figuras mitos e curiosidades sobre constelacións visibles desde o hemisferio norte

1. Constelacións DO HEMISFERIO NORTE

2. Constelacións: Mapas estelares en que se divide a bóveda celeste. Figuras formadas por estrelas que desde a Terra semellan próximas entre si. Pero as estrelas da mesma constelación poden estar a enormes distancias unhas de outras.

3. Hai 88 agrupacións de estrelas catalogadas como constelacións. A maior parte, no hemisferio norte, teñen nomes de animais e figuras mitolóxicas.

5. LOCALIZAR UN ASTRO SOBRE O HORIZONTE As coordenadas dun obxecto celeste son a ascensión recta e a declinación, que se definen en relación cos polos e o ecuador celestes, situados por encima dos terrestres. A eclíptica é a traxectoria anual aparente do Sol a través do ceo.

6. Planisferio e compás para situarse, prismáticos e telescopio para observar

7. Constelacións sobre o horizonte norte

8. Constelaciónscircumpolares

9. Movemento aparente das constelacións circumpolares arredor do polo Norte celeste

10. Estrela Polar e Telescopio William Herschel Telescopio Jacobus Kapteyn e constelación de Orión

11. O eixo da Terra sinala sempre algunha das estrelas circumpolares, no momento actual apunta á Estrela Polaris. O tránsito por cada unha das estrelas circumpolares é de 4 320 años. EstrelaPolaris – Na Osa Menor Alfa Draconis- No Dragón Estrela Polar- Na constelación de Hércules Vega- Na constelación de Lira Deneb- Na constelación do Cisne Alfirk- Na constelación de Cefeo

12. Hai case 26 000 anos, a estrela Polar brillaba no polo, como faiagora. Démoslle a volta ásconstelacións circumpolares e estamos completando un ANO CÓSMICO.

13. Movemento de PRECESIÓN polo que o eixo da Terra debuxa un círculo ao longo duns 26 000 anos no que vai apuntando a distintas estrelas en distintas constelacións

14. Constelación e asterismo da Osa Maior

15. Encontrar o Norte

18. ANDRÓMEDA ao Sur de Casiopea destacan as estrelas Sirrah, Mirach e Almach

19. Galaxia de Andrómeda

20. Visión da Vía Láctea

21. Arturo na constelación do Boieiro magnitude 0.2 cor laranxa é a quinta estrela máis brillante visible durante moitos meses do ano dista da Terra 35 anos luz

22. Spica na constelación de Virgo magnitude 1.2 cor azul claro coñecida polos navegantes a causa da súa posición aillada que a fai doada de localizar distancia de 217 anos luz

23. En sentido contrario á polar e partindo do cazo localízase a estrela Régulo na constelación do León ou Leo. brillo de 1.3 cor azul claro distancia de 67 anos luz. No mes de novembro é visible nesta constelación a chuvia de meteoritos das leónidas.

24. TRIÁNGULO DO VERÁN: Constelacións do Cisne, Aguia e Lira coas súas estrelas máis brillantes: Deneb, Altair e Vega.

25. TRIÁNGULO E HEXÁGONO DO INVERNO

26. Constelacións sobre o horizonte sur

27. ORIÓN Betelguese,α, superxigante unhas 400 veces máis grande que o Sol a 466 anos luz Rigel,β, cor azul claro, dista igual que Saiph e as estrelas do cinto 1305 anos luz Bellatrix, a 326 anos luz

28. Estrelas máis brillantes na constelación de Orión

29. Representacións de Orión

30. Representación exipcia da estrela Sirio e a constelación de Orión. O calendario exipcio empezaba cando observaban a Sirio no seu orto ou saída pouco antes do mencer, fenómeno que se producía en xuño e ía asociado á crecida do Nilo, fundamental para a civilización exipcia. Debido á precesión dos equinoccios a aparición de Sirio prodúcese agora a finais de agosto.

31. Estrelas ás que apuntan os tubos de ventilación da Gran Pirámide.

32. Teito do Templo de Hathor en Dendera. Século I d.C. A vaca tumbada é Sirio, a figura humana , Orión. Tumba de Osiris, rei dos mortos. Orión (Osiris) desaparecía no equinoccio polo Oeste para renacer polo Leste despois de atravesar o mundo dos mortos, seguida por Sirio (Isis). O deus foi resucitado pola súa esposa Isis para enxendrar a Horus, o da cabeza de falcón, defensor da harmonía do cosmos.

33. Sirio magnitude -1.5, cor branca con reflexos azuis a uns 8 anos luz

34. Sirio e o noso planeta están vinculados mediante a gravitación, a pesar da distancia que os separa. Móvense polo espacio nunha espiral, un arredor do outronun modelo que reproduce, matematicamente, a xeometría da espiral ADN. Constelación do Can Maior coa estrela Sirio

35. Estrela Sirio e o Telescopio William Herschel

36. Movemento aparente da constelación de Orión sobre o horizonte Sur.

37. Nebulosas no cinturón de Orión: Nebulosa da cabeza de cabalo e Gran nebulosa de Orión ou M42, a 1500 anos luz

38. : Os Maiasforon a primeira cultura en afirmar a presenza da Nebulosa de Orión, que no Popol Vuh é considerado o Corazón do ceo.

39. NGC 1999, nebulosa na constelación de Orión

40. Aldebarán magnitude 1.1, cor amarelo-laranxa dista 63 anos luz

41. Fig. 3. Constelación de Taurus. Suwar al - Kavahib al - Constelación de Taurus. Suwar al - Kavahib al - Thabita. Fig. 1. Cuarto toro. Gran Sala. Pared Derecha. Fig. 1. Cuarto toro. Gran Sala. Pared Derecha. Cueva de Lascaux, Montignac, Francia Fig. 4. Constelación de Taurus Hevelius. S. XVII. Fig. 2. Pleiades e Hyades en la constelación de Taurus. No paleolítico representábanse as constelacións, inaugurando a Astronomía que, antes de ser ciencia, foi relixión e maxia.

42. Fig. 16. Eclipse de Sol en Lascaux , la primera luna nueva después del equinoccio de otoño, en la época en que fue pintada la cueva. “…perdidos en un mundo del que desconocían sus leyes y en el que todo se producía por casualidad, se aferrarían a cualquier cosa que, al repetirse, ofreciera una explicación de los fenómenos que tenían lugar en el universo. Sólo la observación y el estudio de los cuerpos celestes podía servirles de guía. Ellos, sin duda, inventaron la astronomía.” Escena do Pozo, Lascaux: Can Maior, Orión, Tauro???

43. Fig.21 Fragmento del techo de la tumba de Senmut, arquitecto de la reina Hatshepsut (s.XVI a.C). Orión, con cabeza de ave, matando a Tauro, sobre cuyo lomo se representan las Peiades. Fig.22 Detalle de un Kudurru asirio (s.XII a.C.) con las mismas figuras que veíamos en Lascaux. Cada certo número de lúas o Sol volta á mesma posición e repítense as estacións. A base das relixións neolíticas foi o seguimento dos movimentos destes astros. Desas antigas relixións consérvanse festas como as dos solsticios e equinoccios, que agora chamamos Nadal ou Pascua.

44. 15.000 anos antes da nosa era, o Polo Norte encontrábase moi perto de Deneb, a estrela principal da constelación do Cisne. O equinoccio de primavera tiña lugar en Escorpio e o de outono en Tauro. As Pléiades ocupan un lugar destacado, nelas producíase o equinoccio de outono.

45. Nebulosa do caranguexo, ou M1, na constelación de Tauro

46. Observatorio astronómico de Forcarei

47. Sete irmásou Sete cabritas Tzab, para os Maias Tianquiztli, para os Aztecas Subaru, para os Xaponeses Krittikas, en Sánscrito Makara, en Australia Mul-Mul, naantiga Babilonia M45, para a ciencia Cúmulo das Pléiades Alcione, estrela alfa das Pléiades

48. Pléiades, outra visión

49. , Castelo Mörby, ao norte de Estocolmo, coas Pléiades e a estrela Aldebarán

50. Pléiades e a constelación de Perseo (representación do heroi Perseo levando a cabeza cortada da Medusa).

52. Eclíptica, por onde se moven a lúa, o sol, os planetas e as constelacións zodiacais.

53. Zodíaco de Dendera. Teito do Templo de Hathor en Déndera. S. I d.C.

54. Constelación de Capricornio

55. Constelación de Acuario

56. Constelación de Piscis

57. Constelación de Aries

58. Constelación de Tauro

59. Constelación de Xéminis

60. Constelación do Caranguexo

61. Constelación de Leo

62. Constelación de Virgo

63. Constelación de Libra

64. Constelación de Escorpio

65. Constelación de Saxitario