2. Localización do volcán:
Este volcán atópase baixo o glaciar de
Eyjafjallajökull, en Islandia, a uns 180
km de Reykjavik. Debido a que Islandia
está situada en plena dorsal oceánica,
é unha zona de alta actividade sísmica
e volcánica.
UDFUHFUI
Polo que podemos atopar volcáns como o
de Eyjafjallajökull no límite entre a placa
norteamérica e a euroasiática.
3. Tipo de volcán:
É un estratovolcán formado fai uns 700 000
anos. Este tipo de volcán alterna capas de
lava ácida e de cinzas. Cando a lava sae á
superficie, a liberación da presión fai que os
gases saian ó exterior mediante unha
explosión, a cal converte a lava en cinzas,
lanzando grandes cantidades de material.
Posteriormente a lava vai fluindo, e se
deposita sobre a cinza que se acumulou nas
ladeiras. As veces este tipo de volcáns teñen
máis de unha abertura, este é un exemplo
disto.
4. Tipo de volcán:
Neste caso concreto, como se atopa baixo un glaciar, os materiais
volcánicos ó entrar en contacto co xeo, derríteno, e debido as altas
temperaturas, parte dese auga evapora. Esta ascende á atmosfera, xunto
coas demáis emisións do volcán e as partículas de pequeno tamaño. O
resto da auga derretida pode dar lugar os jökulhlaup, avenidas producidas
cando o volcán derrete o xeo que ten por riba, moi peligrosas se hai
poboacións cercanas.
Neste vídeo pódese ver unha das avenidas producidas nunha das
erupcións do Eyjafjallajökull. https://www.youtube.com/watch?
feature=player_embedded&v=9sryalI57oo
5. Erupcións o longo da historia:
Aínda que non hai datos moi concretos, créese que a primeira erupción deste volcán tivo lugar ó redor do ano 550.
A segunda deuse en 1612, expulsando un millón de piroclastos a través de erupcións explosivas.
Posteriormente daríase outra entre os anos 1821 e 1823. En decembro de 1821 déronse unha serie de erupcións
explosivas orixinando fortes chuvias de cinza. A erupción continuou ata xuño de 1822 de forma máis moderada. A finais
deste mes e ata principios de agosto déronse de novo erupcións explosivas seguidas. En 1823, observáronse columnas de
vapor da cumbre deste volcán, finalizando con este período de erupcións.
Por último destaca a erupción no 2010, poderíase dicir que a máis importante.
6. Erupción do 2010:
Isto comezou debido a actividade sísmica a finais do
2009, o que deu lugar a erupción volcánica o 20 de
marzo de 2010. Esta primeira erupción foi a uns 8 km ó
este do cráter do volcán, na reixón de Fimmvörðuháls.
Nesta primeira fase da erupción non houbo víctimas nin
danos, xa que non había vivendas nin infraestruturas na
zona.
A segunda fase iníciase o 14 de abril dese
mesmo ano. Comeza unha nova erupción
esta vez no cráter superior, xusto no centro
do glaciar. Isto tivo como consecuencia o
desxeo deste, e as inundacións dos ríos
próximos, provocando a evacuación de 800
persoas. Esta erupción foi explosiva, entre
dez e vinte veces superior á anterior.
7. Erupción do 2010:
Tamén foi a responsable de arroxar cinza volcánica a atmosfera, e da formación
de pequenos fragmentos de vidro, debido ó arrefriamento rápido da lava
expulsada, os cales ascenderon dentro da columna de cinza, chegando a unha
altura de varios quilómetros e alcanzando miles de quilómetros cadrados.
Como consecuencia disto, péchanse aereoportos e o espazo aéreo na maior
parte do norte e do centro de Europa, e a cancelación de 20.000 vóos.
Esto tivo grandes consecuencias económicas, decenas de miles de
pasaxeiros quedaron atrapados por motivos laborais ou persoais lonxe das súas
casas, e as demáis posibilidades de transporte esgotáronse a gran velocidade.
Por uns días Europa retrocedeu, en materia de transportes, case un século. Os
danos económicos nunha época de crisis, foron importantes: só o turismo español
perdeu 252 millóns de euros e as aereoliñas aseguraban perder 1264 millóns de
euros.
Esta segunda fase deuse por finalizada o 26 de maio, ainda que non de forma
radical, pois como xa vimos deixou varios destrozos polo camiño que aínda hoxe
perduran.
