3. 1. SAYıSAL VERİ TIPLERI
Sayısal değerin özelliğine göre
“tamsayı” veya “ondalıklı sayı” veri
tiplerinden biri kullanılır.
4. A) TAMSAYı VERI TIPLERI:
Tamsayı şeklinde ifade edilebilecek olan sayısal veriler,
sayının alabileceği en düşük ve en yüksek değerlere bağlı
olarak değişik şekillerde tanımlanabilir.
Bellekte
En küçük En büyük
Veri tipi kapladığı yer
değer değer
(byte)
char -128 127 1
int -32768 32767 2
5. B) ONDALıKLı SAYı VERI TIPLERI:
Ondalıklı kısma sahip olan sayısal değişkenler, tablodaki
veri tiplerinden herhangi birisiyle tanımlanabilirler.
Bellekte
En küçük En büyük
Veri tipi kapladığı yer
değer değer
(byte)
float 3,4.10-38 3,4.1038 4
double 1,7.10-308 1,7.10308 8
6. Tablolarda verilen C++’ın temel sayısal veri tipleridir.
Bunların yeterli olmadığı ve bellek kullanımının önemli
olduğu durumlarda tip sıfatları kullanılır.
Tip sıfatı Anlamı
signed İşaretli
unsigned İşaretsiz
short Kısa
long Uzun
7. TEMEL VE TIP SıFATLARı KULLANıLARAK OLUŞTURULMUŞ
BAZı SAYıSAL VERI TIPLERI:
Veri tipi Kısa yazılışı Alt sınır Üst sınır Uzunluk (byte)
unsigned char 0 255 1
signed char char -128 127 1
enum -32768 32767 2
unsigned int unsigned 0 65535 2
short int short -32768 32767 2
int -32768 32767 2
unsigned long 0 4294967295 4
long -2147483648 2147483647 4
float 3,4.10-38 3,4.1038 4
double 1,7.10-308 1,7.10308 8
long double 3,4.10-4932 1,1.104932 10
8. 2. SAYıSAL OLMAYAN (ALFASAYıSAL) VERİ
TIPLERI
C++’daki alfasayısal veri “char” olup, alfasayısal
bilgiler tırnak içinde verilir. Alfasayısal bilgiler dizi
şeklinde kullanılabilir ve işlenebilirler.
Bilgi tipi Tanımlama
char char …değişken…[n]
10. Programında S için 5 karakterlik(byte) yer ayrılmakta,
program içinde “strcpy” ile SAU verisi aktarılmaktadır.
Verinin belleğe yerleşimi şu şekildedir:
0. byte 1. byte 2. byte 3. byte 4. byte
S[0] S[1] S[2] S[3] S[4]
S A U
12. C++ DİLİ YAPISI
C++ programlama dili C’nin gelişmiş bir
versiyonu olmakla beraber, BCPL ve B dilleri
üzerine bina edilmiştir.
BCPL 1967 yılında Martin Richards
tarafından işletim sistemleri ve derleyicileri
üretmek için yazıldı.
13. C++ DILININ TEMEL ÖZELLIKLERI:
Program yazımı belli bir yapıya sahip olup bloklar
halindedir.
Bloklar { } ile oluşturulur.
Komutlar alt alta veya yan yana yazılabilir.
Komutlar ; ile sonlandırılır. Blok başlatan ifadelerden
sonra ; gelmez.
Kullanılan tüm değişkenler ve veri tiplerinin
bildirimi(tanımlaması, deklerasyonu) yapılır.
Kullanılacak olan komutların ait oldukları
kütüphaneler programın başında programa dahil
edilirler.
18. C++ EDITÖRÜ
Menü
satırı
Kısayollar
Program
yazım
penceresi
Mesaj
penceresi
Satır ve
sütun no
19. BIR C++ PROGRAMıNıN GENEL YAPıSı
/* ………. */ Başlık veya açıklama Başlık bölümü
#include ………. Kütüphane ekleme
Tanımlama ve
#define ………. Eşdeğer ifade tanımlama
bildirimler bölümü
Veri tipi değişken adı; Değişken tanımlama
Function ... ()
{
…
Alt programlar Alt programlar bölümü
}
main()
{
…
Ana program Ana program bölümü
}
Function ... ()
{
… Alt programlar Alt programlar bölümü
}
20. 1. PROGRAM BAŞLıĞı VEYA AÇıKLAMA
Genellikle programla ilgili açıklamaları içerir.
/* açıklamalar veya başlık */
veya
// açıklamalar veya başlık
Not: /*’den sonra */’ a kadar olan kısım açıklama
olarak kabul edilirken, //’den sonraki o satırdakiler
açıklama olarak kabul edilir.
21. 2. TANıMLAMA VE BILDIRIMLER BÖLÜMÜ
Bu bölümde önişlemci komutları,
değişken tanımlamaları, sabit değer
atamaları gibi bildirimler yapılır.
22. a) include
C++’da komutlar benzerliklerine göre belirli
kütüphanelerde toplanmışlardır.
Programda hangi komutlar kullanılacaksa ilgili
kütüphane adları programa include ile
eklenmelidir.
Kullanımı: #include < kütüphane adı >
23. C++’DAKI BAZı KÜTÜPHANELER
Kütüphane Açıklama
stdio.h C (standart) için standart giriş/çıkış komutları
iostream.h C++ için giriş/çıkış komutları
conio.h Ekranla ilgili komutlar
math.h Matematik fonksiyon komutları
string.h Alfasayısal işlem komutları
dos.h DOS fonksiyon komutları
24. b) define
Bazı ifade veya formüllerin sembolik
bir isme aktarılmasında kullanılan
önişlemci komutu.
Kullanımı:
#define sembolik_isim eşdeğer_ifade
28. c) Özel bilgi tipi tanımlama
Programcı standart veri tipleri türünden kendi
özel veri tiplerini oluşturabilir.
Kullanımı:
typedef standart_bilgi_tipi özel_bilgi_tipi_adı;
typedef int tamsayi;
typedef float ondalikli;
29. d) Veri alanı tanımlama
Birden fazla içeriğe sahip veri alanı oluşturulmasında
“struct” kullanılır.
Kullanımı:
struct veri_alani_adi {
bilgi_tipi_1 veri_alt_alanı_1;
bilgi_tipi_2 veri_alt_alanı_2;
…
bilgi_tipi_n veri_alt_alanı_n;
} veri_alanı_değişkenleri;
30. ÖRNEK:
struct Saat {
int Saat;
int Dakika;
int Saniye;
} SaatTipi; veya };
31. e) Değişken bildirimi
Tüm değişkenler isim ve veri tipi olarak
bildirilmelidir.
Kullanımı:
veri_tipi değişken_adı;
Örnek:
int Sayi;
32. 3. ALT PROGRAMLAR BÖLÜMÜ
C++ programları genellikle, “function” olarak
adlandırılan birçok alt programın birleşiminden
oluşur.
Kullanımı:
fonksiyon_bilgi_tipi fonksiyon_adı (parametreler)
bilgi tipi bildirimleri;
{
Yerel bildirimler;
…;
}
