2. Era un día caluroso de verán e Tedy estaba
ordenando o faiado, como lle mandara a súa
avoa. Cando remexía nunhas caixas, atopouse
cunha que poñía “recordos lexanos”. Abríuna e
encontrou entre todas as fotografías unha onde
aparecía unha persoa vestida de vikingo. Tería
que ver algo esta fotografía coa súa avoa?
Tedy foi correndo a preguntarlle á avoa por
aquel home. A avoa dixo que non o coñecía,
pero ante a insistencia de rapaza, ela tivo que
decirlle a verdade.
3.
4. - Teu avó tiña unha obsesión cos vikingos –
díxolle a súa avoa. Disfrazábase moitas veces e
chegou un momento en que non quitaba nunca
o seu disfrace. Incluso chegou a facer
investigacións por aqueles lugares por onde
andaban. Nunha desas viaxes o teu avó non
volveu –contoulle a súa avoa con tristura.
Tedy sentíase triste porque non coñecera ao avó
e deulle pena e curiosidade a razón pola que
desaparecera. Entón decidiu chegar ata o fondo
do misterio e encontrar o avó Ramón, que era
así como lle chamaban na aldea.
5.
6. Tedy para averiguar, como primeiro paso,
foi pensar a onde iría o avó a buscar
información sobre os vikingos. Ela tamén
tivo que informarse lendo historias de
vikingos, libros da súa procedencia, lugares
aos que ían…E como o avó Ramón non
podía ir moi lexos, decatouse de que este
pobo salvaxe andivera moi preto da súa
aldea non faia moitos anos.
7.
8. Pensando e pensando, ao fin decatouse. A praia!
Seguro que alí hai unha proba de onde pode
estar meu avó. A rapaza foi á praia, e depois de
camiñar bastante, pisou unha pedra rara,
estraña, misteriosa.
De repente abriuse un portal a outra dimensión.
Tedy debería entrar? Que habería alí dentro?
9.
10. Decidiu entrar. Cando só abanzara dous pasos,
apareceron uns homes moi raros, que iban
vestidos con roupas coma a que vira na
fotografía. Eran os vikingos. Ao vela puxéronse
moi nerviosos e atacaron a Tedy. Despos
levárona ata o xefe vikingo.
Tedy que era moi aventureira, que lle gustaban
as películas de terror, que nunca tiña medo de
nadie nin de nada, naquel momento tremaba
coma o máis medoñento e pensaba que daquel
lugar non saería máis. Nunca estivera nunha
aventura tan arriscada.
Pobre de min! –dicía Tedy. Desta non sei si
saldrei!
11.
12. A sala onde estaba o xefe vikingo era moi
ampla e alta. No momento que viu ao xefe
vikingo, a rapaza sorprendeuse moito
porque aquel home vikingo era o que
estaba na foto da casa da avoa.
Foise acercando e mirouno ben e…Era o
avó Ramón!
Tedy díxolle contenta:
- Ola! Son a túa neta Tedy e vin para
buscarte e levarte á casa da avoa.
13.
14. Pero o xefe vikingo, poñendo caras raras, parecía
que non entendía nada. Chamou a un de aqueles
homes e mandouna encerrar nun lugar moi
oscuro e frío.
Alí dentro Tedy pesou que nunca máis ía a sair,
porque ningún sabía onde estaba.
Pero, de repente, chegou Gunter! Gunter era o
can de Tedy que nunca se separaba dela e
ademais era moi inlixente e bo cazador, por iso a
encontrou, seguindo o seu rastro.
15.
16. O can axudou á rapaza a sair daquel cuarto
escuro despois de darlle unhas boas mordeduras
ao garda vikingo e de sacarlle as chaves para
darllas a Tedy.
Cando intentaba sair encontrouse cun vikingo.
Tedy asustouse moito, tanto que case non era
capaz de falar. Mirouno ben e decatouse que
non era un home adulto, senón un neno, pero de
moito corpo. O vikinkiño acercouse e díxolle que
se chamaba Gabrium e pareceulle que a nena
era moi simpática e axudouna.
17.
18. Gabrium tiña doce anos e como todos os nenos
gustáballe moito xogar. Parecíase a todos os
vikingos, cos seus pelos loiros, ollos azuis e cara
ancha. Era moi simpático e divertido.
O rapaz levou a Tedy ao salón onde se
encontraba o rei daqueles salvaxes e
salteadores, que non era outro que o seu avó.
Naqueles momentos o rei estaba só mirando uns
mapas de navegación.
A aventureira explicoulle porque estaba alí.
Quería coñecelo e ademais contoulle que a avoa
estaba moi triste desde que el se decidiu a
marchar e porque nunca máis recibira noticias
del.
19.
20. Ao escoitar aquelas palabras tal dulces e con
tanta tristura da súa neta o avó decidiu volver.
Non era fácil sair de aquel lugar. Tiveron que ter
moito coidado e sair rápido porque pronto se
decatarían da fuxida de Tedy. Ademais, de
collelos, esta vez non ían a andar con bromas.
A Tedy custoulle moito despedirse de Gabrium e
ao neno tamén.
Cando estaban fuxindo de aquel poboado por
unha porta secreta que só sabía o xefe, Tedy
acordouse do seu can.
- Gunter, onde estás? Gunter !!!!
Tiveron que volver por el. Pero todo foi ben
porque Gabrium xa os estaba esperando con
Gunter.
Despois de asegurarse de estar todos xuntos
puxéronse de camino á casa. Chegaron moi
cansados ao día seguinte.
21.
22. Cando entraron pola porta a avoa de Tedy
recoñeceu ao seu home ao instante. Deulle un
abrazo forte e longo e tamén uns bicos moi
cariñosos. Aquel día foi un dos máis felices da
avoa Herminia, recuperara ao seu amor.
Herminia agradeceulle mil veces a Tedy que o
seu home estivera de volta na casa.
Que bonita historia, que final tan feliz, non?
E con vikingos ou non este conto acabou.
