Ερμηνευτική προσέγγιση, σύγκριση με άλλα κείμενα, δημιουργικές εργασίες

1. Μίλτοσ ΢αχτοφρησ, Σα δϊρα
Το κφριο πρόςωπο του ποιιματοσ εδώ είναι ο ποιθτισ.
Μζςα από εικόνεσ τθσ κακθμερινισ ηωισ το ποίθμα αναφζρεται με ςυμβολικό τρόπο ςτθ ςχζςθ
του ποιθτι με τουσ ανκρώπουσ. Προζρχεται από τθ δεφτερθ ποιθτικι ςυλλογι του Σαχτοφρθ
Παραλογαίσ (1948).
Η παράκεςθ του υλικοφ είναι ςκθνοκετθμζνθ ζτςι ώςτε να μοιάηει με παραμφκι, "παραλογι",
λζξθ πολφςθμθ (δθμοτικό τραγοφδι - μπαλάντα με υπαινιγμό ςτο παράλογο) (Mario Vitti)
Σιμερα φόρεςα ζνα
ηεςτό κόκκινο αίμα
ςιμερα οι άνκρωποι μ' αγαποφν
μια γυναίκα μοφ χαμογζλαςε
ζνα κορίτςι μοφ χάριςε ζνα κοχφλι
ζνα παιδί μοφ χάριςε ζνα ςφυρί
Σιμερα γονατίηω ςτο πεηοδρόμιο
καρφϊνω πάνω ςτισ πλάκεσ
τα γυμνά άςπρα ποδάρια των περαςτικϊν
είναι όλοι τουσ δακρυςμζνοι
όμωσ κανείσ δεν τρομάηει
όλοι μείναν ςτισ κζςεισ που πρόφταςα
είναι όλοι τουσ δακρυςμζνοι
όμωσ κοιτάηουν τισ ουράνιεσ ρεκλάμεσ
και μια ηθτιάνα που πουλάει τςουρζκια
ςτον ουρανό
Δυο άνκρωποι ψικυρίηουν
τι κάνει τθν καρδιά μασ καρφϊνει;
ναι τθν καρδιά μασ καρφϊνει
ϊςτε λοιπόν είναι ποιθτισ
Μ. Σαχτοφρθσ, Ροιιματα, Κζδροσ

2. Ο Ποιητήσ και ο Κόςμοσ του
Ο Σαχτοφρθσ ζχει δθμιουργιςει ζνα δικό του κόςμο, με κεμζλια, αρχιτεκτονικι διάρκρωςθ,
ενότθτα φφουσ και περιεχόμενο. Μπορείσ να τον αναγνωρίςεισ όχι μόνο από οποιοδιποτε
ποίθμα, αλλά και από οποιοδιποτε ςτίχο. Ο κόςμοσ τοφ Σαχτοφρθ φαίνεται κλειςτόσ και ςε
μερικοφσ ίςωσ ςτενά ατομικόσ. Κι όμωσ ςυνεχϊσ υπάρχει μια ευαίςκθτθ ακοι που
αφουγκράηεται, κι ζνα μάτι που βλζπει άγρυπνα, ό,τι γίνεται απ' ζξω *...+.
Ο Σαχτοφρθσ ςχθματοποιθμζνοσ μζςα ςτθν ποίθςθ του ςαν πρόςωπο, εμφανίηεται πάντα
χωρίσ χαμόγελο, πονεμζνοσ πικρόσ αθδιαςμζνοσ και ζντρομοσ. Ράντα κατεχόμενοσ από οράματα
φρίκθσ μιασ εξαντλθτικισ ςε ςυνδυαςμοφσ και ςυγκροφςεισ ηωισ, πάντα με τθν παντιζρα του
αίματοσ να ςζρνεται ςτουσ λαςπωμζνουσ δρόμουσ, αλλά και αιϊνιοσ νοςταλγόσ ενόσ ψθλότερου
κακαροφ χϊρου, ενόσ ουρανοφ, όπωσ τον νοςταλγοφν οι φυλακιςμζνοι. Σαν ποιθτισ ο Σαχτοφρθσ
κινείται μζςα ς' ζνα ηοφερό χϊρο, εκεί που τον ζχουν ςτριμϊξει ιδιωτικά ςυμβάντα και γενικζσ
καταςτάςεισ ηωισ. Ρολλά δυςνόθτα ςτοιχεία ςτθν ποίθςθ του ανάγονται αςφαλϊσ ςε εντελϊσ
προςωπικά βιϊματα ενόσ απαραβίαςτου χϊρου.
Ρζρα όμωσ απ' αυτά υπάρχει ο άνκρωποσ-ποιθτισ που βρίςκεται ς' ζνα κοινό παρονομαςτι
μ' όλουσ τουσ άλλουσ και ιςτορεί ποιθτικά τισ περιπζτειεσ τθσ εποχισ, όπωσ χαράςςουν τα βακιά
τουσ ίχνθ ςτθν ψυχι του ςφγχρονου ανκρϊπου.
Νόρα Αναγνωςτάκθ, «Οι "Δφςκολοι Καιροί" μζςα από τθν Ποίθςθ του Μίλτου Σαχτοφρθ» (1960):
Μίλτοσ ΢αχτοφρησ: Αυτοςχόλια
Πταν πζκανε ο πατζρασ μου το '39 και ξζςπαςε ο πόλεμοσ του '40, πιρα και ζκαψα όλα τα
πανεπιςτθμιακά μου βιβλία. Είπα: «Τζρμα θ Νομικι!» Τα 'καψα, τρόποσ του λζγειν. Τα πιο
πολλά τα ποφλθςα. Ή τα αντάλλαξα με γαλλικά βιβλία: ςυλλογζσ ποιθμάτων και άλλα. Το
Διεκνζσ Δίκαιον, κυμοφμαι, με ζνα Λαροφσ. Και ζκτοτε δόκθκα απερίςπαςτοσ, χωρίσ
αναςτολζσ, ςτθν ποίθςθ.

3. Τα ποιιματα μου εγϊ δεν τα γράφω κομματιαςτά. Οφτε τα ανακαλφπτω ςιγά-ςιγά. *...+ μου
ξεπθδάνε από μζςα μου μονοκόμματα. Καμιά φορά δφςκολα, αλλά ολόκλθρα. Άλλθ ιςτορία,
αν μερικά τα παιδεφω και βδομάδεσ ολόκλθρεσ, από δω και από κει. Είχα ταξιδζψει, κυμάμαι,
ζνα καλοκαίρι εκδρομι με τθ Γιάννα (Ρερςάκθ - ηωγράφο, ςφντροφο βίου του ποιθτι ). Εγϊ
κλείςτθκα και δοφλευα τρία ποιιματα μαηί *...+. Και τα τρία ταυτόχρονα. Οφτε κατάλαβα αν
πιγα και ποφ πιγα εκδρομι: Αίγινα; Ρόροσ;
Για τα χρϊματα, που αναφζρονται ςυχνά ςτα ποιιματα μου. Ιδίωσ το μαφρο και το κόκκινο
του αίματοσ, το χρϊμα τθσ ηωισ και των θμερϊν μου. Μα τθν αίςκθςθ τουσ τθν είχα από
πάντοτε μζςα μου. Από δϊδεκα χρονϊν άρχιςα και ηωγράφιηα. Τα είδε μια μζρα ο πατζρασ
μου, δικαςτικόσ αυςτθρόσ που με προόριηε για τα νομικά, και τα 'ςκιςε: «Τι! ηωγράφοσ κα
γίνεισ...», μου είπε.
Τα ποιιματα μου δεν είναι απαιςιόδοξα. Απεναντίασ, είναι ςαν τα ξόρκια. Ξορκίηουν το κακό.
Μοιάηουν με μάςκεσ αφρικάνικεσ. Με μάςκεσ ηϊων και προγόνων, για να ξορκιςτεί ο
κάνατοσ. Ππωσ ςυμβαίνει απαράλλαχτα και με τισ μάςκεσ των ικαγενϊν.
Τον ποιθτι τίποτε δεν τον εγγίηει, οφτε ο χρόνοσ. Γιατί ζχει μζςα του το παιδικό, το γεροντικό
και το δαιμονικό ςυγχρόνωσ.
Γ. Δάλλασ, Ο Ποιθτισ Μίλτοσ Σαχτοφρθσ
ΕΡΜΗΝΕΤΣΙΚΗ ΠΡΟ΢ΕΓΓΙ΢Η ΣΟΤ ΠΟΙΗΜΑΣΟ΢
Οι ενζργειεσ του ποιητή
Αϋ ςτροφική ενότητα: Σα δϊρα των ανθρϊπων ςτον ποιητή
«Σιμερα φόρεςα ζνα ηεςτό κόκκινο αίμα» (υπερρεαλιςτικό ςτοιχείο), ςφμβολο ηωισ
πάλλουςασ, ενζργειασ, χαράσ, πάκουσ και αιςιοδοξίασ. Αν και κανζνα από τα χρϊματα δε
λειτουργεί μζςα ςτθν ποίθςθ του Σαχτοφρθ ωσ μονοςιμαντα κετικό ι μονοςιμαντα αρνθτικό
(Δ.Ν. Μαρωνίτθσ), θ εικόνα μασ παραπζμπει ςτθ κετικι διάκεςθ και τον ενκουςιαςμό του
ποιθτι, κακϊσ δζχεται τισ προςφορζσ – ειλικρινι και κακολικι αποδοχι, ςυμπάκεια και
αγάπθ από τουσ ανκρϊπουσ γφρω του.
Τα δϊρα που προςφζρονται ςτον ποιθτι είναι κατά ςειρά:
ζνα χαμόγελο από μια γυναίκα, ζνα χαμόγελο που γεφυρϊνει τισ αποςτάςεισ, που πλουτίηει
εκείνον που το δζχεται, χωρίσ να φτωχαίνει εκείνον που το δίνει: « Όλα μποροφςανε να
γίνουνε ςτον κόςμο, αγάπθ μου, τότε που μου χαμογελοφςεσ» Τάςοσ Λειβαδίτθσ
ζνα κοχφλι από ζνα κορίτςι. Το κοχφλι αγαπθμζνο και επαναλαμβανόμενο μοτίβο ςτθ
ηωγραφικι, αναγεννθςιακι (Botticelli, J del Zucchi, P. Paul Rubens, Rebrand) και ςφγχρονθ
(Mattisse, Βϊκοσ, Γαλάνθσ, Μυταράσ), ςτθ λογοτεχνία και ειδικότερα ςτθν ποίθςθ (Σεφζρθσ,
Ελφτθσ, ΢ίτςοσ, Καββαδίασ, Federico Garcia Lorca), παραπζμπει ςτθν ομορφιά, τθν ακωότθτα,
τθ γνιςια και αυκεντικι επαφι με τθ φφςθ, τον ζρωτα, τθ κθλυκι δεκτικότθτα του
ανοιγμζνου όςτρακου.

4. ζνα ςφυρί από ζνα παιδί, δϊρο απροςδόκθτο, ξάφνιαςμα, ανατροπι ςτο κλίμα τθσ ευτυχίασ
και τθσ ακωότθτασ των προθγοφμενων προςφορϊν, ζνα εργαλείο προοριςμζνο για πίεςθ,
κραφςθ αντικειμζνων, κάρφωμα, μζςο για να μεταβεί θ αφιγθςθ από το λογικό ςτο
υπερλογικό, ςτο εξωπραγματικό επίπεδο τθσ ποιθτικισ πραγματικότθτασ.
Βϋ ςτροφική ενότητα: Η καθήλωςη των περαςτικϊν και οι αντιδράςεισ τουσ
«Σιμερα γονατίηω ςτο πεηοδρόμιο
καρφώνω πάνω ςτισ πλάκεσ
τα γυμνά άςπρα ποδάρια των περαςτικών..»
Οι ενζργειεσ του ποιθτι (δφο ριματα ςε χρόνο ενεςτϊτα)αιφνιδιάηουν, ανατρζπουν τισ
προςδοκίεσ του αναγνϊςτθ, ςυνιςτοφν επικετικζσ, βίαιεσ πράξεισ, παραπζμπουν ςτθ Σταφρωςθ
του Χριςτοφ, ςε μια μαρτυρικι και επϊδυνθ ακινθτοποίθςθ-κακιλωςθ.
Το ςκθνικό παραπζμπει ςε πόλθ (πεηοδρόμιο, πλακάκια).Οι αποδζκτεσ των ενεργειϊν αυτϊν
είναι περαςτικοί, όχι οι άνκρωποι που πρόςφεραν τα δϊρα τουσ ςτον ποιθτι, είναι ανφποπτοι,
βιαςτικοί διαβάτεσ με γυμνά άςπρα ποδάρια. Ξυπόλθτοι, κακοπακθμζνοι μάλλον, παρά
ανζμελοι και αντιςυμβατικοί, ζχουν άμεςθ ςχζςθ με τθ γθ που πατοφν, απόλυτα γειωμζνοι ςτο
υλικό επίπεδο.
Το υποκοριςτικό «ποδάρια» απαντάται ςυχνά ςε παροιμίεσ και λαϊκζσ παροιμιϊδεισ φράςεισ:
«Πποιοσ δεν ζχει μυαλό, ζχει ποδάρια», «Ζςπαςε ο διάολοσ το ποδάρι του», «Ο διάβολοσ ζχει
πολλά ποδάρια», «Το ψζμα ζχει κοντά ποδάρια». Ράντωσ θ επιλογι του, αντί για το ουςιαςτικό
πόδια, και με τθ λαϊκι του προζλευςθ του υποκοριςτικοφ ζχει να κάνει και με το μικοσ των
ποδιϊν των περαςτικϊν (3 ςυλλαβζσ αντί για δφο!), άρα και με τθν ταχφτθτα-βιαςφνθ τθσ
κίνθςισ τουσ, ςυνθκιςμζνθ εικόνα για όςουσ τρζχουν κακθμερινά να διεκπεραιϊςουν υποκζςεισ,
«ιςςονοσ», κατά κανόνα, «ςθμαςίασ».
Οι αντιδράςεισ των περαςτικϊν

5. «είναι όλοι τουσ δακρυςμζνοι» (ο ςτίχοσ επαναλαμβάνεται αυτοφςιοσ), δεν διαμαρτφρονται, δεν
απομακρφνονται, παραμζνουν ακινθτοποιθμζνοι ςτισ κζςεισ τουσ, δεν τρομάηουν, δεν πονάνε,
δεν πανικοβάλλονται, είναι ςυγκινθμζνοι, δζχονται ωσ ευεργεςία τθν «κακιλωςι» τουσ αυτι,
αναγνωρίηοντασ τθν προςφορά του ποιθτι.
Η ακινθτοποίθςι τουσ ςτθ γθ τοφσ αναγκάηει να ςτρζψουν τα μάτια τουσ ςτον ουρανό – οκόνθ,
όπου ο ποιθτισ προβάλλει τα οράματά του- υπερρεαλιςτικζσ εικόνεσ («ουράνιεσ ρεκλάμεσ και
μια ηθτιάνα που πουλάει τςουρζκια»)
Αποκομμζνοι από τθ γιινι τουσ υπόςταςθ, προςθλϊνονται ςε πνευματικζσ αναηθτιςεισ, ικανζσ
να υπερκαλφψουν τισ υλικζσ ανάγκεσ και τα κακθμερινά προβλιματα του βίου.
Ο «ουρανόσ», «επαναλαμβανόμενο ςτακερό τθσ ποίθςθσ του Μ. Σαχτοφρθ, εκφράηει τθ βακιά
απογειωτικι επικυμία του ποιθτι, που εκδθλώνεται ςτθν όλθ επαφι του με τα πράγματα, μια
επαφι που ςυντελείται ςχεδόν αποκλειςτικά ςε ςχιμα κάκετο» (Κϊςτασ Μπαλάςκασ). «Ο
ουρανόσ εκπροςωπεί το χώρο των ιδεών του ποιθτι, το χώρο τθσ αγνότθτασ και τθσ ακωότθτασ
που αναηθτά, τον πνευματικό χώρο ςτον οποίο κινείται ο ποιθτισ · εκπροςωπεί το χώρο που
ςτρζφεται ο άνκρωποσ, για να αναςάνει, να προςευχθκεί, να αναηθτιςει βοικεια, άρα
ςυμβολίηει και τθν ελπίδα, το ιδανικό, τθ λφτρωςθ · αν θ γθ μασ παραπζμπει ςε μια
αντιπνευματικι και απάνκρωπθ πραγματικότθτα, ο ουρανόσ αντικετικά και ςυμβολικά
αντιπροςωπεφει τθ φυγι από αυτιν, τθν απόδραςθ ςτο χώρο τθσ Ομορφιάσ. Δεν πρόκειται μόνο
για το ατομικό όραμα του Σαχτοφρθ, αλλά πρόκειται για ζνα ςυλλογικό όραμα, ζναν ςυλλογικό
πόκο: αυτόν τθσ ανάγκθσ για ζναν φωτεινότερο κόςμο.»
(http://fotodendro.blogspot.gr/2013/08/blog-post_3370.html)
Τα «τςουρζκια», πολυτελι αρτοπαραςκευάςματα, ςυμβολίηουν τα υλικά αγακά, ενϊ θ
παρουςία τθσ ηθτιάνασ ςτον ουρανό παραπζμπει ςτθ δικαίωςθ των βαςανιςμζνων επί τθσ γθσ
και των ταπεινϊν.
Γϋ ςτροφική ενότητα: Ο ρόλοσ του ποιητή
Ο αφθγθματικόσ χαρακτιρασ του ποιιματοσ διαφοροποιείται περνϊντασ από τθν
πρωτοπρόςωπθ ςτθν τριτοπρόςωπθ αφιγθςθ και το ςφντομο διάλογο, μζςα από τον οποίο
αποκαλφπτεται θ ταυτότθτα και ο ρόλοσ του ποιθτι. Καρφϊνοντασ τα πόδια των περαςτικϊν,
ςτοχεφει ςτθν καρδιά τουσ, κίνθςθ - ςυμβολιςμόσ τθσ αντιπροςφοράσ του ποιθτι ςτουσ

6. ανκρϊπουσ. Το δϊρο του ποιθτι είναι θ ποίθςθ, «μια άλλθ ματιά κλεφτι ςτθν απζναντι
όχκθ»(Κ. Δθμουλά), ζνασ άλλοσ τρόποσ να βλζπεισ τα πράγματα με διαρκϊσ ζκπλθκτα μάτια, να
ανακαλφπτεισ τισ κρυμμζνεσ αξίεσ ςτα ελάχιςτα, να αιςκάνεςαι όςα κρφβονται πίςω από τθν
επιφάνεια των πραγμάτων. Ο ποιθτισ καταξιϊνεται και λειτουργεί ωσ ςφνδεςμοσ μεταξφ γθσ και
ουρανοφ. Στόχοσ του να αφυπνίςει το ςυναίςκθμα, να ευαιςκθτοποιιςει τθν ψυχι, να
αποςπάςει τουσ ανκρϊπουσ από τισ κακθμερινζσ βιοτικζσ μζριμνεσ, προβάλλοντάσ τουσ ωσ
πνευματικά όντα, που «διψοφν για ουρανό».
«Η τζχνθ» – άρα και θ ποίθςθ – «είναι το διαμαντζνιο κλειδί των μυςτθρίων τθσ φπαρξθσ! Ζνα
μεταξωτό νιμα που ξθλϊνει το παραπζταςμα που κρφβει τθν αλικεια! Για ζνα λεπτό ίςωσ, για
ζνα δευτερόλεπτο, και είναι αρκετό να ςυναιςκανκείσ τθν αιωνιότθτα. Τθν ομορφιά που ςϊηει
τον κόςμο.» (Μάρω Βαμβουνάκθ, ςε ςυνζντευξθ ςτον Γιώργο Κιοφςθ, Κυριακάτικθ
Ελευκεροτυπία, 28 Ιουλίου 2013)

7. ΢ΤΜΠΛΗΡΩΜΑΣΙΚΕ΢ ΕΡΩΣΗ΢ΕΙ΢ - ΢ΤΓΚΡΙ΢Η ΜΕ ΑΛΛΑ ΠΟΙΗΜΑΣΑ
I. Στα «Δϊρα» (1948) ο ποιθτισ καρφϊνει τα πόδια των περαςτικϊν, καρφϊνει τθν καρδιά
τουσ με ςκοπό να ςτρζψει το βλζμμα τουσ ςτον ουρανό, ςτα πνευματικά, τα άυλα αγακά
και αξίεσ. Στο ποίθμα "Ο Στρατιϊτθσ ποιθτισ" (ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ι Η ΧΑ΢Α ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ
Δ΢ΟΜΟ,1958), ο ποιθτισ καρφϊνει ςταυροφσ ςε μνιματα. Ροιο ρόλο υιοκετεί ο ποιθτισ
εδϊ; Ροια θ αποςτολι τθσ ποίθςθσ ςτουσ δφςκολουσ καιροφσ, όπωσ περιγράφονται ςτο
ποίθμα; Ερμθνευτικι προςζγγιςθ του ποιιματοσ, για να ςασ βοθκιςει ςτθν απάντθςι ςασ
κα βρείτε εδϊ.
Ο ςτρατιϊτησ ποιητήσ
Δεν ζχω γράψει ποιιματα
μζςα ςε κρότουσ
μζςα ςε κρότουσ
κφλθςε θ ηωι μου
Τθ μιαν θμζρα ζτρεμα
τθν άλλθν ανατρίχιαηα
μζςα ςτο φόβο
μζςα ςτο φόβο
πζραςε θ ηωι μου
Δεν ζχω γράψει ποιιματα
δεν ζχω γράψει ποιιματα
μόνο ςταυροὺσ
ςε μνιματα
καρφϊνω

8. II. Στθν ίδια ποιθτικι ςυλλογι (ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ι Η ΧΑ΢Α ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ Δ΢ΟΜΟ,1958) ανικει και
το ποίθμα "Ο Ελεγκτισ". Ροιο ρόλο ζχει επωμιςτεί ο ποιθτισ; Ροιο είναι το θκικό του
χρζοσ; Ρϊσ το αντιλαμβάνεται και το εικονοποιεί ςτο ποίθμα αυτό; Ροιεσ ομοιότθτεσ
αναγνωρίηετε με το ρόλο του ςτο ποίθμα «τα δϊρα». Ερμθνευτικι προςζγγιςθ του
ποιιματοσ, χριςιμθ προκειμζνου ν’ απαντιςετε, κα βρείτε ςτο Φωτόδεντρο :
(http://fotodendro.blogspot.gr/2013/08/blog-post_3370.html
Ο Ελεγκτήσ
Ζνασ μπαξὲσ γεμάτοσ αίμα
ειν᾿ ο ουρανὸσ
καὶ λίγο χιόνι
ζςφιξα τα ςκοινιά μου
πρζπει και πάλι να ελζγξω
τ᾿ αςτζρια
εγὼ
κλθρονόμοσ πουλιϊν
πρζπει
ζςτω και με ςπαςμζνα φτερὰ
να πετάω.
III. Πϊσ αντιδρά ο κόςμοσ ςτο ποίημα «Σο ψωμί» (ΤΑ ΦΑΣΜΑΤΑ ι Η ΧΑ΢Α ΣΤΟΝ ΑΛΛΟ
Δ΢ΟΜΟ,1958) και πϊσ οι περαςτικοί ςτο ποίημα «Σα δϊρα»; Ποιεσ ομοιότητεσ και ποιεσ
διαφορζσ διακρίνετε ανάμεςα ςτα δφο ποιήματα;
Σο ψωμί
Ζνα τεράςτιο καρβζλι, μια πελϊρια φραντηόλα ηεςτό
ψωμί, είχε πζςει ςτο δρόμο από τον ουρανό·
ζνα παιδί με πράςινο κοντό βρακάκι και με μαχαίρι
ζκοβε και μοίραηε ςτον κόςμο γφρω,
όμωσ και μια μικρι, ζνασ μικρόσ άςπροσ άγγελοσ, κι αυτι
μ’ ζνα μαχαίρι ζκοβε και μοίραηε
κομμάτια γνιςιο ουρανό
κι όλοι τϊρα τρζχαν ς’ αυτι, λίγοι πθγαίναν ςτο ψωμί,
όλοι τρζχανε ςτον άγγελο που μοίραηε ουρανό!
Ασ μθν το κρφβουμε.
Διψάμε για ουρανό.

9. ΔΗΜΙΟΤΡΓΙΚΕ΢ ΕΡΓΑ΢ΙΕ΢
Ο «ουρανόσ» αποτελεί «επαναλαμβανόμενο ςτακερό τθσ ποίθςθσ του Μ. Σαχτοφρθ». Στουσ
Συμφραςτικοφσ Πίνακεσ Λζξεων για Μείηονεσ Νεοζλλθνεσ Ποιθτζσ(http://www.greek-
language.gr/digitalResources/literature/tools/concordance/browse.html?cnd_id=8&text_id=874),
πλθκτρολογιςτε τθ λζξθ ουρανόσ, οφσ, οί, κλπ και κα βρείτε τα ποιιματα του Μ. Σαχτοφρθ ςτα οποία
εμφανίηεται θ λζξθ. Μια όχι εξαντλθτικι ζρευνα δικι μου απζδωςε τουσ παρακάτω ςτίχουσ, εκτόσ από
εκείνουσ των ποιθμάτων που παρατίκενται παραπάνω αυτοφςια:
Ἕνασ μεγάλοσ οὐρανὸσ γεμάτοσ χελιδόνια..
ἀνεβαίνει φωτεινὴ ρουκζτα ςτον οὐρανὸ θ νφφθ…
βρζχει ο ουρανόσ λουλοφδια νομίςματα……
δὲν ἀγαπῶτὸ ἀεροπλάνο / πάντα κά ῾ χουμε ἀνάγκθ ἀπὸ οὐρανό….
Ρουλιὰ μαῦρεσ ςαΐτεσ τῆσ δφςκολθσ πίκρασ /δὲν εἶ ν᾿ εὔκολο πράμα ν᾿ ἀγαπιςετε τὸν
οὐρανὸ
Κίτρινα ἀερόπλοια ξάφνου γζμιςαν τὸν οὐρανὸ
μονάχα ὁ οὐρανὸσ ςᾶσ ἔχει ἀπομείνει /μὰ νά ῾ ναι γιὰ ςᾶσ τϊρα Οὐρανόσ;
δὲν ἔχει οὔτε καρζκλα νὰ κακίςεισ /καὶ οἱ καρζκλεσ ἔφυγαν ςτὸν οὐρανό

10. Διαρριχτεσ του ιλιου/δεν είδαν ποτζ τουσ πράςινο κλωνάρι / δεν άγγιξαν φλογιςμζνο
ςτόμα/δεν ξζρουν τί χρϊμα ζχει ο ουρανόσ
Πταν ταξίδεψα ςτον Ουρανό/ποτζ μου δεν ςυνάντθςα τον αςτροναφτθ/ ςυνάντθςα όμωσ
το Θεό/με τουσ χρωματιςτοφσ αγγζλουσ
θ ζκςταςθ ουράνιο τόξο μεσ ςτα μάτια του…
Δϊςε μου λίγο κρεβάτι Ουρανζ…
και τραγουδιςαν με μάτια κουραςμζνα άλλουσ ουρανοφσ…
και τα παιδιά πετάνε ψίχουλα ςτον ουρανό…..
Κλαίγαν και λζγαν πωσ κανζνα καφμα τϊρα πια δε γίνεται ςτον ουρανό….
να ςταςιάςουν να κρεμάςουνε τον καπετάνιο ςτο μεγάλο κατάρτι τ’ ουρανοφ….
να ςπάηουν το φλιτηάνι τ’ ουρανοφ….
Με το υλικό αυτό - και άλλο που μπορείτε να ανακαλφψετε με τον ίδιο τρόπο – δθμιουργιςτε!!!
Μια ιδζα είναι θ παρακάτω: Αντιγράφετε τουσ ςτίχουσ ςτο http://worditout.com/word-
cloud/make-a-new-one και ζχετε ζνα ςυννεφόλεξο ςαν αυτό: http://worditout.com/word-
cloud/247327
Μπορείτε με το κζμα: «Διψάμε για ουρανό» να φτιάξετε μια ηωγραφιά, ζνα κολλάη, ζνα
βίντεο, μια παρουςίαςθ (power point), να τα επενδφςετε μουςικά, να γράψετε ζνα δικό
ςασ ποίθμα, τραγοφδι, ιςτορία ι ό,τι άλλο εςείσ ςκεφτείτε!!! Μόνο τόλμθ και φανταςία
χρειάηεται!!!!