Ανώμαλη αύξηση ρημάτων αρχαίων ελληνικών. Πίνακας με τις κυριότερες εξαιρέσεις.

1. Ανώμαλθ αφξθςθ
Α) Απλά ριματα
α) κανονικι αφξθςθ ἐ και ανώμαλθ αφξθςθ ἠ, κατ’ αναλογία προσ το ρ. ἐκζλω-κζλω, ΠΑΡΑΣ. ἤκελον:
βοφλομαι (=κζλω, επικυμώ), ΠΑΡΑΣ. ἐβουλόμθν-ἠβουλόμθν, ΠΑΘ. ΑΟΡ. ἐβουλικθν-ἠβουλικθν
δφναμαι (=μπορώ, ζχω δφναμθ), ΠΑΡΑΣ. ἐδυνάμθν-ἠδυνάμθν, ΠΑΘ. ΑΟΡ. ἐδυνικθν-ἠδυνικθν
μζλλω (=ςκοπεφω να κάνω κάτι· αναβάλλω), ΠΑΡΑΣ. ἔμελλον-ἤμελλον
β) ανώμαλθ αφξθςθ ει αντί για θ
ἐάω-ῶ, ΠΑΡΑΣ. εἴων
ἐκίηω, ΠΑΡΑΣ. εἴκιηον
ἑλίττω, ΠΑΡΑΣ. εἵλιττον
ἕλκω, ΠΑΡΑΣ. εἷλκον
ἕπομαι, ΠΑΡΑΣ. εἱπόμθν
ἐργάηομαι, ΠΑΡΑΣ. εἰργαηόμθν - ἠργαηόμθν
ἕρπω, ΠΑΡΑΣ. εἷρπον
ἐρφω (=ζλκω, ςφρω), ΠΑΡΑΣ. εἴρυον-ἔρυον
ἑςτιάω-ῶ, ΠΑΡΑΣ. εἱςτίων
ἔχω, ΠΑΡΑΣ. εἶχον
γ) αν και αρχίηουν από φωνιεν, λαμβάνουν ςυλλαβικι αφξθςθ:
κατάγνυμι, ΑΟΡ. α΄ κατζαξα
ὠκζω-ῶ, ΠΑΡΑΣ. ἐώκουν
ὠνζομαι-οῦμαι, ΠΑΡΑΣ. ἐωνοφμθν
δ) παρουςιάηουν διπλι αφξθςθ ςυγχρόνωσ, ςυλλαβικι και χρονικι:
ἁλίςκομαι, ΑΟΡ. Β΄ ἑάλων
ἔοικα, ΠΑΡΑΣ. ἐῴκειν
ἀνοίγω, ΠΑΡΑΣ. ἀνζῳγον, ΑΟΡ Α΄ ἀνζῳξα
ὁράω-ῶ, ΠΑΡΑΣ. ἑώρων
ἑορτάηω, ΠΑΡΑΣ. ἑώρταηον, ΑΟΡ. Α΄ ἑώρταςα
οἰνοχζω-ῶ ΠΑΡΑΣ. ἐῳνοχόουν-οἰνοχόουν
Β΄ Σφνκετα ι παραςφνκετα ριματα
α) εξωτερικι αφξθςθ, πριν από τθν πρόκεςθ, ςαν να ιταν απλά ριματα:
ἀμφιζννυμι (=ντφνω), ΠΑΡΑΣ. ἠμφιζννυν, ΑΟΡ. ἠμφίεςα
ἐγγυάω-ῶ (=δίνω εγγφθςθ), ΠΑΡΑΣ. ἠγγφων, ΑΟΡ. ἠγγφθςα
ἐναντιόομαι-οῦμαι, ΠΑΡΑΣ. ἠναντιοφμθν, ΠΑΘ. ΑΟΡ. Α΄ ἠναντιώκθν, ΠΑΡΑΚ. ἠναντίωμαι-ἐνθντίωμαι
ἐνεχυράηω (=παίρνω ενζχυρο), ΠΑΡΑΣ. ἠνεχφραηον, ΑΟΡ. Α΄ ἠνεχφραςα
ἐπείγω (=επιςπεφδω κάτι, πιζηω), ΠΑΡΑΣ. ἤπειγον, ΑΟΡ. Α’ ἤπειξα
ἐπίςταμαι (=γνωρίηω καλά), ΠΑΡΑΣ. ἠπιςτάμθν, ΠΑΘ. ΑΟΡ. Α’ ἠπιςτικθν
κακζηομαι (=κάκομαι), ΠΑΡΑΣ. ἐκακεηόμθν, ΠΑΘ. ΑΟΡ. Α΄ ἐκακζςκθν
παροιμιάηομαι (=μιλώ με παροιμίεσ), ΠΑΡΑΣ. ἐπαροιμιαηόμθν, ΑΟΡ. Α’ ἐπαροιμιαςάμθν
προςτατεφω, ΠΑΡΑΣ. ἐπροςτάτευον, ΑΟΡ. Α’ ἐπροςτάτευςα

2. β) μερικά ςφνκετα ι παραςφνκετα ριματα παίρνουν άλλοτε εξωτερικι και άλλοτε εςωτερικι αφξθςθ ι μζνουν
αμετάβλθτα:
ἀναιςιμόω-ῶ (=δαπανώ, εξαντλώ, ςπαταλώ), ΠΑΡΑΣ.
ἀνῃςίμουν-ἀναιςίμουν, ΠΑΘ. ΑΟΡ. Α’ ἀνῃςιμώκθν-
ἀναιςιμώκθν
ἐκκλθςιάηω (=μετζχω ςτθν εκκλθςία του διμου,
προςκαλώ ςε ςυνζλευςθ το λαό), ΠΑΡΑΣ.
ἠκκλθςίαηον - ἐξεκλθςίαηον - ἐκκλθςίαηον, ΑΟΡ. Α’
ἠκκλθςίαςα - ἐξεκλθςίαςα - ἐκκλθςίαςα
ἐμπεδόω-ῶ (=ςτερεώνω), ΠΑΡΑΣ. ἠμπζδουν -
ἐνεπζδουν, ΑΟΡ. Α’ ἠμπζδωςα-ἐνεπζδωςα
ἐμπολάω-ῶ (=εμπορεφομαι, κερδίηω), ΠΑΡΑΣ.
ἠμπόλων-ἐνεπόλων, ΑΟΡ. ἠμπόλθςα-ἐνεπόλθςα
κακεφδω (=κοιμάμαι), ΠΑΡΑΣ. ἐκάκευδον –
κακθῦδον, ΑΟΡ. ἐκακεφδθςα-κακθφδθςα
κάκθμαι (=κάκομαι, διανζμω), ΠΑΡΑΣ.ἐκακιμθν –
κακιμθν
κακίηω (=βάηω κάποιον να κακίςει), ΠΑΡΑΣ. ἐκάκιηον
– κακῖηον, ΑΟΡ. ἐκάκιςα-κακῖςα
προφθτεφω (=είμαι προφιτθσ, προφθτεφω τα
μελλοντικά), ΠΑΡΑΣ. ἐπροφιτευον-προεφιτευον,
ΑΟΡ. ἐπροφιτευςα-προεφιτευςα
γ) ςυγχρόνωσ δφο αυξιςεισ, εξωτερικι και εςωτερικι:
ἀμφιγνοζω-ῶ (=αμφιβάλλω), ΠΑΡΑΣ. ἠμφεγνόουν, ΑΟΡ. ἠμφεγνόθςα
ἀμφιςβθτζω-ῶ (=ζχω διαφορετικι γνώμθ, διαφωνώ), ΠΑΡΑΣ. ἠμφεςβιτουν, ΑΟΡ. ἠμφεςβιτθςα
ἀνζχομαι, ΠΑΡΑΣ. ἠνειχόμθν, ΑΟΡ. Β΄ ἠνεςχόμθν
ἀντιβολζω-ῶ (=ςυναντώ, παρακαλώ), ΠΑΡΑΣ. ἠντεβόλουν, ΑΟΡ. ἠντεβόλθςα
ἀντιδικζω-ῶ (=είμαι αντίδικοσ, αντιλζγω), ΠΑΡΑΣ. ἠντεδίκουν, ΑΟΡ ἠντεδίκθςα
ἐνοχλζω-ῶ (=ενοχλώ, ταράηω), ΠΑΡΑΣ. ἠνώχλουν, ΑΟΡ. ἠνώχλθςα
ἐπανορκόω-ῶ (=επανορκώνω), ΠΑΡΑΣ. ἐπθνώρκουν, ΑΟΡ. ἐπθνώρκωςα
παροινζω-ῶ (=ςυμπεριφζρομαι ςαν μεκυςμζνοσ, προςβάλλω κάποιον πάνω ςτο μεκφςι μου), ΠΑΡΑΣ. ἐπαρῴνουν,
ΑΟΡ. ἐπαρῴνθςα
δ) δεν παίρνουν αφξθςθ, ςυλλαβικι ι χρονικι, ι παίρνουν μόνο ςε μερικοφσ από τουσ ιςτορικοφσ χρόνουσ:
ἀραρίςκω (ι ἄρω) (=ςυνάπτω, εφαρμόηω), ΠΑΡΑΣ. ἀράριςκον, ΑΟΡ. Α’ ἦρςα, ΑΟΡ. Β’ ἤραρον
ἑβδομεφομαι (=παίρνω όνομα τθν ζβδομθ μζρα μετά από τθ γζννθςι μου), ΠΑΡΑΣ. ἐβδομευόμθν
ἑδωλιάηω (=παρζχω εδώλια, τοποκετώ ςε κακίςματα), ΠΑΡΑΣ. ἑδωλίαηον, ΑΟΡ. Α’ ἑδωλίαςα
ε) το ρ. ςεφω (=κζτω ςε κίνθςθ, διώκω, φυγαδεφω) διπλαςιάηει το αρχικό ς ςτουσ ιςτορικοφσ χρόνουσ: ΠΑΡΑΣ.
ἔςςευον, ΑΟΡ. Α’ ἔςςευα. ςεφομαι, ςεῦμαι ι ςοῦμαι (=ορμώ, αναβλφηω), ΠΑΡΑΣ. ἐςςευόμθν, ΑΟΡ. Α’ ἐςςευάμθν,
ΠΑΘ. ΑΟΡ. Α’ ἐςςφκθν, ΠΑΡΚ. ἔςςυμαι, ΤΠΕΡ΢. ἐςςφμθν
ςτ) το ρ. καταναλίςκω (=ξοδεφω, ςπαταλώ) παίρνει αφξθςθ άλλοτε μετά τθν πρόκεςθ: ΠΑΡΑΣ. κατθνάλιςκον, ΑΟΡ.
Α’ κατθνάλωςα, και άλλοτε κανονικά μετά από τθ δεφτερθ πρόκεςθ: ΠΑΡΚ. κατανιλωκα, ΤΠΕΡ΢. κατανθλώκειν
η) το παραςφνκετο ρ. δυςαρεςτζω-ῶ (=ςτενοχωρώ, προκαλώ δυςφορία) παίρνει εςωτερικι χρονικι αφξθςθ παρά
τον κανόνα: ΠΑΡΑΣ. δυςθρζςτουν, ΑΟΡ. δυςθρζςτθςα, δυςαρεςτοῦμαι, ΠΑΡΑΣ. δυςθρεςτοφμθν, ΠΑΘ. ΑΟΡ.
δυςθρεςτικθν.