Recomendados
Recomendados
Más contenido relacionado
Destacado
Destacado (20)
Licht in de wereld
- 1. DE BESCHRIJVING VAN DE WERKING VAN LICHT IN DE WERELD ALS ALTERNATIEF VOOR HET STANDAARD MODEL VAN FUNDAMENTELE DEELTJES EN INTERAKTIES EINDHOVEN JANUARI 2013 JAC VAN DEN BROEK
- 2. UITGANGSPUNTEN: DE BASISKENNIS VAN LICHT WORDT GERESPECTEERD, MET TOEVOEGING 1.DAT LICHT ZICH ELEKTROMAGNETISCH OOK KAN MANIFESTEREN IN BEWEGING TOV ONZE WAARNEMING VOLGENS - EEN PUNT - EEN CIRKEL 2. ALLE FYSIEKE VERSCHIJNSELEN DIE WIJ AAN DEELTJES TOEKENNEN ZIJN VORMEN VAN LICHT ALS ELEKTROMAGNETISCHE MANIFESTATIE IN ESSENTIE : HET DEELTJES KARAKTER VAN LICHT WORDT NIET ALS EEN REEEL BESTAANDE MANIFESTATIE GEACCEPTEERD
- 3. WAAR STAAN WE NU MET DE KENNIS VAN DE ELEMENTAIRE DEELTJES?
- 4. DOOR BEWUSTE WAARNEMING DOOR ONDERZOEKERS HET ZOEKEN NAAR FUNDAMENTELE DEELTJES DIRECT NA DE BIG BANG DE REDUCTIONISTISCHE ONDERZOEKSMETHODE
- 5. WAAR STAAN WE NU MET DE KENNIS VAN DE ELEMENTAIRE DEELTJES?
- 6. WAAR STAAN WE NU MET DE KENNIS VAN DE ELEMENTAIRE DEELTJES?
- 7. HET ZOEKEN NAAR FUNDAMENTELE DEELTJES DIRECT NA DE BIG BANG DOOR BEWUSTE WAARNEMING DOOR ONDERZOEKERS 13 MILJARD JAAR 6 JAAR “REISTIJD” FOTONEN NU DE REDUCTIONISTISCHE ONDERZOEKSMETHODE
- 8. 1 Deeltje of golf 2 Ontstaan van licht 3 Lichtsnelheid en voortplantingsrichting 4 Breking (refractie) 4.1 Breking in anisotrope media 5 Weerkaatsing (reflectie) 6 Buiging (diffractie) 7 Lichtsterkte 8 Lichtspectrum 9 Polarisatie van licht 10 Lichtbronnen WAT WETEN WE VAN LICHT?
- 9. FENOMENOLOGISCHE BENADERING • MC²=E • ELEKTROMAGNETISCH LICHT IS MASSALOOS EN ZONDER RUIMTELIJKE DIMENSIES • ELEKTROMAGNETISCH LICHT IS ONBEPERKT SAMENDRUKBAAR TE DENKEN • REVERSE ENGINEERING LEVERT EEN SINGULARITEIT • IN SINGULARITEIT IS TIJD AFWEZIG • ER ZIJN GEEN RUIMTELIJKE MANIFESTATIES OFWEL ELEKTROMAGNETISCH LICHT IN EEN PUNTBRON IS DE OORSPRONG VAN DE BIG BANG WAARUIT HET HEELAL ONTSTOND
- 10. DAT LICHT ZICH ELEKTROMAGNETISCH OOK KAN MANIFESTEREN IN BEWEGING TOV ONZE WAARNEMING - IN EEN PUNT - VOLGENS EEN CIRKEL ? ZWAARTEKRACHTLENS EINSTEIN RINGEN ZWAARTEKRACHT TREKT LICHT AAN
- 11. IS ER BEHALVE DE LINEAIRE ELEKTROMAGNETISCHE MANIFESTATIE VAN LICHT OOK EEN CIRCULAIRE DENKBAAR? DAT LICHT ZICH ELEKTROMAGNETISCH OOK KAN MANIFESTEREN IN BEWEGING TOV ONZE WAARNEMING - IN EEN PUNT - VOLGENS EEN CIRKEL FENOMENOLOGISCH MOETEN WE DAN TERUGGAAN NAAR DE BRON VAN DE BIG BANG. ER WAS VOORAFGAAND DAARAAN EEN PERFECT EVENWICHT AANWEZIG TUSSEN DE DE WERKING VAN DE BEIDE COMPONENTEN VAN DE ELEKTROMAGNETISCHE WERKING
- 12. DE MOGELIJKE LINEAIRE BEWEGING VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING IS ONS BEKEND DE BEWEGING VAN DE MAGNETISCHE PUNTLADING IS KENNELIJK OVER EEN Δ T VERTRAAGD IN HET UITDOVEN VAN DE BEWEGING VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING. HIERDOOR ONTSTAAT ER WELISWAAR EEN TRILLING MET BEPERKTE AMPLITUDE VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING, MAAR DEZE ONDERVINDT DAARBIJ OOK EEN VERPLAATSINGSVRIJHEID LOODRECHT OP DE BEWEGINGSRICHTING VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING. DEZE BEWEGING LEIDT TOT EEN MAXIMALE LINEAIRE VERPLAATSINGSSNELHEID VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING, DE LICHTSNELHEID OF C OM NIET TE BEHANDELEN REDENEN IS IN DE PUNTBRON BIJ VRIJWEL ONEINDIG VELE ELEKTRISCHE LADINGEN DE MAGNETISCHE REACTIE OP BEWEGEN VERTRAAGD GERAAKT. DIT VERSCHIJNSEL LEVERT ONS DE BEKENDE ELEKTROMAGNETISCHE GOLF OP DIE ZICH BIJ AFWEZIGHEID VAN ANDERE MAGNETISCHE VELDEN LINEAIR VOORTPLANT
- 13. OM NIET TE BEHANDELEN REDENEN IS IN DE PUNTBRON BIJ VRIJWEL ONEINDIG VELE ELEKTRISCHE LADINGEN DE REACTIE OP BEWEGEN VERTRAAGD GERAAKT. GEPOSTULEERD WORDT DAT DE ELEKTRISCHE PUNTLADING OOK EEN ROTERENDE BEWEGING KAN MAKEN. DE BEWEGING VAN DE MAGNETISCHE PUNTLADING ZAL OOK HIER MET EEN MET Δ T VERTRAAGD DE BEWEGING VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING GAAN UITDOVEN DOOR HAAKS OP DE DRAAIRICHTING VAN DE ELEKTRISCHE PUNTLADING TEGENGESTELD IN CIRCULATIE TE GAAN. DE VERTRAAGDE COMPENSATIE ZORGT VOOR EEN CYCLISCHE GEDRAG VAN DOVEN EN OMKEREN VAN DE ROTATIE VAN DE LADING.
- 14. DE MAGNETISCHE COMPENSATIE VAN DEZE RONDDRAAIENDE ELEKTRISCHE LADING LEVERT EEN SINUSOIDE OP ALS AANGEGEVEN. DE STROOMRICHTIN VAN DE ELEKTRISCHE LADING VERANDERT NIET.
- 15. DE MAGNETISCHE COMPENSATIE VAN DEZE RONDDRAAIENDE ELEKTRISCHE LADING LEVERT EEN SINUSOIDE OP ALS AANGEGEVEN. DE STROOMRICHTING VAN DE ELEKTRISCHE LADING VERANDERT NIET.
- 16. DEZE PUNTBOL BEVOND ZICH IN EEN VOLMAAKT DYNAMISCH EVENWICHT VAN EEN ELEKTROMAGNETISCHE AARD OM ONBEKENDE REDENEN KWAM DEZE PUNTBOL (GEDEELTELIJK?) UIT DAT DYNAMISCH EVENWICHT GEDURENDE EEN Δ T EN SPATTE UITEEN IN ELEKTRISCHE PUNTLADINGEN, MET NA DEZE Δ T ALS GEVOLG DAT EEN DEEL ZICH GING VOORTPLANTEN ALS LINEAIRE ELEKTROMAGNETISCHE GOLVEN EEN DEEL ZICH GING VOORTPLANTEN ALS ROTERENDE ELEKTROMAGNETISCHE GOLVEN SAMENVATTEND:
- 17. EEN DEEL IN LINEAIR LICHTBRONNEN EEN DEEL IN CIRKELVORMIGE LICHTBRONNEN MET STRAAL
- 18. RESULTAAT: EEN MANIFESTATIE VAN EEN TUSSEN DE WAARDES 0 EN EEN MAXIMUM PULSERENDE ELEKTRISCHE LADING MET EEN BIJBEHOREND COMPENSEREND MAGNETISCH VELD DEZE MANIFESTATIE DRAAIT MET DE ELEKTRISCHE LADING OP EEN CIRKELBAAN MET VARIERENDE DIAMETER MET EEN HAAKS VOLGEND MAGNEETVELD DAT SINUSOIDAAL PULSEERT EVENEENS MET WAARDES TUSSEN NUL EN EEN MAXIMUM WAARDE HET RESULTERENDE COMPENSERENDE MAGNEETVELD VERTOONT NAAR VERWACHTING EEN DYNAMISCH EFFECT UITMONDEND IN EEN PATROON VAN STAANDE GOLVEN OP DE CIRKELBANEN MET EEN VASTE VERHOUDING TUSSEN DIAMETER EN VEELVOUD VAN PERIODES VAN DE GOLVEN. DE FREQUENTIE VAN DIE STAANDE GOLVEN LIGGEN VOOR DE BUITENSTE BANEN NAAR VERWACHTING IN HET ZICHTBARE GEBIED VAN LICHT
- 19. EEN DEEL IN LINEAIR LICHTBRONNEN EEN DEEL IN CIRKELVORMIGE LICHTBRONNEN BEIDE MANIFESTATIES VAN ELEKTROMAGNETISME BEWEGEN OFWEL LINEAIR OFWEL IN ROTATIERICHTING VOOR DE STILSTAANDE WAARNEMER OP LICHTSNELHEID RESPECTIEVELIJK OP LICHTHOEKSNELHEID EEN MANIFESTATIE VAN EEN TUSSEN DE WAARDES 0 EN EEN MAXIMUM PULSERENDE ELEKTRISCHE LADING MET EEN BIJBEHOREND COMPENSEREND MAGNETISCH VELD
- 20. BEIDE MANIFESTATIES VAN ELEKTROMAGNETISME BEWEGEN OFWEL LINEAIR OFWEL IN ROTATIERICHTING VOOR DE STILSTAANDE WAARNEMER OP LICHTSNELHEID RESPECTIEVELIJK OP LICHTHOEKSNELHEID EEN MANIFESTATIE VAN EEN TUSSEN DE WAARDES 0 EN EEN MAXIMUM PULSERENDE ELEKTRISCHE LADING MET EEN BIJBEHOREND COMPENSEREND MAGNETISCH VELD
- 21. BIG BANG EERSTE AANWIJZING: ONTSTAAN VAN DE BIG BANG EEN MANIFESTATIE VAN EEN TUSSEN DE WAARDES 0 EN EEN MAXIMUM PULSERENDE ELEKTRISCHE LADING MET EEN BIJBEHOREND COMPENSEREND MAGNETISCH VELD
- 22. TWEEDE AANWIJZING: DE PAULI EXCLUSIE
- 23. EEN OP HET MAGNEETVLAK VAN DEZE PUNTBRON RAKENDE LINEAIRE ELEKTROMAGNETISCHE GOLF HARMONISEERT MET (EEN VAN DE) DE STAANDE GOLVEN EN COMPENSEERT (EEN DEEL VAN) HET PULSERENDE EN ROTERENDE MAGNETISCHE VELD. DIT RESULTEERT IN EEN NIEUWE RESULTANTE VAN DE ELEKTRISCHE LADING. KENNELIJK IS DEZE SITUATIE ENERGETISCH LAGER GELADEN. DE RESULTANTE OP ZICH IS VIRTUEEL, DE WERKELIJKE ELEKTRISCHE LADINGEN VERZORGEN ZWAKKE KRACHTSINVLOEDEN OP MAGNETISCHE VELDEN, AFHANKELIJK VAN DE GECOMPENSEERDE STAANDE GOLF DE INGEVANGEN COMPENSERENDE LICHTGOLF IS GEPOLARISEERD IN HET VLAK VAN HET OORSPRONKELIJKE MAGNETISCHE VELD ER ZIJN PRINCIPIEEL MEERDERE MOGELIJKHEDEN IN CONFIGURATIES +
- 24. ECHTER, DIT GEBEURT OP RELATIEF KLEINE SCHAAL VEEL PUNTBRONNEN ZIJN NOG VRIJ BEWEGEND: DIT ZIJN DE BRONNEN VOOR DONKERE “MASSA” DONKERE ENERGIE DERDE AANWIJZING BRON VAN DONKERE MATERIE EN ENERGIE
- 25. + DIT IS EEN VRIJ ELEKTRON GEWORDEN IN ZICHZELF IS HIER EEN STABIELE MANIFESTATIE ONTSTAAN DEZE MANIFESTATIE HEEFT INTERESSANTE MOGELIJK TOT COMBINEREN
- 26. DIT IS EEN VRIJ ELEKTRON GEWORDEN IN ZICHZELF IS HIER EEN STABIELE MANIFESTATIE ONTSTAAN DEZE MANIFESTATIE HEEFT INTERESSANTE MOGELIJK TOT COMBINEREN HET RESTERENDE MAGNETISCHE VELD HEEFT ZIJN VIRTUELE CENTRUM IN HET MIDDEN VAN HET ELEKTRON, EN IS EEN RESIDUEEL VELD. DE RESTERENDE ELEKTRISCHE LADING IS DE RESULTANTE VAN DAT RESIDUELE VELD. DAARNAAST BESTAAT DE PRINCIPIELE MOGELIJKHEID DAT HET OORSPRONKELIJKE VELD VAN DE STAANDE GOLVEN WORDT OVERGECOMPENSEERD. DIT KAN NIET BIJ EEN VRIJ ELEKTRON, MAAR WEL IN SAMENSTELLINGEN DE COMPENSATIE VAN DE STAANDE GOLF KAN OP VERSCHILLENDE MANIEREN PLAATSVINDEN
- 27. DIT IS EEN VRIJ ELEKTRON GEWORDEN DEZE COMBINATIE HEEFT MEERDERE MOGELIJKHEDEN VAN CONFIGURATIE IN DRAAIRICHTINGEN VAN SAMENSTELLENDE BEWEGENDE ELEKTRISCHE LADINGEN CIRCULERENDE PUNTBRON CIRCULERENDE LINEAIRE LICHTBRON RE RE RE LI VIERDE AANWIJZING DIT KAN DE BRON VAN ½ TALLIGE SPIN ZIJN
- 28. PROTONEN WORDEN GEACHT TE ZIJN OPGEBOUWD UIT QUARKS EEN PROTON GEEFT BIJ ONTBINDING 2 UPQUARKS MET LADING 2/3 1 DOWNQUARK MET LADING -1/3 WAARBIJ DE LADING VAN HET ELEKTRON PER DEFINITIE IS GESTELD OP -1 DE VOLGENDE FASE TREEDT IN, DE VORMING VAN PROTONEN
- 29. DE VOLGENDE FASE TREEDT, DE VORMING VAN PROTONEN DE “MASSA” VAN EEN UPQUARK IS CIRCA 6 * DIE VAN HET ELEKTRON DE “MASSA” VAN EEN DOWNQUARK IS CIRCA 12* DIE VAN HET ELEKTRON DE VRIJE ELEKTRONEN KUNNEN KENNELIJK EEN RUIMTELIJKE CONFIGURATIE OPBOUWEN HET IS AANNEMELIJK DAT DIE OPBOUW PLAATSVINDT VOLGENS REGELMATIGE VEELVLAKKEN
- 30. Leptons Quarks Flavor/elektron Flavor/elektron 5,870841 6 1 11,74168 12 NORMALISEER “MASSA”ELEKTRON OP 1 REF. STANDARD MODEL AANTAL ELEKTRONEN IN BASIS MANIFESTATIES Proton 24 Neutron 30
- 31. Leptons Quarks Flavor/elektron Flavor/elektron vlakken aantal vlakken niet gebruikt actief 5,870841 6tetraeder 4 2 8 2 6 1 11,74168 12tetraeder 4 4 16 4 12 Proton 24dodecaeder 12 2 24 0 24 Neutron 30icosidodecaeder 32 1 32 2 30
- 32. HET IS AANNEMELIJK DAT DIE OPBOUW PLAATSVINDT VOLGENS REGELMATIGE VEELVLAKKEN DE REGELMATIGE VEELVLAKKEN WAAROP DE ELEKTRONEN EEN CONFIGURATIE GAAN VORMEN ZIJN EEN ACHTVLAK, BESTAANDE UIT 2 VIERVLAKKEN VAN GELIJKZIJDIGE DRIEHOEKEN VAN DE VRIJE ELEKTRONEN ZIJN 2 CONFIGURATIES IN COMBINATIE VAN DRAAIRICHTINGEN BESCHIKBAAR COMBINATIES VORMEN DE OPBOUW VAN DE QUARKS EN VORMEN DE BASIS VOOR DE “KLEUR” VIJFDE AANWIJZING: DIT KAN DE BRON ZIJN VAN FLAVOR
- 33. DE OPBOUW VAN HET PROTON KENNELIJK KUNNEN VRIJE ELEKTRONEN ZICH CONFIGUREREN NAAR EEN OPBOUW VAN TWEE DODECAEDERS. DE ELEKTROMAGNETISCHE GOLVEN HARMONISEREN ZICH EN NEMEN DE VERSCHILLENDE PER VLAK GEPOLARISEERDE GOLVEN IN ZICH OP. OP HET HECHTINGSVLAK IS KENNELIJK MAAR PLAATS VOOR 1 ELEKTRON (PAULI EXCLUSIE). HET PROTON BESTAAT DAN UIT 23 ELEKTRONEN. DAT VLAK WORDT DOOR DE LICHTGOLVEN VAN BEIDE DODECAEDERS DOORLOPEN EN WORDT DUBBELGECOMPENSEERD. HIERDOOR ONTSTAAT OMKEER NAAR EEN POSITIEVE ELEKTRISCHE LADING VAN GELIJKE WAARDE ALS HET ELEKTRON, MAAR MET EEN TEGENGESTELDE LADING
- 34. DE OPBOUW VAN HET PROTON DE SAMENGESTELDE LICHTGOLVEN DOVEN ELKAAR NIET UIT ZOLANG ALS ZE MAAR NIET IN HETZELFDE VLAK POLAIR ZIJN ALLE LADINGEN COMPENSEREN ELKAAR, BEHALVE OP HET BINDINGSVLAK IN DE BINDINGSVLAK ZIJN ZE DE GOLVEN WEL POLAIR MAAR VERSTERKEND WAARDOOR DE DUBBELE COMPENSATIE ONTSTAAT
- 35. DE BINDENDE ELEKTROMAGNETISCHE LICHTGOLF IS MULTIPOLAIR OM ALLE DEELVLAKKEN TE KUNNEN BINDEN ER BLIJFT EEN RESIDUEEL ELEKTROMAGNETISCH VELD DE ELEKTROMAGNETISCHE LICHTGOLVEN MOGEN NIET IN SITUATIE KOMEN VAN UITDOVING HET GEHEEL MOET VOLDOEN AAN DE PAULI EXCLUSIE DE OPBOUW VAN HET PROTON
- 36. DE RESTERENDE NU POSITIEVE ELEKTRISCHE LADING VERTOONT EEN VERGELIJKBAAR ELEKTROMAGNETISCH GEDRAG ALS HET VRIJE ELEKTRON, ECHTER MET TEGENGESTELDE LADING DE OPBOUW VAN HET PROTON RONDOM DE NU GEVORMDE KERN ZAL DUS EEN RESIDUEEL MAGNETISCH VELD ZIJN MET BANEN WAARIN STAANDE GOLVEN ZICH MANIFESTEREN EEN VRIJ ELEKTRON ZAL VANWEGE ZIJN TEGENGESTELDE ELEKTRISCHE LADING TOV DE KERN, NAAR DIE KERN WILLEN BEWEGEN
- 37. DE OPBOUW VAN HET WATERSTOFATOOM DIE ELEKTRISCHE LADING VAN HET VRIJE ELEKTRON EVENWEL GAAT DAARBIJ LOODRECHT HET MAGNETISCHE VELD DOORLOPEN ER STELT ZICH EEN EVENWICHTSSITUATIE IN, WAARBIJ HET ELEKTRON OOK IN ORBIT GAAT. DIT ONTSTAAT DOOR EEN RESULTANTEN LOODRECHT OP DE RICHTING VAN DE ELEKTRISCHE LADING VAN HET ELEKTRON HET EVENWICHT STELT ZICH IN NAAR VERHOUDING TOT HET PATROON VAN DE STAANDE GOLVEN VAN HET WATERSTOF ION DE TOTALE COMBINATIE IS ENERGETISCH WEER GUNSTIGER DAN DE SAMENSTELLENDE DELEN, MAAR HET VERSCHIL IS KLEIN
- 38. EN TOEN WERD ONZE FICTIE VAN MASSA GEBOREN DIT HELE SYSTEEM VERTOONT NOGAL WAT GYROSCOPISCHE EIGENAARDIGHEDEN WAT WIJ MASSATRAAGHEID NOEMEN ZOU WEL EENS DE VERPLAATSING VAN AL DIE GYROSCOPEN KUNNEN ZIJN. DAARNAAST IS DE BRON VAN GRAVITATIE OOK AL AANGEGEVEN
- 39. VOOR DE OPBOUW VAN MEER COMPLEXE KERNEN IS HET NEUTRON NOODZAKELIJK HET NEUTRON HEEFT EEN “MASSA”EQUIVALENT VAN ONGEVEER 30 ELEKTRONEN HET NEUTRON IS EEN ICOSIDODECAEDER MET TWEE NIET BEZETTE VLAKKEN EEN ICOSIDODECAEDER HEEFT 20 DRIEVLAKKEN EN 12 VIJFVLAKKEN 2 HIERVAN ZIJN ONBEZET EN BESCHIKBAAR VOOR BINDING MET TELKENS TWEE PROTONEN DE GECOMBINEERDE MULTIPOLAIRE ELECTROMAGNETISCHE GOLF VAN HOGE FREQUENTIE DOORLOOPT ALLE RIBBEN. DE VOORWAARDEN VOOR DEZE GOLVEN IS IDENTIEK ALS BIJ HET PROTON
- 40. HET NEUTRON IS EEN ICOSIDODECAEDER MET TWEE NIET BEZETTE VLAKKEN EEN ICOSIDODECAEDER HEEFT 20 DRIEVLAKKEN EN 12 VIJFVLAKKEN 2 HIERVAN ZIJN ONBEZET EN BESCHIKBAAR VOOR BINDING MET TELKENS TWEE PROTONEN GEEN AANDUIDING MEER VOOR AANWIJZING NODIG DE TWEE NIET BEZETTE VLAKKEN KUNNEN DOOR VLAKKEN VAN PROTONEN WORDEN BEZET DOOR DIT BEZETTEN, WORDEN IN DEZE TWEE VLAKKEN OOK DE BIJBEHROENDE LADINGEN DUBBEL GECOMPENSEERD ALS DE VLAKKEN TGENOVER ELKAAR STAAN, COMPENSEREN DE ELEKTRISCHE LADINGEN ELKAAR TOT NUL
- 41. HET HELIUMION IS ONTSTAAN DE GECOMBINEERDE LICHTGOLVEN ZIJN OPNIEUW STERKER IN MULTIPOLARITEIT GERAAKT EN IN FREQUENTIE VERHOOGD
- 42. VERDERE KERNOPBOUW DOOR SCHAKELING VIA VRIJE VLAKKEN VAN NEUTRONEN. ER ZIJN MEERDERE MOGELIJKHEDEN VAN BINDING VAN DE PROTONEN -RUIMTELIJK -NAAR OPDELING VAN DE SAMENSTELLENDE DODECAEDERS
- 44. DAN SLUITEN WE AAN BIJ DE ENORME KENNIS DIE BESCHIKBAAR IS OVER DE OPBOUW VAN DE ELEMENTEN
- 45. DAN SLUITEN WE AAN BIJ DE ENORME KENNIS DIE BESCHIKBAAR IS OVER DE OPBOUW VAN DE ELEMENTEN 13 MILJARD JAAR “REISTIJD” LICHTGOLVEN NU
- 46. HOE ONTSTAAT DAN DE INFORMATIE OVER DE AANWEZIGHEID VAN OBJECTEN IN DE RUIMTE? WEL, MIJN GELIEFDE ZONEN, HIER ZIE IK NOG NIET GOED HOE IK DE ESOTERISCHE INVULING KAN VERMIJDEN
- 47. HOE ONTSTAAT DAN DE INFORMATIE OVER DE AANWEZIGHEID VAN OBJECTEN IN DE RUIMTE? WEL, OM TE BEGINNEN IS DE KONSEKWENTIE VAN HET NU ONVERMIJDELIJK TE ACCEPTEREN CONCEPT DAT ALLES WAT WE ZIEN, LICHTVERSCHIJNSELEN ZIJN DIT HEEFT ALS KONSEKWENTIE DAT WE RELATIVISTISCH DIENEN TE ACCEPTEREN DAT VOOR DIE LICHTVERSCHIJNSELEN TIJD NIET BESTAAT IN ESSENTIE IS TIJD ER DAN VOOR ONS IN DE NIET RELATIVISTISCHE SITUATIE EEN GEGEVEN DAT DAARMEE CAUSALITEIT VOOR ONS WORDT VERTRAAGD OFWEL GEVOLG KOMT PAS NA Δ T DE OORZAAK
- 48. DIT HEEFT ALS KONSEKWENTIE DAT WE RELATIVISTISCH DIENEN TE ACCEPTEREN DAT VOOR DIE LICHTVERSCHIJNSELEN TIJD NIET BESTAAT IN ESSENTIE IS TIJD ER DAN VOOR ONS IN DE NIET RELATIVISTISCHE SITUATIE EEN GEGEVEN DAT DAARMEE CAUSALITEIT VOOR ONS WORDT VERTRAAGD OFWEL GEVOLG KOMT PAS NA Δ T VAN DE OORZAAK T HEEFT EEN RANGE VAN 0 < Δt < 13 miljard jaar
- 49. t HEEFT EEN RANGE VAN 0 < Δt < 13 miljard jaar EN ALLE INFORMATIE BLIJFT BEHOUDEN GEDURENDE DIE PERIODE, INCLUSIEF VERSTRENGELING EN NON LOKALITEIT
- 50. EN WIJ ZIJN OOK WEZENS GEBOUWD UIT LICHTGOLVEN EN ONS LICHAAM IS DAN OOK NIET IN DE TIJD MAAR RELATIVISTISCH
- 51. EN WIJ ZIJN OOK WEZENS GEBOUWD UIT LICHTGOLVEN EN ONS LICHAAM IS DAN OOK NIET IN DE TIJD MAAR RELATIVISTISCH EN WIJ WISSELEN VIA ONS LICHAAM PERMANENT NON LOKALE INFORMATIE UIT
- 52. EN IK DENK TE WETEN HOE
Notas del editor
- In dit werkstuk zal worden behandeld, dat het heelal beschreven kan worden op basis van een gering aantal aannames en de verwerking van een gering aantal basismanifestaties. Om dit werkstuk te maken is geen gebruikgemaakt van methodes om op basis van metingen aan waarnemingen te komen tot verificatie van de aannames. Wel wordt gebruik gemaakt van algemeen bekende kennis en de daaruit voortvloeiende kwantificatie van waarnemingen en de daarop toegepaste en toepasbaar gebleken wiskundige beschrijvingen. In deze verhandeling worden geen berekeningen of nieuwe wiskundige formuleringen toegevoegd en als zodanig is dit dus nog slechts de modelmatige beschrijving. Deze behoeft nadere uitwerking om uit de waargenomen manifestaties en hun bekende kwantificaties de waarde van parameters en verschijnselen rekenkundig te benaderen. De basis van het werkstuk is dat alleen elektromagnetische manifestaties en causaliteit als uitgangsbasis wordt gekozen. Het opstellen en beargumenteren van het model kan gezien worden als het resultaat van een intellectuele prestatie in denken. Deze prestatie is van geen belang, anders dan dat iemand als eerste in staat is geweest om tot beschrijving te komen.
- Onze basis kennis van elektromagnetische manifestaties heeft ons in staat gesteld in essentie te begrijpen hoe licht zich als een elektromagnetische golf lineair voortplant. Het begrip over de werking van het elektromagnetisme is met name vastgelegd in de vergelijkingen van Maxwell. Licht plant zich onder genormaliseerde condities rechtlijnig voort. Omdat we kennis hebben van een manifestatie die bekend staat onder de aanduiding Big Bang, vermoeden we dat licht oorspronkelijk in een puntbron aanwezig was. Uit deze puntbron, die wel wordt aangeduid als een bron waarvan de diameter nadert naar 0, is een enorme hoeveelheid energie de ruimte in gekomen en daaruit is het heelal zoals wij dat nu kennen, ontstaan. In dat heelal nemen wij manifestaties waar die vanuit het denken in causaal verband zijn gebracht. Gevolg wordt herleid naar oorzaak. Voor veel manifestaties zijn wiskundige samenhangen door wetenschappelijk werk beschikbaar gekomen. Deze wiskundige samenhangen zijn voor de niet levende verschijnselen betrouwbaar gebleken. Ze kunnen met een hoge mate van betrouwbaarheid worden ingezet om oorzaken te manipuleren om gewenste gevolgen in manifestaties te verkrijgen. Onze industriële maatschappij is daarop gebouwd. Op basis van onze waarnemingen, hebben we als aanname in het zoeken naar de oorzaak van het gebeuren direct na de Big Bang genomen dat er naast elektromagnetische golven – waarvan wij een deel van het spectrum kunnen zien - ook materie is ontstaan. Het onderzoek naar de aard van de materie heeft veel aanwijzingen opgeleverd, maar ook steeds weer nieuwe vragen. De vraag of licht nu een golf of een deeltje was onderwerp van wetenschappelijk dispuut en de ontdekking dat licht gekwantiseerd is gaf aanleiding tot de ontwikkeling van de kwantumfysica en de uitwerking in de golfvergelijkingen van Schrödinger. In de aannames in dit werkstuk wordt het deeltjes karakter van het foton niet als een reëel bestaande manifestatie geaccepteerd.
- De onderzoeken en gevonden verbanden hebben tot grote ontdekkingen geleid. Het atoommodel van Bohr werd beschreven. Duidelijk werd dat een atoom geen massief bolletje bleek te zijn, maar opgebouwd kon worden gedacht uit een hele kleine kern, met daarom orbiterende elektronen. De kern werd geacht opgebouwd te zijn uit elektrisch positief geladen protonen, die samen met een niet geladen deeltje, het neutron, kernen konden vormen van een enkel proton tot heel complexe kernen met talloze protonen en neutronen. Rondom een kern voegen zich elektrisch negatief geladen deeltje, elektronen, die de positieve lading van de kern neutraliseren. De elektronen orbiteren rondom de kern. Deze neutralisatie met elektronen bleek zich te voegen naar elektronenschillen, waarbij per schil een maximaal aantal elektronen kon orbiteren. De manifestaties van die verschillende elementen zijn gerangschikt in het Periodiek Systeem. Gevonden werd dat een rondom de kern orbiterend elektron de mogelijkheid had om los te raken en zich anderszins ruimtelijk te gaan gedragen. Hieruit ontstonden bindingsmogelijkheden van atomen met elkaar doordat elektronen zich konden manifesteren in banen rondom meerdere atomen. Hieruit ontstaan moleculen en andere chemische verbindingen. Deze samengestelde combinaties van atomen zijn wat we noemen energetisch gunstiger en het teveel aan energie wordt aan de omgeving afgestaan. Wij kunnen dit proces op verschillende manieren manipuleren om tot gewenste manifestaties te komen. De gebruikelijke naam is dat we tot een gewenste materiële manifestaties kunnen komen. We bewerken de stoffen met thermische en andere processen tot we een gewenst resultaat hebben. Een andere vorm waarin het elektron zich losmaakt van een atoom is waarin door het opwekken van een magnetisch veld de binding met het atoom wordt verbroken.
- In de zoektocht naar een mogelijke verdere opdeling van de nu bekende deeltjes wordt de reductionistische onderzoeksmethode toegepast. In essentie komt dat er op neer dat we met steeds grotere hoeveelheden energie loslaten op deeltjes, in de hoop dat we de binding van de veronderstelde kleinere deeltjes kunnen verbreken en deze kunnen waarnemen via daartoe geschikte meetinstrumenten. Bekend is geworden dat als we kleinere deeltjes zoeken, zoals ook het elektron, dat we in meetproblemen raken. Het blijkt dat de bewuste waarnemer en hetgeen wordt waargenomen niet meer van elkaar zijn te scheiden. We vinden ook dat er verstrengeling plaatsvindt tussen waarnemingen en dat we te maken krijgen bij de waarneming met onzekerheid. We kunnen niet plaats en snelheid tegelijk waarnemen en als we over een elektron praten, lijkt het eigenlijk wel alsof we wolkje moeten beschrijven. Maar hoe dan ook, we zoeken naar deeltjes en vinden die, tezamen met lichtverschijnselen van de bekend hoog energetische eigenschappen. Elektromagnetische golven met zeer hoge trillingsgetallen. Deze zoektocht heeft vele deeltjes opgeleverd zoals de quarks.
- De onderzoeksmethoden vragen steeds hogere energetische botsingen, om de volgende barrières in bindingsenergie te overbruggen. De Large Hadron Collider is daarbij de laatste bijdrage aan dit arsenaal.
- Omdat in dit werkstuk de zelfopgelegde beperking is ingezet om de waargenomen verschijnselen alleen met elektromagnetische golven en causaliteit te verklaren, stelt zich de vraag: wat weten nu eigenlijk van elektromagnetische golven? In deze sheet zijn de belangrijkste eigenschappen weergegeven. Licht plant zich lineair voort en bouwt daarbij volgens een sinusoïde vorm elektrische en magnetische velden op. De golven vertonen een frequentie en een amplitude. Bovendien kan licht worden gepolariseerd en kan dus rondom de voortplantingsas in vele vlakken dit elektromagnetische gedrag vertonen. Het frequentiegebied van de trillingen van elektromagnetische golven beloopt is enrom groot. Verder licht kan worden gepolariseerd tot trillingen in één vlak. Het is bekend dat licht door zwaartekracht kan worden aangetrokken.
- De reductionistische onderzoeksmethode is tot op heden erg succesvol gebleken. Alleen, we moeten nu zulke zware en kostbare deeltjesversnellers maken, dat dit inspanningen zijn op wereldniveau. Hierbij worden samenwerkingsverbanden opgezet tussen onderzoekers die een bundeling van kennis mogelijk maken om geen vergissingen te maken. Voor een beschrijving zoals in dit werkstuk is beoogd, is slechts het denken en voorstellingsvermogen beschikbaar om het werk te verrichten. Ik kies daarom voor de fenomenologische onderzoeksmethode. Geconstateerd wordt dat massa in energie kan worden omgezet, volgens het bekende door Einstein opgesteld verband E=mC². Daarnaast weten we dat licht of elektromagnetische golven in het algemeen massaloos zijn en zonder ruimtelijke dimensies. Als gevolg hiervan, is voorstelbaar dat elektromagnetische golven onbeperkt samendrukbaar zijn. Praktisch is dit niet op enige schaal uit te voeren. Maar in het denken is dit als optie toegestaan. We weten dat het licht uit en puntbron is ontstaan. Of deze puntbron nu een ruimtelijke dimensie heeft is nu niet direct van belang, maar het is in gedachten denkbaar alle massa om te zetten en terug te voeren naar de toestand juist voor de Big Bang. Het is aannemelijk te maken dat als die puntbron een singulariteit is, tijd als fenomeen onbestaand was. Vlak voor de Big Bang waren er geen ruimtelijke manifestaties anders dan deze singulariteit of als dat meer te accepteren is, een puntbron met een radius die naar 0 nadert.
- Aannemelijk is dus in gedachten dat elektromagnetische golven twee verschijningsvormen heeft, de lineaire en de puntvormige. De vraag stelt zich nu, is er nog een andere verschijningsvorm denkbaar en welke zou dat dan zijn. Wel we kennen het verschijnsel van de zwaartekrachtlens. Ook de waarneming dat bij een zwart gat licht ook invalt en niet aan het immense zwaartekrachtveld kan ontsnappen. Er zijn verklaringen voor dit gedrag.
- Om die mogelijk andere manifestatie te vinden en te verklaren, dienen we terug te gaan naar de situatie even voor de Big Bang. Opnieuw in het denken mogen we dat doen. In de puntbron heerste kennelijk een perfect evenwicht tussen de samenstellende delen. Met de Big Bang blijkt, dat die perfect samenhang althans voor op zijn minst een deel uit evenwicht is geraakt, met enorme gevolgen. Wat is dan een onbalans? Wel, de evenwichtssituatie is dat elke denkbare actie onmiddellijk door een reactie wordt geneutraliseerd. Daar is geen tijd voor nodig, dat gebeurt instantaan.
- Maar wat kan er dan gebeuren? Wel, die evenwichtssituatie dat op elke actie instantaan een reactie volgt, dat is (voor althans een deel) verbroken geraakt. Dit wil zeggen dat op de actie die continu plaatsvond in die puntbron, de reactie met enige vertraging op gang kwam. Dat wil weer zeggen, dat in het samenspel van actie en reactie nu en voor het eerst een causaliteit optrad van oorzaak en gevolg. Dat pas op dat moment een actief oorzakelijke actie als een manifestatie optrad met een vertraagd volgende reactie die de actie afremt en probeert weer in evenwicht te krijgen. De reactie is adequaat, alleen vertraagd over een Δ tijd. De actie die wij als lineair licht benoemen, is de ontsnapping, of beter gezegd de poging tot ontsnappen van wat wij zijn gaan noemen een elektrische lading in lineaire richting. Het reactie systeem is bij ons bekend geworden als magnetisme. Omdat het magnetisme met een kleine tijdsvertraging in werking treedt, maar wel werkzaam is, wordt de ontsnapping van de elektrische lading beperkt tot een zekere omvang. De tijdsvertraging resulteert in uittreding van elektrische lading. Nadat de compenserende magnetische werking is ingezet, wordt de elektrische lading weer over dezelfde tijdsvertraging te lang gecompenseerd en keert in richting om en het spel beging opnieuw. We krijgen een nu trillende lading, vertraagd gecompenseerd door een magnetische reactie. Het bekende model van een elektromagnetische golf. Waar komt nu de verplaatsing van die lading in de richting loodrecht op zijn werking vandaan? In het kader van dit werkstuk wordt hier geen verdere verklaring gegeven, anders dan we nu hanteren. Uiteindelijk accepteren we dat de elektromagnetische golven zich met een constante snelheid van het licht voortplanten. In SI eenheden is deze snelheid circa 300.000 km/s. Gevoelsmatig zoek ik de snelheidscomponent in wat er in die eerste en enige Δt is gebeurd, voordat de ontsnappende elektrische ladingen de compenserende magnetische component begonnen te ondervinden. Na die Δt werkt deze compensatie dynamisch om een verdere ontsnapping van de elektrische lading tot stilstand te brengen. Dit dynamische systeem noemen we de elektromagnetische golf en werkt perfect en is weer volledig stabiel. Waarom er elektromagnetisme is en waarom er een onbalans gedurende een Δ t vertraging ontstond is geen onderdeel van deze beschouwingen.
- Behalve een vrijheidsgraad in lineaire richting, is het ook aannemelijk dat de elektrische lading een bewegingsvrijheid heeft in de evenwichtssituatie. Het is dan aannemelijk dat ook in die rotatierichting gedurende dezelfde Δ t een vertraging in magnetische reactie is geweest. Als die roterende puntlading uit het centrum van evenwicht komt, gaat deze op een cirkelbaan bewegen. In plaats van roteren in een punt, doorloopt de lading nu een kleine cirkelbaan. De diameter van deze cirkelbaan komt overeen met de mogelijkheid van die de puntlading om in die Δt een werkelijke ruimtelijke manifestatie aan te nemen. Tevens is er voordat de magnetische compensatie intrad een impuls loodrecht op de richting van de elektrische lading gekomen om zich voort te planten. Na de initiële Δt trad ook hier het compenserende magnetische systeem dynamisch perfect in werking en beperkt de straal van de cirkelbaan en sluit de elektrische lading in deze ruimte op. De vraag stelt zich nu: hoe stellen in analogie met de lineaire elektromagnetische golf het elektrische veld en de magnetische compensatie zich stabiel in?
- Deze nu roterende elektrische lading gaat het magnetisch systeem als compensatie ondervinden en dat vindt eveneens weer plaats met een kleine verschuiving en daardoor over en onder compensatie. Hierdoor wordt de cirkelbaan harmonisch variërend tussen twee waarden. De richting waarin de elektrische lading de cirkelbaan doorloopt verandert niet. De draairichting komt overeen met de oorspronkelijke draairichting in het volmaakte evenwicht voor de Δ t tijd van ontsnappen optrad. Als gevolg hiervan pulseert de baan van de elektrische lading wel, maar niet zijn stroomrichting. De logica daarvan zou dan zijn dat de magnetische compensatie vergroting van de verdere baandiameter compenseert en de lading naar een kleinere radius wil dwingen, maar dat weer overcompenseert en de elektrische lading een hernieuwde poging kan doen om zijn baan in diameter te vergroten, maar bij dezelfde draairichting. De radius kan immers niet een negatieve waarde aannemen. Met andere woorden dit resulteert in een elektrische lading die ruimtelijk pendelt tussen een waarde 0 en een maximum toegestane baandiameter. De draairichting van de beweging van de elektrische lading wordt niet omgekeerd. Ik ben op dit punt niet helemaal zeker of deze redenering juist is, maar het is aannemelijk dat de roterende elektromagnetische golf een pulserend karakter vertoont van een elektrische lading die niet wisselt in veldrichting, alleen in veldsterkte. Het resultaat is dan een sinusoide waarvan de spiegeling plaatsvindt van de negatieve doorloop als in de sheet is aangegeven. Het compenserende magnetische veld staat in ieder geval loodrecht op de stroomrichting van de lading en pulseert tussen de waarde nul en een maximumwaarde.
- Het compenserende magneetveld zou dan iets van een pulserende torus worden, met een vast draairichting draaiende elektrische lading. Hier haak ik voorlopig af, omdat er wel beschrijvingen zijn van dit soort magnetische velden, maar ik kan daar nu geen zekere invulling aan geven. Wel dat het meer dan waarschijnlijk is dat de elektrische lading niet van karakter verandert, alleen pulseert tussen een waarde 0 en een maximum waarde. De hoeksnelheid waarmee dit hele systeem draait zal naar alle waarschijnlijkheid een vaste waarde hebben, vergelijkbaar met de lichtsnelheid voor lineaire elektromagnetische golven. De pulsatie zal een variërende frequentie kunnen aannemen.
- In deze sheet worden de door mij te verwachten eigenschappen aangegeven van de configuratie van de compenserende magneetvelden.
- De roterende puntladingen van dezelfde polariteit in lading worden met een enorme snelheid de ruimte in geslingerd en stoten elkaar bovendien af vanwege van hun gelijkwaardigheid van de compenserende magneetvelden. Daarbij en daartussen gaan de zich lineair voortplantende elektromagnetische golven.
- De elkaar afstotende roterende elektrische ladingen kunnen ruimtelijk niet elkaar plaats innemen nadat de Δ t is verlopen. De velden stoten elkaar af.
- We weten dat wat we noemen elektronen elektromagnetische golven kunnen invangen. De wijze waarop dat plaatsvindt zal naar mijn verwachting te maken hebben met het patroon van de staande golven rondom de draaiende elektrische lading. Het lijkt alsof een invallende lading van een elektromagnetische lineaire golf harmoniseert in de structuur van de staande golven van de draaiende lading. De elektrische lading van de lineaire golf doorloopt het golfpatroon van de roterende elektrische lading en wordt indien passend kennelijk in die golfstructuur opgenomen. Ik kan dat nu nog niet verder duiden. Dit invangen kan door golven van verschillende frequenties plaatsvinden, alle passend in de verschillende staande golven rondom de ronddraaiende elektrische lading. Het is het in lading tegengestelde gedeelte van de elektrische golf die harmoniseert op de effecten van de elektrische ronddraaiende lading. Overigens kunnen alleen golven die hun polarisatie in hetzelfde vlak hebben worden ingevangen, de rest van de multipolaire elektromagnetische golf vervolgt ongestoord zijn weg Je zou dit kunnen we vergelijken met de werking van een ritssluiting, met verschillende inhaakafstanden voor de verschillende staande golven. Aan de binnenzijde van de torus zijn deze hoogfrequent en op een grotere straal lager frequent. Kennelijk stelt zich een energetisch optimum in tussen de oorspronkelijke roterende lading en de ingevangen elektromagnetische golven met hun elektrische ladingen. De resulterende lading van de combinatie is een monopool, kleiner dan de oorspronkelijke elektrische lading. Door dit invangen ontstaan residuele effecten omdat delen van het magneetveld van de lineaire golf niet zijn gecompenseerd en resteert een aantrekkend magnetisch monopolair veld, dat kandidaat is voor de zwaartekracht. De uiteindelijke elektrische lading van de combinatie is ook een resultante. Zwaartekracht is dan een (zwak) residueel effect van de ingevangen elektromagnetische golven. Dit invangen is kennelijk iets wat met een beperkte variatie in energiecontent kan plaatsvinden aan de buitenste schil van deze combinatie. De combinatie staat bekend onder de naam elektron en die buitenste schil kan relatief gemakkelijk licht in het zichtbare gebied opnemen en weer afgeven, als het ware weer uitritsen. Dit hele proces van invangen en uitritsen gebeurt gekwantiseerd. Het zijn golfinhouden van een bepaalde energie inhoud, overeenkomend met de vulling van de staande golf passend bij de invallende elektromagnetische golf.
- Roterende elektrische ladingen die geen zichtbaar licht hebben ingevangen, blijven voor ons onzichtbaar. Waarschijnlijk is dat met veel lading het geval en is dit wat we noemen zwarte massa en energie.
- Protonen worden geacht opgebouwd te zijn uit quarks. Quarks zelf zijn nog nooit in geïsoleerde toestand bestudeerd of in isolatie gevonden. Wel worden er een aantal interessante kwaliteiten aan toegekend. Zo wordt een proton geacht opgebouwd te zijn uit 2 up quarks en 1 down quark. Een neutron zou dan 1 up quark en 2 down quarks in zich hebben. De lading van het elektron wordt gesteld op +1.
- Gezien de opvallende equivalentie in veelvouden van de quarks in vergelijking met de “massa” van een elektron, lijkt alsof het elektron de bouwsteen is van een proton. Het is kennelijk zo dat ruimtelijk bezien een elektron een wat platte torus lijkt voor te stellen. Als deze min of meer platte vlakken zich ruimtelijk gaan ordenen, dan is de verwachting dat dit in regelmatige veelvlakken zal gebeuren.
- Hier is vanuit het Standaard Model van de Fundamentele deeltjes en hun interacties de massa equivalenten van quarks gedeeld op die van een elektron. We komen op getallen die iets onder de 6 respectievelijk 12 zijn. Vervolgens wordt het proton geacht twee up quarks en een down quark te bevatten en dat brengt het totaal van 24 elektronen voor een proton en 30 voor een neutron.
- Voor de quarks zouden we dan kunnen denken aan tetraëders, respectievelijk 2 voor de up quarks en 4 voor de down quarks. Aangezien quarks echter niet in isolatie bekend zijn, wordt de vooral aandacht gegeven aan de vorming op veelvlakken van het proton en het neutron. Voor het proton komen twee dodecaëders met een gemeenschappelijk deelvlak in aanmerking, voor het neutron een icosidodecaëder met twee onbezette vlakken. Het waarom zal verderop worden toegelicht.
- In deze sheet wordt de werking van het bindingsprincipe aangegeven. Bovendien is hier van groot belang dat op het bindingsvlak van de twee dodecaëders slechts een elektron is geordend, dat evenwel dubbel wordt door gecompenseerd door elektromagnetische golven die over de quasi ribben lopen. De in het centrum te denken lading wordt hierdoor negatief in lading. De totale combinatie is kennelijk energetisch lager geladen dan de samenstellende delen en de binding van de twee dodecaëders is uiterst sterk en stabiel. De vorming van de protonen vindt plaats in een korte periode na de Big Bang, onder de nog steeds werkzame hoge energetische toestand.