2. Latar belakang
 Dasar Pendidikan (Pelajaran) Kebangsaan
melalui Penyata Razak 1956 dan
dimaktubkan dalam Ordinan
Pelajaran, 1957.
 Sebuah Jawatankuasa Kabinet telah
ditubuhkan dalam tahun 1974 untuk
mengkaji semula Dasar Pendidikan

3. RASIONAL
 Untuk mengekalkan tumpuan taat setia
rakyat pendatang dan keturunan mereka
kepada negara asal mereka dan menekan
semangat pembangunan rakyat tempatan.
 Hanya sesuai dipraktikkan ketika itu (
zaman jajahan )

4. OBJEKTIF
 untuk menubuhkan satu sistem pendidikan yang akan
dapat memenuhi keperluan negara dan menggalakkan
perkembangan kebudayaan, sosial, ekonomi, dan politik.
 Untuk menyatupadukan kanak-kanak sekolah berbilang
kaum dan menyediakan tenaga kerja.
 Untuk memenuhi keperluan tenaga rakyat negara ini dalam
jangka panjang dan pendek dan melahirkan masyarakat
yang bersatupadu, berdisplin dan terlatih.
 Untuk melahirkan insan yang berilmu dan
berakhlak, seimbang dan harmonis, yang boleh mencapai
kesejahteraan diri dan memberi sumbangan kepada
keharmonian dan kemakmuran masyarakat dan negara.

5. STRATEGI PERLAKSANAAN
 Menjadikan Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa
pengantar yang utama.
 Mendemokrasikan pendidikan dari segi peluang dan
mutu dengan mengagihkan peruntukan secara adil dan
memberi perhatian khas kepada kumpulan yang kurang
bernasib baik dan kawasan luar bandar atau pendalaman
 Mewujudkan sistem peperiksaan yang sama bagi semua.
 Melicinkan tatacara pengurusan pendidikan.
 Mempelbagai dan memperbanyakkan kemudahan
pendidikan di peringkat universiti terutama dalam
bidang sastera gunaan dan sains gunaan
 Mempertingkatkan pendidikan kerohanian, moral dan
disiplin

6. SEJARAH PERKEMBANGAN SISTEM
PENDIDIKAN DI MALAYSIA
 Zaman Pramerdeka (sebelum 1957)
 Zaman Pasca Merdeka (1957-1970)
 Zaman Dasar Ekonomi Baru (1971-1990)
 Zaman Dasar Pembangunan Negara (1991-
2000)
 Zaman Dasar Wawasan Negara (2001-
hingga sekarang)

7. Zaman pramerdeka (sebelum 1957)
 Semasa pentadbiran British, sekolah-
sekolah di Tanah Melayu dipecahkan kepada
empat aliran , iaitu Sekolah Inggeris, Sekolah
Melayu, Sekolah Cina dan sekolah Tamil.
 menjelang kemerdekaan, timbul kesedaran
untuk mewujudkan satu sistem
persekolahan. Beberapa jawatankuasa telah
ditubuhkan untuk mengkaji sistem
persekolahan pada masa itu dan
menghasilkan beberapa laporan.

8. Laporan Barnes (1950)
(menyemak dan memperbaiki keadaan pendidikan kaum Melayu )
 satu percubaan menuju ke arah perpaduan negara apabila mengusulkan
agar matlamat pendidikan hendaklah membentuk satu rupa bangsa yang
berasaskan berbagai kaum.
 Antara cadangan dalam Laporan Barnes ialah :
i. Pendidikan percuma untuk semua kanak-kanak di sekolah kebangsaan.
ii. Sekolah Cina dan Tamil dihapuskan pada peringkat sekolah rendah.
Sebagai ganti hanya satu jenis sekolah sahaja iaitu sekolah kebangsaan.
iii. Sekolah kebangsaan menggunakan satu bahasa sahaja sebagai bahasa
pengantar iaitu bahasa Melayu atau Inggeris.
iv. Sekolah kebangsaan ditadbir dan dibiayai bersama oleh Penguasa
Pelajaran Tempatan.
v. Untuk sekolah menengah, hanya satu bahasa pengantar Inggeris sahaja
yang akan wujud.

9. Laporan Fenn-Wu (1951)
( menyemak pendidikan kaum Cina )
 diperkenalkan ekoran ketidakpuasan hati di kalangan masyarakat Cina.
 Antara cadangan Laporan Fenn-Wu ialah:
i. Dasar pendidikan di Tanah Melayu hendaklah bermatlamat ke arah
pembentukan kewarganegaraan Malaya.
ii. Pemaksaan terhadap rakyat berbilang kaum untuk mempelajari satu
atau dua bahasa akan menjejaskan perpaduan kaum.
iii. Orang Cina sedar dan akan bersedia mempelajari bahasa Melayu dan
Inggeris di samping bahasa mereka, maka hendaklah memberi
galakan.
iv. Kelemahan sistem pendidikan Cina ialah kurangnya guru terlatih dan
tidak mempunyai kelengkapan yang sesuai.
v. Pihak Inggeris perlulah memberi dan menambahkan bantuan
kewangan kepada pentadbiran sekolah Cina.

10. Ordinan Pelajaran (1952)
( mengesyorkan sekolah kebangsaan sebagai corak sistem
persekolahan kebangsaan )
 Penubuhan dua jenis aliran persekolahan, iaitu bahasa Melayu dan
Inggeris.
 Bahasa Cina dan tamil akan diajar sebagai bahasa ketiga jika terdapat
permintaan daripada ibu bapa dengan syarat terdapat 15 orang dalam
sebuah bilik darjah.
 Sekolah Cina dan Tamil tidak diterima sebagai sistem pelajaran
kebangsaan.
Objektif :
 Penggunaan dua bahasa secara beransur-ansur di sekolah vernakular
melayu dan penggunaan tiga bahasa di sekolah Cina dan Tamil, supaya
sekolah itu akan secara beransur-ansur dapat diserapkan ke dalam
sistem sekolah kebangsaan.
 2. Menghadkan kadar kemasukan murid ke sekolah kebangsaan
Inggeris seperti sediakala.
 3. Penubuhan pendidikan menengah vokasional.

11. Laporan Razak (1956)
 Antara kandungan yang termaktub dalam Laporan Razak ialah:
i. Persamaan sukatan pelajaran bagi semua sekolah di Tanah
Melayu.
ii. Bahasa Melayu akan menjadi bahasa kebangsaan dan menjadi
bahasa pengantar utama di sekolah.
iii. Bahasa kebangsaan dan bahasa Inggeris diwajibkan bagi
semua sekolah rendah dan menengah.
iv. Penubuhan satu jenis sekolah menegah kebangsaan yang
terbuka kepada semua bangsa dan menggunakan satu sukatan
pelajaran yang sama.
v. Sekolah rendah ditukar kepada sekolah kebangsaan dan
bahasa Melayu dijadikan sebagai bahasa pengantar.
vi. Penubuhan Penguasa Pelajaran Tempatan bagi mengelolakan
sekolah di Tanah Melayu.
vii. Semua guru diletakkan di bawah satu perkhidamatan
profesional dan Jemaah Nazir Persekutuan ditubuhkan.

12. Zaman Pasca Merdeka (1957-1970)
Jawatankuasa Rahman Talib
 Antara kandungan utama laporan ini ialah:
i. Pelajaran rendah percuma untuk semua kanak-kanak.
ii. Semua sekolah rendah bantuan kerajaan akan berubah
menjadi Sekolah Kebangsaan dan Sekolah Jenis Kebangsaan.
iii. Umur berhenti sekolah dinaikkan kepada 15 tahun.
iv. Murid akan dinaikkan darjah secara automatik.
v. Semua peperiksaan am di sekolah menengah akan
menggunakan satu bahasa rasmi sahaja.
vi. Pelajaran agama Islam hendaklah disediakan di semua sekolah
bantuan penuh yang mempunyai murid Islam tidak kurang
daripada 15 orang. penubuhan sekolah pertukangan dan
sekolah menengah teknik.

13. Zaman Dasar Ekonomi Baru
(1971-1990)
 Dasar Ekonomi Baru (DEB) adalah satu falsafah
pembangunan yang menekankan keseimbangan
antara pembangunan sosial dan perkembangan
ekonomi.
 Sistem Pendidikan Kebangsaan mengalami banyak
perubahan.
 Pada tahun 1979, semakan semula pelaksanaan
dasar pendidikan oleh Jawatankuasa Kabinet
Mengkaji Pelaksanaan Dasar Pelajaran (1979).
 Pada tahun 1980-an, peluang pendidikan untuk
warganegara turut ditingkatkan.
 Falsafah Pendidikan Kebangsaan telah digubal pada
tahun 1988.

14. Zaman Dasar Pembangunan
Negara (1991-2000)
 Asas perundangan bagi pelaksanaan dasar pendidikan
diperkukuhkan melalui penggubalan dan pindaan
beberapa akta yang berkaitan dengan pendidikan.
 Antara perubahan yang berlaku;
i. Peningkatan akses dalam pendidikan khususnya
peringkat tertiari.
ii. Perkembangan ICT dalam pendidikan termasuk
penubuhan Sekolah Bestari pada tahun 1999.
iii. Menaiktarafkan kelayakan guru-guru daripada sijil
kepada diploma.
iv. Menaiktarafkan Maktab Perguruan Sultan Idris
kepada Universiti Pendidikan Sultan Idris (UPSI)
v. Menaiktarafkan Sekolah Menengah Vokasional
kepada Sekolah Menengah Teknik.

15. Zaman Dasar Wawasan Negara (2001-
hingga sekarang)
 Sistem Pendidikan Kebangsaan diperkemas sejajar dengan
perkembangan dunia teknologi maklumat.
 Dengan mengambil kira pelbagai perubahan dan cabaran
alaf ke-21, penambahbaikan dan pemantapan sistem
pendidikan diperlihatkan dalam perundangan, dasar dan
program utama.
 Perubahan paling signifikan dalam sejarah perkembangan
pendidikan negara ialah penubuhan Kementerian
Pengajian Tinggi Malaysia (KPTM) pada tahun 2004.
 KPM dipertanggungjawabkan kepada pembangunan
pendidikan prasekolah, sekolah rendah, sekolah
menengah, matrikulasi dan pendidikan guru.

16. Sistem Pendidikan Kebangsaan di peringkat sekolah di bawah
Kategori Institusi Pendidikan Kerajaan terdiri daripada
 (a) Pendidikan Prasekolah - Program pendidikan bagi murid yang berumur
dari empat hingga enam tahun.
 (b) Pendidikan Rendah - Kursus pengajian pada peringkat rendah yang
direncanakan bagi tempoh enam tahun tetapi yang boleh tamat diikuti dalam
tempoh antara lima hinggah tujuh tahun.Ia terdiri daripada Sekolah Kebangsaan
atau Sekolah Jenis Kebangsaan.
 (c) Pendidikan Menengah - Pendidikan yang terdiri daripada pendidikan
Menengah Rendah dan Menengah Atas. Pendidikan Menengah yang diadakan
terdiri daripada
o Sekolah Akademik
o Sekolah Teknik dan Vokasional
o Sekolah Kebangsaan Agama
 (d) Pendidikan Lepas Menengah - Pendidikan yang disediakan untuk
seseorang yang sudah tamat mengikuti pendidikan menengah rendah dan
menengah atas, tetapi tidak termasuk pendidikan tinggi. Persekolahan di bawah
Kategori Institusi Pendidikan Bantuan Kerajaan pula adalah bagi
Sekolah Berasrama Penuh yang ditanggungjawabkan kepada Unit Sekolah
Berasrama Penuh Bahagian Sekolah. Institusi pendidikan lain di peringkat
persekolahan yang ditubuhkan adalah :-
o sekolah pendidikan khas yang dipetanggungjawabkan Jabatan Pendidikan
Khas.
o Sekolah Sukan yang ditanggungjawabkan kepada Bahagian Sukan.

17. Falsafah Pendidikan Negara
 Suatu usaha berterusan ke arah memperkembangkan
lagi potensi individu secara menyeluruh dan
bersepadu untuk mewujudkan insan yang seimbang
dan harmonis dari segi intelek, rohani, emosi dan
jasmani berdasarkan kepercayaan dan kepatuhan
kepada Tuhan.
 Usaha ini adalah bagi melahirkan rakyat Malaysia yang
berilmu, bertanggungjawab dan berkeupayaan
mencapai kesejahteraan diri serta memberi
sumbangan terhadap keharmonian dan kemakmuran
masyarakat dan negara.

18. BAGAIMANA PENDIDIKAN BOLEH
MEMBENTUK PERPADUAN
1) Sistem persekolahan yang sama bagi semua
2) Bahasa Kebangsaan sebagai bahasa
pengantar utama.
3) Kurikulum yang sama
4) Sukatan pelajaran yang seragam
5) Peperiksaan yang seragam

19. KESIMPULAN
 Dasar Pendidikan Kebangsaan sememangnya dapat
menampung keperluan-keperluan negara buat masa ini dan
masa depan. Selaras dengan hasrat negara untuk mencapai
tahap negara perindustrian adalah penting rakyatnya
diberikan pendidikan secocok dengan keperluan-keperluan
swasta bagi bidang-bidang tertentu seperti
pengeluaran, pelancongan, perkhidmatan, dan sebagainya.
 Oleh itu dasar ini bukan sahaja dapat memenuhi keperluan
tenaga manusia dari segi jumlah tetapi juga dari segi kualiti.
Dasar ini seharusnya dapat menggalakkan lebih ramai rakyat
yang terlibat secara aktif dalam bidang keusahawanan dan
tidak bergantung semata-mata kepada kerajaan untuk mencari
kerja. Ini adalah selaras dengan dasar kerajaan semasa yang
menekankan penyertaan swasta secara aktif.