1. Pablo López Núñez
1º ESO

2. Está e a historia de Goti unha gota de auga que unha tarde saeu
polo grifo da cociña da miña casa, cando eu estaba collendo un vaso
de auga , e se colou polo desagüe. Así comezou a súa viaxe ó mundo
exterior.
Goti chegou ao mar emocionado; nunca vira tanta auga xunta,
pero pronto descubreu que ela non era como a maioría das gotas que
ali había, ela era doce mentras que as outras gotas eran salgadas. Goti
preguntoulle as demais gotas de auga como podía facer para saír do
mar? Pois ela non era feliz vivindo alí. As demais gotas
tranquilizarona e dixeronlle que non se preocupara que cando saíra o
sol o seus raios ian facer que se evaporara e asi Goti ia poder subir as
nubes; e asi pasou, Goti chegou a unha nube na que habia un par de
gotas mais, presentaronse e fixeronse amigas. Goti contoulles o que
fixera para poder chegar a nube na que vivian estas novas amigas e
elas contaronlle que tiñan pensado facer unha viaxe a terra e que Goti
podia a compañalas e axudalas nesta aventura porque Goti xa estivera
no mar. Goti non quería volver pois non lle gustara a experiencia pero
ao final convencerona e Goti acedeu a acompañalas nesta aventura.
Puxeronse a dormir para mañan iniciar a sua viaxe cara a terra.
Pola mañán comenzou a chover e Goti e as súas amigas
comenzaron a súa viaxe dende as nubes hacia a terra; non sabía como
ian a chegar, si en forma de gotas de auga, neve ou saraiba. Goti caeu
na terra en forma de auga, colouse polo suelo ata unha bolsa de auga
subterránea e as súas dúas amigas caeron en forma de neve nun campo
onde habia uns nenos xogando ca neve e facendo bonecos de neve, e
colleron as dúas amigas de Goti que acabaron sendo o boneco.
Goti en cambio xa estaba cansada e pensaba que nunca ia a saír
da bolsa de auga subterránea pero un día uns agricultores, buscando
auga para dar de beber os animais, encontraron o manantial onde

3. estaba Goti e asi saeu Goti da bolsa de auga e caeu nunha folla do
campo.
Goti estaba moi contenta por saír, nunca víra un campo tan
bonito, habia moita herba árbores, prantas, moitos animas e paxaros;
habia un animal que lle chamaba moito a atencion, non paraba de dar
brincos. Goti non sabia que animal era e outra gota de auga dixolle
que era un canguro; ela estaba encantada por ver novos animais que
nunca virá. De repente acercouselle un canguro e comeu a folla na
que estaba Goti, e acabou a súa historia na terra e comenzou outra no
estómago do canguro: todo estaba moi escuro, había moita herba no
estómago e había outras gotas, pero eran amarillas e preguntoulle Goti
Quen sodes? E contestaronlle: somos os ácidos do estómago,
descompoñemola herba que come o canguro; e dixeronlle a Goti se ela
tamen queria selo e Goti dixo que queria ser como eles pero primeiro
dixeronlle que tiña que facer unha viaxe ao redor do corpo do
canguro. Fixo unha viaxe ao redor do fígado, das veas, pasou por
diante do corazón, e veu as gotas de sangue e mais foi aos pulmóns e
volveu ao estómago e dixolles todo o que veu e dixeronlle que xa
podia ser un ácido do estómago e Goti encantada quedouse ali para
sempre.