3. Ο Ελίας Κανέττι (1905 - 1994) ήταν βραβευμένος με το Νόμπελ Λογοτεχνίας
συγγραφέας το 1981. Γεννήθηκε στο Ρουστσούκ της Βουλγαρίας στις 25 Ιουλίου του
1905. Το 1912 μετά το ξαφνικό θάνατο του πατέρα του, μετακόμισε με την μητέρα και τα
αδέρφια του, στη Βιέννη. Αν και πήρε το πτυχίο χημείας από το πανεπιστήμιο της
Βιέννης, δεν εργάστηκε ποτέ ως χημικός. Ήδη κατά τη διάρκεια των σπουδών του
άρχισε να ασχολείται με τη φιλοσοφία και τη λογοτεχνία και εντάχθηκε στους
λογοτεχνικούς κύκλους. Ο Κανέττι έκλινε προς την αριστερά και πήρε μέρος στην
επανάσταση του Ιουλίου του 1927.
Το μοναδικό μυθιστόρημά του, Η τύφλωση, ο Κανέττι το έγραψε τα έτη 1931-1932,
επηρεασμένος από τις λαϊκές ταραχές εναντίον του πληθωρισμού, στη Φρανκφούρτη
κατά τη δεκαετία του 20 και τον εμπρησμό του δικαστικού μεγάρου της Βιέννης το 1927
από εξαγριωμένο πλήθος. Η παρατήρηση αυτών των γεγονότων γέννησε το ενδιαφέρον
του Κανέττι για τη ψυχολογία και τη συμπεριφορά των μαζών.
Μετά την εγκατάσταση του στην Αγγλία, ύστερα από την επικράτηση των Ναζί και
το Άνσλους, εγκατέλειψε την λογοτεχνία, αφοσιώθηκε στην μελέτη του συνδρόμου της
εξουσίας και έγραψε το γνωστότερο έργο του το "Μάζα και εξουσία" το 1960. Με το ίδιο
πνεύμα είναι γραμμένα και τα τρία θεατρικά έργα του Ο γάμος (1932), Η κωμωδία της
ματαιοδοξίας (1950) και Ο μαρκαρισμένος (1964).
ΕΒΕΛΙΝΑ ΜΠΙΝΤΕΒΙΝΟΥ
5. Ο Γκεόργκ Τρακλ (1887-1914)ήταν Αυστριακός εξπρεσσιονιστής ποιητής. Από μικρός μαθαίνει τη
γαλλική γλώσσα και στα εφηβικά του χρόνια γοητεύεται από την ποίηση του Μπωντλαίρ, του
Βερλέν και του Ρεμπώ. Το 1897 εγγράφεται στο γυμνάσιο της πόλης του Σάλτσμπουργκ όπου
σπουδάζει λατινικά, ελληνικά και μαθηματικά. Την ίδια εποχή κάνει τις πρώτες του λογοτεχνικές
απόπειρες και ξεκινά την αναζήτηση τεχνητών παραδείσων με τη χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Το 1905 αφού παρατάει το σχολείο, δουλεύει σαν φαρμακοποιός για τρία χρόνια και αποφασίζει να
ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα δια βίου. Αυτή την εποχή πειραματίζεται με τη συγγραφή
θεατρικών έργων. Το 1908, μετακομίζει στη Βιέννη, σπουδάζει φαρμακευτική και στη συνέχεια
προσπαθεί να εργαστεί. Πουθενά δεν προσαρμόζεται, πουθενά δεν στεριώνει. Μια τάση φυγής, μια
σχεδόν αναρχική διάθεση δεν του επιτρέπουν να ενταχθεί σε μια τακτοποιημένη ζωή μέσα στην
αυστηρή αστική κοινωνία. Η πρώτη συλλογή ποιημάτων του εκδίδεται το 1913, ενώ ήδη από
το 1912 συνεργάζεται με το περιοδικό Ντερ Μπρένερ, ένα έντυπο που φιλοξένησε τις
σημαντικότερες φωνές της πρωτοπορίας στη γερμανόφωνη επικράτεια. Το 1914, μετά το ξέσπασμα
του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, φεύγει σε μια υγειονομική μονάδα στο μέτωπο της Γαλικίας ως
τραυματιοφορέας. Εκεί, στο μέτωπο, γράφει τα τελευταία του ποιήματα. Ο τίτλος τού ενός
είναι Θρήνος, με έντονη την αίσθηση ενός επικείμενου θανάτου, και του άλλου Γκρόντεκ, με
εμφανείς υπαινιγμούς στη φρίκη του πολέμου και έκδηλη την αγωνία για το σκοτεινό μέλλον του
κόσμου. Στο νοσοκομείο της Κρακοβίας μεταφέρεται τραυματισμένος κι εκεί πεθαίνει τη νύχτα της
3ης προς 4η Νοεμβρίου από μεγάλη δόση κοκαΐνης, σε ηλικία 27 ετών.
ΕΒΕΛΙΝΑ ΜΠΙΝΤΕΒΙΝΟΥ
7. Ο Βίκτορ Φραντς Eς (1883-1964 )ήταν Αμερικανο-αυστριακός φυσικός, ο οποίος
ανακάλυψε τις κοσμικές ακτίνες. Το 1936 πήρε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής .
Γεννήθηκε στο κάστρο Βάλντστάιν στη Στυρία, Αυστρία . Ο πατέρας του ήταν
βασιλικός δασοφύλακας. Φοίτησε στο γυμνάσιο του Γκρατς από το 1893 μέχρι το
1901. Μετά τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές του σπουδές εργάστηκε στο
Ινστιτούτο Έρευνας για το ράδιο, στην Ακαδημία Επιστημών της Βιέννης και το
1921 και ταξίδεψε στις ΗΠΑ, όπου εργάστηκε στην US Radium Corporation, και ως
σύμβουλος Φυσικός για το Bureau of Mines. Το 1923 επέστρεψε ως τακτικός
καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς και το 1931 διορίστηκε Δ/ντής του
Ινστιτούτου Ακτινολογίας. Ο Ες μετακόμισε στις ΗΠΑ το 1938, για να αποφύγει τις
διώξεις των Ναζί, όπου και εργάστηκε έως το τέλος της ζωής του
Πρωτοποριακή ανακάλυψη του 1911 και 1913, ο Ες έκανε το έργο με το οποίο
κέρδισε το Βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1936. Για πολλά χρόνια, οι επιστήμονες
είχαν αμηχανία για τα επίπεδα της ιονίζουσας ακτινοβολίας που μετράται στην
ατμόσφαιρα.
Τιμητικές διακρίσεις και βραβεία
Βραβείο Lieben (1919)
Βραβείο Memorial Abbe
Μετάλλιο Abbe του Ιδρύματος Καρλ Τσάις (Carl Zeiss Institute) στην Ιένα (1932)
Βραβείο Νόμπελ Φυσικής (1936)
ΣΙΛΙΑ ΓΩΝΙΩΤΑΚΗ-ΕΒΕΛΙΝΑ ΜΠΙΝΤΕΒΙΝΟΥ
9. Ελάχιστες πληροφορίες διαθέτουμε για την παιδική ηλικία και την
καλλιτεχνική εκπαίδευση του Πάχερ. Γεννήθηκε κοντά στο Μπρίξεν
του νότιου Τιρόλου. Κατά πάσα πιθανότητα ταξίδεψε στη Μάντουα και
την Πάδουα της Ιταλίας κατά τη δεκαετία του 1450 και ξανά γύρω στο
1475. Το παλαιότερο γνωστό έργο του χρονολογείται το 1465, ωστόσο
δεν σώζεται στις μέρες μας. Μέχρι το 1467 φαίνεται πως είχε χτίσει τη
φήμη του ως ζωγράφος και ικανός ξυλογλύπτης, διατηρώντας
εργαστήριο στο Bruneck, όχι μακρυά από τη γενέτειρά του. Οι
περισσότερες παραγγελίες του αφορούσαν θρησκευτικά θέματα,
κυρίως για Άγιες Τράπεζες. Όντας ενεργός για το μεγαλύτερο μέρος της
δεκαετίας του 1470 στο Neustift, επίσης στο Τιρόλο, μετακόμισε στο
Ζάλτσμπουργκ το 1484 για εργασίες στην Εκκλησία των
Φραγκισκανών, οι οποίες και έμειναν ανολοκλήρωτες κατά το θάνατό
του το 1498. Δυστυχώς, παρόλο που έργα του Πάχερ φιλοξενούνται σε
μερικά από τα καλύτερα μουσεία τέχνης της Ευρώπης, πολλά από τα
έργα ζωγραφικής του έχουν καταστραφεί. Από εκείνα που σώζονται,
τα περισσότερα βρίσκονται in situ, σε διάφορες αυστριακές εκκλησίες.
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
10.
Θεατρικά έργα
Was geschah, nachdem Nora ihren Mann verlassen hatte; 1977
Clara S.; 1981
Burgtheater; 1983
Krankheit oder Moderne Frauen; 1984
Präsident Abendwind; 1987
Wolken.Heim; 1988
Totenauberg; 1991
Raststätte; 1994
Stecken, Stab und Stangl; 1996
Ein Sportstück; 1998
er nicht als er; 1998
In den Alpen
Das Werk
Prinzessinnendramen
Bambiland; 2003
ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
12.
Ο Γιόχαν Στράους καταγόταν από την Αυστρία από οικογένεια μουσικών που
ασχολήθηκαν με τη μουσική χορού (βαλς) και την οπερέτα. Ο Γιόχαν Στράους ο
πρεσβύτερος ήταν βιολονίστας και διηύθυνε μια ορχήστρα, που απέκτησε μεγάλη
φήμη παίζοντας τα βαλς του. Όταν πέθανε, το 1849, τη διεύθυνση της ορχήστρας
ανέλαβε ο γιος του, ο Γιόχαν ο νεότερος, που έγινε ο πιο φημισμένος Στράους.
Έκανε περιοδείες σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και μεγαλουπόλεις της
Ευρώπης και της Αμερικής, όπου γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Εγκατέλειψε την
ορχήστρα στα χέρια των νεώτερων αδελφών του, Γιόζεφ και Έντουαρτ, οι οποίοι
συνέχισαν τη μουσική παράδοση της οικογένειας κι ο ίδιος στράφηκε στην
οπερέτα. Έδωσε το θεαμα μιας μεγαλόπρεπης, αλλά και έτοιμης να γκρεμιστεί,
αυτοκρατορίας, γεμάτης κατάφωτα σαλόνια, που τα διακατέχει όμως μια
αίσθηση μελαγχολίας και θλίψης. Τα βαλς του νεότερου Στράους διακρίνονται για
τη γοητευτική μελωδία τους και τον παιχνιδιάρικο ρυθμό τους, από τα οποία και
του αποδόθηκε ο τίτλος «Βασιλιάς του Βαλς». Πράγματι αυτός, περισσότερο από
τον πατέρα του, έκανε το βαλς δημοφιλές και κομψό. Του έδωσε τα
χαρακτηριστικά γνωρίσματα του μουσικού πολιτισμού της Αυστρίας, δηλαδή τη
λικνιστική διάθεση, τη μελωδικότητα, την ξεχωριστή ευαισθησία στην
ενορχήστρωση και στο ρυθμό. Ο Λιστ, ο Βάγκνερ, ο Μπραμς και άλλοι μουσικοί
μελέτησαν με ενδιαφέρον και θαυμασμό τα γοητευτικά βαλς του.
Από τα 500 περίπου έργα του ξεχωρίζουν: «Ο ωραίος γαλάζιος Δούναβης», «Το
σπίτι μου», «Βιεννέζικο αίμα» κ.ά. Έγραψε επίσης οπερέτες όπως «Δαντέλα της
βασίλισσας», «Ο αθίγγανος βαρώνος», «Ο δασάρχης», «Νυχτερίδα» κ.ά.
ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΣΟΥΛΗ
14.
Τα Ανάκτορα Σενμπρούν είναι ένα από τα σημαντικότερα και ιστορικά ανάκτορα της Ευρώπης.
Αποτελούσαν τα θερινά ανάκτορα των Αψβούργων από τον 18ο αιώνα έως το 1918, στην
Βιέννη της οποίας και αποτελεί σήμερα σπουδαίο τουριστικό πόλο έλξης με 6,7 εκατομμύρια
επισκέπτες ετησίως. Τόσο το κτιριακό συγκρότημα όσο και οι κήποι προ αυτού μαρτυρούν τις
αλλοτινές δόξες της Αυστροουγγρικής Αυτοκρατορίας.
Αρχικά το Σενμπρούν ήταν ένας μικρός πύργος που χρησίμευε ως βασιλικό κυνηγετικό περίπτερο
του Αυτοκράτορα Ματθία. Η μετασκευή του σε ανάκτορο άρχισε από τον Αυτοκράτορα Λεοπόλδο
τον Α' που έδωσε την εντολή στον αρχιτέκτονα Johann Bernhard Fischer von Erlach να σχεδιάσει ένα
νέο παλάτι. Το πρώτο πρόχειρο σχέδιο του ήταν πολύ ουτοπιστικό με πρότυπο τις Βερσαλλίες. Το
δεύτερο σχέδιo που παρουσίασε ήταν μικρότερο. Η κατασκευή άρχισε το 1696 πλην όμως
διακόπηκε με τον θάνατο του Αυτοκράτορα Ιωσήφ του Α' το 1711. Τελικά το ημιτελές Σενμπρούν
έγινε δώρο του Αυτοκράτορα Καρόλου ΣΤ΄ στη κόρη του Μαρία Θηρεσία, η οποία και έδωσε εντολή
της συνέχισης των εργασιών, στον αρχιτέκτονα Πακάσσι, (Nicolo Pacassi), σε στυλ ροκοκό ο οποίος
και το ολοκλήρωσε το 1744, οπότε και το χρησιμοποιούσε για θερινή κατοικία.
Κατά την κατάληψη του Σένμπρουν από τους Γάλλους (1805-1809) το ανάκτορο αποτέλεσε την έδρα
του στραταρχείου του Ναπολέοντα Α’ όταν στις 14 Οκτωβρίου του 1809 υπεγράφη σ’ αυτό η
ομώνυμη συνθήκη ειρήνης. Μετά τον 19ο αιώνα το Σένμπρουν συνδέθηκε με τον
αυτοκράτορα Φραγκίσκο Ιωσήφ, ο οποίος γεννήθηκε εκεί έζησε όλη του τη ζωή εκεί και πέθανε
μέσα στο ίδιο του το υπνοδωμάτιο το 1916. Μέσω της πορείας των 68 ετών που βασίλεψε, το
ανάκτορο Σένμπρουν αποτέλεσε ένα συνολικό έργο της τέχνης, αρχιτεκτονικής, γλυπτικής και
εσωτερικής τοιχογραφίας εκ των οποίων και χαρακτηρίστηκε.
ΜΑΡΙΤΙΝΑ ΘΕΟΥ
16. Το παλάτι του Schoenbrunn αποτελούσε τη θερινή κατοικία της
αυτοκρατορικής οικογένειας. Αποτελείτε από το παλάτι, τους
αυτοκρατορικούς κήπους, το ζωολογικό κήπο, τη Γκλοριέτε, το
Μουσείο των Αμαξών και το Λαβύρινθο. Το 1830 γεννήθηκε εδώ ο
αυτοκράτορας Φραγκίσκος Ιωσήφ, ο οποίος και κατοίκησε εδώ με την
αυτοκράτειρα Σίσι από το 1848 μέχρι το 1916. Σήμερα το Παλάτι
αποτελεί πολιτιστική κληρονομιά της UNESCO εξαιτίας της μοναδικής
αρχιτεκτονικής του, των εκπληκτικών επίπλων εποχής που διαθέτει,
τους υπέροχους κήπους του και του πολιτικού και κοινωνικού ρόλου
που έπαιξε. Τα ροκοκό διακοσμητικά μοτίβα του Νίκολαους Πακάσι
κυριαρχούν στις επίσημες αίθουσες του Παλατιού, όπου κυριαρχεί η
λευκή επικάλυψη, συχνά διακοσμημένη με επίχρυσα ανάγλυφα
πλαίσια. Η Γκλοριέτε είναι μία αψίδα στην κορυφή των κήπων του
Παλατιού, νεοκλασσικού ρυθμού, η οποία σχεδιάστηκε από τον
Φέρντιναντ φον Χόενμπεργκ και χτίστηκε το 1775. Από εκεί μπορεί να
θαυμάσει κανείς το Παλάτι αλλά και ολόκληρη την πόλη της Βιέννης.
ΔΙΟΝΥΣΙΑ ΣΟΥΛΗ
17. Ο ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ
ΑΥΣΤΡΙΑΣ
(LANDLER)
LANDLER
H LANDLER ΕΙΝΑΙ
ΕΝΑΣ ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ
ΧΟΡΟΣ,ΠΟΥ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ
ΑΝΩ ΒΙΕΝΝΗ ΤΟ
1690.ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ
ΕΙΔΟΣ ΧΟΡΟΥ FOLK
ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ
ΟΝΟΜΑΣΙΕΣ ΟΠΩΣ
{LANDL OB DER
ENNS} H {LANDL}.
ΤΕΡΕΖΑ ΧΟΝΔΡΟΥ
18. Ο ΑΥΣΤΡΙΑΚΟΣ
ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΛΤΣ
ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΛΤΣ
Ο ΚΡΙΣΤΟΦ ΒΑΛΤΣ
ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΒΙΕΝΝΗ
ΣΤΙΣ 4.10.1956 .
ΕΧΕΙ ΠΑΡΕΙ ΒΡΑΒΕΙΟ
ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΗΘΟΠΟΙΟΥ ΣΤΟ
ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΑΝΝΩΝ.
ΕΧΕΙ ΠΑΙΞΕΙ ΣΤΑ ΕΡΓΑ:
Φωτιά και Ξίφος
Wahnfried
Αικατερίνη η Μεγάλη
Ordinary Decent Criminal
Άδωξοι Μπάσταρδη
Ο Θεός της Σφαγής
Django: Ο Τιμωρός
ΤΕΡΕΖΑ ΧΟΝΔΡΟΥ
19. Sacher
Υλικά (8 μερίδες)
150 γρ. βούτυρο αγελαδινό
100 γρ ζάχαρη
200 γρ. κουβερτούρα λειωμένη 30-35
βαθμούς θερμοκρασία
80 γρ. Αλεύρι μαλακό
4 αυγά (χωρίζουμε κρόκο από
ασπράδι)
βανίλια
μαρμελάδα βερίκοκο
Για το γλάσσο
115 γρ. ζάχαρη
145 γρ. νερό
145 γρ. κουβερτούρα
50 γρ. ζεστό νερό
Εκτέλεση Χτυπάμε το βούτυρο με τη ζάχαρη καλά να
αφρατεψουν και ρίχνουμε τμηματικά τα κροκαδια. Βάζουμε
τη βανίλια και τη λιωμένη κουβερτούρα και συνεχίζουμε το
χτύπημα για 10 λεπτά. Σταματούμε το χτύπημα και ρίχνουμε
το αλεύρι. Ανακατεύουμε καλά. Σε άλλο μίξερ χτυπάμε τα
ασπράδια και κάνουμε μια καλά δεμένη μαρέγκα. Την
ιδεάζουμε μέσα στο μείγμα και ανακατεύουμε απαλά να
γίνουν ένα. Παίρνουμε ένα τσέρκι 24 εκατοστών και το
βάζουμε σε ταψί που έχουμε στρώσει λαδόκολλα.
Αδειάζουμε το μείγμα στο τσέρκι, το στρώνουμε και το
ψήνουμε στους 170 βαθμούς για 45 λεπτά. Αφού κρυώσει το
κόβουμε στα δυο αλείφουμε μια στρώση μαρμελάδα και
βάζουμε από πάνω το άλλο κομμάτι. Ότι μαρμελάδα
περισσεύει την αλείφουμε επάνω και πλαγιά στο
παντεσπάνι.
Γλασσάρισμα
βράζουμε το νερό και τη ζάχαρη και λειώνουμε την
σοκολάτα σε Μπεν - Μαρί (35 - 40 βαθμούς Κελσίου).
Αδειάζουμε τα 50 γραμμάρια ζεστό νερό στην σοκολάτα και
ανακατεύουμε καλά να γίνουν ένα, μόλις η καραμέλα δέσει
λίγο και έχει ξανθό χρώμα ρίχνουμε την λιωμένη σοκολάτα
με το νερό και ανακατεύουμε καλά. Το γλάσσο είναι έτοιμο
και το αδειάζουμε πάνω στο παντεσπάνι. Το στρώνουμε με
μια παλέτα και είναι έτοιμο. Διατηρείται εκτός ψυγείου για 5
μέρες. Σερβίρεται με σαντιγί.
ΤΕΡΕΖΑ ΧΟΝΔΡΟΥ-ΕΒΕΛΙΝΑ ΜΠΙΝΤΕΒΙΝΟΥ
21. Σαν ομάδα είχαμε καλή συνεργασία και οργάνωση.
Διονυσία: αξιοθέατο και μουσικοσυνθέτη
Εβελίνα: λογοτέχνη(με έργο του), ποιητή και την
παρουσίαση-επιμέλεια.
Ορέστης: θεατρικό συγγραφέα(θεατρικό έργο του)
και ζωγράφο.
Τερέζα: εθνικό χορό (βίντεο), τοπικό φαγητό και
ηθοποιό.
Σίλια: επιστήμονα.
Μαριτίνα: αρχαίο μνημείο.