Ξενοφώντος Ελληνικά 30

1. Ξενοφῶντος,
Ἑλληνικά,
2.1.30

2.  [30] Λύσανδρος δὲ τάς τε ναῦς καὶ τοὺς
αἰχμαλώτους καὶ τἆλλα πάντα εἰς Λάμψακον
ἀπήγαγεν, ἔλαβε δὲ καὶ τῶν στρατηγῶν ἄλλους τε
καὶ Φιλοκλέα καὶ Ἀδείμαντον. ᾗ δ' ἡμέρᾳ ταῦτα
κατειργάσατο, ἔπεμψε Θεόπομπον τὸν Μιλήσιον
λῃστὴν εἰς Λακεδαίμονα ἀπαγγελοῦντα τὰ
γεγονότα, ὃς ἀφικόμενος τριταῖος ἀπήγγειλε.

3. Ενικός
ἡ ναῦς πᾶν ὁ στρατηγός οὗτος αὕτη τοῦτο ὅς
τῆς νεώς παντός τοῦ στρατηγοῦ τούτου ταύτης τούτου οὗ
τῇ νηί παντί τῷ στρατηγῷ τούτῳ ταύτῃ τούτῳ ᾧ
τὴν ναῦν πᾶν τὸν στρατηγόν τοῦτον ταύτην τοῦτο ὅν
ὦ ναῦ πᾶν ὦ στρατηγέ οὗτος αὕτη
Πληθυντικός
αἱ νῆες πάντα οἱ στρατηγοί οὗτοι αὗται ταῦτα οἵ
τῶν νεῶν πάντων τῶν στρατηγῶν τούτων τούτων τούτων ὧν
ταῖς ναυσίν πᾶσιν τοῖς στρατηγοῖς τούτοις ταύταις τούτοις οἷς
τὰς ναῦς πάντα τοὺς στρατηγούς τούτους ταύτας ταῦτα οὕς
ὦ νῆες πάντα ὦ στρατηγοί

4. Μέλλοντας υγρόληκτων
Ενεστώτας
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
ἀπαγγελῶ ἀπαγγελοῖμι/-οίην
ἀπαγγελεῖς ἀπαγγελοῖς/-οίης
ἀπαγγελεῖ ἀπαγγελοῖ/-οίη
ἀπαγγελοῦμεν ἀπαγγελοῖμεν
ἀπαγγελεῖτε ἀπαγγελοῖτε
ἀπαγγελοῦσιν ἀπαγγελοῖεν
Απαρέμφατο: ἀπαγγελεῖν
Μετοχή: ὁ ἀπαγγελῶν, ἡ ἀπαγγελοῦσα, τὸ ἀπαγγελοῦν

5. Αόριστος β΄ του ρ. κατέχω
Ενεστώτας
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
ἀπήγαγον ἀπαγάγω ἀπαγάγοιμι ------
ἀπήγαγες ἀπαγάγῃς ἀπαγάγοις ἀπάγαγε
ἀπήγαγε ἀπαγάγῃ ἀπαγάγοι ἀπαγαγέτω
ἀπηγάγομεν ἀπαγάγωμεν ἀπαγάγοιμεν ------
ἀπηγάγετε ἀπαγάγητε ἀπαγάγοιτε ἀπαγάγετε
ἀπήγαγον ἀπαγάγωσιν ἀπαγάγοιεν ἀπαγαγόντων/-έτωσαν
Απαρέμφατο: ἀπαγαγεῖν
Μετοχή: ὁ ἀπαγαγών, ἡ ἀπαγαγοῦσα, τὸ ἀπαγαγόν

6. Αρχικοί χρόνοι
ἀπάγω λαμβάνω πέμπω
Ενεστώτας ἀπάγω λαμβάνω πέμπω
Παρατατικός ἀπῆγον ἐλάμβανον ἔπεμπον
Μέλλοντας ἀπάξω λήψομαι πέμψω
Αόριστος ἀπήγαγον ἔλαβον ἔπεμψα
Παρακείμενος ἀπῆχα εἴληφα πέπομφα
Υπερσυντέλικος ἀπήχειν εἰλήφειν ἐπεπόμφειν

7. Αρχικοί χρόνοι
ἀπαγγέλλω ἀφικνοῦμαι
Ενεστώτας ἀπαγγέλλω ἀφικνοῦμαι
Παρατατικός ἀπήγγελλον ἀφικνούμην
Μέλλοντας ἀπαγγελῶ ἀφίξομαι-
ἀφιχθήσομαι
Αόριστος ἀπήγγειλα ἀφικόμην -
ἀφίχθην
Παρακείμενος ἀπήγγελκα ἀφῖγμαι
Υπερσυντέλικος ἀπηγγέλκειν ἀφίγμην