Ξενοφώντος Ελληνικά 2.16-17

1. Ξενοφῶντος,
Ἑλληνικά,
2.2.16-17

2. [16] τοιούτων δὲ ὄντων Θηραμένης εἶπεν ἐν ἐκκλησίᾳ
ὅτι εἰ βούλονται αὐτὸν πέμψαι παρὰ Λύσανδρον,
εἰδὼς ἥξει Λακεδαιμονίους πότερον ἐξανδραποδίσασθαι
τὴν πόλιν βουλόμενοι ἀντέχουσι περὶ τῶν τειχῶν ἢ
πίστεως ἕνεκα. πεμφθεὶς δὲ διέτριβε παρὰ Λυσάνδρῳ
τρεῖς μῆνας καὶ πλείω, ἐπιτηρῶν ὁπότε Ἀθηναῖοι ἔμελλον
διὰ τὸ ἐπιλελοιπέναι τὸν σῖτον ἅπαντα ὅ τι τις λέγοι
ὁμολογήσειν.

3. [17] ἐπεὶ δὲ ἧκε τετάρτῳ μηνί, ἀπήγγειλεν ἐν
ἐκκλησίᾳ ὅτι αὐτὸν Λύσανδρος τέως μὲν κατέχοι,
εἶτα κελεύοι εἰς Λακεδαίμονα ἰέναι· οὐ γὰρ εἶναι
κύριος ὧν ἐρωτῷτο ὑπ' αὐτοῦ, ἀλλὰ τοὺς
ἐφόρους. μετὰ ταῦτα ᾑρέθη πρεσβευτὴς εἰς
Λακεδαίμονα αὐτοκράτωρ δέκατος αὐτός.

4. Ενικός
ὁ Θηραμένης ἡ ἐκκλησία ἡ πόλις τὸ τεῖχος μὴν σῖτος
τοῦ Θηραμένους τῆς ἐκκλησίας τῆς πόλεως τοῦ τείχους μηνός σίτου
τῷ Θηραμένει τῇ ἐκκλησίᾳ τῇ πόλει τῷ τείχει μηνί σίτῳ
τὸν Θηραμένη τὴν ἐκκλησίαν τὴν πόλιν τὸ τεῖχος μῆνα σῖτον
ὦ Θηράμενες ὦ ἐκκλησία ὦ πόλι ὦ τεῖχος μὴν σῖτε
Πληθυντικός
οἱ Θηραμέναι αἱ ἐκκλησίαι αἱ πόλεις τὰ τείχη μῆνες σῖτα
τῶν Θηραμενῶν τῶν ἐκκλησιῶν τῶν πόλεων τῶν τειχῶν μηνῶν σίτων
τοῖς Θηραμέναις ταῖς ἐκκλησίαις ταῖς πόλεσιν τοῖς τείχεσιν μησίν σίτοις
τοὺς Θηραμένας τὰς ἐκκλησίας τὰς πόλεις τὰ τείχη μῆνας σῖτα
ὦ Θηραμέναι ὦ ἐκκλησίαι ὦ πόλεις ὦ τείχη μῆνες σῖτα

5. Ενικός
πρεσβευτής αὐτοκράτωρ ὅστις ἥτις ὅ,τι
πρεσβευτοῦ αὐτοκράτορος οὗτινος-ὅτου ἧστινος οὗτινος-ὅτου
πρεσβευτῇ αὐτοκράτορι ᾧτινι-ὅτῳ ᾗτινι ᾧτινι - ὅτω
πρεσβευτήν αὐτοκράτορα ὅντινα ἥντινα ὅ,τι
πρεσβευτά αὐτοκράτορ
Πληθυντικός
πρέσβεις αὐτοκράτορες οἵτινες αἵτινες ἅτινα - ἅττα
πρέσβεων αὐτοκρατόρων ὧντινων ὧντινων ὧντινων
πρέσβεσιν αὐτοκράτορσι οἷστισιν αἷστισιν οἷστισιν
πρέσβεις αὐτοκράτορας οὕστινας ἅστινας ἅτινα - ἅττα
πρέσβεις αὐτοκράτορες

6. Αόριστος α του ρ. λέγω
Αόριστος
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
εἶπον εἴπω εἴποιμι
εἶπες εἴπῃς εἴποις εἰπέ
εἶπε εἴπῃ εἴποι εἰπέτω
εἴπομεν εἴπωμεν εἴποιμεν
εἴπετε εἴπητε εἴποιτε εἴπετε
εἶπον εἴπωσιν εἴποιεν εἰπόντων-εἰπέτωσαν
Απαρέμφατο: εἰπεῖν
Μετοχή: ὁ εἰπών, ἡ εἰποῦσα, τὸ εἰπόν

7. Ενεστώτας του ρ. κελεύω
Αόριστος
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
κελεύω κελεύω κελεύοιμι
κελεύεις κελεύῃς κελεύοις κέλευον
κελεύει κελεύῃ κελεύοι κελευέτω
κελεύομεν κελεύωμεν κελεύοιμεν
κελεύετε κελεύητε κελεύοιτε κελεύετε
κελεύουσιν κελεύωσιν κελεύοιεν κελευόντων-έτωσαν
Απαρέμφατο: κελεύειν
Μετοχή: ὁ κελεύων, ἡ κελεύουσα, τὸ κελεῦον

8. Παθητικός Αόριστος αἱροῦμαι
Αόριστος
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
ᾑρέθην -ἐπέμφθην αἱρεθῶ αἱρεθείην
ᾑρέθης αἱρεθῇς αἱρεθείης αἱρέθητι
ᾑρέθη αἱρεθῇ αἱρεθείη αἱρεθήτω
ᾑρέθημεν αἱρεθῶμεν αἱρεθείημεν-εῖμεν
ᾑρέθητε αἱρεθῆτε αἱρεθείητε-εῖτε αἱρέθητε
ᾑρέθησαν αἱρεθῶσιν αἱρεθείησαν-εῖεν αἱρεθέντων-ήτωσαν
Απαρέμφατο: αἱρεθῆναι
Μετοχή: ὁ αἱρεθείς, ἡ αἱρεθεῖσα, τὸ αἱρεθέν

9. Αρχικοί χρόνοι
λέγω πέμπω λείπω
Ενεστώτας λέγω πέμπω λείπω
Παρατατικός ἔλεγον ἔπεμπον ἔλειπον
Μέλλοντας λέξω-ἐρῶ πέμψω λείψω
Αόριστος ἔλεξα-εἶπον ἔπεμψα ἔλιπον
Παρακείμενος εἴρηκα πέπομφα λέποιπα
Υπερσυντέλικος εἰρήκειν ἐπεπόμφειν ἐλελοίπειν

10. Αρχικοί χρόνοι
αἱρέομαι-
οῦμαι
ἀπαγγέλλω βούλομαι
Ενεστώτας αἱροῦμαι ἀπαγγέλλω βούλομαι
Παρατατικός ᾑρούμην ἀπήγγελλον ἐ-ἠβουλόμην
Μέλλοντας αἱρήσομαι ἀπαγγελῶ βουληθήσομαι
Αόριστος ᾑρέθην ἀπήγγειλα ἐ-ἠβουλήθην
Παρακείμενος ᾕρημαι ἀπήγγελκα βεβούλημαι
Υπερσυντέλικος ᾑρήμην ἀπηγγέλκειν ἐβεβουλήμην