruce op Nissa en
Jaymz passen
- Spraken Dewey, Marsha, Chandler en Tosca af met Olaf en Marilène dat ze hen
zouden oppikken onderweg naar Sandbar omdat zij ook meegaan
Oké, en dan nu op naar de update! Dit keer staan er leuke en minder leuke dingen te
gebeuren. Wil je weten wat allemaal? Ga dan gauw naar dia 3. =3
3. Hoofdhuis, Sandbar
Het was middag en iedereen had zich verzamelt in het huis van Joan en Bruce – het
hoofdhuis. Helaas was Bruce werken. – Hoe oud hij ook was, want rijkdom en met
pensioen? Niks ervan.
‘Vanavond kunnen we mooi hier de verjaardag van de tweeling vieren, toch?’ Opperde
Joan. Even wisselden Dewey en Marsha een blik.
‘Desnoods blijven jullie dan hier slapen enzo. Het is zo geregeld, die matrassen liggen
nog wel op de vliering en we kunnen zo jullie oude bedden weer in elkaar zetten.’
4. De tweeling kreeg niets mee van het overleg dat ‘grote Sims’ pleegden. Zij waren zich
aan het vermaken aan de oude speeltafel van hun papa Dewey en oom Chandler. Hier
bij opa en oma lag er nog steeds een beetje sneeuw en daarom stond Joan er ook op dat
ze binnen zouden blijven. Helaas, want ze hadden graag buiten willen spelen met Max.
Dat zou dan maar moeten wachten.
5. ‘Eigenlijk wilden we ze morgen pas laten opgroeien. Zal het niet wat te vermoeiend zijn
om hen vandaag hier te laten opgroeien?’ Dewey zat in tweestrijd op de bank.
‘Ach, kom,’ viel Chandler hem in de rede. ‘Als peuters zullen ze het alleen maar
zwaarder hebben met deze dag dan als kind.’
‘Jongens,’ kwam Joan tussenbeide. ‘Niet zo dramatisch. Er is toch niets om je zorgen
om te maken? Als jullie het niet willen, doen we het niet.’
‘Nou, en ik wil het,’ riep Chandler. ‘Misschien denken mijn nichtje en neefje er hetzelfde over.’
6. Dewey lachte en keek naar Marsha. Zij haalde haar schouders op. Hoe kon het ook
anders? Zij was een genotsim dus zou altijd de meningen van haar en Joan zouden altijd
overeenkomen als het op feestjes en dergelijke aankwam. Met zijn handen op zijn knieën
drukte Dewey zichzelf overeind.
‘Ik ga even naar de wc. Zullen we daarna ook meteen gaan? Nu is het weer nog mooi –
je weet maar nooit.’ De anderen stemden in en Dewey ging naar de wc. ‘Zo, mannetje,’
sprak hij tegen Jaymz toen hij terugkwam. ‘Heb je zin om je verjaardag hier te vieren?’
7. Enthousiast klapte Jaymz in zijn mollige, kleine handjes.
‘Feestje, feestje!’ Riep hij opgewekt.
Iedereen in de kamer begon te lachen – al helemaal toen Nissa haar broertje nazei.
‘Dat,’ zei Dewey met een beschuldigende blik richting Chandler ‘heb jij vast van
Uilskuiken geleerd toen ome Chandler en tante Tosca even op je pasten.’
Chandler grinnikte en kwam overeind.
‘Ik merk het al wel. De twee kleintjes vinden het helemaal leuk om hier te blijven.’
8. Iedereen die moest, bracht nog even een bezoekje aan het toilet en vervolgens
stapten ze in de auto van Bruce om het stadje in te gaan.
Aangekomen bij Nada’s kledingzaak moest Marsha onwillekeurig terugdenken aan de
eerste keer dat ze hier was geweest. Dat was met Dewey om, net zoals nu, kleren voor
hem te kopen. Samen met Tosca liep ze vast richting het gebouw terwijl de mannen de
auto afsloten.
‘Ben je hier weleens eerder geweest?’ Vroeg Tosca ironisch genoeg – alsof ze het wist.
9. Marsha vertelde over de eerste keer dat ze hier was geweest met Dewey en dat ze
elkaar hier voor het eerst hadden gekust. Tosca glimlachte.
‘Wat romantisch.’
Marsha knikte – eveneens glimlachend – en keek verwonderd om zich heen.
‘Het is hier ook amper veranderd, op de kleren na dan. Alleen dat fotohokje daar is
nieuw.’
Tosca giechelde om de herinnering die dat ongetwijfeld zou ophalen bij Chandler.
10. Zo kon Tosca op haar beurt vertellen over de eerste zoen die Chandler had gekregen. Al
was het misschien niet helemaal eerlijk dit te doen terwijl hij er niet vanaf wist. Maar ach,
iedereen wist van het voorval dat er was geweest met Ollie tot Chandler op haar af was
gestapt om het uit te praten.
Beide meisjes neusden al kletsend tussen de kleren in de rekken tot ze iets leuks
vonden. Tot haar verbazing merkte Tosca dat ze het echt gezellig vond. Niet dat ze
Marsha niet mocht, maar ze was altijd wat meer geneigd zich op de achtergrond te houden.
11. Op een gegeven moment meende Marsha iets leuks gezien te hebben en hield het Tosca
voor. Het was lichtelijk gewaagd en ze keek dan ook even twijfelachtig, maar aangezien
de jongens zich buiten vermaakten en ze hier toch niemand kende, zei ze tenslotte:
‘Ach, wat voor kwaad kan het ook om het te passen?’
Nieuwsgierig liep Marsha met haar mee naar de pashokjes. Tegen de muur geleund voor
het pashokje praatten ze verder over nu en vroeger. Haar ogen vergrootten zich een
moment bij het zien van Tosca in de kleren die zij haar had getipt. Het stond prachtig.
12. Tosca zag haar zwager kijken en keek nog eens omlaag, naar de kleren. Ze was zelf
ook wel verbaasd. Dat het haar zo goed zou staan, had ze eigenlijk niet verwacht.
‘Ik denk dat Chandler het zelfs gaaf zou vinden,’ zei Marsha.
‘Zou je echt denken?’ Tosca kon nooit zeker genoeg zijn, maar stiekem glunderde ze
verlegen. ‘Dan neem ik het,’ voegde ze eraan toe. Ze ging vlug het pashokje terug in om
zich om te kleden. ‘Nu moeten we alleen nog kleren voor de jongens en je tweeling zien
te vinden.’
13. De jongens waren buiten op de schommels hun idee van vermaak aan het
volbrengen. Gierend en brullend als twee kleine kinderen vermaakten ze zich prima.
‘Hé, jongens’ begon Olaf op een gegeven moment en stopte met Chandler te duwen.
‘Hmm?’ Deed Dewey terwijl hij afremde.
‘Zouden we niet eens naar binnen moeten gaan om te kijken hoe onze vrouwen het
ervan af brengen?’
Chandler grijnsde. Het woord ‘vrouw’ beviel hem wel, al was dat niet officieel het geval
14. Binnen hadden de drie meiden zich verzamelt om even uit te rusten. Marilène, die al die
tijd op de bankleuning had gezeten, kwam overeind.
‘Kom, ik denk dat we maar eens richting de jongens moeten gaan. Joan zal wel aan het eten
beginnen zo onderhand. Het is natuurlijk niet leuk om pas te komen tegen de tijd dat we al zo
goed als aan tafel kunnen schuiven. Tenminste, ik weet niet hoe jullie daarover denken?’
Tosca en Marsha kwamen ook overeind en knikten.
‘Laten we dat maar doen. Niet dat ze zich niet zal vermaken met de tweeling, maar inderdaad.’
15. En ze hadden gelijk. Joan was druk bezig met een diner in elkaar te draaien nadat ze
een tijdlang de kleintjes had voorgelezen. Dat het de klok rond etenstijd begon te
bewegen, hadden Nissa en Jaymz maar al te goed door. Bijna kind of niet.
‘Oma, ik wil eten!’ Jammerde Jaymz. Nissa was dan wel wat stiller dan haar broertje,
maar zat ook te zuchten van de honger.
Max wist dan niet precies waar de Sims het over hadden, maar dat het bijna etenstijd
was, begreep hij maar al te goed. Afwachtend liep hij achter Joan aan.
16. Joan probeerde zich in te houden, maar ze voelde zichzelf ook onrustig worden van al
het gedrentel om haar heen. Ze vond het te gek dat iedereen hier bleef eten en zelfs
slapen, maar was het niet meer gewend, al die drukte en commotie rondom het eten.
Gelukkig voor haar draaide de auto van Bruce de inrit op. Bruce stapte als eerste uit,
gevolgd door zijn schoondochters, zoons en diens vrienden.
‘Hoi mam, we hebben pa even opgepikt!’ Chandler stapte de woonkamer binnen en
snoof de heerlijke geur van eten op. ‘En wat kijk jij beteuterd, jochie! Kom eens bij me!’
17. Chandler begreep algauw wat het probleem was en verantwoordelijkheiddragend als hij
was, maakte hij direct twee flesjes voor zijn nichtje en neefje klaar. Bruce, Dewey en Olaf
werden er door Joan op uitgestuurd om twee extra tafels en wat krukjes erbij te halen en
zo kwam het dat ze even later aan tafel zaten te wachten tot de oven piepte.
Joan wilde ook nog de hele boel vast gaan schoonmaken, maar Dewey vond dat zijn
ma wel genoeg had gedaan en zette haar op een krukje. Vervolgens ging hij zelf vast wat
dingen afwassen die bij het koken gebruikt waren en ook het aanrecht.
18. Ongeveer twintig minuten later konden ze eindelijk aan tafel gaan. Iedereen had
rammelende honger en de lichtgekruide, dichtgeschroeide meerval die Joan had
klaargemaakt viel dan ook bij iedereen in de smaak. Er werd gezellig gekletst aan tafel
en iedereen was in opperbeste stemming. Joan en Bruce waren blij hun kinderen weer
aan tafel te hebben zitten. Joan vond het al helemaal geweldig omdat het nu drukker was
dan ooit met ook nog haar schoondochters en twee vrienden van hen op bezoek. Dat
iemand de tweeling vergat, was onwaarschijnlijk: ze maakten kabaal voor tien.
19. Gelukkig hadden Dewey en Marsha eraan gedacht de slaapmatjes van de tweeling mee
te nemen, want na enige tijd waren ze toch echt doodmoe van al het drukke gedoe die
dag.
Ook de speeltafel en het potje waren in Chandlers oude kamertje neergezet, zodat
als Nissa en of Jaymz wakker zou(den) worden, ze gewoon hun gang konden gaan.
20. Terwijl de koffie door begon te lopen, droeg iedereen een steentje bij aan het
klaarzetten en opruimen van de spullen. De derde tafel verdween weer naar de vliering
en er werden een aantal matrassen vandaan gehaald. Die kwamen alvast op de oude
slaapkamers van Chandler en Dewey te liggen, zodat ze dat ze na het opgroeien van de
kinderen niet meer hoefden te doen en ze zo hun geïmproviseerde bedden in konden
rollen. Nissa en Jaymz sliepen overal steevast doorheen, waardoor ze even mooi konden
bijtanken.
21. Toen alles klaar was, werden Jaymz en Nissa wakker gemaakt. Jaymz groeide als eerste
op – als piraatje – en vervolgens kwam Nissa erbij kijken om het voorbeeld van haar
broertje te volgen. Iedereen stond om hen heen en juichte hen toe. Chandler keek ietwat
in stilte naar het opgroeien van zijn nichtje en neefje. Een fractie van een seconde schoot
het door zijn hoofd dat hij wel zou willen dat het zijn kinderen zouden zijn, dat hij nu al
kleintjes had die hij de hele dag om zich heen zou hebben. Want hij was gek met Nissa
en Jaymz maar dat waren niet zijn eigen kinderen. Hij wilde ook kids, met Tosca.
22. Iedereen had de kans om een of twee stukjes taart te verorberen – wat een super groot
voordeel was van een tweeling zijn, vond de tweeling. Na de taart was Dewey opeens
verdwenen. Nissa vroeg net waar haar papa was gebleven, toen Jaymz hem opmerkte in
het tuinhuis.
‘Kijk, papa gaat voor DJ spelen!’ Gilde hij en rende naar buiten. Zijn opa Bruce kwam
hem haastig met een jas achterna en trok er zelf ook een aan. De rest volgde lachend
naar buiten, waar iedereen zich in het tuinhuisje propte dat net groot genoeg was.
23. Allemaal begonnen ze te dansen. De één wat ervarener dan de ander, maar dat maakte
niet uit. Stuk voor stuk hadden ze lol en dat was wat ertoe deed, vond Joan terwijl ze
ongezien even naar binnen liep om daar bij te komen. Tosca zag dat Joan het tuinhuisje
uit liep en dacht dat ze maar eens hetzelfde moest gaan doen: een bezoekje aan de wc
brengen. Hoewel Chandler het geweldig vond om te dansen met Olaf en zijn broer, wilde
hij Tosca toch achterna gaan. Al een flinke tijd had hij met een bepaald iets in zijn hoofd
gezeten. Iets wat hij niet langer kon negeren. Dit was de meest perfecte kans die hij had.
24. Chandler versnelde zijn pas, haalde Tosca in en sloeg een arm om haar heen. Ze
vertelde hem dat ze zojuist onderweg was naar de wc toen Chandler haar lichtelijk van
het pad afduwde, zodat ze niet in de weg zouden staan voor anderen die er langs
zouden willen. Vragend keek Tosca hem aan en ze lachte. Daar hield ze direct mee op
toen ze zag dat Chandler neerhurkte, één knie in het gras zette en iets uit zijn broekzak
haalde. Ze wilde vragen wat hij van plan was, maar ze kreeg geen woord over haar lippen.
‘Tosca, vrouw van mijn dromen. Ik weet haast niet hoe… Wil je met me trouwen?’
25. Chandler voelde zich er niet veel beter op toen hij tot overmaat van ramp ook nog eens
begon te stotteren. Dit was vast het meest belabberde huwelijksaanzoek ooit en hij
wendde verlegen – nee, mee gegeneerd – zijn blik af.
‘Ja!’ Riep Tosca uit. Alle remmen die er op haar stembanden hadden gezeten, leken
ineens verdwenen. ‘Ja, ik wil met je trouwen!’
Langzaam richtte Chandler zijn hoofd op. Ze had ja gezegd, ze had ja gezegd!
Hij straalde over heel zijn gezicht en blij sprong hij overeind om haar te kussen.
26. Vanuit het tuinhuis had Bruce net de kant van zijn jongste zoon en Tosca opgekeken toen
Chandler het aanzoek deed, dus hield hij als eerste op met dansen. De rest volgde
vanzelf wel toen ze de blijdschapkreet van Tosca hoorden.
Bruce was als eerste bij zijn zoon om hem te feliciteren.
‘Wat een verassing!’ Riep hij. ‘Je had ons wel eventjes mogen roepen!’
Chandler lachte terwijl hij vanuit zijn ooghoeken zag dat Tosca werd gefeliciteerd door
zijn broer.
27. Bruce en Dewey waren niet de enigen die Chandler en Tosca wilden feliciteren met hun
verloving. Marsha, Olaf, Marilène en zelfs de tweeling wilden hen feliciteren. Al begrepen
ze niet volledig waar het allemaal om ging. Dewey keek met een glimlach naar Marsha.
Zij glimlachte terug: ze hadden van tevoren al zo’n vermoeden gehad dat Chandler dit
van plan was geweest en ze waren blij voor hen.
28. De blijdschap was nog niet over toen Chandler en Tosca waren gefeliciteerd; natuurlijk
moesten Bruce en Dewey ook gefeliciteerd worden. Plotseling merkte Chandler op dat hij
zijn moeder nergens zag. Tosca zag hem kijken.
‘Ik geloof dat Joan net naar de wc is gegaan. Ik zag haar naar binnen lopen.’
Chandler trok een pruillip. Zijn moeder vond het vast vreselijk dat ze dit gemist had. Het
was net iets voor haar. Ze zou uit haar dak gaan, nog meer dan de rest misschien wel.
‘Ik haal haar wel!’ Riep Jaymz. ‘Oma, oma! Kom gauw, Chandler heeft getrouwd!’
29. Gelach steeg op uit de menigte om de woordspeling van Jaymz, maar ook om zijn
behulpzaamheid. Jaymz voelde de neiging om er tegenin te gaan – hij wilde niet dat ze
hem uitlachten – maar hij was even te blij om er zich zoveel van aan te trekken. Oma
moest het weten, nu meteen!
30. Jaymz rende zijn longen uit zijn lijf om bij de achterdeur te komen, zodat zijn oma het
goede nieuws zo snel mogelijk te weten zou komen. Bij de achterdeur aangekomen
verstijfde hij. Zijn zus stond in de woonkamer. Hij wist niet wat het was, maar ze vertelde
hem zonder woorden dat er iets mis was. – Tweelingtelepathie? Als het aan hem lag,
bestond het zeker.
‘Nis, wat…?’ Halverwege het praten stopte Jaymz met zijn zin. Hij volgde Nissa’s blik en
zag daar Joan in een rare houding op de grond liggen. ‘Oma!’ Riep hij uit. ‘Oma!’
31. Alles wat daarop volgde, ging heel erg snel. Zo stonden Jaymz en Nissa alleen binnen en
zo kwamen er al een stuk of wat volwassenen aangesneld om te kijken wat er aan de
hand was. Dewey was de eerste die hen ontdekte en baande zich meteen een weg
tussen de tweeling door naar zijn moeder met zijn gezicht vertrokken van afschuw. Achter
hem waren zojuist Chandler en Tosca verschenen. Dewey schudde zijn hoofd.
‘Bel een ambulance!’ Riep Chandler, waarop Dewey wederom zijn hoofd schudde.
‘Het heeft geen zin,’ murmelde hij verslagen. ‘Ze heeft geen polsslag…’
32. Verslagen keek Dewey voor zich uit. Het kon nog maar amper tot hem doordringen dat
de tijd voor zijn moeder was gekomen. Wat het ook was geweest, de hele avond leek
weg te zijn gevaagd. Hoe konden ze in godsnaam zoveel lol hebben gehad? Het gevoel
van plezier kon hij nu niet meer voelen, laat staan begrijpen. Hoe was het mogelijk? Een
uur geleden was er nog niets aan de hand en nu… Dewey dwong zichzelf bij positieven
te komen. Op de achtergrond waren zijn zoon en dochtertje zojuist ooggetuige geweest
van de dood van hun oma. Voor hen was het al erg genoeg. Hij moest er zijn voor hen,
zoals hun moeder. Zoals zijn moeder zou hebben gedaan...
33. My love, leave yourself behind
Beat inside me
Leave you blind
My love, you have found peace
You were searching
For release
34. You gave it all
Into the call
You took a change
You took the fall for us
43. Zoals ik al zei: deze update komen er leuke en minder leuke dingen naar voren... Ik wist
nog niet zeker of de dood van Joan deze update al zou komen, maar dat is dus wel
gebeurd… Voor degenen die het nog willen weten; het liedje dat ik heb gebruikt heet My
Love en is van Sia.
Bedankt voor het lezen, tot de volgende keer!
Xx Ilse
