Kiyamet Alemetleri

Kuranda Kiyametin Alametleri

www.Gelresule.tr.gg

KIYAMET SAATİ YAKINDIR

İnsanların büyük bir bölümü kıyamet günü hakkında bilgi
sahibidir. Hemen hemen herkes kıyamet saatinin dehşetinden az
veya çok haberdardır. Buna rağmen, insanların böylesine hayati bir
konuda gösterdikleri ortak bir tepki vardır; kıyamet üzerine
düşünmek veya konuşmak istemezler. Kıyamet saati geldiğinde
yaşanacak korkuyu akıllarına getirmemek için yoğun bir çaba sarf
ederler. Gazetede okudukları bir afet haberinin veya bir felaketi
gösteren bir filmin kendilerine kıyameti hatırlatmasına dahi
tahammül edemezler. Bu günün mutlaka karşılaşılacak olan büyük
bir gerçek olduğunu düşünmekten kaçınırlar. Bu konudan
bahseden kişileri dinlemek, bu büyük günü anlatan yazıları
okumak istemezler. Bunlar, kıyamet düşüncesinin neden olduğu
korkudan kaçmak amacıyla geliştirdikleri yöntemlerden bazılarıdır.
Çoğu insan da kıyamet saatinin gerçekleşeceğine ciddi anlamda
ihtimal vermez. Bunun bir örneğini Kehf Suresi'nde anlatılan
zengin bağ sahibinin ifadelerinde de görmekteyiz:
Kıyamet-saatinin kopacağını da sanmıyorum. Buna rağmen
Rabbime döndürülecek olursam, şüphesiz bundan daha hayırlı bir
sonuç bulacağım. (Kehf Suresi, 36)
Bu ifadelerde Allah'a inandığını söyleyen, fakat kıyamet gerçeğini
düşünmeyen, üstelik ayetlere zıt iddialar ileri sürenlerin gerçek
zihniyetleri gözler önüne serilmektedir.
Başka bir ayette de kıyamet saati ile ilgili olarak kuşkuya kapılan,
şüpheye düşen inkarcılardan şöyle söz edilmiştir:
"Gerçekten Allah'ın vaadi haktır, kıyamet-saatinde hiçbir kuşku

yoktur." denildiği zaman siz: "kıyamet-saati de neymiş, biz
bilmiyoruz; biz yalnızca bir zanda (ve tahmin) bulunup
zannediyoruz; biz kesin bir bilgiyle inanmakta olanlar değiliz."
demiştiniz. (Casiye Suresi, 32)
Bir kısım insanlar da kıyamet saatini bütünüyle inkar ederler.
Böyle bir tavır gösterenler ise Kuran'da şöyle bildirilmiştir:
Hayır, onlar kıyamet-saatini yalanladılar; Biz kıyamet-saatini yalan
sayanlara çılgınca yanan bir ateş hazırladık. (Furkan Suresi, 11)
Gerçeği öğrenmek amacıyla, bizlere yol gösterecek tek kaynak
olan Kuran'a baktığımızda apaçık bir gerçekle karşılaşırız. Kıyamet
hakkında kendini kandıran insanlar büyük bir hata yapmaktadırlar.
Çünkü Allah ayetlerinde, kıyamet saatinin yakın olduğunu ve bu
konuda hiçbir şüpheye yer olmadığını haber vermektedir:
Gerçek şu ki kıyamet-saati yaklaşarak gelmektedir, onda şüphe
yoktur... (Hac Suresi, 7)
Biz gökleri, yeri ve her ikisinin arasındakileri hakkın dışında
(herhangi bir amaçla) yaratmadık. Hiç şüphesiz o kıyamet-saati de
yaklaşarak-gelmektedir... (Hicr Suresi, 85)
Şüphesiz kıyamet-saati yaklaşarak gelmektedir, bunda hiçbir kuşku
yok... (Mümin Suresi, 59)
Kuran'ın kıyamet ile ilgili mesajının üzerinden 1400 sene kadar
uzun süre geçtiğini, bu sürenin de bir insanın hayatına kıyasla uzun
olduğunu düşünenler olabilir. Ancak burada söz konusu olan,
Dünya'nın, Güneş'in, yıldızların, kısacası tüm kainatın sonudur.
Evrenin milyarlarca senelik geçmişi göz önüne alındığında, on dört
yüzyıllık bir zaman diliminin çok kısa olduğu kesindir.
Yakın tarihimizin büyük İslam alimi Bediüzzaman Said Nursi de
benzer bir soruya hikmetli bir teşbih ile şöyle cevap vermiştir:
Kuran, "kıyamet yakındır" ferman ediyor. Bu kadar sene geçtikten
sonra gelmemesi, yakınlığına zarar vermez. Zira kıyamet dünyanın
ecelidir. Dünyanın ömrüne nispeten bin veya iki bin sene, bir
seneye nispetle bir iki gün veya bir iki dakika gibidir. Kıyamet
saati yalnız insaniyetin eceli değil ki onun ömrüne nispet edilip
uzak görülsün.1

KURAN AHLAKININ TÜM DÜNYAYA ANLATILMASI
Kuran ayetlerinde, "Allah'ın sünneti" şeklinde bir ifade ile
karşılaşırız. Bu ifade Kuran'da "Allah'ın kanunları" anlamında
kullanılmaktadır. Ayetlerde, bu kanunların daima geçerliliğini
koruduğu haber verilmiştir. Bu konudaki bir ayet şöyledir:
(Bu,) Daha önceden gelip-geçenler hakkında (uygulanan) Allah'ın
sünnetidir. Allah'ın sünnetinde kesin olarak bir değişiklik
bulamazsın. (Ahzab Suresi, 62)
İşte değişmeyen bu İlahi kurallardan birisi toplumların helak
edilmeden önce peygamberler kanalıyla, kutsal bir kitap
gönderilerek uyarılmasıdır. Bu gerçek bir ayette şu şekilde ifade
edilmiştir:
Biz, kendisi için bilinen (takdir edilmiş) bir Kitap olmaksızın
hiçbir ülkeyi yıkıma uğratmadık. (Hicr Suresi, 4)
Tarih boyunca Allah, yıkıma uğrayan her topluma önce, onları
doğru yola davet eden bir kitap indirmiştir. Buna rağmen isyan ve
azgınlığa devam edenler, kendileri için belirlenmiş süreleri
dolduğunda helak edilmiş, gelecek nesiller için ibret konusu
olmuşlardır. Allah'ın bu kanununu düşündüğümüzde bazı önemli
sırlar ortaya çıkmaktadır.
Kıyamet, dünya üzerindeki tüm toplumların başına gelecek son
felakettir. Kuran insanların öğüt alıp düşünmesi için indirilen İlahi
kitapların sonuncusudur ve kıyamete kadar tek yol gösterici olarak
kalacaktır. Ayetlerdeki ifadeyle; "... O (Kuran) alemlere bir öğüt ve
hatırlatmadan başkası değildir." (Enam Suresi, 90) Kuran'ın sadece
belirli bir zamana ve mekana hitap ettiğini zanneden insanlar ise
derin bir gaflet içindedir, çünkü Kuran, tüm "alemler" için ortak bir
çağrıdır.
Peygamberimiz döneminden beri Kuran hakikatleri tüm dünyaya
tebliğ edilmektedir. Özellikle içinde yaşadığımız çağ tarihte
benzeri görülmedik teknolojik gelişmeler sayesinde, Kuran'ın
emirlerinin tüm insanlığa duyurulabildiği bir dönemdir. Bugün
bilim, eğitim, ulaşım ve iletişim alanlarındaki gelişmeler en uç
noktaya varmak üzeredir. Özellikle bilgisayar ve internet
teknolojileri sayesinde dünyanın dört bir yanındaki insanlar

saniyeler içinde birbirleriyle konuşabilmekte, bilgilerini
paylaşabilmekte ve iletişim kurabilmektedir. Bilim ve teknoloji
devrimi tüm dünya ülkelerini birleştirmekte; "küreselleşme",
"dünya vatandaşlığı" gibi ifadeleri söz dağarcığımıza
kazandırmaktadır. Kısacası tüm dünyadaki insanları birbirinden
ayıran bütün engeller hızla ortadan kalkmaktadır.
Bu gerçekler ışığında rahatlıkla şunu söylemek mümkündür:
Yaşadığımız "Bilgi Çağı"nda Allah, her türlü teknolojik gelişmeyi
hizmetimize vermiştir. Müslümanların üzerine düşen sorumluluk
da, Allah'ın sunduğu bu imkanları en güzel ve faydalı şekilde
kullanmak, dünyanın ayak basılan her noktasında insanları Kuran
ahlakına davet etmektir.

ELÇİLER
Allah'ın kainatın yaratılışından günümüze kadar var olan
değişmeyen kanunlarından önceki bölümde bahsetmiştik. Bu İlahi
kanunlardan birisi de elçi gönderilmeyen topluma Allah katından
bir azap gelmemesidir. Allah'ın bu vaadi aşağıdaki ayetlerde şöyle
belirtilir:
Senin Rabbin, 'ana yerleşim merkezlerine' onlara ayetlerimizi
okuyan bir elçi göndermedikçe şehirleri yıkıma uğratıcı değildir.
Ve Biz, halkı zulmeden şehirlerden başkasını da yıkıma uğratıcı
değiliz. (Kasas Suresi, 59)
... Biz bir elçi gönderinceye kadar (hiçbir topluma) azap edecek
değiliz. (İsra Suresi, 15)
Kendisi için bir uyarıcı olmaksızın, Biz hiçbir ülkeyi yıkıma
uğratmış değiliz. (Onlara) Hatırlatma (yapılmıştır). Biz zulmedici
değiliz. (Şuara Suresi, 208-209)
Ayetlerde bildirildiği gibi, Allah toplumların merkezi yerleşim
birimlerine uyarıcı-korkutucu olarak elçilerini gönderir. Bu
elçilerde insanlara Allah'ın emirlerini bildirirler. Ancak inkarcı
toplumlar her dönemde kendilerini uyaran elçileri alayla karşılar,
yalancılık, çıkarcılık, delilik gibi çeşitli iftiralarla onları suçlarlar.
Ahlaksızlık ve azgınlıklarına devam eden bu toplumları Allah hiç
beklemedikleri bir anda büyük bir felaket ile helak etmektedir.

Nuh, Lut, Ad, Semud halklarının ve Kuran'da bahsi geçen diğer
kavimlerin ibret verici yıkımları söz konusu helaka birer örnektir.
Allah bize Kuran'da elçilerini şu sebeplerle gönderdiğini
belirtmiştir: Toplumu müjdelemek, insanlara sapkın inançlarını
bırakıp Allah'ın dinini ve güzel ahlakı yaşamaları için önemli bir
fırsat tanımak, elçilerin davetinden sonra insanların kıyamet günü
ileri sürecek mazeret ve bahanelerinin kalmaması için onları
uyarmak; işte bu amaçlar bir ayette şöyle vurgulanmıştır:
Elçiler, müjdeciler ve uyarıcılar olarak (gönderildi). Öyle ki,
elçilerden sonra insanların Allah'a karşı (savunacak) delilleri
olmasın... (Nisa Suresi, 165)
Ahzab Suresi'nin 40. ayetinde haber verildiği gibi, Peygamberimiz
son peygamberdir. Hz. Muhammed, "... Allah'ın Resulü (elçisi) ve
peygamberlerin (nebilerin) sonuncusudur." (Ahzap Suresi, 40)
Başka bir ifadeyle, Hz. Muhammed ile Allah'ın insanlığa
gönderdiği vahiyler tamamlanmıştır. Buna karşın Peygamberimizin
tebliğ ettiği Kuran'ın anlatılması ve hatırlatılması anlamındaki
sorumluluk, kıyamete kadar tüm Müslümanlar için sürmektedir.

İSLAM AHLAKININ DÜNYAYA EGEMEN OLMASI
Kuran'da sık sık vurgulanan hususlardan biri azgınlıkları ve
isyanları nedeniyle Allah'ın helak ettiği kavimler ve bunlardan
çıkarılması gereken ibretlerdir. Sözü edilen geçmiş toplumlar ile
günümüz toplumları arasında büyük benzerlikler olduğu tartışma
götürmez bir gerçektir. Hatta günümüzde, cinsel sapkınlıklarıyla
tanınan Lut kavmi, dolandırıcı ve sahtekar Medyen halkı, alaycı ve
kendini beğenmiş Nuh kavmi, isyankar ve azgın Semud halkı,
nankör İrem halkı ve helak edilen diğer toplumların tutumlarını
bile aşmış şekilde hayat sürdüren insanlar yaşamaktadır. Açıktır ki,
tüm bu ahlaki dejenerasyonun arkasında insanın Allah'ı ve yaratılış
amacını unutması yatmaktadır.
İçinde bulunduğumuz dönemdeki cinayet, sosyal adaletsizlik,
dolandırıcılık ve hırsızlık vakaları, ahlaki yozlaşma gibi
olumsuzluklar insanların bir kısmını umutsuzluğa düşürmektedir.
Ancak unutulmamalıdır ki, Allah Kuran'da "rahtahoma1den umut

kesilmemesini" emretmiştir. Ümitsizlik, yılgınlık müminlere özgü
özellikler değildir. Allah, şirk koşmadan katıksız olarak Kendisine
kulluk eden, O'nun rızasını kazanmaya yönelik hayırlı işler yapan
müminleri "güç ve iktidar sahibi" yapacağını müjdelemektedir:
Allah içinizden iman edenlere ve salih amellerde bulunanlara vaat
etmiştir. Hiç şüphesiz onlardan öncekileri nasıl 'güç ve iktidar
sahibi' kıldıysa, onları da yeryüzünde 'güç ve iktidar sahibi'
kılacak; kendileri için seçip beğendiği dinlerini kendilerine
yerleşik kılıp sağlamlaştıracak ve onları korkularından sonra
güvenliğe çevirecektir. Onlar yalnızca bana ibadet ederler ve bana
hiçbir şeyi ortak koşmazlar. Kim bundan sonra inkar ederse, işte
onlar fasıktır. (Nur Suresi, 55)
Hak dini içtenlikle yaşayan salih kulların yeryüzüne mirasçı
kılınmasının İlahi bir kanun olduğu da ayetlerde şöyle bildirilir:
Andolsun, Biz Zikir'den sonra Zebur'da da "Şüphesiz Arz'a salih
kullarım varis olacaktır" diye yazdık. (Enbiya Suresi, 105)
"Ve onlardan sonra sizi o arza mutlaka yerleştireceğiz. İşte bu,
makamımdan korkana ve tehdidimden korkana ait (bir
ayrıcalıktır)." (İbrahim Suresi, 14)
Andolsun, sizden önceki nesilleri, resulleri kendilerine apaçık
deliller getirdiği halde, zulmettikleri ve iman etmeyecek oldukları
için yıkıma uğrattık. İşte Biz, suçlu-günahkar olan bir topluluğu
böyle cezalandırırız. Sonra, nasıl yapıp-davranacaksınız diye
gözlemek için, onların ardından sizi yeryüzünde halifeler kıldık.
(Yunus Suresi, 13-14)
Musa kavmine: "Allah'tan yardım dileyin ve sabredin. Gerçek şu ki
arz Allah'ındır; ona kullarından dilediğini mirasçı kılar. En güzel
sonuç muttakiler içindir." dedi. Dediler ki: "Sen bize gelmeden
önce de geldikten sonra da eziyete uğratıldık." (Musa) "Umulur ki
Rabbiniz düşmanınızı helak edecek ve sizleri yeryüzünde halifeler
(egemenler) kılacak, böylece nasıl davranacağınızı gözleyecek."
dedi. (Araf Suresi, 128-129)
Allah yazmıştır: "Andolsun, Ben galip geleceğim ve elçilerim de."
Gerçekten Allah, en büyük kuvvet sahibidir, güçlü ve üstün
olandır. (Mücadele Suresi, 21)

Yukarıdaki ayetlerde verilen müjde ile birlikte Allah, müminlere
çok önemli bir vaatte daha bulunmaktadır. İslam dininin bütün
dinlere üstün kılınmak için insanlığa gönderildiği Kuran'da şöyle
bildirilir:
Ağızlarıyla Allah'ın nurunu söndürmek istiyorlar. Oysa kafirler
istemese de Allah, kendi nurunu tamamlamaktan başkasını
istemiyor. Müşrikler istemese de O dini (İslam'ı) bütün dinlere
üstün kılmak için elçisini hidayetle ve hak dinle gönderen O'dur.
(Tevbe Suresi, 32-33)
Onlar, Allah'ın nurunu ağızlarıyla söndürmek istiyorlar. Oysa
Allah, kendi nurunu tamamlayıcıdır; kafirler hoş görmese bile.
Elçilerini hidayet ve hak din üzere gönderen O'dur. Öyle ki onu
(hak din olan İslam'ı) bütün dinlere karşı üstün kılacaktır;
müşrikler hoş görmese bile. (Saf Suresi, 8-9)
Hiç kuşkusuz Allah, vaadinin gerçekleşeceğinde şüphe olmayan ve
vaadinden dönmeyendir. Sapkın felsefeleri, çarpık ideolojileri ve
batıl din anlayışlarını ortadan kaldıracak, insanları karanlıklardan
aydınlığa çıkaracak olan güzel ahlak İslam ahlakıdır. Yukarıdaki
ayetlerde vurgulandığı gibi, inkarcıların ve müşriklerin bu büyük
olayı engelleyebilmesi ise söz konusu değildir. (Bu konudaki
kapsamlı çalışmamızı "Altınçağ" isimli kitabımızda bulabilirsiniz.)
İslam ahlakının tam anlamıyla yaşanacağı bu dönem sevginin,
fedakarlığın, yardımlaşmanın, dürüstlüğün, sosyal adaletin, güven
ve huzurun hakim olacağı bir zaman olacaktır. Cennet benzeri
özellikleri nedeniyle Altınçağ olarak adlandırılan böyle bir dönem
bugüne kadar yaşanmamıştır. Bu kutlu dönem kıyamet öncesinde
yaşanacaktır; şu an Allah'ın takdir ettiği zamanı beklemektedir.

HZ. İSA'NIN YERYÜZÜNE DÖNÜŞÜ
Hz. İsa, Allah'ın seçkin kıldığı bir peygamberdir; dünya tarihinde
hakkında en çok konuşulan elçilerden de birisidir. Allah'a şükürler
olsun ki konuşulanlardan neyin doğru neyin yanlış olduğunu
seçmemize yarayacak bir kaynak elimizde bulunmaktadır, o da
Allah'ın koruması altında bulunan tek İlahi kitap olan Kuran'dır.
İsa Peygamber ile ilgili gerçek bilgilere ulaşmak için Kuran'a

başvurduğumuzda şunları görürüz:
Hz. İsa Allah'ın elçisi ve kelimesidir. (Nisa Suresi, 171)
Allah kendisine "İsa Mesih" ismini vermiştir. (Al-i İmran Suresi,
45)
İnsanlığa bir ayet, bir işaret kılınmıştır. (Enbiya Suresi, 91)
Hz. İsa daha beşikteyken insanlarla konuşmuş (Al-i İmran Suresi,
46), birçok mucize göstermiştir. Bir başka mucizesi,
yetişkinliğinde yeryüzüne geri dönmesi ve insanlarla
konuşmasıdır. (Al-i İmran Suresi, 49; Maide Suresi, 110)
İsa Peygamber İncil'i tebliğ etmiştir. (Hadid Suresi, 27)
Onu tanrılaştıranlar doğru yoldan sapmış, küfre düşmüşlerdir.
(Maide Suresi, 72)
İnkarcılar onu öldürmek için tuzak kurmuşlardır, ama Allah bu
tuzağı bozmuştur. (Al-i İmran Suresi, 54)
Allah, inkarcıların Hz. İsa'yı öldürmelerine izin vermemiş, onu
Kendi katına yükseltmiştir. Ve tekrar yeryüzüne döneceğini
insanlara müjdelemiştir. Hz. İsa'nın yeryüzüne dönüşü ile ilgili
olarak da Kuran'da şu haberler verilir:
İsa Peygamberi öldürmek için tuzak kuran inkarcıların onu
kesinlikle öldüremedikleri bir ayette şöyle vurgulanır:
Ve : "Biz, Allah'ın Resulü Meryem oğlu Mesih İsa'yı gerçekten
öldürdük" demeleri nedeniyle de (onlara böyle bir ceza verdik)
Oysa onu öldürmediler ve onu asmadılar. Ama onlara (onun)
benzeri gösterildi. Gerçekten onun hakkında anlaşmazlığa
düşenler, kesin bir şüphe içindedirler. Onların bir zanna uymaktan
başka buna ilişkin hiçbir bilgileri yoktur. Onu kesin olarak
öldürmediler. (Nisa Suresi, 157)
Hz. İsa'nın ölmediği insanların yaşadığı boyuttan alınarak, Allah
katına yükseltildiği ayette şöyle bildirilir:
Hayır; Allah onu kendine yükseltti. Allah üstün ve güçlüdür,
hüküm ve hikmet sahibidir. (Nisa Suresi, 158)
Al-i İmran Suresi'nin 55. ayetinde, Hz. İsa'ya uyanların kıyamete
kadar inkara sapanların üstüne geçirileceği haber verilmektedir.
Günümüzden 2000 yıl kadar önce Hz. İsa'ya tabi olan havarilerin
hiçbir siyasi güce sahip olmadıkları tarihi bir gerçektir. Bu dönem

ile günümüz arasında yaşayan ve kendilerini Hıristiyan olarak
adlandıranların ise başta teslis (üçleme) olmak üzere pek çok
sapkın inancı savundukları, dolayısıyla gerçek anlamda İsevi
olarak tabir edilemeyecekleri de açıktır. Çünkü Kuran'ın birçok
ayetinde teslise inananların inkara saptıkları ifade edilir. O halde
kıyamet saati öncesindeki bir dönemde, inkarcılara üstün gelecek
gerçek İseviler ortaya çıkacak Al-i İmran Suresi'ndeki İlahi vaat de
böylece tecelli edecektir. Kuşkusuz müjdelenmiş bu topluluk, Hz.
İsa'nın yeryüzüne dönüşüyle kendini gösterecektir.
Kuran'da verilen bir diğer bilgi de Hz. İsa'nın ölümünden önce tüm
Ehli Kitap'ın kendisine iman edeceği şeklindedir:
Andolsun, Kitap Ehlinden, ölmeden önce ona (Hz. İsa'ya)
inanmayacak kimse yoktur. Kıyamet günü, o (Hz. İsa) da onların
aleyhine şahit olacaktır. (Nisa Suresi, 159)
Bu ayetten açıkça anlaşılmaktadır ki, Hz. İsa ile ilgili olarak henüz
gerçekleşmemiş olan üç İlahi vaat vardır. İlk olarak, İsa
Peygamberin her insan gibi yaşadıktan sonra öleceği
bildirilmektedir. İkinci vaat, tüm Ehli Kitap'ın onu cismani olarak
göreceği ve ona yaşarken itaat edeceğidir. Şüphesiz söz konusu bu
iki haber de Hz. İsa'nın kıyamet öncesindeki gelişinde
gerçekleşecek olaylardır. Ayetteki üçüncü haber olan Hz. İsa'nın
Ehli Kitap hakkındaki şahitliği de kıyamet gününde
gerçekleşecektir.
Kuran'da Hz. İsa'nın ölümünü açıklayan bir diğer ayet ise Meryem
Suresi'nde geçmektedir.
"Selam üzerimedir; doğduğum gün, öleceğim gün ve diri olarak
yeniden-kaldırılacağım gün de." (Meryem Suresi, 33)
Bu ayet Al-i İmran Suresi'nin 55. ayetiyle birlikte incelendiğinde
çok önemli bir gerçeğe işaret etmektedir. Al-i İmran Suresi'ndeki
ayette Hz. İsa'nın Allah katına yükseltildiği ifade edilmektedir. Bu
ayette ölme ya da öldürülme ile ilgili bir bilgi verilmemektedir.
Ancak Meryem Suresi'nin 33. ayetinde Hz. İsa'nın öleceği günden
bahsedilmektedir. Bu ikinci ölüm ise ancak Hz. İsa'nın ikinci kez
dünyaya gelişi ve bir süre yaşadıktan sonra, vefat etmesiyle
mümkün olabilir. (En doğrusunu Allah bilir)

Hz. İsa'nın yeryüzüne dönüşüne işaret eden bir diğer ayet şöyledir:
Ona (Hz. İsa'ya) kitabı, hikmeti, Tevrat'ı ve İncil'i öğretecek. (Al-i
İmran Suresi, 48)
Bu ayette geçen "kitap" kelimesinin neyi ifade ettiğini anlamak
için konuyla ilgili diğer Kuran ayetlerine baktığımızda şunu
görürüz: Tevrat ve İncil ile birlikte aynı ayette kullanılması halinde
kitap, Kuran anlamını ifade etmektedir; Al-i İmran Suresi'nin 3.
ayeti buna bir örnek olarak verilebilir. Bu durumda, 48. ayetteki
Hz. İsa'nın öğreneceği bildirilen kitap da ancak Kuran olabilir. İsa
Peygamberin bundan yaklaşık 2000 sene önceki yaşamında, Tevrat
ve İncil üzerine bilgi sahibi olduğu bilinmektedir. Kuran'ı
öğrenmesinin ise yeryüzüne yeniden gelişinde gerçekleşeceği
açıktır.
Al-i İmran Suresi'nin 59. ayetindeki "şüphesiz, Allah katında
İsa'nın durumu, Adem'in durumu gibidir" ifadesi de oldukça dikkat
çekicidir. Bu ayette iki peygamber arasındaki bazı benzerliklere
dikkat çekilmiş olabilir. Bilindiği gibi, hem Hz. Adem hem de Hz.
İsa babasızdır. Ayrıca yukarıdaki ayette, Hz. Adem'in cennetten
yeryüzüne indirilmesi Hz. İsa'nın Ahir Zaman'da Allah katından
yeryüzüne indirilmesine de benzetilmiş olabilir.
Kuran'da Hz. İsa ile ilgili şöyle bir bilgi de verilmektedir:
Şüphesiz o (Hz. İsa) kıyamet-saati için bir ilimdir. Öyleyse ondan
(kıyametten) yana hiçbir kuşkuya kapılmayın ve bana uyun.
Dosdoğru yol budur. (Zuhruf Suresi, 61)
Hz. İsa'nın Kuran'ın indirilişinden altı yüzyıl önce yaşadığını
biliyoruz. O halde yukarıdaki ayette bildirilen, onun ilk hayatının
değil Ahir Zaman'daki dönüşünün kıyamet için bir bilgi kaynağı
olacağıdır. Hz. İsa'nın ikinci gelişi hem Hıristiyan hem de İslam
dünyasında sabırsızlıkla beklenmektedir. Bu kutlu misafirin
yeryüzünü şereflendirmesiyle de çok önemli bir kıyamet alameti
daha tecelli etmiş olacaktır.
Hz. İsa'nın tekrar dünyaya geleceği ile ilgili bir başka delil ise
Maide Suresi 110. ayette ve Al-i İmran Suresi 46. ayette geçen
"kehlen" kelimesidir. Ayetlerde şu şekilde buyurulmaktadır:
Allah şöyle diyecek: "Ey Meryemoğlu İsa, sana ve annene olan

nimetimi hatırla. Ben seni Ruhu'l-Kudüs ile destekledim, beşikte
iken de, yetişkin (kehlen) iken de insanlarla konuşuyordun…"
(Maide Suresi, 110)
"Beşikte de, yetişkinliğinde (kehlen) de insanlarla konuşacaktır. Ve
O salihlerdendir." (Al-i İmran Suresi, 46)
Bu kelime Kuran'da sadece yukarıdaki iki ayette ve sadece Hz. İsa
için kullanılmaktadır. Hz. İsa'nın yetişkin halini ifade etmek için
kullanılan "kehlen" kelimesinin anlamı "otuz ile elli yaşları
arasında, gençlik devresini bitirip ihtiyarlığa ayak basan, yaşı
kemale ermiş kimse" şeklindedir. Bu kelime İslam alimleri
arasında ittifakla "35 yaş sonrası döneme işaret ediyor" şeklinde
çevrilmektedir.
Hz. İsa'nın genç bir yaş olan otuz yaşının başlarında göğe
yükseldiğini, yeryüzüne indikten sonra kırk yıl kalacağını ifade
eden ve İbn Abbas'tan rivayet edilen hadise dayanan İslam
alimleri, Hz. İsa'nın yaşlılık döneminin, tekrar dünyaya gelişinden
sonra olacağını, dolayısıyla bu ayetin, Hz. İsa'nın nüzulüne
(yeniden yeryüzüne gelişine) dair bir delil olduğunu
söylemektedirler. (Faslu'l-Makal fi Ref'I İsa Hayyen ve Nüzulihi
ve Katlihi'd-Deccal, s. 20)
Kuran ayetlerine bakıldığında bu ifadenin bir tek Hz. İsa için
kullanıldığını görürüz. Tüm peygamberler insanlarla konuşup,
onları dine davet etmişlerdir. Hepsi de yetişkin oldukları dönemde
tebliğ görevini yerine getirmişlerdir. Ancak Kuran'da hiçbir
peygamber için bu şekilde bir ifade kullanılmamıştır. Bu ifade
sadece Hz. İsa için ve mucizevi bir durumu ifade etmek amacıyla
kullanılmıştır. Çünkü ayetlerde birbiri ardından gelen "beşikte" ve
"yetişkin iken" kelimeleri iki büyük mucizevi zamana dikkat
çekmektedirler.
Hz. İsa'nın beşikteyken konuşması bir mucizedir. Bu görülmüş bir
olay değildir ve ayetlerde bu mucizevi olay birçok kez
anlatılmaktadır. Bu kelimenin hemen ardından gelen "yetişkin iken
de insanlarla konuşması" şeklindeki ifadenin de bir mucize olduğu
anlaşılmaktadır. Eğer "yetişkin iken" ifadesi, Hz. İsa'nın Allah
katına alınmadan önceki hayatına işaret ediyor olsaydı, o zaman

Hz. İsa'nın konuşuyor olması bir mucize olmayacaktı. Bir mucize
olmadığı için de beşikteyken konuşmasının ardından ve bu
mucizevi durumla eşdeğer bir anlamda kullanılmazdı. O zaman
"beşikten yetişkin oluncaya kadar" şeklinde bir ifade kullanılırdı
ki, bu da, Hz. İsa'nın beşikte konuşmaya başlamasından göğe
yükseltilmesine kadar süren tebliğini anlatmış olurdu. Ancak ayette
iki büyük mucizevi zamana dikkat çekilmektedir. Bunlardan
birincisi beşikteyken konuşması, ikincisi ise yetişkin iken
konuşmasıdır. Dolayısıyla mucizevi bir döneme işaret eden
"yetişkin iken" ifadesi, Hz. İsa'nın mucizevi bir şekilde tekrar
yeryüzüne döndükten sonraki dönemde, yetişkin iken insanlarla
konuşmasıdır. (En doğrusunu Allah bilir)
Hz. İsa'nın yeryüzüne ikinci kez gelişi hakkındaki bilgiler
Peygamber Efendimizin hadislerinde de mevcuttur.
Peygamberimizin birçok hadisinde bu müjdenin yanı sıra Hz.
İsa'nın dünyada yapacakları ile ilgili haberler de bulunmaktadır. Bu
konu hadisler doğrultusunda, elinizdeki kitabın "Hz. İsa ve Sahte
Peygamberler" bölümünde incelenmektedir. (Daha geniş bilgi
edinmek isteyenler "Hz. İsa Gelecek" isimli kitabımızdan
faydalanabilir.)
Burada önemli bir konuyu daha hatırlatmakta yarar vardır: Hz.
Muhammed Allah'ın insanlara gönderdiği son peygamberdir. Allah
Peygamberimize Kuran'ı vahyetmiş ve kıyamete kadar tüm
insanları Kuran'a uymaktan sorumlu tutmuştur. Hz. İsa da Ahir
Zaman'da bir mucize olarak dünyaya gelecek, ancak
Peygamberimizin de bildirdiği gibi, yeni bir din getirmeyecektir.
Peygamberimiz tarafından insanlığa öğretilen hak din Kuran'da
bildirilen İslam dinidir ve Hz. İsa da yeryüzüne ikinci gelişinde
Kuran'a tabi olacaktır.

AY'IN YARILMASI
Kuran'ın 54. Suresi'nin adı olan "Kamer"in Türkçe karşılığı
"Ay"dır. Bu surenin büyük bir bölümünde, kendilerine gönderilen
peygamberlerin "uyarılarını yalanlayan" Nuh, Ad, Semud ve Lut
halkının, Firavun ve çevresinin başlarına gelen yıkımlar anlatılır.

Aynı zamanda birinci ayette kıyamet vakti ile ilgili çok önemli bir
mesaj verilir:
Saat (kıyamet saati) yakınlaştı ve Ay yarıldı. (Kamer Suresi, 1)
Ayette kullanılan "yarmak" fiilinin Arapça karşılığı "şakka"dır. Bu
kelimenin Arapçada farklı anlamları bulunmaktadır. Bazı Kuran
tefsirlerinde "ikiye yarılmak" manası tercih edilmektedir. Bununla
birlikte, "şakka" kelimesi Arapçada "toprağı sürme, toprağı kazma"
anlamlarında kullanılmaktadır.
İkinci anlamına örnek olarak, Abese Suresi'nin 26. ayetinde geçen
kullanımını verebiliriz:
Biz, şüphesiz, suyu akıttıkça akıttık. Sonra yeri yardıkça yardık.
Böylece onda taneler bitirdik, üzümler, yoncalar, zeytinler,
hurmalar. (Abese Suresi, 25-29)
Açıkça görüldüğü gibi, bu ayetteki "şakka" ifadesi "yerin ikiye
yarılması" manasında değil, "çeşitli bitkilerin yetişmesi için
toprağın sürülerek yarılması" anlamında kullanılmıştır.
İşte tam bu noktada, 1969 yılına geri döndüğümüzde Kuran'ın çok
büyük bir mucizesiyle karşılaşmaktayız. Kamer Suresi'nde on dört
yüzyıl öncesinden haber verilen ayet, 20 Temmuz 1969'da Ay
yüzeyinde yapılan çalışmalar ile gerçekleşmiştir. Amerikalı
astronotların Ay'a ayak basarak, Ay toprağı üzerinde bilimsel
araştırmalar yapmaları, taş ve toprak örnekleri toplamaları ayın
yarılması ayetindeki ifadelere tam olarak uymaktadır.
Astronotlar Ay yüzeyinde bulundukları süre boyunca bilimsel
çalışma ve deneyler yapmışlar, 22 kilogram ağırlığında taş ve
toprak örneği toplamışlardır. Bu numuneler daha sonra büyük bir
ilgi odağı olmuştur. NASA'nın raporlarında halkın örneklere
gösterdiği alakanın, muhtemelen 20. yüzyıldaki diğer uzay
araştırmalarının topladığı ilginin üstünde olduğu belirtilmiştir.2
Ay'ın keşfi, "Bir insan için küçük bir adım, insanlık için büyük bir
atılım" sloganıyla özdeşleşmiştir. Bu tarihi gezi uzay
araştırmalarında bir dönüm noktasıdır; kameralar aracılığıyla
belgelenmiş ve o tarihten bu yana yaşayan insanların seyrettikleri
bir olay olmuştur. Kamer Suresi'nin ilk ayetinde bildirildiği gibi,
bu büyük olay aynı zamanda bir kıyamet alametidir; dünyanın

kıyamet öncesi son zaman diliminde olduğunun bir belirtisidir. (En
doğrusunu Allah bilir.)
Son olarak şunu da belirtelim ki, sözü edilen alameti haber veren
ayetlerin devamında çok önemli bir ihtar vardır. Bu ayetlerde,
Allah katından gelen işaretlerin insanları gaflet ve hatalarından
döndürecek büyük fırsatlar olduğu, bu uyarıları gördükleri halde
yalanlayanların "ne tanınmış-ne görülmüş" bir gün olarak tanıtılan
kıyamet günü diriltildiklerinde pişman olacakları
hatırlatılmaktadır:
Saat (kıyamet saati) yakınlaştı ve Ay yarıldı.
Onlar bir ayet (mucize) görseler, sırt çevirirler ve "(Bu) süregelen
bir büyüdür" derler.
Yalanladılar ve kendi hevalarına (istek ve tutkularına) uydular;
oysa her iş 'sonunda kendi amacına varıp karar kılacaktır.'
Andolsun, onlara (kendilerini şirkten ve bozulmalardan) caydırıp
vazgeçirtecek nice haberler geldi.
(Ki her biri) Doruğunda-olgunlaşmış hikmettir. Fakat uyarmalar
bir yarar sağlamıyor.
Öyleyse sen onlardan yüz çevir. O çağrıcının 'ne tanınmış, ne
görülmüş' bir şeye çağıracağı gün…
Gözleri 'zillet ve dehşetten düşmüş olarak', sanki yayılan çekirgeler
gibi kabirlerinden çıkarlar.
Boyunlarını çağırana doğru uzatmış olarak koşarlarken, kafirler
derler ki: "Bu, zorlu bir gün". (Kamer Suresi, 1-8)

NOTLAR
1 Bediüzzaman Said Nursi, Sözler, Yeni Asya Neşriyat, 1990,
s.318, İsmail Mutlu, Kıyamet Alametleri, Mutlu Yayıncılık,
İstanbul, 1996,s.214

KIYAMET ALAMETLERİ

(Eşrâtu's-Saa), âhir zamanda (zamanın sonları) ortaya çıkarak

Kıyâmet'in yaklaştığını, kopmak üzere olduğunu gösteren
belirtiler. Bu belirtiler genellikle Küçük Alametler (Alâmât-ı
Suğra) ve Büyük Alametler (Alâmât-ı Kübrâ) olmak üzere iki
bölüm halinde incelenir.
Kur'an, Kıyâmet'in zamanını Allah'tan başka kimsenin
bilemeyeceğini belirtir (el-A'raf, 7/187; Lokmun 31/34; el-
Ahzab, 33/63). Buna karşılık yaklaştığını (el-Zümer, 54/1),
yakın olduğunu (en-Nahl, 16/77), ansızın geleceğini (el-A'raf,
7/187) bildirir. Kıyâmet alametlerinin belirdiğini (Muhammed,
47/18) ifade etmekle birlikte bunlar hakkında bilgi vermez.
Ancak, "Saat yaklaştı, ay yarıldı yarılacak" (el-Kamer, 54/1)
âyetinin ikinci bölümünün "ay yarılacak" biçimde anlaşılması
durumunda, bu olay Kur'an'da anılan tek Kıyâmet alameti
olma özelliği kazanır.
Hadis külliyâtları ise Kıyâmet'ten önce ortaya çıkacak
alametlerden söz eden çok sayıda hadis ihtiva eder. İslâm
bilginleri hadislerde dile getirilen alametleri nitelikleri
açısından değerlendirerek bunları Küçük Alametler (Alâmât-ı
Suğrâ) ve Büyük Alametler (Alâmât-ı Kübrâ) olmak üzere iki
başlık altında toplamışlardır. Âhir zaman olarak tanımlanan
Kıyâmet öncesi donemde dini duygu, düşünce ve davranışların
zayıflaması, dini kurallara gereken önemin verilmemesi,
ibadetlerin terkedilmesi, ahlaksızlığın çoğalması biçiminde
kendini gösteren Küçük Alametler'in başlıcaları şu şekilde
sıralanabilir:
a) İnsanların bina yapmakta birbiriyle yarışmaları (Buhârî,
Fiten, 25; bk. Tecrid-i Sarih Terc; 1/58).
b) İnsanların ölümü temenni etmeleri (Buharî, Fifen, 25;
Müslim, Fiten, 53-54)
c) Câriyenin efendisini doğurması (Müslim, İmân, 1).
d) Hicaz'da bir ateşin çıkarak Busra'da (Şam yakınlarında bir
yer) develerin ayaklarını aydınlatması (Buhârî, Fiten, 24;
Müslim, Fiten, 42).
e) Fırat nehrinin sularının çekilerek, nehir yatağından altın
çıkması (Müslim, Filen, 29-31).

f) İkisi de hak iddiasında bulunan iki büyük İslâm ordusunun
birbiriyle savaşması (Buhârı, Fiten, 25; Müslim, Fiten, 17).
g) İslâmî ilimlerin ortadan kalkması, cehaletin artması
(Buhârî, Fiten, 4).
h) Depremlerin çoğalması (Buhârî, Fiten, 25).
ı) Zamanın yaklaşması, gece ile gündüzün eşit olması (Buhârî,
Fiten, 25).
i) Cinâyetlerin çoğalması, fitnelerin zuhur etmesi (Buhârî,
Fiten, 4; Müslim, Fiten, 18).
j) Yahudilerle Müslümanların savaşmaları, Müslümanların
Yahudileri öldürmesi (Tecrid-i Sarih Tercümesi, VIII, 341;
Müslim, Fiten, 79-82).
k) Zinanın açıkça işlenmesi, içki tüketiminin artması,
kadınların çoğalıp erkeklerin azalması (el-Ali en-Nâsif Tac,
5/335).
l) Kahtân'dan bir kişinin çıkarak, insanları asâsı ile sevketmesi
Buhârî, Fiten, 23).
Kıyâmetin büyük alâmetleri ise şu hadis-i şerifte toplu olarak
zikredilir: Huzeyfetu'l-Gifarı (r.a)'den rivayet edilmiştir: Biz
bir gün kendi aramızda konuşurken, Hazreti Peygamber
yanımıza çıkageldi. Bize "Ne konuşuyorsunuz?" dedi. Biz de
"Kıyâmet gününden konuşuyoruz" diye cevap verdik. Hazreti
Peygamber" Şüphesiz on alâmet görülmedikçe kıyamet
kopmayacaktır" dedi ve "Deccâl'i, dumanı(duhan), Dâbbetü'l-
arz'ı, güneşin batıdan doğmasını, İsa (a.s.)'ın yere inmesini,
Ye'cûc ve Me'cuc'u, doğuda, batıda ve Arap yarımadasında
olmak üzere üç yer çöküntüsünü, son olarak da Yemen'den
çıkarak insanları Mahşere sürecek ateşin vuku bulacağını
söyledi" (Müslim, Fiten, 39).
Kıyâmetin bu on büyük alameti başka hadislerce ya da İslâm
bilginlerince şu şekilde açıklanır:
1. Deccal'in ortaya çıkışı: Deccâl, kıyâmette zuhur edecek
yalancı bir kişidir, İslâm Dini'ni ve müslümanları ifsad edip,
kötülüğe ve bozgunculuğa sevketmek isteyecektir. Deccal'in
sağ gözünün kör olduğu, iki gözünün arasında "kâfir" yazdığı,

çocuğunun olmadığı, Medine'ye ve Mekke'ye giremeyeceği,
ortaya çıktıktan sonra yeryüzünde kırk gün kalacağı, bu süre
içerisinde istidrac türünden bazı olağanüstü olaylar
göstereceği, daha sonra da yine kıyâmetin büyük
alametlerinden olan Hz. İsa'nın yeryüzüne inmesiyle onun
tarafından öldürüleceği sahih hadislerde belirtilmiştir (Buhârı,
Fiten, 26; Müslim, Fiten, 37, 39, 40, 91, 101, 110, 112).
2. Duhan'ın çıkışı: Duman anlamına gelen duhan da kıyâmetin
büyük alametlerinden biridir (Müslim, Fiten, 39). Kıyâmetin
vukuundan önce dünyayı bir duman bulutu kaplayarak, kırk
gün ve kırk gece kalacak, mü'minler nezleye tutulmuş gibi,
kâfirler ise sarhoş gibi olacaklardır.
3. Dabbetü'l-arz'ın çıkışı: Kıyâmet'ten önce çıkacağı bildirilen
bir yaratıktır. Kelime anlamı "yer hayvanı" demektir. Kur'an-
ı Kerim'de "Kendilerine söylenmiş olan başlarına geldiği
zaman, yerden bir çeşit hayvan (dâbbe) çıkarırız ki o, onlara,
insanların âyetlerimize kesin olarak inanmadıklarını söyler"
(en-Neml, 27/82) buyurulmaktadır. Hz. Peygamber Dâbbetü'l-
arz hakkında "Çıkacak olan kıyâmet alametlerinden ilki,
güneşin batı tarafından doğması ile, bir kuşluk vakti insanlara
karşı bir dâbbenin (hayvanın) zuhurudur. Bu iki alametten
biri, arkadaşından evvel olur. Akabinde diğeri de onun izi
üzerinde yakın olarak meydana gelir" (Müslim, Fiten, 118)
buyurmuştur.
4) Güneşin Batıdan doğması: Güneş batıdan doğacak, insanlar
topluca iman edecek, ancak daha önce iman etmemiş olanların
imanları kendilerine bir yarar sağlamayacaktır (Tecrid-i Sarih
Tercümesi, XII 307; Müslim, Fiten, 118).
5. Hazreti İsa (a.s)'ın inmesi: Ehl-i sünnet itikadına göre
Kıyâmetin vukuundan önce Hazreti İsa yeryüzüne inecek,
hristiyanları İslâm'a davet edecek, Deccâl'i öldürecek, Hazreti
Peygamber (s.a.s)'in şerîati ile hükmedecektir (Buhârî, Büyû,
102; Müslim, İmân, 242-247).
6. Ye'cûc ve Me'cûc'ün çıkışı: Kıyâmetin vukuundan önce
çıkarak "yeryüzünde bozgunculuk yapacak" (el-Kehf, 18/94)

olan asılları ve soyları belirsiz iki insan topluluğudur
(Muhammed Hamdi Yazır, Hak Dini Kur'an Dili, IV, 3288).
Hz. ZülKarneyn'in önlerine yaptığı seddin yıkılarak (el-
Enbiya, 21/96) açılması ile yeryüzüne dağılacaklar insanlara
saldıracak, kentleri yakıp-yıkarak harabe haline
getireceklerdir. Bazı rivayetlerde bu seddin Çin seddi olduğu
zikredilir (Muhammed Hamdi Yazır, a.g.e., IV, 3291, 3374;
Buhârı, Enbiyâ, 7; Müslim, Fiten, 1,2).
7.8.9. Doğuda, Batıda, Arap Yarımadasında olmak üzere üç
bölgede yer çöküntülerinin meydana gelmesi de Kıyâmet'in
büyük alametlerindendir (Müslim, Fiten, 39).
10. Yemen'den çıkacak olan büyük bir ateşin insanları önüne
katarak sürmesi (Müslim, Fiten, 39).
Ebu Davud ve Tirmizi'nin Sünen'lerinde yeralan bazı
hadislere göre Mehdî'nin çıkması da Kıyâmet'in büyük
alametlerindendir (Sünen-i Tirmizî, IV, s.1-93: Sünen-i Ebu
Davud, N. Şr. M.Abdul Hamid IV, 100, 106).
Hz. Peygamber (s.a.s), Kıyâmetin kötü insanlar ve kâfirler
üzerine kopacağını bildirmiştir. Bu hadislere göre Kıyâmet
kopmadan önce mü'minlerin ruhları alınacak ve onların
âhirete göçmeleri sağlanacaktır (Buhari, Fiten, 5; Müslim,
imare, 53).
Ahmet ÖZGEN (Samil Islam Ans.)

KIYAMET

Kalkmak, dikilmek, ayaklanmak, doğrulmak ve dirilmek.
İslam inancında, evrenin düzeninin bozulması, her şeyin altüst
olarak yok olması ile ölen tüm insanların yeniden dirilerek
ayağa kalkması olayını dile getirir. Bu olay Kur'an'da çok
çeşitli isimlerle anılır.
Bunların başlıcaları Yevmü'l-Kıyâme (Kalkış, Diriliş Günü),
el-Saa (Saat), Yevmü'l-Âhir (Son Gün), el-Âhire (Gelecek

Hayat), Yevmü'd-Din (Ceza Günü), Yevmü'l-Hesap (Hesap
Günü), Yevmü'l-Fası (Karar Günü), Yevmü'l-Cem (Toplanma
Günü), Yevmü'l-Hulud (Sonsuzluk, Sonsuzlaşma Günü),
Yevmü'l-Ba's (Diriliş Günü), Yevmü'l-Haşre (Pişmanlık
Günü), Yevmü't-Teğabün (Kusurların Ortaya Çıktığı Gün), el-
Karia (Şaşırtan Felâket), en-Naşiye (İnsanı Dehşete Düşüren
Felâket), et-Tamme (Herşeyi Kuşatan Felâket), el-Hakka
(Büyük Hakikat) ve el-Vakıa (Büyük Olay)'dır. Bu isimler
Kıyamet'in oluş biçimi ve sonuçlarına ilişkin çeşitli nitelik ve
yönlerini açığa çıkarmakta, tanımlamaktadır.
Kıyâmet, Allah inancından sonra İslâm'ın ikinci temel inancı
olan Âhiret hayatının ilk aşamasını oluşturur. Genel bir yok
oluş ve yeniden dirilişle birlikte gelişecek Haşr, Hesap, Mizan,
Cennet ve Cehennem gibi olaylar hep Kıyâmet gününün
gündem içindedir. Bu nedenle Âhiret inancı, Kıyâmet ve
onunla birlikte gelecek olaylara inançtan başka birşey değildir.
Bu büyük önemi yüzünden Kur'an Kıyâmet olayım sık sık
hatırlatır, zaman zaman da bir korkutma, uyarma öğesi olarak
kullanır. Kıyamet kesin olarak gerçekleşecek (el-Hicr, 15/85),
şüphe götürmeyen bir olaydır (el-Hac, 22,7). Alametleri
belirmiş (Muhammed, 47/18), yaklaşmıştır (el-Kamer, 54/1).
Ancak bir göz kırpması gibi ya da daha yakındır (en-, Nahl,
16,77). Kâfirler bu günden devamı, bir şüphe içinde kalırlar
(el-Hac. 22/55), yalanlarlar (el-Furkan 25/11). Onun ağırlığına
ne gökler, ne de yer dayanabilir, ansızın gelir (el-A'raf, 7/187).
Sarsıntısı korkunç bir şeydir (el-Hac, 22/1). Belalı ve acı bir
Saat'tır (el-Kamer, 54/46). Yalanlayanlar için çılgın bir ateş
hazırlanmıştır (Furkan, 25/11).
Kur'an, Kıyâmet olayının kesinliğini, yakınlığını bildirdiği,
hatta oluş biçimine ilişkin tasvirler verdiği halde zamanı
konusunda bir açıklama yapmaz. Kıyâmet doğrudan doğruya
Allah'ın dilemesine bağlı bir olaydır ve O'ndan başka hiç
kimsenin bu konuda bir bilgisi yoktur. Kur'an, "Kıyâmet
saatinin bilgisi şüphesiz Allah katındadır" (Lokman, 31/34)
gibi âyetlerle Kıyâmet'in zamanının hiç kimse tarafından

bilinemeyeceğini belirttikten sonra, bu konuda sorulan
soruları şöyle cevaplar: "De ki: 'Onun bilgisi ancak Rabbimin
katındadır. Onun vaktini kendisinden başkası açıklayamaz"
(el-A'raf, 7/187). "Kıyâmet'in ne zaman gelip çatacağını
soruyorlar. Senin neyine gerek onun zamanını bildirmek.
Onun nihayeti ancak Rabbine aittir" (en-Nâziât, 79/42-44).
Cibril Hadisi olarak ünlü hadiste, Hz. Peygamber (s.a.s) Hz.
Cebrâil'in bu konudaki sorusunu "Soruları sorandan daha
bilgili değildir." diye cevaplayarak kendisinin de kıyâmet'in
zamanına ilişkin bir bilgiye sahip olmadığını açıklamıştır
(Buhârî, İmân, 37).
Kur'an kıyâmet'in oluş biçimine ilişkin ayrıntılı ve dehşet
verici tablolar çizer. Buna göre Kıyâmet "Sur'a üflenince" (ez-
Zümer, 39/68) başlayacak, kulakları sağır edecek bir ses ve
korkunç bir sarsıntı nedeniyle emzikli kadınlar kucaklarındaki
çocukları unutacak, hamile kadınlar bebeklerini düşürecek,
insanlar sarhoş gibi olacaklardır (el-Hac, 22/1-2). Gök, erimiş
maden gibi, dağlar atılmış yün gibi olacak, kimse dostunu
soramayacaktır (el-Meâric, 70/8-10). Gök yarılacak, yıldızlar
dağılıp dökülecek, denizler fışkıracak, kabirler altüst
edilecektir (el-İnfitâr, 82/1-5). Gözler dehşetten kamaşacak, ay
tutulacak, güneş ve ay kararacak, insanlar kaçacak sığınacak
bir yer bulamayacaktır (el-Kıyame, 75/6-12). Dehşetten on
aylık gebe develer bile salıverilecek, yabani hayvanlar bir
araya toplanacak, denizler kaynatılacak, nefisler çiftleşecek,
gök sıyrılıp düşecek, Cehennem alevlendirilecek, Cennet
yakınlaştırılacaktır (el-Tekvir, 81/1-13).
Kıyâmet'in genel yok oluşu belirten bu ilk safhasını Sur'a
ikinci kez üflenmesiyle ikinci safha izleyecek, tüm insanlar
yeniden dirilerek ayağa kalkacaklardır (ez-Zümer, 39/68). Bu
diriliş ve kalkışı (Bas') toplanma (Haşr)izleyecektir. Kur'an
Kıyâmet'in bu ikinci safhasını da canlı tasvirlerle anlatır: O
gün insanlar gözleri dönüp kararmış bir halde, öteye beriye
yayılmış çekirgeler gibi kabirlerinden çıkacak ve davet edene
koşacaklardır. Bu arada kâfirler "bu ne çetin gün" diyerek

korkularını dile getireceklerdir (el-Kamer, 54/7-8). Muttaki
kullar ise Allah'ın huzuruna elçiler olarak toplanacaklardır
(Yûnus 10/45). 0 gün herkes kardeşinden, anasından
babasından, eşinden ve oğlundan kaçacaktır. Çünkü her insan
ancak kendi derdi ile uğraşacaktır. Mü'minlerin yüzleri parıl
parıl parlayacak, gülecek ve sevinç içinde olacaklardır. Kâfir
ve fâcirlerin yüzleri ise sanki toprak bürümüşçesine kapkara
kesilecektir (Abese, 80/34-42). Tüm insanlar tabi oldukları
önderlerle birlikte çağrılacak (el-İsra, 17/71), peygamberler
ümmetlerine şahitlik etmek üzere toplanacak (el-Mürselat,
77/11), gök beyaz bulutlar halinde parçalanacak ve melekler
bölük bölük ineceklerdir (el-Furkan, 25/25).
Yeniden diriliş, kalkış ve toplanışın ardından insânlara amel
defterleri dağıtılacak, mizan kurularak sevap ve günahları
tartılacak, hakedenler Cennet'e, müstahak olanlar geçici ya da
süresiz olarak Cehennem'e gönderilecek; böylece sonsuz âhiret
hayatı mutluluk ya da azabla başlayacaktır.
Kur'an ve Sünnet'ten kesin bir delile dayanmamakla birlikte
müslümanlar arasında ölüme küçük Kıyâmet (kıyâmet-i suğra)
denilmesi gelenekleşmiştir. Bazı bilginlere göre bu tanımlama,
ölümün âhiret hayatına bir geçiş olmasına dayanılarak
yapılmıştır. Kimi bilginler ise bu tanımlamanın Kur'an'a
dayandığını öne sürmektedir. Bu bilginlere göre "Allah'a
kavuş(up huzura çık)mayı yalan sayanlar, gerçekten ziyana
uğradı(lar). Nihayet kendilerine ansızın Saat gelince, onlar
(günah) yüklerini sırtlarına yüklenerek (gelirler ve): "Orada
(hayatta iken), işlediğimiz büyük kusurlardan dolayı yazıklar
olsun bize! " derler..." (el-En'am, 6/31) ayetinde "Kıyâmet"
anlamındaki "Saat" aynı zamanda ölümü de dile
getirmektedir. Bu geleneğe göre gerçek kıyâmet, Kıyâmet-i
Kübra (Büyük Kıyâmet) olarak anılır.
Küçük kıyâmet (ölüm) ile başlayan ve büyük kıyâmet'e kadar
süren dönem Kabir Hayatı ya da Berzah olarak adlandırılır.
Kabir Hayatı içinde Münker ve Nekir adlı meleklerin sorgusu
ve ölünün mü'min ya da kâfir oluşuna göre mutluluk ya da

azab vardır. Kabir Hayatı'na ilişkin bir hadisinde Hz.
Peygamber (s.a.s) kabri ya Cennet bahçelerinden bir bahçe, ya
da Cehennem çukurlarından bir çukur olarak nitelemiştir
(Tirmizî, Kıyâmet, 26). Bir başka hadiste de Münker ve
Nekir'in sorgusundan sonra ölünün nimetlendirildiği yada
azaba uğratıldığı anlatılır. Buna göre Mü'minin mezarı yetmiş
arşın genişletilir, aydınlatılır ve ona "Zifafa giren ve sadece en
çok sevdiği kişi tarafından uyandırılan şahıs gibi Mahşer
gününe kadar uyumana devam et" denilir. Münafık kişinin
mezarına da "Bu adamı alabildiğine sıkıştır" emri verilir. Yer,
cendere gibi adamı, kemikleri hurdahaş oluncaya kadar
sıkıştırır ve ölü yeniden dirilene kadar böyle işkence görür
(Tirmizi, Cenaiz; 70).
Ayrıca bk. Âhiret Haşr, Hesap, Mizan, Kabir Hayatı, Münker
ve Nekir maddeleri.

Ahmet ÖZALP

HZ. İSA ve MEHDİ

Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:
"Nefsim kudret elinde olan Zât-ı Zülcelâl'e yemin ederim! Meryem
oğlu İsâ'nın, aranıza (bu şeriatle hükmedecek) adâletli bir hâkim
olarak ineceği, istavrozları kırıp, hınzırları öldüreceği, cizyeyi
(Ehl-i Kitap'tan) kaldıracağı vakit yakındır. O zaman, mal öylesine
artar ki, kimse onu kabul etmez; tek bir secde, dünya ve
içindekilerin tamamından daha hayırlı olur."
Sonra Ebu Hureyre der ki: "Dilerseniz şu ayeti okuyun. (Mealen):
"Kitap ehlinden hiçbir kimse yoktur ki, ölümünden önce onun
(İsa'nın) hak peygamber olduğuna iman etmesin. Kıyamet gününde
ise İsâ onlar aleyhine şâhitlik edecektir" (Nisa 159).
Buhari, Büyû' 102, Mezalim 31, Enbiya 49; Müslim, İman 242,

(155); Ebu Dâvud, Melâhim
14, (4324); Tirmizi, Fiten 54, (2234).
Hz. Câbir radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu
vesselâm buyurdular ki:
"Ümmetimden bir grup, hak için muzaffer şekilde mücadeleye
Kıyamet gününe kadar devam edecektir. O zaman İsa İbnu
Meryem de iner. Bu müslümanların reisi: "Gel bize namaz kıldır!"
der. Fakat Hz. İsa aleyhisselam: "Hayır! der, Allah'ın bu ümmete
bir ikramı olarak siz birbirinize emirsiniz!"
Müslim, İman 247.
İbnu Mes'ûd radıyallahhu anh anlatıyor: "Resûlullah aleyhissalâtu
vesselâm buyurdular ki:
"Dünyanın tek günlük ömrü bile kalmış olsa Allah, o günü uzatıp,
benden bir kimseyi o günde gönderecek."
İbnu Mes'ûd: "Resûlullah yahut da şöyle buyurmuştu der: "...Ehl-i
beytimden birini, ki bu zatın ismi benim ismime uyar, babasının
ismi de babamın ismine uyar. Bu zat, yeryüzünü, -eskiden cevr ve
zulümle dolu olmasının aksine- adalet ve hakkâniyetle doldurur."
Ebu Davud, Mehdi 1, (4282); Tirmizi, Fiten 52, (2231, 2232).
Ümmü Seleme radıyallahu anhâ anlatıyor: "Resûlullah
"Mehdi benim zürriyetimden, kızım Fâtıma'nın evladlarındandır."
Ebu Davud, Mehdi 1, (4284).
Ebu İshâk anlatıyor: "Hz. Ali radıyallahu anh, oğlu Hasan
radıyallahu anh'a baktı ve: "Bu oğlum, Resûlullah aleyhissalâtu
vesselâm'ın tesmiye buyurduğu üzere Seyyid'dir. Bunun sulbünden
peygamberinizin adını taşıyan biri çıkacak. Ahlakı yönüyle
peygamberinize benzeyecek; yaratılışı yönüyle ona
benzemeyecek" dedi ve sonra da yeryüzünü adaletle dolduracağına
dair gelen kıssayı anlattı."
Ebu Davud, Mehdi 1, (4290).

Deccal

Şâbi'nin, Fatıma Bintu Kays radıyallahu anhâ'dan nakline
göre Fatıma şöyle anlatmıştır: "Resûlullah aleyhissalâtu
vesselâm buyurdular ki: "Temimu'd-Dâri hıristiyan bir
kimse idi. Gelip biat etti ve müslüman oldu. O, benim
Mesih Deccâl'den anlattığıma uygun olan bir rivayette
bulundu. Bana anlattığına göre, Temim, bir gemiye binip
denize açılmıştır. Yanında Lahm ve Cüzâm kabilelerinden
otuz kişi vardı. (Hava şartları iyi olmadığı için) onlarla
denizin dalgaları bir ay kadar oynadı. Sonunda güneşin
battığı esnada denizde bir adaya yanaştılar. Geminin
kayıklarına binerek adaya çıktılar. Derken karşılarına çok
tüylü kıllı bir hayvan çıktı. Bunlar, tüylerinin çokluğundan
hayvanın baş tarafı neresi, arka tarafı neresi anlayamadılar.
(Şaşkın şaşkın:)
"Sen necisin, neyin nesisin?" dediler. O cevap verdi:
"Ben cessâseyim!"
"Cessase nedir?" denildi.
"Ey cemaat! Şu mannastıra kadar gelin! İçinde bir adam
var, o sizin haberinize müştaktır!" dedi. O, böylece bir
adamdan söz edince, biz onun bir şeytan olmasından
korktuk. Hemen koşarak manastıra girdik. İçeride bir adam
vardı; hilkatçe gördüklerimizin en irisiydi ve elleri
boynuna, dizlerinden topuklarına demirle sıkı şekilde
bağlanmıştı.
"Vah sana! Kimsin sen?" dedik.
"Benim haberimi alabilmişsiniz. Şimdi siz kimsiniz, bana
söyleyin!" dedi. Arkadaşlarım:
"Biz bir grup Arabız. Bir gemideydik, denizin coşkun bir
anına rastladık. Dalgalar bizi bir ay oynatıp oyaladı. Sonra

şu adaya yaklaştık, sandallara binip adaya çıktık. Tüylü ve
çok kıllı bir hayvanla karşılaştık. Tüyünün çokluğundan
başı ne taraf, arkası ne taraf anlayamadık. "Vah sana, nesin
sen" dedik.
"Ben cessâseyim!" dedi. Biz: "Cessase de ne?" dedik.
"Manastırdaki şu adama gelin, o sizin haberinize pek
müştaktır!" dedi. Biz de koşarak sana geldik. Biz onun bir
şeytan olmadığından emin olmadığımız için korktuk"
dedik. Adam:
"Bana Beysân hurmalığından haber verin!" dedi. Biz:
"Onun neyinden haber soruyorsun?" dedik.
"Ben onun ağacından soruyorum, meyve veriyor mu?"
dedi.
"Evet!" dedik.
"Öyleyse meyve vermeme zamanı yakındır!" dedi.
"Bana Taberiye gölünden haber verin!" dedi.
"Onun nesinden haber istiyorsun?" dedik.
"Onun suyunun çekilmesi yakındır!" dedi.
"Bana Zuğer gözesinden haber verin!" dedi.
"Sen onun neyinden haber istiyorsun?" dedik.
"Gözede su var mıdır? Orada su var mıdır?" dedi.
"Evet, onun çok suyu vardır! Sahipleri onun suyu ile ziraat
yapıyorlar!" dedik.
"Ümmilerin peygamberinden bana haber verin? O ne
yaptı?" dedi.
"O Mekke'den çıkıp Yesrib'e (Medine'ye) yerleşti" dedik.
"Araplar O'nunla mukâtele etti mi?" dedi. Biz:
"Evet!" dedik.
"Onlara karşı ne yaptı?" dedi. Biz de, (onu ezmek için)
peşine düşen Araplara galebe çaldığını, Arapların kendisine
itaat ettiklerini haber verdik. (O da bize:)

"Bu, onların itaat etmeleri, kendileri için daha hayırlıdır.
Ben şimdi size kendimi tanıtayım: Ben Mesih Deccâl'im.
Çıkış için bana izin verilme zamanı yakındır. O zaman
çıkıp yeryüzünde dolaşacağım. Kırk gün içinde
uğramadığım karye (köy) kalmayacak. Mekke ile Taybe
(Medine) hariç. Bu iki şehir bana haramdır. Onlardan birine
her ne vakit girmek istersem, elinde yalın kılıç bir melek
beni karşılar, benim oraya girmeme mani olur. Onların her
bir geçidinde bir melek vardır, onları korur!" dedi." Sonra
Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm çubuğuyla minbere
dürterek:
"Bu Taybe'dir! Bu Taybe'dir! Bu Taybe'dir! Ben bunu size
anlattım değil mi?" buyurdular. Halk da: "Evet!" diye
karşılık verdi. bunun üzerine Aleyhissalâtu vesselâm:
"Temimi'd-Dâri'nin rivayetinin benim size ondan (Mesih
Deccâl'dan) Mekke ve Medine'den anlattığıma muvafık
düşmesi hoşuma gitti. Bilesiniz O Şam denizinde veya
Yemen denizindedir. Hayır doğu tarafındandır. Evet o doğu
tarafından zuhur edecektir. O doğu tarafından zuhur
edecektir!" buyurdu ve eliyle doğu tarafına işaret etti."
Müslim, Fiten 119, (2942); Ebu Davud, Melahim 15,
(4325, 4326); Tirmizi, Fiten 66, (2254).
Ebu Sa'idi'l-Hudri radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm bize Deccal üzerine uzun bir hadis
rivayet etti. Bize anlattıkları meyanında şöyle de demişti:
"Deccal, Medine geçitlerine girmesi kendisine haram
kılınmış olarak çıkacak. Derken (Medine civarındaki) bazı
ekimsiz yerlere kadar gelir. O gün insanların en hayırlısı
olan -veya en hayırlılarından- bir kimse onun karşısına
çıkar ve:
"Sen Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'ın bize haber

verdiği Deccâl'sin!" der. Deccâl de (kendi adamlarına):
"Ben şunu öldürüp sonra da diriltsem ne dersiniz? Bu işte
bir şüpheye düşer misiniz?" der. Oradakiler:
"Hayır!" derler. Deccal onu öldürür ve sonra diriltir.
Diriltildiği zaman adam:
"Allah'a yemin olsun. Senin hakkında hiçbir vakit
bugünkünden daha basiretli olmamıştım!" der. Deccal onu
tekrar öldüreyim mi di(yerek öldürmek isteye)cek, fakat
musallat edilmeyecek."
Buhari, Fiten 27, Fedailu'l-Medine9; Müslim, Fiten 112,
(2938).
Hz. Huzeyfe radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
"Deccal çıktığı vakit beraberinde su ve ateş vardır. Ancak
halkın ateş olarak gördüğü tatlı sudur; halkın su olarak
gördüğü ise yakıcı bir ateştir. Sizden kim o güne ererse,
halkın ateş olarak gördüğüne düş(meyi kabul et)sin. Çünkü
o, tatlı soğuk sudur."
Buhari, Fiten 26, Enbiya 50; Müslim, Fiten 105, (2935);
Ebu Davud, Melâhim 14, (4315),
Ebu Saidi'l-Hudri radıyallahu anh'ın anlattığına göre,
Aleyhissalâtu vesselâm'a Deccâl'den sormuştur.
Aleyhissalatu vesselam da şu cevabı vermiştir:
"O (Deccâl) çıktığı gün (aynen bir insan gibidir) yemek
yer. Ben size, onun hakkında, benden önceki
peygamberlerden hiçbirinin kendi ümmetine anlatmadığı
hususları anlatacağım: Onun sağ gözü meshedilmiştir
(görmez), pertlektir, göz hadakası yoktur, sanki hadakası
çevrim içinde bir balgam gibidir. Sol gözü de inciden bir
yıldız gibidir. Onun beraberinde sanki cennet ve ateşin

birer misli vardır. Ancak hakikatta ateşi cennet, suyu da
ateştir. Haberiniz olsun! Onun yanında iki kişi vardır; köy
halkını inzar ederler. Bu ikisi köyden çıkınca Deccal'in
ashabından ilki oraya girer."
Rezin tahric etmiştir. Hadisin kaynağı yok ise de, hadiste
yer alan mefhumların şahidleri Sahiheyn ve diğer
kaynaklarda çoğunluk itibariyle gelmiştir.
İbnu Ömer radıyallahu anhüma anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm Veda haccı sırasında (bir ara): "Halk
susup dinlesin!" buyurdular. Sonra Allah'a hamd ve senâda
bulunup, arkadan Mesih ve Deccal'den uzunu uzun söz
ettiler ve buyurdular ki:
"Allah'ın gönderdiği her peygamber, ümmetini onunla inzar
etti. Nuh aleyhisselam ümmetini onunla inzar etti, ondan
sonra gelen peygamberler de. O, sizin aranızda çıkacak.
Onun hali sizden gizli kalmayacak. Rabbinizin tek gözlü
olmadığı size kapalı değildir. O ise sağ gözü kör birisidir.
Onun gözü, sanki (salkımdan) dışa fırlamış bir üzüm dânesi
gibidir. (İki gözünün arasında ke-fe-re yani kâfir yazılmış
olacaktır. Bunu her müslüman okuyacaktır)."
Buhari, Fiten 27; Müslim, Fiten 100-103, (169)-(2933).

Kiyamet Öncesi Fitneler

"Ayakkabıları kıldan bir kavimle savaşmadıkça Kıyamet
kopmaz. Siz, yüzleri kılıflı kalkanlar gibi, gözleri küçük,
burunları yassı olan bir kavmle savaşmadıkça Kıyamet
kopmaz."

Buhari, Cihad 95, 96, Menakıb 25; Müslim, Fiten 62,
(2912); Ebu Davud, Melahim 9, (4303, 4304); Tirmizi,
Fiten 40, (2216); Nesai, Cihad 42, (6, 45).
Yine Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: "rumlar, A'mak ve
Dâbık nam mahallere inmedikçe Kıyamet kopmaz. Onlara
karşı Medine'den bir ordu çıkar. Bunlar o gün Arz ehlinin
en hayırlılarıdır. Bu ordunun askerleri savaşmak üzere saf
saf düzen alınca, rumlar:
"Bizden esir edilenlerle aramızdan çekilin de onları
öldürelim!" derler. Müslümanlar da:
"Hayır" Vallahi sizinle, kardeşlerimizin arasından
çekilmeyiz" derler. Bunun üzerine (müslümanlar) onlarla
harb eder. bunlardan üçte biri inhizama uğrar. Allah
ebediyen bunların tevbesini kabul etmez. Üçte biri
katledilir, bunlar Allah indinde şehitlerin en faziletlileridir.
Üçte biri de muzaffer olur. Bunlar ebediyen fitneye
düşmezler. Bunlar İstanbul'u da fethederler. (Fetihten
sonra) bunlar, kılıçlarını zeytin ağacına asmış ganimet
taksim ederken, şeytan aralarında şöyle bir nida atar:
"Mesih Deccal, ailelerinizde sizin yerinizi aldı!"
Bunun üzerine, çıkarlar. Ancak bu haber bâtıldır. Şam'a
geldiklerinde (Deccal) çıkar. Bunlar savaş için hazırlık
yapıp safları tanzim ederken, namaz için ikamet okunur.
Derken İsa İbnu Meryem iner ve onlara gitmek ister.
Allah'ın düşmanı, Hz. İsa'yı görünce, tıpkı tuzun suda
erimesi gibi, erir de erir. Eğer bırakacak olsa, (kendi
kendine) helak oluncaya kadar eriyecekti. Ancak Allah onu
kudret eliyle öldürür; öyle ki onlara, harbesindeki kanını
gösterir."
Müslim, Fiten 34, (2897).

Yine Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm (bir gün):
"Bir tarafı karada bir tarafı da denizde olan bir şehir
işittiniz mi?" diye sordular. Oradakiler: "Evet!" deyince,
şöyle buyurdular:
"İshakoğullarından yetmişbin kişi bu şehre sefer
tertiplemedikçe Kıyamet kopmaz. Askerler şehre gelince
konaklarlar. Ancak silahla savaşmazlar, tek bir ok dahi
atmazlar. "Lâilâhe illallahu vallahu ekber!" derler. Bunun
üzerine şehrin denizdeki tarafı düşer. Sonra askerler ikinci
kere, "Lâilâhe illallahu vallahu ekber!" derler, şehrin diğer
tarafı da düşer. Sonra tekrar "Lâilahe illalllahu vallahu
ekber!" derler. Bu sefer onlara (kapılar) açılır. Oradan şehre
girerler ve şehrin ganimetini toplarlar. Ganimetleri
aralarında taksim ederlerken, yanlarına bir münâdi gelip:
"Deccal çıktı!" diye bağırır. Askerler her şeyi bırakıp geri
dönerler."
İbnu Ömer radıyallahu anhüma anlatıyor: "Resûlullah
"Yahudilerle savaşacak ve onları öldüreceksiniz. Öyle ki
taş dahi: "Ey müslüman! işte yahudi, arkamda (saklandı),
gel, öldür onu!" diyecek."
Buhari, Cihad 94, Menakıb 25; Müslim, Fiten 79, (2921);
Tirmizi, Fiten 56, (2237).
"Müslümanlardan iki grup aralarında savaşmadıkça
Kıyamet kopmaz. Bunlar aralarında büyük bir savaş
yaparlar, fakat dâvaları birdir."
Buhari, Fiten 24, Menakıb 25, İstitabe 8; Müslim, İman

248, (157), Fiten 17, (157).
Hz. Huzeyfe radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
"Nefsim yed-i kudretinde olan Zât-ı Zülcelâl'e yemin olsun!
İmamınızı öldürmedikçe, kılıçlarınızı birbirinize
kullanmadıkça, dünyanıza şerirleriniz varis olmadıkça
Kıyamet kopmaz."
aleyhissalâtu vesselâm: "Herc artmadıkça Kıyamet
kopmaz!" buyurmuşlardı. (Yanındakiler:)
"Herc nedir ey Allah'ın Resûlü?" diye sordular.
"Öldürmek! Öldürmek!" buyurdular."
Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
"Kıyamet kopmazdan önce gece karanlığının parçaları gibi
fitneler olacak. (O vakit) kişi mü'min olarak sabaha erer de
kâfir olarak akşama kavuşur. Mü'min olarak akşama erer,
kâfir olarak sabaha kavuşur. Birçok kimseler azıcık bir
dünyalık mukabilinde dinlerini satarlar."

Resulullah'tan Sonra Kiyamet Yakindir

Sehl İbnu Sa'd radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm:
"Ben Kıyamet şöyle yakın olduğu halde gönderildim!"
buyurdular ve şehadet parmağıyla orta parmağını
yanyana gösterdiler."

Buhari, Rikâk 39, Tefsir, Nâzi'at 1, Talâk 25; Müslim,
Fiten 132, (2950).
Müstevrid İbnu Şeddâd el-Fihrî radıyallahu anh
anlatıyor:
"Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm: "Ben Kıyamet'in
kopacağı aynı saatte gönderildim. Ancak, şunun şunu
geçmesi gibi ben Kıyamet saatini geçip biraz evvel
geldim!" buyurdular ve orta parmağı ile şehadet
parmağını gösterdiler."

Kiyametten Once Bir Atesin Cikmasi

Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
"Hicaz bölgesinden bir ateş çıkmadıkça Kıyamet
kopmaz. Bu ateş Busra'daki develerin boyunlarını
aydınlatacaktır."
Buhari, Fiten 24; Müslim, Fiten 42, (2902).
İbnu Ömer radıyallahu anhümâ anlatıyor: "Resûlullah
"Kıyametten önce, Hadramevt'ten -veya Hadramevt
denizinden- bir ateş çıkacak, insanları toplayacak"
buyurmuşlardı. (Orada bulunanlar:)
"Ey Allah'ın Resûlü (o güne ulaşırsak) ne yapmamızı
emredersiniz?" diye sordular.
"Size Şam('ı yani Suriye'ye gitmenizi) tavsiye ederim"
buyurdular."

Muasırlarının Ömrü

Ebu'z-Zübeyr, Hz. Câbir radıyallahu anh'tan
naklediyor: "Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm
buyurdular ki:
"Bugün doğmuş (canlı olan) hiçbir nefis yoktur ki, yüz
sene sonra ölmemiş olsun." (Râvi der ki:) "Bununla
ömrün kısalması kastedilmiştir."
Müslim, Fezailu's-sahâbe 218, (2538); Tirmizi, Fiten 64,
(2251).
Hz. Enes radıyallahu anh anlatıyor: "Bir adam
Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm'a: "Kıyamet ne
zaman kopacak?" diye sormuştu. Aleyhissalâtu
vesselâm bir müddet sükuttan sonra yanında duran
Ezd-i Şenûe kabilesine mensup bir çocuğa bakıp:
"Bu delikanlı pir-i fâni olmadan önce Kıyametiniz
kopacaktır!" buyurdular.
Hz. Enes radıyallahu anh der ki: "Çocuk o gün benim
akranım idi."
Yalancıların Zuhuru

"Otuz kadar yalancı Deccaller çıkmadıkça Kıyamet
kopmaz. Bunlardan her biri Allah'ın elçisi olduğunu
zanneder."
Tirmizi, Fiten 43, (2219); Ebu Dâvud, Melâhim 16,

(4333, 4334, 4335).

Gunesin Batidan Dogmasi

Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor:
"Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:
"Güneş, battığı yerden doğmadıkça Kıyamet kopmaz.
Batı'dan doğunca, insanlar görür ve hepsi de iman eder.
Ancak, daha önce inanmamış veya imannın sevkiyle
hayır kazanamamış olan hiç kimseye bu iman fayda
sağlamaz."
Buhari, Rikak 39, İstiska 27, Zekat 9; Müslim, İman
248, (157); Ebu Davud, Melahim 12, (4312).
Hz. Ebu zerr radıyallahu anh anlatıyor: "Güneş battığı
sırada Mescid'e girmiştim. Resûlullah aleyhissalâtu
vesselâm bana:
"Ey Ebu Zerr!" buyurdular. "Şu (güneş batınca)
nereye gidiyor, biliyor musun?"
"Allah ve Resûlü daha iyi bilir!" dedim.
"O, Rabbinden secde etmek için izin istemeye gider.
Ona izin verilir ve sanki kendisine şöyle denir: "Git
geldiğin yerden tekrar doğ." O da battığı yerden
doğar."
Sonra (Ebu Zerr dedi ki: "Aleyhissalâtu vesselâm) şöyle
kıraat etti: "Ve zâlike müstegarrün leha" (Yasin 38).
(Ebu Zerr ilaveten) dedi ki: "Bu İbnu Mes'ûd
kıraatidir."

Kiyametin Baska Alametleri

Ebu Sâid radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
"Ruhumu kudret elinde tutan Zât-ı Zülcelâl'e yemin
olsun ki, vahşi hayvanlar insanlarla konuşmadıkça,
kişiye kamçısının ucundaki meşin, ayakkabısının
bağı konuşmadıkça, kendinden sonra ehlinin ne
yaptığını dizi haber vermedikçe Kıyamet kopmaz."
"Devs kabilesinin kadınlarının kıçları, Zü'l-Halasa
putunun etrafında titremedikçe Kıyamet kopmaz.
Zü'l-halasa, Devslilerin cahiliye devrinde tapındıkları
(Tebâle'deki) puttur."
Buhari, Fiten 23; Müslim, Fiten 51, (2906).
Hz. Huzeyfe radıyallahu anh anlatıyor: Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: "İnsanların
dünyaca en bahtiyarını âdi oğlu âdiler teşkil
etmedikçe Kıyamet kopmaz."
"Kıyamet Allah Allah diyen bir kimsenin üzerine
kopmayacaktır."
Müslim, İman 234, (148); Tirmizi, Fiten 35, (2208).

"Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm, yanındaki
cemaate konuşurken, bir adam gelerek: "(Ey Allah'ın
Resûlü!) Kıyamet ne zaman kopacak?" dedi.
Aleyhissalâtu vesselâm konuşmasına devam etti,
sözlerini bitirdiği vakit:
"Sual sâhibi nerede?" buyurdular. Adam:
"İşte buradayım ey Allah'ın Resûlü!" dedi.
Aleyhissalâtu vesselâm:
"Emanet zâyi edildiği vakit Kıyameti bekleyin!"
buyurdular. Adam:
"Emanet nasıl zâyi edilir?" diye sordu. Efendimiz:
"İş, ehil olmmayana tevdi edildi mi Kıyamet'i
bekleyin!" buyurdular."
Buhari, İlm 2, Rikâk 35.
Sahiheyn'de gelen bir diğer rivayette: "Kahtan'dan,
insanları değneğiyle idare eden bir adam çıkmadıkça
Kıyamet kopmaz" buyrulmuştur."
Buhari, Fiten 23, Menâkıb 7; Müslim, Fiten 60,
(2910).
Yine Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor:
"Fırat nehri altın bir dağ üzerinden açılmadıkça
Kıyamet kopmaz. Onun üzerine insanlar savaşırlar.
Yüz kişiden doksan dokuzu öldürülür. Onlardan her
biri: "Herhalde savaşı ben kazanacağım" der."
Buhari, Fiten 24, Müslim, Fiten 29, (2894); Ebu
Dâvud, Melahim 13, (4313, 4314); Tirmizi, Cennet

26, (2572, 2573).
"Zaman yakınlaşmadıkça Kıyamet kopmaz. Bu
yakınlaşma öyle olur ki, bir yıl bir ay gibi, ay bir
hafta gibi, haftada bir gün gibi, gün saat gibi, saat de
bir çıra tutuşması gibi (kısa) olur."
Tirmizi, zühd 24, (2333).
"Allah Teâla hazretleri ipekten daha yumuşak bir
rüzgârı Yemen'den gönderir. Bu rüzgâr, kalbinde
zerre miktar iman bulunan hiç kimseyi hariç
tutmadan hepsinnin ruhunu kabzeder."
Müslim, İman 185, (117).
İbnu Mes'ud radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
"Kıyamet sâdece şerir insanların üzerine kopacaktır!"
buyurdular."
İbnu Zuğb el-Eyâdi anlatıyor: "Abdullah İbnu Havâle
el-Ezdi radıyallahu anh'ın yanına indim. Bana:
"Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm bizi, ganimet
alalım diye yaya olarak gönderdi. Biz de döndük ve
hiçbir ganimet elde edemedik. Yorgunluğumuzu
yüzlerimizden anlayıp, aramızda doğrularak:
"Ey Allah'ım, onları bana tevkil etme; ben onları
üzerime almaktan âcizim! Onları kendilerine de

tevkil etme, bu işten kendileri de acizdirler. Onları
diğer insanlara da tevkil etme, kendilerini onlara
tercih ederler!" buyurdular. Sonra elini başımın
üstüne koydu ve:
"Ey İbnu Havale! Hilafetin (Medine'den) Arz-ı
Mukaddese'ye (Suriye'ye) indiğini görürsen, bil ki
artık zelzeleler, kederler, büyük hâdiseler yakındır. O
gün Kıyamet, insanlara, şu elimin, başına olan
yakınlığından daha yakındır" buyurdu."
Ebu Davud, Cihad 37, (2535).
Hz. Enes radıyallahu anh dedi ki: "İstanbul'un fethi
Kıyamet anında olacaktır."
Hz. Ali radıyallahu anh anlatıyor: "Resûlullah
aleyhissalâtu vesselâm (bir gün):
"Ümmetim onbeş şeyi yapmaya başlayınca ona
büyük belanın gelmesi vâcip olur!" buyurmuşlardı.
(Yanındakiler:) "Ey Allah'ın Resûlü! Bunlar
nelerdir?" diye sordular. Aleyhissalâtu vesselâm
saydı:
-Ganimet (yani milli servet, fakir fukaraya
uğramadan sadece zengin ve mevki sahibi kimseler
arasında) tedavül eden bir metâ haline gelirse,
-Emanet (edilen şeyleri emânet alan kimseler,
sorumlu ve yetkililer, memurlar) ganimet (malı yerini
tutup, yağmalayıp nefislerine helal) kıldıkları zaman,
-Zekât (ödemeyi ibadet bilmeyip bir angarya ve) ceza
telâkki ettikleri zaman.

-Kişi annesinin hukukuna riayet etmeyip, kadınına
itaat ettiği;
-Babasından uzaklaşıp ahbabına yaklaştığı;
-Mescidlerde (rıza-yı ilâhi gözetmeyen husûmet, alış-
veriş, eğlence ve siyâsiyâta vs. müteallik) sesler
yükseldiği zaman.
-Kavme, onların en alçağı (erzel) reis olduğu;
-(Devlet otoritesinin yetersizliği sebebiyle tedhiş ve
zulümle insanları sindiren zorba) kişiye zararı
dokunmasın diye hürmet ettiği;
-(Çeşitli adlarla imal edilen) içkiler (serbestçe)
içildiği;
-İpek (haram bilinmeyip erkekler tarafından)
giyildiği;
-(San'at, bale, konser gibi çeşitli adlar altında; bar,
gazino, dansing ve salonlarda ve hatta televizyon ve
filim gibi çeşitli vasıtalarla yaygın şekilde) şarkıcı
kadınlar ve çalgı aletleri edinildiği;
-Bu ümmetin sonradan gelen nesilleri, önceden gelip
geçenlere (çeşitli ithamlar ve bahanelerle) hakâret
ettiği zaman artık kızıl rüzgârı, (zelzeleyi), yere batışı
(hasfı) veya suret değiştirmeyi (meshi) (veya gökten
taş yağmasını, (kazfi) bekleyin."
İbnu Amr İbnu'l-As radıyallahu anhümâ anlatıyor:
"Çıkış itibariyle, Kıyamet alametlerinin ilki güneşin
battığı yerden doğması, kuşluk vakti insanlara

dabbetu'l-arzın çıkmasıdır. Bunlardan hangisi önce
çıkarsa, diğeri de onun hemen peşindedir."
Müslim, Fiten 118, (2941); Ebu Dâvud, Melahim 12,
(4310).
Hz. Muâz İbnu Cebel radıyallahu anh anlatıyor:
"Resûlullah aleyhissalâtu vesselâm (bir gün):
"Beytu'l-Makdis'in imârı Yesrib'in harabıdır.
Yesrib'in harâbı melhamenin (savaşın) çıkmasıdır.
Melhame İstanbul'un fethidir, İstanbul'un fethi
Deccâl'in çıkmasıdır!" buyurdular. Sonra elini
(Resûlullah), konuşmakta olduğu kimsenin (yani Hz.
Muâz'ın) dizine vurdular ve:
"Bu söylediğim kesinlikle hakikattir. Tıpkı senin
burada oturman hak olduğu gibi" buyurdular."
Hz. Muaz burada kendisini kasdetmektedir. (Yani
Aleyhissalatu vesselam'ın konuştuğu ve dizine elini
vurduğu kimse Muaz İbnu Cebel radıyallahu
anh'tır.)"
Ebu Davud, Melahim 3, (4294).
Abdullah İbnu Büsr radıyallahu anh anlatıyor:
"Melhame ile Medine'nin fethi arasında altı yıl vardır.
Yedinci yılda da Mesih Deccâl çıkar."
Ebu Davud, Melahim 4, (4296); İbnu Mace, Fiten 35,
(4093).

Firat Nehri

Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resülullah
aleyhissalâtu vesselam buyurdular ki: "Fırat nehri,
altından bir dağı ortaya çıkarmadıkça Kıyamet
kopmayacaktır. İnsanlar o altın sebebiyle öldürülecek.
Öyle ki on insandan dokuzu öldürülecektir."
MAL DOLUP TASMADIKCA
Hz. Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resülullah
aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki: "Mal dolup
taşmadıkça, fitneler zuhür etmedikçe ve herc (haksız,
sebepsiz öldürmeler) artmadıkça Kıyamet
kopmayacaktır." Orada bulunanlar: "Herc nedir, ey
Allah'ın Resülü?" dediler. Aleyhissalatu vesselam:
"Öldürmedir! Öldürmedir! Öldürmedir!" diye üç kere
tekrar etti."

Kuran ve Dinle ilgili ilimlerin Yok Olmasi

Ziyâd İbnu Lebîd radıyallahu anh anlatıyor: "Resülullah
aleyhissalatu vesselâm bir şey anlatarak: "İşte bu şey,
ilmin gitme anlarında olur" buyurdu. Ben: "Ey Allah'ın
Resûlü! Bizler Kur'ân'ı okur olduğumuz, evladlarımıza
da okuttuğumuz, evlatlarımız da kendi evlatlarına okutur
olacakları halde ilim nasıl gider (kaybolur)?" dedim.
Aleyhissalatu vesselâm:
"Anasız kalasıca Ziyâd! Ben seni, Medine'nin en
fakihlerinden biri bilirdim. Şu, (gözümüzün önündeki)
yahudi ve hıristiyanlar kitapları olan Tevrat ve İncil'i
okudukları halde onların içinde bulunanlarla amel

ediyorlar mı? (Demek ki keramet okumada değil, okunanı
hayata geçirmekte, yaşamakta ve tatbik etmektedir)"
buyurdular."
Huzeyfe İbnu'I-Yemân radıyallahu anh anlatıyor:
"Resülullah aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki:
Elbisenin nakşı silinip gittiği gibi İslâm da silinip
gidecek. Öyle ki oruç nedir, namaz nedir, hacc nedir,
sadaka nedir? bilinemeyecek. Bir gecede AIlah'ın kitabı
götürülecek, ondan yeryüzünde hiçbir şey kalmayacak.
Çok yaşlı ihtiyar erkek ve kadınlardan birkısım insanlar
sağ kalıp: "Biz babalarımıza lâ ilâhe illallah kelimesi
üzerine yetiştiğimiz için bu kelimeyi söyleriz" diyecekler."
Huzeyfe bu hadisi anlatınca orada bulunan Sıla
radıyallahu anh kendisine: "O yaşlılar namaz nedir, oruç
nedir, hacc nedir, sadaka nedir bilmezken "Lâ ilâhe
illallah" kelimesi onlara bir fayda sağlar mı?" dedi.
Huzeyfe (bu söze) cevap vermedi. Ama Sıla bu sorusunu
üç kere tekrarladı.. Her seferinde Huzeyfe onun sorusuna
cevaptan kaçındı. Sonunda üçüncü tekrar üzerine Sıla'ya
yönelerek: "Ey Sıla kelime-i tevhid onları (hiç olsun
ebedî) cehennemden kurtarır" dedi ve bunu üç kere
tekrar etti."

Hadislerde Kiyametin Alametleri
On dört yüzyıl önce Peygamberimiz Hz. Muhammed,
kıyamet ile ilgili bazı gaybi bilgileri ve bunlara dayalı
düşüncelerini kendisiyle birlikte olan Müslümanlara
aktarmıştır. Bu değerli sözler nesilden nesile geçmiş, hadis
kitapları ve İslam alimlerinin eserleriyle günümüze

ulaşmıştır. İlerleyen bölümlerde kullanılan hadisler de
Peygamberimiz tarafından işte bu anlamda söylenmiş
haberleri içermektedir.
Bu aşamada, kıyamet alametleri hakkındaki hadislerin
doğruluğu ve güvenilirliğine ilişkin bazı şüpheler akla
gelebilir. Tarihte Peygamberimize atfen bazı sahte hadisler
uydurulduğu bilinen bir gerçektir. Fakat araştırmamıza
konu olan hadislerin Peygamberimiz tarafından söylenmiş
sözler olduğu kolaylıkla anlaşılabilir. Elimizde doğruyu
yanlıştan ayırmaya yarayan bir yöntem bilgisi
bulunmaktadır. Bilindiği gibi, kıyamet ile ilgili hadisler
geleceğe yönelik olayları ihtiva etmektedir. Bu nedenle
zaman içerisinde, hadisin birebir gerçekleşmesi sözlerin
kaynağı konusundaki tüm kuşkuları ortadan kaldırmaktadır.
Söz konusu kıstas Ahir Zaman ve kıyamet alametleri
üzerine araştırma yapan birçok İslam alimi tarafından da
kullanılmıştır. Konunun uzmanlarından Bediüzzaman Said
Nursi de Ahir Zaman hakkındaki hadislerin günümüzde
meydana gelen ve gözle görülen olaylara tam mutabık
çıkmasının hadislerin hakikat olduğunu gösterdiğini ifade
etmiştir. 3
Hadislerde bildirilen işaretlerin bir kısmı 1400 yıllık İslam
tarihinin herhangi bir döneminde, dünyanın belirli bir
bölgesinde, belirli bir oranda görülmüş olabilir. Böyle bir
durum o dönemin Ahir Zaman olduğunu göstermez. Zira
bir devrin Ahir Zaman olarak nitelendirilmesi için kıyamet
alametlerinin tümünün aynı çağda, birbirlerini izleyerek
gerçekleşmesi gerekmektedir. Bu durum bir hadiste şöyle
ifade edilmiştir:
Kıyamet alametleri birbirini takiben meydana gelir. Bir
dizideki boncukların art arda kopması gibi.

Ramuz-El Ehadis, 277/6; Camiü's-Sagir, 3/167

Yukarıdaki bilgi ışığında Ahir Zaman hadisleri
incelendiğinde hayret verici bir sonuç meydana
çıkmaktadır. Peygamberimizin yüzyıllar önce ayrıntılarıyla
açıkladığı işaretler yeryüzünün hemen hemen her
köşesinde, birbiri ardınca ve tam anlamıyla belirtildiği
biçimde içinde bulunduğumuz çağda yaşanmaktadır.
Hadisler sanki zamanımızın eksiksiz bir portresini
çizmektedir. Elbette bu, derin düşünülmesi gereken son
derece mucizevi bir olaydır. Gerçekleşen her alamet
insanlara, Allah'ın huzurunda hesap verecekleri kıyamet
gününün çok yaklaşmış olduğunu ve bir an önce Kuran
ahlakını hayata geçirmelerinin önemini bir kez daha
hatırlatmaktadır.

ALLAH'IN AÇIKÇA İNKAR EDİLMESİ
Peygamberimiz Allah'ın açık olarak inkar edilmesinin
kıyametin bir işareti olacağını şöyle belirtmiştir:
Allah apaçık inkar edilir hale gelmedikçe kıyamet kopmaz.
Son Zamanlarla İlgili Hadisler, s. 85; Kitabül Burhan

Fi Alametil Mehdiyyil Ahir Zaman, s. 27

Hadiste sözü edilen dönemi tam olarak belirlemek için
hafızalarımızı biraz yoklamamız yeterli olacaktır.
Peygamberimizden bu yana geçen on dört yüzyıl içinde
birçok sapkın felsefe ve fikir sisteminin var olduğu tarihsel
bir gerçektir. Bununla birlikte 19. yüzyılın ortalarına kadar
açıkça ateizm propagandası yapan kayda değer bir ideoloji

bulunmamaktadır. Bu tarihten sonra ise Darwinizm,
komünizm, faşizm, materyalizm, anarşizm, nihilizm,
egzistansiyalizm gibi fikir akımları bu doğrultuda
faaliyetlere başlamışlar, bir Yaratıcıyı kabul etmediklerini,
Allah'ı tanımadıklarını her fırsatta dile getirmişlerdir.
19. yüzyılda ileri sürülen sapkın fikirler 20. yüzyılda hızla
artan sayıda taraftar toplamış, böylece tarihte benzeri
yaşanmayan bir durum ortaya çıkmıştır. Ateizmin önde
gelen savunucularından Joseph McCabe konuyla ilgili
şöyle bir tespitte bulunmuştur:
Öyle görünüyor ki 20. yüzyıl, kıyas kabul etmez
büyüklükte bir ateizm gelişmesine şahit olmaktadır. 4
Ateist hezeyanlar pek çok beyni yıkanmış insanın ortaya
çıkmasına neden olmuştur. Encarta Ansiklopedisi'nin
istatistikleri göz önünde tutulursa, ateistler ve kendilerini
dinsiz olarak tanımlayanların toplamı dünya nüfusunun
%21'ini, diğer bir deyişle beşte birinden fazlasını
oluşturmaktadır. Bu topluluk sayı bakımından,
Hıristiyanların ardından ikinci sırada yer almaktadır. 5
Allah'ın ve dinin inkar edilmesinde iki ana stratejinin
izlendiği anlaşılmaktadır. Bunlardan birincisi ateistlerin
açık ve organize faaliyetleridir. Hazırladıkları kitaplar,
dergiler, televizyon programları, internet siteleri,
düzenledikleri konferanslar, tartışma oturumları inkarcılığı
yaymaya yöneliktir. Profesör Michael Martin'in Nisan
1998'de, St. Louis, Amerika'da, Ateist Birliği Ulusal
Kongresi'nde yaptığı konuşma bir örnek olarak verilebilir.
Martin bu söylevinde, çocuğunu ateist olarak yetiştirmek
veya ateizmi tebliğ etmek için her ateistin yapması
gerekenleri anlatmıştır. Michael Martin'e göre, her ateistin
başlıca bilgi sahibi olması gereken konular dinler, inkar

teknikleri ve biyolojik evrimdir. 6
Allah'ı açıkça inkar eden ateizm bir dönem tüm dünyada
yaygınlaşmış sapkın bir akımdır. Ancak artık herşey tersine
dönmekte ve bu gibi sapkın akımların zararları tüm insanlar
tarafından anlaşılmaktadır.

Allah'ın ve dinin inkar edilmesinde izlenen ikinci ana
strateji ise birincisine kıyasla sinsi ve örtülü bir yöntemdir.
Bu plan din aleyhtarı ideolojiler incelendiğinde açıkça
ortaya çıkmaktadır. Sapkın felsefe ve fikir akımları,
birbirlerinden çok farklı değer ve amaçlara sahip
olmalarına rağmen ortak bir noktada buluşmaktadır. İşte bu
husus, sözü edilen tüm sistemlerin temelinde evrim
teorisinin yer almasıdır. Şurası bir gerçek ki evrim teorisi,
çarpık ideolojilerini ayakta tutabilmeleri için gereken sözde
bilimsel dayanağı kendilerine sunmaktadır.
Her ne kadar bilimsel gelişmeler evrimin tüm iddialarını
çürütmüşse de adı geçen çevreler bu köhne teoriyi
yaşatmak için kapsamlı bir çaba içindedirler. Bunun tek
nedeni de bu teorinin, Allah'ın varlığını reddetmek için bir
araç olarak kullanılmasıdır. Gerçekten de sözde evrim veya
sözde bilimsellik adı altında gerek açık gerekse örtülü,
yoğun bir ateizm telkini insanları kuşatmaktadır. Göz
attığınız bir gazete, karşılaştığınız bir reklam afişi,
okuduğunuz bir kitap, izlediğiniz bir film, televizyonda
seyrettiğiniz bir belgesel veya internet ortamı Yaratıcıyı ve
yaratılışı inkar eden mesajlarla doludur.
Tarihin hiçbir dönemi günümüzde yaşanan yoğunluk ve
büyüklükte bir inkarcılık propagandasına sahne olmamıştır.
Böylece Peygamberimizin haber verdiği bir alamet, içinde
bulunduğumuz çağda tam anlamıyla gerçekleşmiştir.

Burada önemli bir gerçeği daha hatırlatmalıyız: Ahir
Zaman'ın bir gereği olarak 20. yüzyılda ateizm insanlar
arasında yoğun şekilde yayılmıştır. Ancak yine Ahir
Zaman'ın bir gereği olarak bu devir artık tersine
dönmektedir. İçinde bulunduğumuz dönem, artık ateizmin
ve materyalist ideolojilerin zararlarının anlaşıldığı, söz
konusu akımların insanlığa getirdiği belaların görüldüğü bir
dönem olmuştur. Bu nedenle insanlar maneviyata ve dine
yönelmeye başlamıştır. Tek kurtuluşun Allah'a yöneliş
olduğunu kavrayanların sayısı gün geçtikçe artmaktadır.

SAVAŞLAR VE ANARŞİ
Peygamberimiz Ahir Zaman'ın özelliklerini anlattığı bir
hadisinde şunları haber vermiştir:
Dünya hercü merc içinde kaldığında, fitneler zuhur
ettiğinde, yollar kesildiğinde, bazıları bazılarına hücum
ettiğinde…
Kıyamet-Ahiret ve Ahirzaman Alametleri, s.454

"Hercü merc" kelimesinin sözlüklerdeki karşılığı
"darmadağınıklık, karmakarışıklık" anlamlarıdır ve hadiste
bu durumun belirli bir bölge ile sınırlı kalmayıp, dünyanın
her tarafına yayılacağı belirtilmektedir. Yolların kesilmesi
ve bir kısım insanların diğerlerine saldırmaları da hadiste
işaret edilen çağın belirtileri arasında sayılmaktadır.
Başka bir hadiste de yukarıdaki olay benzer şekilde yer
almaktadır. "kıyamet yaklaşır… herc çoğalır" diyen
Peygamberimize "herc"in ne olduğu sorulmuş, O da "herc
öldürmelerdir" yanıtını vermiştir. (Kur'an ve Sünnette
Kiyamet ve Ahiret, s.172 )
Peygamberimizden bu konu hakkında bizlere ulaşan diğer

hadisler de şunlardır:
Kıyametin hemen yakınında anarşi ve kargaşa günleri
vardır.
Suyuti, Cami'üs Sagir, 3/211; Ahmed bin Hanbel,
Müsned, 2/492
Şu hadiseler meydana gelmedikçe kıyamet
kopmayacaktır… Ölümler ve katliamlar yaygın hale
gelecek…
Camiü's-Sagir, 3:211, Müsned, 2:492, 4:391, 392

Yukarıdaki hadislerin incelenmesi bizleri önemli bir sonuca
götürmektedir. Peygamberimiz, sözünü ettiği çarpışmalar,
kargaşa ve katliamlar ile tüm yeryüzünü kaplayan savaşları
ve terör eylemlerini tasvir etmekte, bu olayların da bir
kıyamet alameti olduğunu belirtmektedir.
Peygamberimiz hadislerinde yeryüzünü kaplayan savaşları
ve terör eylemlerini tasvir etmekte ve bu olayları da
kıyamet alameti olduğunu belirtmektedir. Nitekin dünyanın
dört bir yanında çatışmalar, bölgesel ve iç savaşlar durmak
bilmeksizin devam etmektedir.
Geride kalan on dört asırlık döneme baktığımızda görürüz
ki, 20. yüzyıldan önceki savaşlar bölgesel kalmışlardır.
Tüm dünya halklarını, siyasi mekanizmalarını,
ekonomilerini, sosyal yapılarını etkileyen savaşlar ise yakın
geçmişte yaşanan iki dünya savaşı olmuştur. I. Dünya
Savaşı'nda 20 milyondan, II. Dünya Savaşı'nda da 50
milyondan fazla insan ölmüştür. II. Dünya Savaşı'nın aynı
zamanda, tarihin en kanlı, en büyük ve en yıkıcı savaşı
olduğu bilinen bir gerçektir.
Çağımızın modern savaş teknolojisi, nükleer, biyolojik ve
kimyasal silahları savaşların etkilerini tarihte görülmemiş

boyutlara taşımıştır. Hatta geliştirilen kitle imha silahları
nedeniyle dünyanın üçüncü bir dünya savaşını
kaldıramayacağı da genel kabul görmüştür.
Bir yanda dünyanın pek çok ülkesi kendi vatandaşlarının
sebep olduğu terör ile uğraşıyor. Öte yanda Çeçenistan'da
olduğu gibi toplu mezarlar bulunuyor , yaşlılar, bebekler,
çocuklar, kadınlar eziyet görüyor. Tüm dünyayı ilgilendiren
terör ve kargaşa ortamı her insanın düşünmesi gereken ve
içinde bulunduğumuz çağda tam anlamıyla yaşanan
kıyamet işaretlerindendir. Hadislerde haber verilen bu
olaylar tüm insanların düşünmesi ve ibret alması için birer
vesiledir.

Peygamber Efendimizin hadislerinde yer alan ve günümüz
için işaret olan haberlerin gerçekleşiyor olması, tüm
dünyada yaşanan bu gibi görüntüler insanların bir an önce
Kuran ahlakını yaşamaları için yapılan önemli birer
uyarıdır.
II. Dünya Savaşı sonrasındaki Soğuk Savaş, Kore Savaşı,
Vietnam Savaşı, Arap-İsrail Savaşları, İran-Irak Savaşı ve
Körfez Savaşı çağımızın en önemli olayları arasındadır.
Bölgesel savaşlar, çatışmalar ve iç savaşlar aynı anda
dünyanın birçok bölgesinde yıkıcı sonuçlara neden
olmaktadır. Bosna, Filistin, Çeçenistan, Afganistan, Keşmir
ve daha pek çok yerde yaşanan sorunlar insanlığı
etkilemeye devam etmektedir.
Savaşlar kadar tüm dünya insanlarını ilgilendiren diğer bir
"kargaşa" konusu da uluslararası ve organize terör
olaylarıdır. Boston Üniversitesi'nden Prof. Vojtech
Mastny'nin belirttiği gibi, terör olayları 20. yüzyılın
ortalarından sonra kat kat artmıştır. 7 Gerçekte terörizmin

20. yüzyıla has bir olgu olduğunu söylemek bile
mümkündür. Irkçılık, komünizm ve benzeri ideolojik
amaçlarla ya da etnik iddialarla ortaya çıkan örgütler,
gelişen teknolojinin de yardımıyla kanlı eylemler
yapmışlardır.
Dünyamızın yakın tarihindeki terör eylemleri zaman zaman
büyük kaos ortamlarına zemin hazırlamıştır. Bu üzücü
vakalarda çok kan dökülmüş, sayısız insan ölmüş veya
sakat kalmıştır. Ancak insanlık hala bu trajik olaylardan
hissesine düşen dersi almış değildir. Terör dünyanın birçok
bölgesinde, öldürücü anarşik olaylara neden olmaya devam
etmektedir.
Konuyla ilgili ayetlerde de çıkarmamız istenen dersler yer
almaktadır. Rum Suresi'nde insanların yaptıkları şeyler
dolayısıyla yeryüzünde karışıklıkların ortaya çıktığı şöyle
bildirilmektedir:
İnsanların kendi ellerinin kazandığı dolayısıyla, karada ve
denizde fesad (karışıklık, kötülük) ortaya çıktı. Umulur ki
dönerler diye (Allah) onlara yaptıklarının bir kısmını
kendilerine taddırmaktadır. (Rum Suresi, 41)
Şunu da eklemek gerekir ki, ayette önemli bir hatırlatma
yapılmaktadır. İnsanların yaptıkları yanlışlardan
kaynaklanan acı ve üzüntüler, onları hatalarından
döndürmesi için birer fırsat mahiyetindedir.
Allah ayetlerinde insanların kendi ellerinin önden
sundukları nedeniyle kötülüklerin çıktığını haber vermiştir.
Bugün dünyanın içinde bulunduğu durum ayetin
tecellisidir.
Kısacası, "dünyanın hercü merc içinde kaldığı" dönem
içinde bulunduğumuz çağda tam anlamıyla yaşanmış ve
neticede bir kıyamet işareti daha bu şekilde tecelli etmiştir.

Aynı zamanda bu işaret, insanlara bir an önce Kuran
ahlakını yaşamaları için yapılan önemli bir uyarı olmuştur.

BÜYÜK ŞEHİRLERİN YOK OLMASI: SAVAŞLAR
VE AFETLER
20. yüzyıl için en çok kullanılan tanımlama "felaketler
yüzyılı"dır. Gerek depremler, kasırgalar ya da seller gibi
doğal afetler, gerek iç savaşlar ve çatışmalar, gerekse de
büyük deniz ya da uçak kazaları çok sayıda insanın
ölümüne yol açmıştır. Yok olan şehirler, tarihten silinen
halklar kıyametin hadislerde haber verilen
alametlerindendir.
Peygamberimizin Ahir Zaman'la ilgili verdiği haberlerden
birisi de şu şekildedir:
Büyük şehirler dün sanki yokmuş gibi helak olur.
Kitabül Burhan Fi Alametil Mehdiyyil Ahir Zaman, s.
38

Hadiste belirtilen büyük şehirlerin helak oluşu, savaşlar ve
çeşitli doğal afetler sonucunda meydana gelen yıkımları
akla getirmektedir.
Geçtiğimiz asır dünyaya sayısız felaket getirmiştir. Pek çok
ülkede yıkıcı olaylar baş göstermiş, milyonlarca insan bu
felaketlerde yaşamını yitirmiştir. Bu olaylar, hadislerde
dikkat çekilen Ahir Zaman olaylarıyla büyük bir paralellik
göstermektedir. İnsanların artık bu durumdan ibret alarak
Kuran ahlakına yönelmeleri şarttır.
Yakın geçmişte geliştirilen nükleer silahlar, uçaklar,
bombalar, füzeler ve benzeri çağdaş silahların savaşlarda
kullanılması büyük tahribata neden olmuştur. Bu korkunç
silahlar tarihteki benzerleriyle kıyaslanmayacak düzeyde

yıkımlara yol açmıştır. Elbette hedef konumundaki "büyük
şehirler" de bu yıkımlardan birinci derecede etkilenen
yerler olmuştur. II. Dünya Savaşı'nın benzersiz sonuçları
buna bir örnek olarak verilebilir.

Dünya tarihinin en büyük savaşında, atom bombasının
kullanılmasıyla Hiroşima ve Nagasaki tamamen yerle bir
olmuştur. Avrupa'nın başkentleri ve önemli şehirleri de ağır
bombardımanlar neticesinde büyük ölçüde yıkılmıştır.
Britannica Ansiklopedisi II. Dünya Savaşı'nın Avrupa
şehirlerinde neden olduğu hasarı şöyle anlatır:

Meydana gelen tahribat Avrupa'nın büyük bölümünü ayın
yüzeyine dönüştürmüştü: Şehirler bombardımanlar
sonucunda harap oldu, sayfiye yerleri kavruldu ve simsiyah
oldu, yollar bombaların açtığı çukurlarla kaplandı,
demiryolları kullanılamaz hale geldi, köprüler yıkıldı,
limanlar batık gemilerle doldu. Savaş sonrası Almanya'nın
Amerikan Bölgesi askeri valisi General Lucius D. Clay'in
dediği gibi, "Berlin sanki ölülerin şehri gibiydi. 8
Kısacası, II. Dünya Savaşı'nın tarihte benzeri görülmeyen
genişlikteki tahribatı hadisin işaret ettiği olayla birebir
uyuşmaktadır.
"Şehirlerin yok olmasına" neden olan bir diğer etken de
doğal afetlerdir. Doğal afetlerin içinde bulunduğumuz
çağda hem sayısal hem de büyüklük olarak arttığı
istatistiksel bir gerçektir. Son on yılda baş gösteren iklim
değişikliklerinin yol açtığı felaketler bir dönüm noktası
olarak kabul edilmektedir.
Sanayi, zararlı ve istenmeyen bir yan ürün olan küresel
ısınmaya sebep olmakta, giderek ısınan dünya

atmosferindeki dengeler bozulmakta ve böylece iklim
değişiklikleri meydana gelmektedir. 1998 yılı şimdiye
kadar kaydedilen en sıcak yıl olmuştur.9 Amerika Ulusal
İklimsel Veri Merkezi'nin kayıtlarına göre de en fazla
iklimsel afet 1998'de meydana gelmiştir.10 Örneğin
gözlemciler, 1998'deki Mitch Kasırgası'nın Orta
Amerika'nın tarihinde meydana gelen en kötü felaket
olduğunu belirtmişlerdir.11
Son yıllardaki kasırga, fırtına, tayfun ve hortum gibi
felaketler başta Amerika kıtası olmak üzere dünyanın
birçok yerinde yıkıcı zarara neden olmuştur. Bunlara ek
olarak seller de bazı yerleşim merkezlerinin sular ve çamur
altında kalmasına yol açmıştır. Ayrıca depremler, volkanlar
ve tsunami dalgalarının yaptığı büyük tahribatlar da
unutulmamıştır. Sonuç olarak, tüm bu afetlerin "büyük
şehirlerde" sebep olduğu yıkımlar önemli birer işaret
olmuşlardır.
NOTLAR
3 Bediüzzaman Said Nursi, Şualar, s. 360, Şaban Döğen,
Mehdi ve Deccal, Gençlik Yayınları, İstanbul, 1998, s.15
4 Joseph McCabe, "Is The Position Of Atheism Growing
Stronger",
http://www.infidels.org/library/historical/joseph_mccabe/at
heism_growing_stronger.html
5 M. Encarta Encyclopedia 2000, "Atheism"
6 Don Rhoades, "The Atheist", 1998, http://atheist-
community.org/news_july98.htm
7 M. Encarta Encyclopedia 2000, "Terrorism"
8 Britannica Encyclopedia 2000, "The blast of World War
II"
9 BBC News Online, "The first horseman: Environmental

disaster", Aralık 1999, http://news.bbc.co.uk/hi/english/sci/
tech/newsid_563000/563127.stm
10 National Climatic Data Center, "Billion Dollar U.S.
Weather Disasters", Ekim 2000,http://www.ncdc.noaa.gov/
ol/reports/
billionz.html
11 M. Encarta Encyclopedia 2000, "Central America"

Emanetin Gidisi

İbnu Ömer radıyallahu anh anlatıyor: "Resülullah
aleyhissalâtu vesselâm buyurdular ki: "Aziz ve celil olan
Allah, bir insan helak etmek istedi mi, ondan önce hayayı
çeker alır. Hayası bir kere gitti mi sen ona artık herkesin
nefretini kazanmış bir kimse olarak rastlarsın. Herkesin
nefretini kazanmış olarak rastladığın kimseden emanet
çekilip alınır (artık o, güvenilmeyen, kuşkulu kişidir).
Kişiden emanet (güven) çekilip alınınca ona artık hep
hain ve herkesce hain bilinen biri olarak rastlarsın. Ona
hep hain ve hıyanetle bilinen biri olarak rastladın mı, sıra
ondan merhametin çekip çıkarılmasına gelmiştir. Ondan
rahmetin çıkarıldığı vakit artık ona (Allah'ın
rahmetinden) kovulmuş, lânetlenmiş olarak rastlarsın.
Ona sen kovulmuş, lânetlenmiş olarak rastlayınca ondan
İslâmiyet bağı çözülüp atılır."

Kiyametin Buyuk Alametleri

Hz. Enes İbnu Ma'lik radıyallahu anh anlatıyor:

"Resülullah aleyhissalâtu vesselam buyurdular ki: "Şu
altı şeyden önce (ahirete bakan) iyi ameller işlemekte
acele edin: "Güneşin battığı yerden doğması, Duhân,
dâbbetü'l-arz,Deccâl, herbirinize mahsus olan ölüm ve
(sizin salih amelinize mani olacak) âmme hizmeti."
Ebu Katade radıyallahu anh arılatıyor: "Resülullah
aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki: "(Kıyametin
büyük) alâmetleri ikiyüz (senesin)den sonra gelecektir."
aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki: "Ümmetim beş
tabakadır: İlk kırk yıl, hayır ve takva ehlidir. Bunu takip
edenler yüzyirmi yılına kadardır. Bunlar merhamet
sahibi, sıla-i rahme değer veren kimseler olacak. Sonra
yüzaltmış yılına kadar olanlar birbirlerine sırt çevirirler,
aralarındaki (kardeşlik bağlarını) koparırlar. Sonra da
birbirlerini öldürme devri gelir. O devirde kurtuluş
isteyin, kurtuluş!"
Hz. Enes İbnu Mâlik radıyallahu anh anlatıyor:
"Ümmetim beş tabakadır. Her tabaka kırk yıldır. Benim
tabakam ve ashabımın tabakası ilim ve iman ehli
insanların tabakasıdır. İkinci tabaka kırk ile seksen yılı
arasındaki (insanların) tabakasıdır, bunlar hayır ve takva
ehli insanlardır..." (Hz. Enes, sonra hadisi yukarıdaki
şekilde tamamladı.)"
Abdullah İbnu Mes'ud radıyallahu anh anlatıyor:
"Kıyametin kopmasına yakın (bazı insanlar günahları
sebebiyle) "mesh"e (hayvan süretine çevrilme), "hasf"e
(yere batma) ve "kazf'e (taşlanma azabı) uğrayacaktır."
Abdullah İbnu Amr radıyallahu anh anlatıyor:

"Ümmetimde hasf, mesh ve kazf olacaktır."

Dabbetul Arz
Abdullah İbnu Büreyde radıyallahu anhüma babası
(Büreyde)'den naklediyor: "Resûlullah aleyhissalâtu
vesselâm beni, Mekke'ye yakın badiyedeki bir yere
götürdü. Burası kuru bir yerdi, etrafı da kumdu.
Resülullah aleyhissalâtu vesselâm: "Dâbbetu'l-arz bu
yerden çıkacak" buyurdu. İşaret edilen yerin eni ve boyu
birer karıştı."
İbnu Büreyde dedi ki: "Bundan yıllar sonra haccettim.
Babam (o sahanın en ve boy uzunluğunda bir asasını bize
gösterdi. Baktım ki, o asa benim bu âsam ile şu ve bu
kadardır."

Yecüc ve Mecüc

Ebu Hureyre radıyallahu anh anlatıyor: "Resülullah
aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki:
"Ye'cüc ve Me'cüc (seddi) her gün kazarak nihayet
güneşin ışığını görmeye yakın, başlarındaki kişi onlara:
"Haydi dönün, kazımıza yarın devam ederiz!" der. Allah
Teâla hazretleri, sabah oluncaya kadar seddi eski güçlü
haline iade eder. Bu hal onların müddetleri doluncaya
kadar devam edecek. Vakit dolup da Allah onları
insanların üzerine göndermek istediği zaman, aynı
şekilde yine kazacaklar, güneşin ışığını görecekleri gedik

Kiyamet Alemetleri

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Viewers also liked

Viewers also liked (7)

Similar to Kiyamet Alemetleri

Similar to Kiyamet Alemetleri (19)

More from gelresule

More from gelresule (20)

Kiyamet Alemetleri