1. Քանդակագործությունը,ճարտար
ապետության նման ,արվեստի
ծավալային-տարածական տեսակ
է,բայց իր բուն էությամբ նա
կերպավորող արվեստ
է:Քանդակագործը իրական
աշխարհն ստեղծում է նյութապես
շոշափելի ծավալային ձևերով
,որոնք առկա են տարածության
մեջ և լուսավորության
պայմաններում
:Քանդակագործության գլխավոր
թեման միշտ եղել է մարդը,որի
արտաքին շոշափելի պատկերի
միջոցով բացահայտվում է նրա
ներքին հոգևոր աշխարհը,վսեմ
զգացմունքները,մեծ
ձգտումները,ուժեղ
բնավորությունը,բարդ
հոգեբանական վիճակները:
2. Բոլորակերտ` բոլոր
կողմերից մշակված
քանդակի
առանձնահատկությունն
երն արտահայտվում են
նրանում ,որ մարդու
կերպարը կարող է
ընկալվել տարբեր
դիտակետերից:
3. Օգտագործելով բնական նյութական իրերի
լեզուն ,քանդակագործն ընտրում է իր
մտահղացմանը համապատասխանող
նյութ`փայլփլուն մարմար` անբիծ
սպիտակությամբ,կարծրությամբ,որը և նրա
առջև նրբորեն բացում է մարդկային
մարմնի կերտման հարստագույն
հնարավորություններ:Նրա
հղկված,կիսաթափանցիկ մակերևույթի
փափկությունը և խտությունն ամենից
ավելի մոտիկ է մարդկային մարմնի
ֆակտուրային:Դիորիտը,գրանիտը,բազալտ
ը,ծիրանաքարը դժվարությամբ են
ենթարկվում մանրամասն
մշակման,պահանջում են միաձույլ
կոթողային ձևեր:Բրոնզով կարելի է առավել
լիակատարությամբ արտահայտել դինամիկ
վիճակներ:Բրոնզն օժտված է է լույսի
անդրադարձման
ընդունակությամբ,ուժեղացնում է
ուրվագծերի հստակությունը:
4. Փայտը հրապուրում է իր ջերմությամբ,բաղադրիչ մասերի
և մակերևույթի մշակման ձևերի ,ֆակտուրայի
բազմազանությամբ:
Բացի բոլորակերտ քանդակից ,գոյություն ունի
ռելիեֆային (ուռուցիկ)քանդակ,որը կարող է լինել
բարձր(գորելիեֆ),ցածր (բարելիեֆ)և
ներփորված(խորաքանդակ):Իր նշանակմամբ քանդակը
լինում է հոյակորտ-կոթողային,հաստոցային և
գեղազարդային(դեկորատիվ):
