Recomendados
Más contenido relacionado
Destacado
Destacado (20)
Asean cities2
- 2. ด้วยระบบนิเวศน์ ชาติพันธ์ อารยธรรม ขนบธรรมเนียม ประเพณีที่ผูกพันเป็นหนึ่งเดียว ทำให้พื้นที่เอเชียอาคเนย์ หรืออาเซียนมีความเชื่อมโยงกันมายาวนาน นับตั้งแต่ก่อน ยุคประวัติศาสตร์ ก่อนที่ส่วนของเกาะต่างๆ ในภูมิภาคนี้ จะแยกออกจากแผ่นดินใหญ่กันไป วิวัฒนาการของเมือง เป็นนวัตกรรมของมนุษยชาติ ต่อจากวิวัฒนาการของ สภาพแวดล้อม ความคิด ความเชื่อ สังคมและเศรษฐกิจ
- 3. การเกิดขึ้นของชุมชนเมือง นครรัฐ และอาณาจักร ชุมชนเมือง นครรัฐ และอาณาจักร ที่รวมของมนุษยชาติ และกิจกรรมต่างๆ เป็นนวัตกรรมที่เกิดขึ้นในพื้นที่ต่างๆ ทั่วโลก นับแต่การค้นพบเมืองเจริโค ที่คาดว่าเป็นเมือง ในประวัติศาสตร์เมื่อ 7,000 ปีมาแล้ว ในสมัยนีโอลิทิค – ปลายยุคหิน – ที่มนุษย์หยุดวิถีชีวิตจากการร่อนเร่ ล่า สัตว์ และอาหาร เป็นชุมชนเกษตรกรรม สร้างชุมชน
- 4. LOCATION OF ANCIENT CITIES oldest cities: (5) Jericho; (4)Tell Abu Hureyra; (3) Catal Huyuk; (10) Mehrgarh; (8) Cities of Mesopotamia
- 5. ต่อจากนั้นมนุษยชาติได้เข้าสู่กระบวนการสร้างนวัตกรรมของ การตั้งถิ่นฐาน ซึ่งรวมถึงงานสถาปัตยกรรม ศิลป หัตถกรรม อุตสาหกรรม การสร้างองค์กรชุมชน ศาสนา กฎ ระเบียบ ภาษา และอักษร จนเป็นวัฒนธรรมและอารยธรรมต่อมา เมื่อย้อนไปในอดีตเพื่อพิจารณาความเป็นเมือง และความ สัมพันธ์ของเมือง มีประเด็นชวนคิดคือ เมืองเป็นศูนย์กลางของชุมชน รัฐ และเครือข่ายของ ภูมิภาค เป็นส่วนหนึ่งของเครือข่ายตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน
- 6. วิวัฒนาการของเมือง และกระบวนการเป็นเมือง เป็นส่วน ของอารยธรรม Civilization (Civil = Civic = City) เป็นการขับเคลื่อนให้เกิดอารยธรรม มีวัฒนธรรมเป็น เครื่องมือในการสร้างอารยธรรม ช่วยพัฒนาการของคน และวิถีชีวิต ในกระบวนการสร้างอารยธรรมนี้ มีการ ทำงานร่วมกันเป็นชุมชนโดยการจัดระเบียบสังคม เป็น โครงสร้างสังคมและการเมือง
- 8. ผลของ Urban Revolution เกิดชุมชนเมืองตามที่ต่างๆ ในโลก โดยเฉพาะตามลุ่มน้ำ หรือที่ที่มีชัยภูมิ และเกิดความคิด ความเชื่อ ศิลป วัฒนธรรม ศาสนา และวัตรปฏิบัติ
- 9. มีเครือข่ายในความสัมพันธ์ ทางศาสนา ความเชื่อ ศิลป วัฒนธรรม การค้าขาย ในระดับภูมิภาค และระดับโลก เช่น Silk Road และอื่นๆ
- 10. ชุมชนอาเซียน เป็นกลุ่มเครือข่ายชุมชนเมืองกลุ่มหนึ่งในภูมิภาคเอเชีย คือ อินเดีย จีน ซึ่งหนึ่งในสามเครือข่ายของโลก (กลุ่ม ยุโรปเมดิเตอร์เรเนียน เมโสโปเตเมีย อัฟริกา อินเดีย และ จีน) ในยุคต้นของประวัติศาสตร์ความเป็นเมือง
- 11. เครือข่ายนี้ประกอบด้วย อินเดีย เอเชียอาคเนย์ สลาฟ นอร์ดิค จีน เกาหลี ญี่ปุ่น อันเป็นเครือข่ายภูมิภาคด้าน การค้า ศาสนา และวัฒนธรรม
- 12. จวบจนถึงทุกวันนี้ เมื่อมีการฟื้นฟูความสัมพันธ์ในภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ เพื่อสร้างความเป็นหนึ่งเดียวของอาเซียนในด้านต่างๆ ใน ปี พ.ศ. นี้ ผู้นำของประเทศต่างๆ ในภูมิภาคนี้ได้มีข้อ ตกลงและพันธะสัญญาที่จะพัฒนาร่วมร่วมกันด้านต่างๆ เช่น
- 13. สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออาเซียน 10 ประเทศ (ASEAN : ASSOCIATION OF SOUTHEAST ASIAN NATIONS)
- 14. ความร่วมมือทางเศรษฐกิจ ในอนุภูมิภาคกลุ่มแม่น้ำโขง (GMS : GREATER MEKONG SUBREGION)
- 15. ความร่วมมือทางเศรษฐกิจอิรวดี – เจ้าพระยา – แม่โขง (ACMECS: Ayeyawady - Chao Phraya - Mekong Economic Cooperation Strategy)
- 16. การพัฒนาเขตเศรษฐกิจสามฝ่าย อินโดนีเซีย – มาเลเซีย – ไทย (IMT – GT : Indonesia-Malaysia-Thailand Growth Triangle)
- 17. ความริเริ่มแห่งอ่าวเบงกอลสำหรับความร่วมมือหลากหลาย สาขาทางวิชาการและเศรษฐกิจ (BIMSTEC: Bay of Bengal Initiative for Multi-Sectoral Technical and Economic Cooperation)
- 19. ความเป็นเมืองของอาเซียน จะมีประชากรเมืองเพิ่มขึ้นมาก ในอีก 35 ปี จะมีประชากรเมืองของ ASEAN + อินเดียและจีน เพิ่มขึ้นปีละ 25 ล้านคน
- 20. ทั้งนี้ ความเป็นเมืองในเอเชียจะสูงกว่าภูมิภาคอื่นในโลก โดยที่เมืองใหญ่ หรือจะเรียกว่า “อภิมหานคร” (เมืองนี้มีประชากรมากกว่า 10 ล้านคน) จำนวน 22 เมือง จากจำนวนทั้งสิ้น 37 เมือง จะอยู่ในเอเชีย คิดเป็นจำนวน ประชากรเมืองในปี ค.ศ. 2020 ทั้งสิ้น 200 ล้านคน เพิ่มจากจำนวน 40 ล้าน คน ในปี 2010 (สหประชาชาติ)
- 21. เมืองทุกขนาดทั้งมหานคร เมืองขนาดกลาง และขนาดเล็ก จะเพิ่มจำนวนขึ้น โดยเฉพาะเมืองเล็กที่มีขนาดประชากรน้อยกว่า 500,000 คน มีประชากรนับเป็นสองในสามของประชากรเมืองของ ASEAN ซึ่งเหมือน กับขนาดเมืองในยุโรปแต่ขนาดแตกต่างจากสหรัฐอเมริกา (OECD)
- 22. อย่างไรก็ตามร้อยละ 40 ของ แรงงานในเอเชีย ยังเป็น แรงงานในภาคมหานคร (จำนวนแรงงานทั้งสิ้น 700 ล้านคน)
- 24. ในปี ค.ศ. 2010 UN HABITAT รายงานว่า ประชากรเมืองในเอเชีย กว่าร้อยละ 30 อาศัยอยู่ในชุมชนแออัด คิดเป็นจำนวนผู้อาศัยอยู่ใน ชุมชนแออัดประมาณ 505.5 ล้านคน ซึ่งมากกว่าครึ่งหนึ่งของ ประชากรชุมชนแออัดของโลก
- 26. ในภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ มีเมืองสำคัญ และเมืองที่ ทำหน้าที่เป็นศูนย์กลางการให้บริการต่อประชาชน ในลักษณะต่าง ๆ อยู่หลายรูปแบบ โดยแบ่งได้เป็น 2 รูปแบบ คือ เมืองที่เป็นศูนย์กลางการบริการและ การบริหารจัดการสำหรับประชาชนโดยทั่วไป และ เมืองที่มีลักษณะเฉพาะ มีกิจกรรมเฉพาะเป็นพิเศษ เช่น เมืองอุตสาหกรรม ศูนย์กลางการศึกษา วิจัย ศูนย์กลางการขนส่ง ศูนย์กลาง / แหล่งท่องเที่ยว เมืองชายแดน
- 27. สำหรับภูมิภาคนี้มีเมืองหลักของภูมิภาคที่มี บทบาทสำคัญเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจ การเงิน การค้า การบริการระดับภูมิภาคและระดับโลก จำนวน 6 เมือง หรือมหานคร ได้แก่ กรุงเทพมหานคร (ปริมณฑล), สิงคโปร์, กัวลาลัมเปอร์, มนิลา, จาการ์ต้า และโฮจิมินท์ซิตี้
- 28. นอกจากนี้มีเมืองขนาดใหญ่ที่มีความสำคัญ ในระดับ ประเทศ กล่าวคือ เป็นนครหลวงของประเทศ ศูนย์กลางของอาเซียน และพื้นที่ในและระหว่าง ประเทศอีกหลายเมืองที่มีลักษณะเป็นศูนย์กลางการ บริหารจัดการ เศรษฐกิจ การค้า อุตสาหกรรมและ ความมั่นคงของประเทศและภูมิภาค เช่น เวียงจันทน์, หลวงพระบาง, พนมเปญ, ฮานอย, ดานัง, ย่างกุ้ง, ปีนัง, บันดาร์ เสรี เบกาวัน และบาหลี เป็นต้น
- 29. สำหรับประเทศไทย กรมโยธาธิ การและผังเมือง ได้จัดกลุ่มเมือง โดยพิจารณาความเป็นศูนย์กลาง ในการบริการ เป็น 5 กลุ่ม คือ เมืองมหานคร, เมืองลำดับที่ 1, เมืองลำดับที่ 2, เมืองลำดับที่ 3, และเมืองลำดับที่ 4 ตามลำดับ ความสลับซับซ้อน ความหลาก หลายในการเป็นศูนย์กลาง จาก การให้บริการพื้นฐานแก่ชุมชน จนถึงการให้บริการระดับจังหวัด กลุ่มจังหวัด ประเทศ ภูมิภาค และ ระดับโลก
- 30. การบูรณาการภูมิภาคเอเชียอาคเนย์ให้เป็นหนึ่ง เดียวกันในอนาคตอันใกล้นี้ สามารถพิจารณา ความเชื่อมโยงของภูมิภาค ทางด้านเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม และภูมินิเวศน์ ดังต่อไปนี้
- 31. สภาพภูมิศาสตร์ของพื้นที่แบ่ง ออกเป็น พื้นที่ต่อเนื่องบน คาบสมุทรอินโดจีนและเกาะ ใหญ่น้อยของประเทศ ฟิลิปปินส์ อินโดนีเซีย สิงคโปร์ มาเลเซีย และบูรไน อยู่ในแนวเส้นศูนย์สูตร มี ระบบนิเวศน์ที่ต่อเนื่องกัน มี ทรัพยากรธรรมชาติ พืชพันธุ์ และสัตว์ ที่ค่อนข้างอุดม สมบูรณ์ที่สุดของโลก
- 32. อย่างไรก็ตาม พื้นที่หลายแห่ง ของภูมิภาคได้รับผลกระทบ จากภัยพิบัติ ไม่ว่าจะเป็น อุทกภัย วาตภัย ไฟป่า แผ่น ดินไหว และสึนามิ อนึ่งการ เปลี่ยนแปลงสภาวะภูมิอากาศ ในภูมิภาคจะส่งผลถึงระดับน้ำ ทะเลที่อาจสูงขึ้นประมาณ 0.50 เมตร ถึง 1.00 เมตร ในอีก 10 – 20 ปีข้างหน้า
- 33. สังคม วัฒนธรรม และวิถีชีวิตของประชาชนใน ภูมิภาคว่าเป็นหน่วยทางวัฒนธรรมเดียวกัน ทั้งภาค พื้นทวีปและหมู่เกาะต่างๆ มีความสัมพันธ์ระหว่างกัน ทุกด้าน ทั้งศิลป วัฒนธรรม และศาสนา ตลอดจน การเมือง แม้ว่าจะได้รับอิทธิพลของจีนและอินเดีย
- 34. แต่มีพัฒนาการทางศิลป วัฒนธรรม ศาสนา ภาษา จารีตประเพณี เป็นของภูมิภาคอย่างเห็นได้ชัด ศิลปกรรมและสถาปัตยกรรม อันเป็นงานสร้างสรรค์ มีลักษณะเฉพาะที่โดดเด่น เป็นมรดกของชาติต่างๆ สืบต่อมาจนถึงทุกวันนี้
- 35. รากฐานทางศิลป วัฒนธรรม จารีต ประเพณี ศาสนา และภาษา ที่ใช้มีความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน จะ แตกต่างกันที่ลักษณะเฉพาะถิ่นเท่านั้น เช่น
- 36. ภาษามาเลย์ ที่ใช้กันในบูรไน อินโดนีเซีย มาเลเซีย ภาคใต้ ของฟิลิปปินส์ ภาคใต้ของไทย กัมพูชา และเวียดนาม ภาษาไท ที่ใช้กันทั่วไปใน ประเทศไทย จีนตอนใต้ เวียดนาม รัฐไทใหญ่ของพม่า ลาว และบางส่วนของกัมพูชา
- 37. ชาติพันธุ์ต่างๆ ในเอเชียอาคเนย์ ความเชื่อมโยงทางสังคม วัฒนธรรม และวิถีชีวิต เหล่า นี้ยังเป็นความเชื่อมโยงผูกพันในลักษณะของภูมิภาค ที่ ควรจะต้องสืบสานความสัมพันธ์อย่างต่อเนื่องในอนาคต
- 38. ณ ปัจจุบัน ประเทศในภูมิภาคนี้มีข้อตกลงและพันธสัญญาที่จะ เชื่อมโยงและบูรณาการทางเศรษฐกิจเข้าด้วยกัน โดยจะมีแกนเชื่อมโยงทางเศรษฐกิจตามที่ได้กำหนดไว้ในผัง ประเทศไทย พ.ศ.2600 ที่น่าสนใจคือ แกนเชื่อมโยงดังกล่าวนี้ เป็นแกนเชื่อมโยงของการค้าขายในอดีตมาแล้วทั้งสิ้น ตั้งแต่ ยุคที่เริ่มตั้งถิ่นฐานบ้านเมืองและนครรัฐ อันมีศูนย์กลางอยู่ที่ อาณาจักรพุกาม ทวาราวดี ศรีวิชัย พระนครกัมพูชา ในยุคสมัย ประวัติศาสตร์ต่างๆ กันเป็นลำดับ ความเป็นเมืองศูนย์กลาง การค้า การปกครอง ยังคงอยู่ในแนวแกนเศรษฐกิจที่กำหนด ใหม่ทั้งสิ้น แม้ว่า เมืองที่เป็นศูนย์กลางอาจเปลี่ยนไปบ้าง
- 40. เที่ยวบินระหว่างเอเชียใต้ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และ เอเชียตะวันออก 14:00 เวลาไทย
- 41. เที่ยวบิน ภายใน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ 14:00 เวลาไทย
- 55. กลุ่มพื้นที่หลักของประเทศในการพัฒนาต่อเนื่อง • ภาคเหนือตอนบน • ภาคเหนือตอนล่าง • ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน • ภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนล่าง • ภาคกลาง • ภาคตะวันออก • ภาคมหานคร • ภาคตะวันตก • ภาคใต้ตอนบน • ภาคใต้ตอนล่าง
- 56. ความเชื่อมโยงหรือการบูรณาการเพื่อให้เกิดประโยชน์ ในการพัฒนาร่วมกันมีเงื่อนไขสำคัญ คือ • มีการจัดสรรแบ่งปันทรัพยากรกันอย่างทั่วถึง • สมาชิกของกลุ่มควรได้รับประโยชน์อย่างเท่าเทียมกัน • ผู้ที่มีความเจริญก้าวหน้ามีโอกาสช่วยเหลือผู้ที่ล้าหลัง • เกิดความสมานฉันท์ในพื้นที่ • เกิดการพัฒนาอย่างมีสมดุลและยั่งยืน
- 57. พระบรมราโชวาท พระราชทานแก่คณะบัณฑิตอาสาสมัคร ในโอกาสเข้าเฝ้าฯ ณ พระตำหนักจิตรลดารโหฐาน เมื่อวันที่ ๒๒ กรกฎาคม ๒๕๑๖ “การพัฒนาประเทศก็ตาม การพัฒนาตนเองก็ตาม จำเป็นที่จะใช้ความร่วมมือ เพราะว่าคนที่มีความรู้ในด้านวิชาการอย่างหนึ่ง ไม่ใช่เป็นคน ที่มีความรู้ทั่วทุกอย่าง ต้องอาศัยซึ่งกันและกันต้องแลกเปลี่ยน ความรู้ให้ซึ่งกันและกัน เกื้อกูลซึ่งกันและกัน ไม่ใช่อยู่คนเดียว…”
- 58. พระราชดำรัสของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวในการเสด็จออก มหาสมาคม ในงานพระราชพิธี เฉลิมพระชนมพรรษา ๕ ธันวาคม ๒๕๒๙ “ทุกวันนี้ ประเทศไทยยังมีทรัพยากรพร้อมมูล ทั้ง ทรัพยากรธรรมชาติและทรัพยากรบุคคล ซึ่งเราสามารถนำมาใช้เสริมสร้างความอุดมสมบูรณ์ และ เสถียรภาพอันถาวรของบ้านเมืองได้เป็นอย่างดี ข้อสำคัญ เราต้องรู้จักใช้ทรัพยากรนั้นอย่างฉลาด คือไม่นำมา ทุ่มเทใช้ให้เปลืองไปโดยไร้ประโยชน์ หรือได้ประโยชน์ไม่คุ้มค่า หากแต่การระมัดระวังใช้ด้วยความ ประหยัดรอบคอบ ประกอบด้วยความคิดพิจารณาตามหลักวิชา เหตุผล และความถูกต้องเหมาะสม โดยมุ่งถึงประโยชน์แท้จริงที่จะ เกิดแก่ประเทศชาติ ทั้งในปัจจุบันและอนาคตอันยืนยาว”
- 59. พระบรมราโชวาท พระราชทานแก่ คณะที่ปรึกษาเยาวชนและเยาวชนดีเด่น ณ ศาลาผกาภิรมย์ ๗ พฤษภาคม ๒๕๑๓ “...คำว่า “พัฒนา” ก็หมายถึงทำให้มั่นคง ทำให้ก้าวหน้า การพัฒนาประเทศก็ทำให้บ้านเมืองมั่นคงมีความเจริญ ความหมายของการพัฒนาประเทศนี้ก็เท่ากับ ตั้งใจที่จะ ทำให้ชีวิตของแต่ละคนมีความปลอดภัย มีความเจริญ มีความสุข ฉะนั้น จึงเข้าใจได้ว่า การพัฒนาทุกอย่างเป็นสิ่ง ที่ดี เพราะว่าจะนำมาซึ่งความสุขความเจริญ และความ พอใจของแต่ละบุคคลในประเทศ...”