2. In de vorige update… Werd Shania wakker na haar overdosis pillen. Ze ontmoette Merle, die haar wil helpen weer wat meer zelfvertrouwen te krijgen. Bleek Marit zwanger te zijn van haar vijfde kindje. Overleed Nathan in het bijzijn van zijn drie dochters. Gingen Olivia en Valentina uit. Valentina dook in een dronken bui met een jongen in de jacuzzi, en merkte op het einde van de update dat ze zwanger was… En dan lezen we nu verder…
3. Marit, Guus, Nienke, Simon, Roos, Jasmin & Carlijn “Hé, zusje! Het spijt me dat ik niet eerder kon komen, maar die problemen met Valentina thuis… ik ben hier gewoon nog niet geraakt.”, verontschuldigt Iris zich.
4. “Geen probleem!”, lacht Marit, “We hebben allebei ons eigen drukke huishouden, en daarom kunnen we niet altijd bij elkaar langskomen. Maar je, bent er, en dat is het belangrijkste!”
5. “Gaan we dan naar binnen?”, Iris staat als een klein kind te trappelen van ongeduld, “Ik ben heel nieuwsgierig naar de kleine Carlijn!”
6. En zo staat ze even later vertederd met haar babynichtje in haar armen. “Ze is zo schattig!”, kirt ze, terwijl ze Carlijn heen en weer wiegt.
7. “Echt, ik kan niet wachten tot ik binnenkort mijn eigen kleinzoon of –dochter kan knuffelen!”
8. “Da’s waar ook!”, komt Marit er weer bij staan, “Hoe lang moet Valentina nog?” In ieder geval niet lang meer,” antwoordt Iris, “Ik zeg niet dat ze elk moment kan bevallen, maar lang zal het toch niet meer duren!”
9. Op dat moment wordt hun gesprek onderbroken door Jasmin die de kamer komt binnen gehuppeld: “Tante Ris, vanavond ben ik jarig. Kom jij ook naar mijn feestje?”
10. “Dat zal niet lukken, Jasmintje,” antwoordt Iris, “Want weet je? Valentina krijgt binnenkort een kindje, en daarom moet ik nu heel goed voor haar zorgen!”
11. Jasmins ogen worden groot: “Een baby’tje, zoals Carlijn? Dan mag ik toch wel eens op bezoek komen, hé?” “Natuurlijk mag je dat!”, zegt Iris, “Maar nu moet ik wel naar huis. Doe je de groeten aan je broer, zussen en papa?”
12. Het gezicht van Jasmin betrekt even: “Papa moet vanavond weer laat werken, hij is bijna nooit meer thuis… hij komt vanavond niet eens voor mijn verjaardag…”, zegt ze triestig.
13. Iris neemt afscheid van haar nichtje, en vertrekt met een ongerust gevoel weer naar huis. Er is echt iets niet in orde daar…
14. Die avond staat Jasmin zenuwachtig voor de taart. “Mag ik nu de kaarsjes uitblazen?”, vraagt ze voor de zoveelste keer.
15. En wanneer Marit knikt, blaast ze in één keer alle kaarsjes uit en springt vol verwachting in de lucht.
16. “Dat was echt leuk!”, roept ze uit, en daarna wendt ze zich tot haar moeder: “Wacht je nog even met Carlijn te laten opgroeien? Ik ga eerst even andere kleren aantrekken.”
17. Wanneer Jasmin een halfuurtje later de kamer weer binnenkomt, staat Marit al met Carlijn bij de taart: “Kom er maar snel bij, want dat je nu een tiener bent, wil nog niet zeggen dat je niet op tijd naar je bed moet!”
18. Even later heeft ze de kaarsjes voor Carlijntje uitgeblazen, en gooit ze de baby in de lucht.
19. “O nee…”, kreunt ze bij het zien van het gezichtje van haar jongste dochter. Zonder dat de anderen hun zusje goed hebben kunnen zien, verdwijnt ze met haar naar de slaapkamer om haar kapsel te veranderen.
20. Wanneer Guus een paar uur later thuiskomt van zijn werk, loopt hij meteen door naar Carlijns kamertje. Met een nors gezicht kijkt hij naar het peutertje aan de speeltafel.
21. Haar blonde haren kan ze nog van haar grootvader geërfd hebben, de oog- en huidskleur heeft ze van haar moeder… maar de vorm van de ogen, die is ongetwijfeld… van Staf!
22. Als Carlijn merkt dat er nog iemand in de kamer is, kijkt ze met een lief gezichtje op: “Papa??”
23. Guus tilt haar op om haar gezichtje beter te bekijken. “Ik ben je vader niet!”, roept hij dan opeens luid, waarop Carlijn hard begint te huilen.
24. Zonder daar aandacht aan te schenken, dropt Guus het meisje ruw op de grond. Vervolgens buldert hij door het hele huis: “MARIT! We moeten praten!”
25. Anke, Daniël & Devon Een beetje nerveus loopt Valentina naar het huis toe. Ze heeft niet echt zo’n fantastische band met haar tante Anke, maar op dit moment lijkt toch wel de beste persoon om haar vragen te beantwoorden.
26. Ze is nog niet binnen als de deur al openvliegt en Devon naar buiten komt gewaggeld: “Faltina! Faltinaspele??”
27. “O ja, we gaan gezellig spelen!”, roept Valentina, terwijl ze het jongetje ondersteboven laat hangen. Devon giert het uit van de pret.
28. Dan klinkt Ankes stem: “Valentina, kom je binnen? Ik heb koekjes gebakken voor ons, dat praat wat gezelliger!”
29. “Koekjeeeeeess!”, roept Devon blij uit. Valentina heeft moeite met hem in zijn kinderstoeltje te zetten, zo enthousiast is hij.
30. “En, vertel eens?”, vraagt Anke vriendelijk, “Wat wou je precies weten?” Valentina zucht even: “Ik kan het zo goed niet zeggen… binnen dit en een week wordt mijn kind geboren, en ik ben pas zestien!”
31. “En ik weet gewoon niet… ik ben er nog niet klaar voor! Tante Anke, jij was ook zestien bij Kelsy, en zeventien bij Shania… hoe heb jij het klaargespeeld?”
32. “Ik, het klaargespeeld?”, Anke lacht even spottend, maar is dan meteen weer serieus, “Ik sta waar ik nu sta dankzij de hulp van je moeder… als Iris er niet geweest was, zou Shania me waarschijnlijk ook zijn afgenomen…”
33. Ze denkt even na: “Valentina… weet je wie de vader van je kind is??”
34. Met een dromerige blik kijkt Valentina voor zich uit: “Ja, natuurlijk weet ik wie het is… hij heet Stefan, en ik ben al verliefd op hem vanaf de eerste keer dat ik hem zag…”
35. “Mag ik je dan één raad geven?”, zegt Anke terwijl ze allebei weer opstaan, “Vertel hem over je zwangerschap, laat hem deel uitmaken van het leven van je kind. Met z’n tweeën sta je zoveel sterker!”
36. “Dat zal ik doen, tante Anke!”, verzekert Valentina, “Morgen bel ik hem meteen op!” Haar gezicht betrekt even: “Maar tante… denk je dat ik een goede moeder zal zijn??”
37. “Nichtje…”, zegt Anke, en ze legt een hand op Valentina’s schouder, “Heb je mij al eens goed bekeken? Ik denk niet dat het erger kan!”
38. “En… ik heb je daarnet met Devon bezig gezien. Volgens mij wordt jij een geweldige moeder!” “Ik hoop het!”, zucht Valentina, “Maar eigenlijk ben ik best nog wel zenuwachtig voor wat er gaat komen!”
39. Veel tijd om te stressen heeft ze echter niet meer, want diezelfde nacht nog wordt ze wakker met hevige steken in haar buik…
40. “Aaaargh! Verdomme! Geen idee hoe mama dit drie keer heeft kunnen uithouden!”, roept ze zo luid dat toch wel iemand haar zou moeten horen.
41. In de kamer ernaast is Olivia inderdaad wakker geworden. Slaapdronken knippert ze met haar ogen, zich afvragend wat in godsnaam de reden van al dat lawaai is.
42. Valentina! De baby komt!, schiet er dan opeens door haar hoofd. Meteen schiet ze uit haar bed en snelt naar de kamer van haar zus. Maar wanneer ze daar aankomt…
43. … heeft Valentina het kindje al in haar armen! “Mijn huidskleur en bruine haar, maar de groene ogen van Stefan…”, zucht ze, “Ze is gewoon perfect…”
44. Ze geeft de baby aan Iris, die net is binnengekomen: “Hier mama, wil jij je kleindochter ook even vasthouden?”
45. “Ze is prachtig…”, zegt Iris, terwijl ze voorzichtig een kusje op het babyhoofdje drukt, “Wat een geweldig verjaardagscadeau voor vanavond…”
46. Olivia staat glimlachend toe te kijken. “Hoe ga je haar eigenlijk noemen?”, vraagt ze nieuwsgierig.
47. “Ik noem haar…”, Valentina strijkt nadenkend over het wangetje van de baby, “Ik noem haar Elfi…”
48. Shania “Ik weet het niet, Merle…”, zucht Shania, “Natuurlijk zal ik nooit meer zo dom zijn om pillen te nemen, maar om binnenkort gewoon mijn leven weer op te pikken…”
49. “Je wordt ook niet meteen voor de leeuwen gegooid hé, Naia,” probeert Merle haar gerust te stellen, “We gaan alles stilaan weer opbouwen. Je hoeft ook niet meteen met iedereen te beginnen praten hoor!”
50. “Dat weet ik ook wel, maar ik ben gewoon bang om weer buiten te komen, weer contacten te moeten gaan leggen…”, mompelt Shania.
51. “Weet je wat jij nodig hebt?”, zegt Merle, terwijl ze opstaat van het bed, “Een beetje zelfvertrouwen! Kom op, de taxi staat klaar, dan gaan we wat nieuwe kleren kopen!”
52. “Maar Merle… dat durf ik helemaal niet…”, zucht Shania, en ze maakt al aanstalten om de kamer uit te lopen. Merle houdt haar tegen: “Shania, je hoeft helemaal niets te doen, alleen maar wat kleren passen en zeggen wat je leuk vindt.”
53. Ze slaat een arm om Shania heen: “Ik wil je helemaal nergens toe dwingen, maar ik ben er zeker van dat het je goed zal doen!”
54. Shania maakt zich los uit de omhelzing en tovert een glimlach op haar gezicht: “Zijn we dan weg?”
55. Wanneer ze even later in de kledingwinkel aankomen, is Shania opeens al haar angsten vergeten. Opeens is ze weer het vrolijke meisje dat ze vroeger was, en samen met Merle gaat ze helemaal los op de muziek.
56. Dan herinnert ze zich het doel van hun bezoekje aan de winkel, en begint tussen de kledingrekken te zoeken. Niet veel later heeft ze al een paar kledingstukken gevonden, en samen met Merle trekt ze naar het pashokje.
57. Na een paar outfits gepast te hebben, denkt Shania eindelijk gevonden te hebben wat ze zoekt. “Merle, vind je dit ook niet mooi?”
58. “Geweldig, Shania!’, zegt Merle die erbij komt staan, “Ga jij je maar alvast weer aankleden, dat zal ik dit setje gaan betalen. En dan gaan we naar huis, eens kijken wat we zoal met je haar en make-up kunnen doen.” “Ik vertrouw je volledig!”, lacht Shania.
59. Even later staat ze voor de spiegel onzeker aan haar haren te plukken, maar Merle is dolenthousiast: “Zie je, ik zei je toch al dat een korter kapsel je leuk zou staan!”
60. Shania glimlacht voorzichtig: “Je hebt gelijk, Merle. En weet je? Ik geloof dat ik me nu wel sterk genoeg voel om weer écht onder de mensen te komen!”
61. Ze steekt haar armen uit: “Merle, je bent een schat! Bedankt voor wat je allemaal voor me gedaan hebt!” “Dat is graag gedaan, Shania!”, lacht Merle, “En je weet het: als je hulp nodig hebt, ben ik er voor je!”
62. Iris, Lex, Olivia, Valentina & Elfi “Is Valentina in de babykamer? Ik wil haar zo graag proficiat wensen!”, is het eerste wat Anke zegt als ze binnenkomt. Iris lacht: “Ja, Valentina is boven bij Elfi. Ga er maar snel naartoe zusje, ik zie dat je amper je zenuwen kunt bedwingen!”
63. “Hah, sorry Ris, waar zijn mijn goede manieren ook?”, grinnikt Anke, “Gelukkige verjaardag, natuurlijk!” Maar nadat ze Iris en Lex uitgebreid heeft gefeliciteerd, haast ze zich toch naar boven.
64. Iris’ mond valt intussen open als ze Shania ziet binnenkomen: “Naia! Wat zie je er geweldig uit, meid! Ik bedoel… je haar, je kleren… je ziet er gewoon fantastisch uit!”
65. “En dat allemaal met dank aan Merle!”, vertelt Shania enthousiast, “Zij heeft echt zoveel voor me gedaan, ik zou niet weten waar ik nu zonder haar zou staan!”
66. “Dus probeer ik nu langzaam aan opnieuw onder de mensen te komen.”, eindigt ze haar uitleg, “Te beginnen met jullie verjaardagsfeestje!” Iris glimlacht: “Goede keus, meidje!”
67. Ook boven klinken er heel wat verwonderde kreten, maar dan eerder van vertedering. “Wat een schatje!!”, jubelt Anke terwijl ze Elfi uit haar bedje tilt, “Echt zo’n prachtkindje, Val!”
68. Ze kijkt Valentina smekend aan: “Mag ik haar misschien eens vasthouden?” En wanneer haar nichtje knikt, neemt ze de baby voorzichtig op haar arm.
69. Nadat ook Kelsy erbij is komen staan en haar kleine nichtje heeft bewonderd, draait Valentina zich om: “Kom, laten we maar weer naar beneden gaan, het zal voor mama en papa wel bijna tijd zijn om op te groeien.”
70. Beneden staan Iris en Lex inderdaad al bij hun taarten. “We kunnen het nu niet langer uitstellen”, zegt Lex, en hij voegt er snel aan toe: “Maar ik ben er zeker van dat jij er als oudje nog net zo geweldig zal uitzien al nu!”
71. “Vleier!”, grinnikt Iris, terwijl ze zich voorover buigt om haar kaarsjes uit te blazen, “Nu ja, op hoop van zegen dan maar…”
72. Terwijl zijzelf de tintelingen door haar lichaam pas begint te voelen, grijpt Lex met een pijnlijk gezicht naar zijn rug: “Auw! Ik geloof dat ik nu meteen al de nadelen van het oud zijn begin te voelen!”
73. “Ik ook!”, hoort hij Iris van de andere kant van de tafel kreunen, “Maar ik moet toegeven dat het beter meevalt dan ik gevreesd had! Zullen we ons dan nu maar weer eens omdraaien?”
74. “Ik wist het wel!”, roept Lex meteen wanneer hij Iris ziet, “Ik wist wel dat je net zo knap zou blijven!” En hij begint zijn vrouw hartstochtelijk te zoenen.
75. “Normaal zou ik dit écht vies vinden!”, roept Valentina tussen hun gekus door, “Maar voor deze ene keer zal ik het maar toelaten, zeker?”
76. Wanneer Iris en Lex een make-over hebben gehad, het feestje is afgelopen en alle gasten naar huis zijn, spreekt Olivia haar ouders aan: “Mama, papa? Zou ik even met jullie kunnen praten?”
77. “Natuurlijk, Liv!”, knikt Iris, “Zolang je ook maar niet gaat vertellen dat je zwanger bent?” Olivia grinnikt: “Nee mama, het is niets ernstigs hoor!”
78. “Kijk, het zit zo”, begint ze, “Ik heb de laatste tijd wat opzoekwerk gedaan, ik doe al een tijdje goed mijn best op school, en… ik zou graag gaan studeren.”
79. Nog voordat haar ouders kunnen antwoorden, gaat ze verder: “Ik heb al op de site van de universiteit gezocht, en ik zou morgen meteen al kunnen vertrekken…” Ze kijkt een beetje angstig voor zich uit: “Ik mag toch van jullie??”
80. Iris en Lex lachen opgelucht. “Als het dat maar is, meisje. Natuurlijk mag je van ons gaan studeren!!”, zegt Lex meteen, “En wij zijn zo trots op je!”
81. Een beetje met een schuldige blik kijkt Olivia haar tweelingzus aan, die er net is komen bij zitten: “Jij vindt het toch niet erg, Val?”
82. Valentina lacht: “Zusje toch! Ik had best mee willen gaan naar de campus, maar waarschijnlijk had ik toch meer gefeest dan gestudeerd… en bovendien heb ik nu Elfi, ik kan haar toch moeilijk meenemen!”
83. “En haar hier laten… dat zie ik ook niet zitten. Ze zou me niet eens meer kennen als ik terugkom! Nee, gaan studeren is niks meer voor mij!”
84. Ze staat op en omhelst haar zus: “Go forit! Laat ze daar maar eens zien wat Olivia Normal waard is!”
85. Wanneer de tweeling even later naar bed is, hebben Iris en Lex wat tijd om zelf van alles te bekomen. “Weet je?”, zegt Lex terwijl hij zijn vrouw in zijn armen neemt, “Ik geloof dat ik de gelukkigste man van de wereld ben.”
86. “Vier geweldige kinderen, een prachtige vrouw en een schitterende kleindochter!”, gaat hij trots verder. Maar Iris zucht even: “Ik maak me zorgen om Maarten. Het is al zo lang geleden dat we van hem nog iets gehoord hebben, we weten niet eens waar hij zit…”
87. “En toch… toch weet ik zeker dat alles goed met hem is. Ik voel het gewoon, alles komt goed met hem.”, antwoordt Lex. “En weet je wat ik zeker weet?”, fluistert Iris zachtjes.
88. Ze legt haar hoofd op Lex’ schouder en gaat dan verder: “Dat ik de gelukkigste vrouw op de wereld ben…”
89. Tot de volgende keer!!! Ja, een geweldige picspamfoto… Anke ging Devon even een kinderliedje leren, en dat moest blijkbaar door de verzorgingstafel heen ><
