1. Os zapatiños por Loli e os nenos e as nenas de 2º nivel da clase 3 de infantil do Ceip A Maía de Bertamiráns
2. Haimoito tempo que teño gardada esta viñeta, porque me impresionou que unhasoa e sinxelaimaxe transmita con tanta forza a idea da superación sobre calqueradversidade, de ser quen de sacar do malo algo fermoso e bó…
3. Un conto que naceudunha viñeta…Este contou“naceu” un día na clase, cando estabamos preparando as tarefas par o día, aínda que como dín os nenos, levaba a dar voltas dentro da miña cabeza dendehaitempo… O CONTO: “Haimoito tempo, un home foiobrigado a ir a unha guerra que non quería. Amaba as prantas e á xente tranquila, e antes das batallas,mentras os demáis preparaban as armas, él adicábase a recollertódalassementes que atopabanos xardíns antes de que quedaran destruidos. Un día tivo a mala sorte de ser ferido e perdeuunha perna…e xa que non valía para loitar, mandárono para casa con algo de cartos. Como estaba moilonxe e tiña que ir a pé, gastaba moitos zapatos e tivo que mercar moitos. Os pares enteiros, xa que ninguénlle vendía un só… Así que cando chegou á casa xuntouunhamorea de zapatos dunsópé… Non tirou ningún e decideu que os íaconverter en macetas para as sementes que recollera durante a guerra e así recordaría as prantas que medraban nos fermososxardíns destruidos sin máis e as xentes que os coidaban… e que xa non estaban. Decideu tamén que lle contaría aos seusveciños o que pasara… e que llesensinaría que as guerras non sirven para nada bó e sódeixan atrás morte e destrucción…” Na clase fixémos esta pregunta: que faríamosnóscunsó zapato? Despois pedimos zapatos ou tenis de cando eramospequenos, para reciclalos e “transformalos” nunportamacetas, un gardacousas, un portalápis, un pisapapeis, unha escultura, un…. Fixémolopara lembrar como éramos de máispequenos… e tamén para deixar a nosa pegada no mundo como pequenos artistas.
4. Así que un día comezaron a chegar a clase zapatos e zapatillas vellos, de cando eramosmáispequenos…. Eran de todas as formas, tamaños e cores…
5. Para endurecelos e darllescorpo, enchémolos de papeismoi apretados por dentro e comenzamos a cubrilos de cola e papel de cociña…
9. Ata que lle dimos a primeiraman e deixámolos secar e endurecer durante varios días…
10. Logo, démoslleunha segunda man, e outrasmáis, ata cubrilos por completo xa que era máis difícil do que parecía…
11. O día que o Obradoirosubeu a primeira, na clase apareceronunhas deportivas XIGANTES. .. Parecían as botas de sete leguas ! Eran as que levaba AnicetLavodramacando xogaba ao basket no OAR de Ferrol . Algún probounas … e parecían as dunxigante. Eran ENORMES !!!
12. Cando secaron todas as mans de papel de cociña e cola, e os zapatos estaban suficientemente duros, comenzamos a darlleunha base de cor…
