Florante at Laura (Dula)

1. 1
Florante at Laura Ang Pagsasadula
Ni: Gng. Evelyn Ravina- Manahan
Haring Lencio
Tagapagsalaysay Menandro
Batang Florante Antenor
Binatang Florante Adolfo
Laura Sultan Ali-Adab
Aladin Sugo
Flerida Gwardiya
Duke Bresio Mga tao
Prinsesa Floresca
Tagapagsalaysay: Habang naka-gapos ang binata sa puno ng higera naalala
niya ang mga pangyayari sa kanyang bayan na pinaghaharian
Sa pagbubukas ng tanghalan ang paligid ay nasa loob ng isang madilim na ng kataksilan.
gubat.
Binata: O, Dios ko ibagsak po ninyo ang inyong poot at parusahan ang
Tagapagsalaysay: (Paglalarawan Sa isang madilim, mapanglaw na gubat masasama. O, Laura! Sana man lang maalala mo ako,
na ‘di- halos mapasok ng sikat ng araw. Madawag ang gubat at mamatay man ako ay para na rin akong may buhay na walang
maraming puno ng Higera at Cipres. Maraming hayop dito tulad ng hanggan, kung alam ko na ikinaluluha mo ako sa aking
ahas, basilisko, hyena, tigre at leon. Napakalungkot sa gubat. pagkamatay.
Malungkot pati huni ng ibon, may tinik ang mga baging na
nakalalason ang bunga, kulay-luksa at masangsang ang amoy ng mga Tagapagsalaysay: Ngunit nag-alala ang binata na baka naagaw na ng karibal
bulaklak ng mga punongkahoy. Nakakapangilabot ang larawan ng niyang si Adolfo ang pagmamahal ni Laura.
gubat. Sa gitna ng gubat, nakagapos sa isang punong Higera ang
isang binata na nakinis ang balat at kulay-ginto ang buhok. Binata: O, Konde Adolfo, ikaw ang may gawa nito, inagaw mo sa akin
Inihahambing ang kanyang kakisigan at tikas kay Narciso at Adonis. ang sinta ko. “Laura…………..
Ang dalawang mata ay puno ng lungkot at hinagpis sa luha
idinaan ang sakit ng nakakawawanag itsura. Tagapagsalaysay: Halos buong gubat ay nasasabugan ng dinaing-daing
na lubhang malumbay na iniulit pa at isinisigaw ang Laura sa
Binata: (Sumisigaw) Mahiganting langit! Bangis mo ay nasaan? Ngayon ako malayo ng umalingawngaw na kasabay ng pagbalong ng
ay naghihirap bago pa man kasamaan ay manaig sa bayan ng luha.
Albanya. Mga sakim sa yaman at mapagmataas, ikaw ang dahilan sa
lahat ng kasamaang ito. Mapangahas na Konde Adolfo, napakasama Binata: ( Habang sumigaw ang binata na naghahalong luha na mas
mo. O, Dios ang lahat ng ito ay plano mo pinapayagan mong ilubog malaking kasawian para sa kanya kung si laura ay magtataksil.)
ng lupit!!! Bakit kalangitan ay bingi ka sa akin, ang tapat kong dito siya nawalan ng malay dulot ng matinding sama ng loob.
pagsamo ay hindi mo dininig ? Datapwat sino ang nakakaalam sa Samantala naglalakbay ang diwa ni Florante sa kanyang
iyong mga plano Oh, Dios na dakila? Wala na mang mangyayari sa nakaraan. Muling nanariwa sakanyang alaala ang matamis na
lupa kung hindi mo ninanasa. pagsusuyuan nila ni Laura.

2. 2
( Sa kaharian ng Albanya) Tagapagsalaysay: Ipinasyal ni Laura siFlorante sa hardin at naaliw naman
si Florante sa mga mababango at makukulay na mga
Binata: Ako’y aalis na mahal ko patungo sa pakikidigma. Huwag kang bulaklak.
malungkot dahil babalik ako agad. (hinahaplos sa palad ang mukha
ni Laura) Laura: Para sa iyo Florante. (isasabit ni Laura ang kwentas na
bulaklak kay Florante)
Laura: Mahal ko titingnan ko muna kung makinis at makintab ang iyong
espada hindi ako papayag na masasayaran yan ng sandata. Florante: Salamat sa iyo mahal kong Laura.
(Sinisiyasat ni Laura ang damit ni Florante) Sige mag- ingat ka mahal
ko ipagdadasal kita maghihintay ako sa iyong pagdating. (Balik sa Kagubatan)
Tagapagsalaysay: Sa paglalakbay ni Florante sa digmaan lagi niyang baon Tagapagsalaysay: Samanatala sa kagubatan may isang gererong
ang dasal at determinasyon na mapagtagumpayan ang naglalakad at parang mayroon siyang dinadalang problema.
anumang laban na kanyang susuungin dahil alam niyang may Ipinatong ni gererong bayani sa kaliwang kamay at saka tinutop
Laurang naghihintay sa kanya.
ang noon g kanan. Para bagang isang mahalagang bagay ang
Tauhan: Mahal na Prinsesa Laura dumating napo ang hukbo nina Henaral nalimutan. Makalipas ng ilang minuto ay kinalimutan niya na
Florante! lamang ito. Sa madlang himutok ay kasalamuha ang
wikang…….
Laura: (Dali-daling lumabas at sinisiyasat kaagad kung maysugat ba si
Florante) O Florante!!! may sugat ka ba?.....asa’n (Sabay ang Aladin: Flerida sinta ko tapos na ang ating suyuan.
pag-iyak ng dalaga sa pag-alala)
Tagapagsalaysay: Ang buong gubat ay napuno ng panglaw at sinabayan
Florante: O,Laura ,wala ito kunting gasgas lang,wag ka nang umiyak pa ito ng mapanglaw na huni ng pang-gabing ibon na doo’y
nagtatahan. Maya-maya ay bigla nalang siyang namulat at
Tagapagsalaysay: Isang araw malungkot si Florante. kanyang tiningnan ang kanyang pica. Ang kanyang mukha’y naging
kasing bangis ng Puryas. At kanyang nawika’y;
Laura: Florante, Bakit ka ba malungkot?
Aladin: ‘Di ko itutulot na ang aagaw kay Fleridang mahal ko ay ang ama kong
Florante: Wala mahal ko may iniisip lang ako. dapat na igalang, Tiyak na makakapatay ako. Ang pikang ito ay
bubuga ng libot laksang kamatayan.Lahat ay aking gagawin kahit na
Laura: Hindi ako papayag na hindi malalaman ang dahilan ng iyong
ako’y pumatay wag lang si ama ang umagaw sa aking mahal.
kalungkutan mahal ko sige na sabihin muna sa akin.
(umiiyak) Bakit ayaw mong sabihin sa akin? Tagapagsalaysay: Dahil makapangyarihan ang pag-ibig, maging ang mag-ama’y
kanyang nasasaklaw.
Florante: Naku ito naman tahan na mahal ko naalala ko lang ang aking mahal
na ina kaya ako malungkot.
Aladin: Oh pag-ibig na labis na makapangyarihan sampung mag-aamay iyong
nasasaklaw kapag ikaw ay pumasok sa puso ninuman hahamakin
Laura: Ganoon ba halika mahal ko pupunta tayo sa hardin upang
lahat masunod ka lamang.
malilibang ka sa magagandang bulaklak doon.

3. 3
Ama ko bakit si Flerida pa… bakit nagawa mong saktan ang sarili ALADIN: Huwag ninyo siyang galawin ito ang dapat sa inyon yaaahhhhh!
mong anak… bakit ama inagawan mo akong ng aking
kaligayahan…bakit?..... Tagapagsalaysay: Ubod lakas na nakipag-away si Aladin sa mga mabangis na
leon at sa wakas ay naging bangkay ang dalawang leon.. Nang
Tagapagsalaysay: Habang umiiyak ang gerero ay mayroon parang sumasagot magwagi si Aladin sa pagpatay sa dalawang leon, kinalagan niya ang
sa kanyang mga hinaing…
nakagapos na si Florante. Awang –awa siya rito kaya di niya
napigilang lumuha. Kinalong niya ito At hinaplos nang buong
Aladin: (Pinapakinggang ang narinig na boses) Sino kaya ang lalaking iyon na
umiiyak kagaya ko? Kung ganoon hindi pala ako nag-iisa na pagkalinga.
nagdurusa dito sa gitna ng gubat? (muli napakinggan ng
moro ang iyak ng lalaki) Aladin: Kaawa-awa ang kanyang kalagayan sino kaya ang mga walang puso
ang gumawa nito sa kanya. Tiyak na siyay biktima ng mga tulisan dahil
Florante: Ama ko bakit buhay mo ang unang napatid? Bakit ama kinuha ka sa sa kanyang anyo na parang galling sa mayamang angkan.
aking ng Diyos? Ikaw na walang ibang iniisip kundi ang aking
kaligayahan.. Ama ko parang nakikita ko kung paano winakasan ng Tagapagsalaysay: Dinala ni Aladin si Florante sa isang maayos na lugar at
buhong na Adolfo ang iyong buhay… Patawad ama ko at hindi kita pinahiga sa isang malapad na bato at ginamot ang mga sugat nito sa
natulungan patawad ama… kamay at leeg.
Aladin: Mabuti pa ang lalaking iyon at siyay umiiyak sa labis na pagmamahal Florante: (Binalikan na ng malay tao) Laura nasaan ka sa ganitong hirap…
sa kanyang ama.. kaylan kaya ang mga luhay koy dadaloy para sa
aking amang sultan gayong siya ang dahilan ng aking pagdurusa. Tagapagsalaysay: Nauunawaan ni Aladin na siya ay nagdidiliryo kaya di niya
Hahanapin ko ang pinanggalingan ng boses…na iyon ito sinagot.
Tagapagsalaysay: Hinawan ni Aladin ang mga damo sa kanyang nilalakaran at Florante: ( Muling nagising at napabalikwas) Sino ka? Bakit nandito
tinunton ang pinanggalingan ng boses at gayon nalaman ang kanyang ako? Bakit isang moro ang kasama ko?
pagkabigla nang Makita ang dalawang leon na handang sakmalin ang
lalaking nakagapos. Aladin: Huwag kang mag-alala, hindi ako isang kaaway. Nakikita ko sa
pananamit mo taga Albanya ka at ako’y Persyano ngunit sa kalagayan
Aladin: (biglang napatigil) May dalawang leon.? Ano ang aking gagawin? mong iyan magkaibigan tayo. Ligtas ka na sa lahat ng sakit.Hindi ako
Kaaway dahil nangibabaw sa akin ang utos ng Langit.
LEON: Grrrr....Grrrrr....Grrrrr...(nakatingin sa moro)
Tagapagsalaysay: Kinaumagahan,inalalayan ng moro ang nanghihinang
Tagapagsalaysay: Gustong kainin ng leon ang lalaki dahil sa ito’y nagugutom katawan ng binata.tinalunton nila ang landas patungo sa bahay ni
na at ang mga ngipi’t kukong lubhang matulis. Aladin at doon inalagaan at pinakain ng moro ang binata.
Binantayang mabuti ng moro ang binata dahil nangangamba syang
Aladin: (Kinuha niya ang matulis niyang espada)
baka ito ay sakmalin ng mga mababangis na hayop. mahimbing ang
LEON: Grrrrrrrrr......Grrrrrrrrr.......Grrrrrrrrr....... tulog ng binata at halos mataas na araw ng ito ay magising .
Tagapagsalaysay: Itinaas ng leon ang kanyang matulis na kuko dahil handa ng Aladin: Ngayon ay magaling kana maari bang malaman kung ano ang
kainin ang lalaking nakagapos pero biglang napatigil ang leon. dahilan ng iyong pagdurusa kaibigan? Baka maari kitang matulungan.

4. 4
Florante: Salamat sa iyong pagligtas sa aking buhay utang ko ito sa iyo Floresca: Mahal kong asawa bakit kailangan pang doon sa malayo mag-aral an
(Ikinuwento ni Florante ang buhay niya noon bata pa siya. ) gating anak? Bakit di na lamang natin paturuan sa ibang guro sa
loob n gating tahanan?
( Sa Kaharian ng Albanya)
Duke: May katwiran ka giliw ko. Ngunit ang karanasan sa paglalakbay ay hindi
Tagapagsalaysay: (Babasahin ang kwento sa buhay ni Florante.) ( makikita ang mapapantayan ng karunungan mula sa mga dahon ng aklat?
batang Florante sa entablado) Ako nga pala si Florante taga-Albanya.
Ang aking ama ay isang duke at tagapayo ng hari. Ang aking ina Floresca: (malungkot) Sige para sa ikabubuti ng ating anak pumapayag na
naman ay prinsesa ng kaharian ng Crotona. Nag-iisa akong anak ng ako… Florante anak..mag-aral ka ng mabuti doon ha.. lagi mong iisipin
aking mga magulang mahal-na mahal nila ako. Ngunit hindi ako ang mga mabuting asal na itinuro namin sa iyo ng iyong ama. Kung
pinalaki sa layaw ng aking mga magulang tinamasa ko pagmamahal doon ka na sa malayo huwag mo akong kalimutan anak ko…
ng aking mga magulang at naging aliwan kong mag aliw sa mga burol
na bitbit ang busog at palaso para mamana ng hayop at ibon. (Minsan Florante: Opo ina ikaw ang mahalagang babae sa buhay ko makakaasa po
isang araw…..) kayo magsisikap ako sa pagtuklas ng karunungan upang
maipagmamalaki ninyo ni ama.(niyakap ang ina)
Duke Briseo: Florante anak halika dito… mayroon akong sasabihin sa iyong
mahalagang bagay. Duke: Anak naalala mo pa ba ang tulang ipinasaulo ko sa iyo?
Batang Florante: Mahal kong ama bakit po ano pong mahalagang bagay ang Florante: Opo ama…. Yon pong (bibigkasin ang tula) Pag-ibig anakiy aking
sasabihin ninyo? nakilala di dapat palakihin ang bata sa saya. At sa katuwaay kapag
namihasa kung lumakiy walang hihinting ginhawa.
Duke: Anak ngayong ikaw ay labing-isang taong gulang na.. ikaw ay ipadadala
naming sa Atenas, isang siyudad na malaki at malayo sa Albanya. Duke: (niyakap ang anak) anak ko kahanga-hanga ka sanay magsilbing
Ito ay lungsod ng walang hanggang karunungan doon hinuhubog ang patnubay sa iyo ang mensahe ng tulang iyan.
diwa na balang araw ay magiging dakila.
Batang Florante: Opo ama alang-alang sa inyo ni ina mag-aral po akong
Batang Florante: Kung iyan po ang nararapat ama ko .. pero paano ang aking mabuto doon sa atenas.( niyakap ang ama at ina) paalam na sa inyo
ina? mga mahal kong magulang…
Duke: Yan nga ang aking problema anak dahil tiyak na malulungkot ang iyong
ina na kayoy magkalayo.
( Sa Atenas)
(lalapit si prensesa Floresca)
Tagapagsalaysay: Atenas! Isang lungsod ng mataas na uri ng
Prensesa Floresca: Nagkausap na pala kayong mag-ama? kabihasnan. Pangulong syudad na bantog sa Gresya na kadluan ng
kultura at karunungan. Tanyag sa mga pilosopo,kilala sa mga pintor at
Batang Florante: Opo ina ngunit ayaw kung malulungkot kayo? dakila sa kanyang mga guro.

5. 5
Antenor: Florante alam kong masakit sayo ang malayo sa iyong mga Florante: Ako rin Menandro .alam mo kahit si Adolfo na kababayan ko ay
magulang. Huwag kang malulungkot dito sa paaralan ay may isa hindi ko kapalagayan ng loob iwan ko ba pero parang hindi tuna
kang kababata at kababayan. yang kabaitan na kanyang ipinakita.
Florante: Kababata at kababayan? Menandro: Iyan din ang napapansin ko sa kanya Florante.. at simula ng
dumating ka dito ay mayroon kaming napansing kakaiba sa ugali ni
Antenor: Oo. Siya ang tinitingala ng kanyang mga kamag-aral sa angkin Adolfo…
nitong talino at talento.
Tagapagsalaysay: Ang panahon ay matuling nagdaan nang sa mga araw na
Florante: Ganon po ba? Nais ko siyang makita at makilala. yaon ay unti-unting nang nabihag ni Florante ang paghanga ng
kanyang mga kaklase. Mabilis ang kanyang pagkatuto at naging
Antenor: (Ituturo si Adolfo) Siya si Adolfo, ang gulang niya ay higit ng dalawa
bantog ang kanyang pangalan bata man o matanda ay kilala siya sa
kay sa iyo. Anak siya ni Konde Selino ng Albanya.
kanyang talino at kabai
Tagapagsalaysay: Napangiti si Florante at pinuri si Adolfo.
( Habang nag-uusap sina Florante at Menandro lumapit ang
Florante: Napakahinhin ng asal niya, hindi magaso at kung lumakad pa’y kanilang guro.)
palaging patungo, mabining mangusap at walang katalo
Antenor: Mabuti nandito kayo nalalapit na ang ating Palakasan.. mayroon
lapastanganin ma’y di-nabubuyo.
tayong dula-dulaan na ipalalabas at ito ang tungkol sa buhay ni
Antenor: Oo Florante mabait iyang si Adolfo. Siyanga pala ito na si Reyna Yocasta.. segi na mag handa na kayo.
Menandro ipakilala kita sa kanya.
Florante/Menandro: Opo mahal na gurong Antenor.
Menandro: (Lalapit kina Florante) Magandang umaga po tiyo sino po siya?
Adolfo: (nagpupuyos sag alit at inggit) Hindi ako papaya na maungusan ng
Antenor: Menandro nais kong ipakilala sa iyo ang bago ninyong kaklase Floranteng iyan.Hindi.. maaari.. ako pa rin ang sikat dito sa paaralan
mula sa Albanya siya si Florante…. Florante ang aking pamangkin ako pa rin….
si Menandro.
( sa araw ng Paligsahan)
Menandro: (Kinamayan si Florante) Ikinagagalak kong makilala ka Florante.
Tagapagsalaysay: Umakyat na sa entablado ang magsisiganap sa dula-
Florante: Ako rin Menandro. ( at nagyakap sila sa harap ng kanilang guro) dulaan.Umugong ang pagsambit sa ngalan ni Florante..
palakpakan ang lahat..unang batalya sina Florante at Adolfo
Tagapagsalaysay: Simula noon naging matalik na magkaibigan sina Florante ang magsasagupa. Naninigas ang mata ni Adolfo..
at Menandro. Isang araw…
Adolfo: (Hinugot ang espada) Ikaw na umagaw sa kapurihan ko’y dapat kang
Menandro: Alam mo Florante simula ng dumating ka dito sa Atenas ikaw ang mamatay…(akmang sasaksakin si Florante na natumba at
itinuring kong matalik na kaibigan.. siguro dahil busilak ang iyong nagpagulong gulong sa sahig)
puso at walang halong ka plastikan.

6. 6
Menandro: Huwag!.... at itinulak si Adolfo.. ( nilapitan si Florante at Antenor: Florante tibayan mo ang iyong loob alam naming masakit ang
niyakap) nagyayaring ito sa iyong buhay nandito kaming aalalay sayo.
Tagapagsalaysay: Dahil sa ginawa ni Adolfo ay nilisan kaagad ang Atenas at Florante: Salamat gurong Antenor kung wala kayo hindi ko alam ang aking
bumalik na sa Albanya. Si Florante ay naiwan pa sa Atenas at gagawin.
hinintay ang pasiya ng kanyang ama.
Tagapagsalaysay: Samantala nanatili pa si Florante sa Atenas hangang sa
Menandro: Florante ilang taon nalang at malapit na tayong magtapos. Uuwi sumapit ang pangalawang liham ng kanyang ama. Siya papauwiin na
kana sa Albanya. sa Albanya. Si menandro naman ay pinayagan ng kanyang tiyuhin na
sumama kay Florante sa kanyang pag-uwi.
Florante: Oo Menandro nasasabik na ako na Makita ang king mga magulang
lalong –lalo na sa aking mahal na ina. Gusto mo bang sumama sa Antenor: Florante, Sa pagbabalik mo sa Albanya tandaan mo na maykalaban
akin para naman makaganti ako sa iyong kabutihan at sa pagligtas ka. Huwag kang magtiwala kay Adolfo. At kung sa iyong pag-uwi ay
mo sa aking buhay? sasalubungin ka ng masayang mukaha lalong pakailagan at isipin na
kaaway na lihim.
Menandro:Kung papayag ang aking tiyuhin ay ikinagagalak kong makarating
sa inyong bayan Florante. Florante: Salamat pos a paalala mahal na guro.
Antenor: Florante may sulat ka galing sa Albanya. (iniabot ang sulat kay Antenor: Sige! Mag-ingat kayo at maligayang paglalakbay…huwag ninyong
Florante) kaligtaan ang lihim ni konde Adolfo.
Florante: (Binasa ang sulat) Florante/Menandro: Paalam! Hanggang sa muling pagkikita.
(Babasahin ng Tagapagsalaysay) Anak kong Florante, Binalak kong hindi na (Sa Albanya)
ipaalam sa iyo ang masakit na pangyayari sa ating buhay ngunit wala
akong magagawa. Ang panahon ay lubhang malupit ang kapalaran ay Tagapagsalaysay: Nagkita sina Duke at Florante.
mapagbiro. Ang iyong ina ay wala na. siya ay tinawag na ni Bathala sa
Florante: Ama ko! (niyakap ang ama) Napakasakit ng aking pagdating at wala
kabilang buhay.Naging mabilis ang pangyayari kaya hindi ako agad
na si ina.
nakasulat sa iyo. Tibayan mo ang iyong loob anak harapin natin ang
pagsubok na ito sa ating buhay. Maghintay ka na isa pang sulat kung Duke: Oo Florante sino ang makapagsasabi na hindi mo na madaratnan
kalian kita pabalikin dito. Tanggapin mo ang aking pagmamahal at ang iyong ina. Sinubok tayo ng tadhana. Sino itong kasama mo?
bendisyon… Ang iyong ama.. Duke Briseo
Florante: Siya po si Menandro ang pamangkin ng aking guro siya ay matapat
Florante: (umiiyak) Ina bakit hindi mo ako hinintay. Nalimot mo ba ang kong kaibigan sa Atenas.
aking pangango? Hindi ba sinabi ko sayo na magbabalik ako upang
ihandog sa iyo ang aking tagumpay? Kaya pala ayaw mo akong Duke Briseo: Salamat at hindi mo pinabayaan ang aking anak. Malaki ang
umalis dahil hindi na pala tayo magkikita.(iiyak….) tiwala ko sayo Menandro ,balang araw makakaganti rin kami sa
iyong kabutihan.

7. 7
Florante: (Bulong ni Florante habang nakatingin kay Laura) Napakaganda
niya. Para siyang diyosa na bumaba dito sa lupa. Aano itong
Tagapagsalaysay: Naputol ang kanilang pag-uusap ng may dumating na isang nagyayari sa akin bakit lumalakas ang tibok ng aking dibdib? Ito ba
sugo mula sa Krotona. ang sinasabi nilang pag-ibig?Ako nga kaya ay umiibig?
Sugo: Mahal na Duke ako po ay inutusan ng haring Lencio humihingi po ng Tagapagsalaysay: nang matapos ang kanilang usapan gayon na
tulong ang hari ng Crotona dahil nilusob ng mga moro sa lamang ang pagkabalisa ni Florante. Naramdaman ni
pamumuno ni heneral Osmalik. Florante na siya’y umibig kay Laura sa una nilang pagkikita.
Napansin iyon ni Menandro.
Duke: Kung gayon Florante tayo na at pupuntahan natin si haring Lencio.
upang mapag-usapan kung paano natin matulungan ang iyong lolo at Menandro: Florante, parang malalim yata ang iyong iniisip. Naalala mo pa rin
lola sa Crotona. ba ang iyong ina?
(Sa Palasyo ng Albanya) Florante: Menandro may itatanong ako sayo.
Haring Linceo: Mabuti naman at nagsadya kayo dito. Nangangailangan ng Menandro: Sige! ano yun at sasagutin kita kung alam ko ang sagot.
ating tulong ang hari ng Krotona.
Florante: Ikaw ba ay umibig na?
Duke Briseo: Tunay po Mahal na hari iyan po an gaming sadya dito.
Menandro: Hindi pa Florante.
Haring Linceo: Sino naman ang binatang iyong kasama?
Florante: Kung gayon hindi mo matatarok ang aking nararamdaman.
Duke Briseo: Siya po ang aking anak na si Florante. Kararating lamang niya
mula sa Atenas. siya po mahal na hari ay ihahandog ko sa inyo Menandro: (Natatawa) Kaibigan napakahiwaga ng pag-ibig bakit sino ba siya
na maging alagad at kawal mo. ha?
Haring Linceo: Salamat naman simula ngayon, ikaw Florante ay Florante: Si Laura.. simula ng una ko siyang Makita ay hindi ako mapalagay.
aking halal na Heneral ng hukbong magsasanggalang sa Krotona
na ngayon ay hawak ng mga moro. Ikaw ang magtatanyag ng Menandro: (Masaya) Florante ngayon palang binabati na kita sa dalawang
aking kapurihan at kapangyarihan. Katungkulan mong i-adya at tagumpay ang pag-ibig ni Laura at tagumpay sa digmaan.
katungkulin mo rin ang kumita ng sariling dangal at pagkabunyi (kinamayan si Florante)
sa digmaan.
Tagapagsalaysay: Tatlong araw na piniging ng hari ang pagkahalal kay Florante
Tagapagsalaysay: Sa kagalakan ni Florante, dumapa siya sa yapak ng hari bilang bagong heneral ng hukbo. Hanggang sa huling gabi ay
upang hagkan ang mga bakas nito. nagkaroon ng panahon na nagkausap sina Florante at Laura.
Florante: Haring poon ako po’y hindi makapaniwala, ngunit ako’y sadyang Laura: Florante bakit ka malungkot dahil ba naalala mo pa rin ang
nagagalak sa inyong paghalahal at ang pagtitiwala sa akin. pagpanaw ng iyong ina?
Tagapagsalaysay: Agad naman siyang pinatayo at niyakap si Florante ng Florante: Natanggap ko na iyon Laura ngunit nadagdagan ang lungkot ko
mahigpit. Habang nag-uusap si Florante, Duke Briseo, at haring simula ng kitay Makita.
Linceo ay may biglang sumulpot na babae na siyang ikinahanga
ni Florante. Laura: Kung gayon hindi makabubuti sa iyo na ako’y Makita.

8. 8
Florante: Hindi yan ang ibig kung sabihin Laura… ikamamatay ko kung hindi limang taon nagpumilit siyang makauwi sa Albanya upang masilayan si
masabi sa iyo ang aking nararamdaman. Laura iniibig kita! Laura.Ngunit ng malapit na sila sa Albanya ay nakita nila sa malayo na
hindi na bandila ng Albanya ang naka wagayway dito kundi bandila ng
Laura: Florante sa ibang panahon na natin pag-usapan ang mga bagay na
iyan. mga moro. Ang kaharian pala ay nasakop ng mga moro sa pamumuno ni
Aladin pangalawang kay heneral Osmalik sa pagiging kilabot sa
Florante: Hindi Laura, masakit man ang mga sugat na espada na dadapo sa pakikidigma. Muli ay ipinakita ni Florante ang kanyang tapang sa
aking katawan ngunit mas masakit ang akoy iyong pakikidigma. Nanag masupil na ang mga moro ay pinasok ni Florante
pagmamaramotan ng iyong pag-ibig. ang bilangguan at hinango sa pagkakulong sinaharing Lencio, Duke
Laura: Florante…hindi ko nais na aalis ka na malungkot. Sige kung Briseo at Konde Adolfo.
ikaliligaya mo tinatanggap ko na ang iyong pag-ibig.
(Sa Palasyo ng Albanya)
Florante: Salamat Laura..binigyan mo ng lakas ang aking loob ang iyong pag-
ibig ay babaunin ko sa aking pag-alis. Mga Tao: Mabuhay si Florante….. Mabuhay…. Mabuhay si Prinsesa
Laura..
Laura: Florante lumakad ka na papatnubayan ka ng aking mga dalangin..
Haring Lencio: Florante, karapatdapat ka sa lalong matayog na papuri. Ikaw
Florante: Salamat Laura..Paalam (umalis na si Florante)
ang Tanggulan ng Bayan.Pinatunayan mo florante na ikaw nga
Laura: (nakaluhod at nagdasal) Panginoon, patnubayan nyo po si florante, ang lalaking dumalaw sa aking panaginip.
ibalik nyo po siya sa akin at iligtas sa kamatayan…Ipahintulot nyo po
na muli kaming magkita. Salamt po Panginoon. Florante: (yumukod si florante tanda ng malaking paggalang sa hari.)
Tagapagsalaysay: Si Adolfo naman sa halip na magpasalamat kay
Florante ay mas lalong nag-iibayo ang poot at inngit sa
(Sa Crotona)
kanyang puso. Doon pa sa Atenas ay galit at inngit na ang
Florante: Lumaban tayo! Sa hukbo ni Heneral Osmalik!! Iligtas natin ang kanyang narramdaman mas lalo pa ngayong alam niyang
krotona. wala na siyang puwang sa trono ng hari at sa puso ni Laura.
Tagapagsalaysay: Sa limang oras na paglalaban nina Osmalik at FLorante, Sa kabilang dako ang tagumpay ni Florante ay sinundan pa
Ipinakita ni Florante ang Kanyang galing sa pakikihamok. ng lalong madarami at malalaking kapanalunan. Labimpitong
Napatay niya si Osmalik. kaharian ang nagsigalang sa kanya.Nabantog siya sa buong
daigdig at naging kilabot sa pakikidigma.
Florante: Napatay ko na rin si Osmalik…..
( Sa Etolya)
( Isasara ang entablado at babasahin ng Tagapagsalaysay ang mga susunod na
pangyayari.) Tagapagsalaysay: Isang araw habang ang hukbo ni Florante ay nakikipaglaban
sa Etolya ay mayroon siyang sulat na natanggap.
Tagapagsalaysay: Nabawi na din ng hukbo ni Florante kasama si Menandro
ang Crotona. Ang limang buwan na inilagi niya sa Crotona parang

9. 9
Tauhan: Mahal naming Florante, ikaw ay may sulat. Gwardiya: Wala ka nang magagawa kahit ano ang sabihin mo… ikaw ay
hahatulan na ipatapon sa madilim na gubat.
Florante: Hatol? Ano ang karapatan niyang magbigay ng hatol?
Florante:Salamat saan kaya galling ang sulat na ito. (binasa ang nilalaman ng
sulat) Gwardiya: Hindi mo ba alam na siya ang hari ngayon ng Albanya..at ang
Mahal na Florante alam kong kasalukuyan ka ngayong prinsesa Laura ay magpapakasal sa kanya. Ang haring Lencio ay
nakikipagdigma. Ngunit kinakailangan mong umuwi ngayon din sa pinarusahan ng mga taongbayan na pugutan ng ulo kasama ang iyong
Albanya. …… Haring Lencio. (Biglang napaisip si Florante) baka may amang si Duke Briseo…
masamang nangyari sa Albanya kailangan kong
umuwi agad. (Binalingan ang Tauhan) Florante: (Namangha sa narinig) hindi…. Hindi.. totoo ang sinasabi mo… mga
Paki sabi kay minandro kailangan ko siyang makausap. walang puso… mga hayop kayo….
Menandro: Bakit Florante may problema ba? Tagapagsalaysay: Si Florante ay ikinulong sa loob ng 18 araw at pagkatapos ay
dinala siya ng mga tauhan ni Adolfo sa isang katakot takot na gubat at
Florante: Menandro akoy pinapauwi ng hari sa Albanya ikaw na muna ang doon sa gubat na iyon siya ay iginapos sa isang puno ng Higera.
mamahala sa mga sundalo dito sa Etolya.
( Balik sa kagubatan)
Menandro: Ako na ang bahala dito Florante… gagampanan ko ang tungkulin
na iniatas mo sa akin. Aladin: Ngayon alam ko na ang tungkol sa iyong buhay.. ako nga pala si
Aladin bantog sa Persya at anak ni Sultan Ali-adab.Pareho tayo ng
Florante: Salamat kaibigan talagang maaasahan ka. ( niyakap si Menandro) kapalaran dahil ako rin ay sawi sa pag-ibig dahil inagaw ng aking ama
ang aking sinta.
Tagapagsalaysay: Umuwi naman si Florante ng mag-isa, ngunit siya’y kinubkob
ng may 30,000 kataong pawang sandatahan. Ni hindi niya Florante: Inagaw sa iyo ng iyong ama?
nakuhang makapanlaban. Ang buong katawan niya ay
binidbid ng gapos at ikinulong sa kaharian ng Albanya. Gayon Aladin: Oo Florante… umiibig ang aking ama sa aking kasintahang si Flerida..
na lamang ang panlulumo ni Florante nang malaman niya makinig ka at ikukwento ko sayo.
na ang liham na kanyang natanggap ay isang bitag pala
ni Adolfo. (Babasahin ng tagapagsalaysay ang kwento ni Aladin)
(Sa Kulungan ng Albanya) Si Flerida ang pinaka magandang dalaga sa Persya.. isa siyang dayana
sa gitna ng mga nagagandahang bulaklak. Nabihag namin ang puso sa isa’t-
Florante: Mga taksil pakawalan ninyo ako dito… bakit ninyo ito nagawa sa akin isa. Ngunit si ama ay hindi papaya na mapapasa akin si Flerida.. lagi niya akong
diba ako ang inyong tagapagtanggol? pinapadala sa digmaan upang mawala sa kanyang landas at mapatay sa
digmaan. Minsan ng sakupin naming ang inyong kaharian. Ay iniwan ko ang
Gwardiya: Wala kaming magagawa, Ito ang utos ni Haring Adolfo na ngayon aking hukbo upang Makita kaagad si Flerida.. ngunit ako’y ikinulong sa
ay siyang pinuno ng Albanya. bilangguan ng malaman ng aking ama na nabawi mo ang kaharian ng
Florante: (sumisigaw) Taksil na Adolfo walang utang na loob walang Albanya. Pinarusahan ako ng pupugutan ng ulo sa salang pag- iwan ng aking
kaluluwa…. hukbo sa Albanya. Napakasakit para sa akin matapos kong gampanan ang
pagiging gerero at pagtatanggol sa aking bayan sa anumang digmaan ay

10. 10
pupugutan ako ng aking ama dahil lamang sa gusto niyang maangkin ang
aking mahal. Ngunit ang pagpugot ay hindi nangyari.. kinabukasan ako ay Tagapagsalaysay: Walang nagawa si Flerida ngunit ang umiyak na lamang at
pinatapon dito sa gubat… kaya masakit isipin sa loob ng anim na taon naala-ala nais niyang sa huling sandali ay makausap ang kanyang kasintahang si
ko pa rin ang aking sintang si Flerida. Aladin sa bilangguan ngunit nalaman na lamang niya na wala na ito at
ipinatapon sa malayong gubat. Kaya wala nang saysay ang
Florante: Masakit nga naman ang nangyari sayo kaibigan… pareho tayo ng pagpapakasal niya sa Sultan kinagabihan sa despiras ng kanilang kasal
kapalaran.. ay nagdamit moro si Flerida at tumakas sa kaharian. At hinanap sa
gubat ang kanyang mahal na si Aladin.
Aladin: Aba… sandal lamang Florante… mayroon kabang narinig? Parang tinig
ng dalawang babae na nag-uusap… (balik sa gubat kay Laura at Flerida na nag-uusap)
Florante: Oo nga hindi kaya ang aking Laura iyan? Flerida: Anim na taon na ako dito sa gubat ngunit hindi ko pa rin nakita si
Aladin.. ngunit umaasa pa rin ako na baling araw ay magtagpo aming
Aladin: Halika pakinggan nating mabuti… mga daan……
( makikita ang bahagi ng gubat na nag-uusap si Laura at Flerida) Tagapagsalaysay: Hindi pa natapos sa pagsasalita si Flerida ay lumabas sina
aladin at Florante na para kay Aladin ay natitiyak niyang si Flerida ang
Flerida: Nang malaman ko na ang aking mahal na kasintahan ay pupugutan ng nagsasalita.
ulo para na rin akong pinatay sa mga oras na iyon.
Aladin: Flerida… mahal ko… ikaw nga….
Laura: Ano ang ginawa mo upang maligtas ang iyong kasintahan sa tiyak na
kamatayan? Flerida: Aladin! Ikaw nga ba….
( Magbabago ang entablado sa kaharian ng Persya) (makayakap ang dalawang pusong sakbibi ng lungkot at tuwa….)
Flerida: (Lumuluhod sa harap ni Sultan Ali-Adab) Mahal na Sultan… palayain Florante: Laura!... irog ko anong himala itong nangyari sa atin?...
nyo si aladin kahit ano po ang gusto ninyo ay aking susundin huwag
lamang ninyong patayin si Aladin… maawa po kayo… Laura: Florante….mahal kong Florante.. di ko akalain na dito sa gubat na ito
tayo ay magkikitang muli…. ( nagyakapan silang apat.)
Sultan Ali-Adab: Talaga? Segi hindi ko na pupugutan ng ulo si Aladin sa isang
kundisyon… Florante: Mahal ko ang akala ko ay nakasal ka na kay Adolfo? Paano ka
nakarating dito?
Flerida: Ano po iyon mahal na Sultan makakaasa po kayong susundin ko yun…
Laura: Mahal ko makinig ka at isasalaysay ko so iyo ang buong pangyayari.
Sultan Ali-Adab: Kailangan kang magpakasal sa akin….
Tagapagsalaysay: (babasahin ang salaysay ni Laura)
Flerida: (natigilan) kung iyan po ang susi upang mabuhay ang aking
kasintahan ay pumapayag ako sa nais mo Sultan Ali Adab. Noong ikaw ay nasa Etolya.. isinagawa ni Adolfo ang kanyang
masamang balak na agawin ang trono ng aking ama. Nilason niya ang isipan ng
Sultan: Mabuti… ngayon din ay itatakda ko ang ating kasal bukas na bukas mga tao sa Albanya.. pinarusahan si ama ng pagpugot ng
din…. ulo kasama ang iyong ama. At ako namay binalaan na kapag hindi

11. 11
magpakasal sa kanya ay kanya ring papatayin. Kunyari ay tinanggap ko ang
kundisyon ng buhong. Humingi ako ng limang buwan na palugit. Bago ko (Makikita ang apat na nakaluhod at ikinakasal)
tanggapin ang handog nyang kasal. Ngunit sa isip ko kapag dumating ang araw
na iyon at hindi ka pa dumating ay magpapatiwakal ako. Nauna pala ang liham Tagapagsalaysay: Hindi naglaon ay ginanap ang pag-iisang dibdib nina
niya kaya iyon ang iyong nabasa kaya nahulog ka sa bitag ni Adolfo. Samantala Florante at Laura at Aladin at Flerida… pagkatapos nagpabinyag
ang liham ko ay si Menandro ang naka tanggap kaya siya ang nagligtas sa naman sa pagiging kristiyano sina Aladin at Flerida. Sina Florante at
Albanya. Samantala nang malaman ni Adolfo na siya ay matatalo na dinala nya Laura ay naging uliran sa pamamahala sa Albanya. Ganoon din sina
ako dito sa gubat at nais na lugsuin ang aking puri. Aladin at Flerida na bumalik sa Persya pagkatapos mabalitaang
namatay na si Sultan Ali-Adab. Isinulong nila ang karunungan,
Flerida: Iyon nga ang aking nakita ng marinig ko na may babaeng humingi ng kabuhayan at kapayapaan sa kanilang bayan. Magbuhat noon ay
tulong ay agad kong hinanap at nakita kong si Laura ay pinipilit ng namuhay silang apat na matiwasay at maligaya.
lalaking iyon kaya bininit ko ang aking busog at ang palasoy tumama
sa dibdib ng lalaking iyon. Mga tao: Nagsisigawan… mabuhay si haring Florante mabuhay…
mabuhay si Reyna Laura… Mabuhay….
Laura: Tama…. Kung hindi dumating si Flerida ay baka kung ano ang Mabuhay…. Tayong lahat… Mabuhay…
nangyari sa akin sa kamay ni Adolfo.
( WAKAS)
Florante: Napaka buti ng Panginoon ang mga nagligtas sa ating buhay ay
walang iba kundi ang iniisip nating mga kaaway yun pala ay sila ay
may pusong handang tumulong sa mga nangangailangan.
Copyright 2010
Tagapagsalaysay: Habang masayang nag-uusap ang apat na magsing-irog at Elrmanahan
dumating ang hukbo ni Menandro na nooy sinundan si Adolfo at laura
sa gubat.
Menandro: Nasaan si Adolfo? (nagulat ng Makita si Florante) Florante!...
kaibigan ko… (niyakap si Florante)
Florante: Menandro, kaibigan… anong maigaganti ko sa iyong
kabutihan…
Menandro: Florante.. huwag mong isipin yun simula noong sa Atenas ay
naging matalik na kaibigan tayo… ang tunay na kaibigan ay walang
iwanan di ba?
Florante: Salamat kaibigan .. siyanga pala ang bago nating kaibigan ang
nagligtas sa aking buhay at kay Laura… sina Aladin at Flerida ng
Persya.
Menandro: Ikinagagalak kung makilala kayo salamat sa inyong kabutihan…
halina kayo babalik na tayo sa Albanya.