Voor het grafische vakblad Compres heb ik in 2009/2010 een column geschreven (in 5 edities) over de ontwikkelingen in grafisch Nederland en de rol van 'nieuwe' communicatiemiddelen en mogelijkheden om los te komen van het papier.

1. Dag | Boek
Persoonlijk
Da’s nou jammer. Maak je net de twaalfeneenhalf jaar bij dezelfde
‘baas’ niet vol. Helaas, geen horloge voor mijn koperen jubileum
dus. Met gemengde gevoelens heb ik Océ-Nederland verlaten. Ik
werkte daar op de Communicatieafdeling en was verantwoordelijk
voor b2b-evenementen, internet en persrelaties.
Het is een bewuste keuze, dus kijk ik vooruit. Met een positieve
blik de toekomst in. Om te doen waar ik altijd van gedroomd heb.
Om creatief bezig te kunnen zijn, strategische adviezen te kunnen
geven, die praktisch uitvoerbaar te maken en anderen daar weer
beter van te maken. Maar dan wel meer als (eigen) ondernemer.
Met als bagage zowel de kennis, de ervaring, het netwerk, als het
plezier dat ik in het verleden heb opgebouwd. Vooral door samengewerkt te hebben met mensen, die – naast de mooie producten
en diensten – uiteindelijk het bedrijf maken. En reken maar, bij Océ
zitten heel veel fijne mensen. Als ik ooit nog een printer nodig zou
hebben, dan zou ik het wel weten…
Per 1 oktober ben ik begonnen bij Digibiz, web developers en marke­
teers. Dit internetbureau in ’s-Hertogenbosch maakt prachtige
websites en andere online diensten voor haar klanten. Vanuit het
oogpunt dat die klant zijn doelen (bijvoorbeeld het verkrijgen van
meer leads) moet kunnen bereiken met die site. Heel veelzijdig,
heel dynamisch, heel leuk. Kijk maar eens op www.digibiz.com,
dan zie je wat ik bedoel. Ik ga daar een nieuw bedrijfsonderdeel
opzetten, MarComplete. Complete, strategische en praktische
adviezen voor online en offline marketingcommunicatie. Kortom,
advies geven op het brede gebied van marketing en communicatie.
Natuurlijk met een scheef oog naar digitale toepassingen op het
web, maar ook zeker door middel van offline, ‘analoge’ communicatie.
Als ik zo maar even de grafische middelen, zoals brochures, direct
mailings, advertenties en dergelijke mag noemen.
Dat is dus eigenlijk wel geweldig, om de link met die industrie te
behouden; de grafische branche, waar ik bijna vijftien jaar van mijn
werkzame leven in heb doorgebracht. Ik heb voor mijn Océ tijd
namelijk ook nog bij Indigo gewerkt. En heb daar de ‘introductie’
van digitaal drukken mee­beleefd. Met de introductie van de
toenmalige E-Print, Omnius en Mobius, op drupa ’95. Meerdere
keren per dag hebben we toen van Benny Landa gehoord dat
‘Evertything that can become digital, will become digital.’
Als ik eerlijk ben, hebben we dat punt nu pas echt bereikt. Alleen –
als de grafische industrie niet uitkijkt – slaat dat digitale uiteindelijk
ook het papier over. Zie het maar als mijn missie om in ieder geval
(tijdelijk) de link te blijven leggen tussen web en papier. Maar dan
wel met het beste uit deze twee werelden. Want, mensen willen
beide. Maar, let wel, in business – ook in de grafische - kopen
mensen nog steeds van mensen. En willen ze uiteindelijk ook nog
‘het persoonlijke’. Benut dat principe en zet niet al je kaarten op
de techniek.
Ivo Boschman houdt hier de
komende vijf nummers zijn
dagboek bij. Na een lang
dienstverband bij Océ
startte hij onlangs bij Digibiz.
(deel 1)
Het beste kan ik bovenstaande illustreren aan
de hand van mijn afscheid bij Océ. Ik kan het je
overigens aanbevelen. Als je veel complimenten
wilt ontvangen, moet je overlijden of van baan
wisselen. Het spreekt voor zich dat de laatste
optie mijn voorkeur geniet. Stieg Larsson heeft
ervaring met de eerste. Ik heb zowel digitale
bedankjes – in de vorm van mails en sms-en, als
analoge – in de vorm van handgeschreven,
digitaal gedrukte ansichtkaarten (met genante
foto’s van mezelf tijdens allerhande Océ
evenementen) – ontvangen. Daarnaast hebben
mijn directe collega’s mij volledig verrast met
een digitaal gedrukte, gepersonaliseerde wandkalender. Hierop staan deze zes fijne dames
prachtig gefotografeerd. Die zal ik dus niet snel
vergeten. Om maar aan te geven dat alle vormen
van aandacht heel prettig zijn. Zowel de digitale
als de analoge dus. Maar, vlak ook de afscheidsborrel, waar velen persoonlijk afscheid kwamen
nemen, niet uit op het gebied van herinneringshoogtepunten.
‘Missie: link leggen
tussen web en papier’
Klinkt allemaal best goed, toch? Mijn uitdaging
wordt nu echter om te bewijzen wat ik verkondig.
Door ook alle marketing en communicatie
rondom mijn eigen bedrijfsonderdeel goed op
orde te hebben. Door een perfecte mix te bieden
tussen online en offline, zonder concessies
te doen aan persoonlijk contact. Want, hoeveel
(en wat) je ook opstuurt, mailt, adverteert,
twittert, LinkedInt, smst of belt, alles valt of staat
met de ‘klik’ tijdens een persoonlijk onderonsje.
Mag je iemand of mag je ‘m niet? En wil je iets
van hem aannemen? En daar valt ook kopen
onder. Verkoop ze!
Ivo Boschman
MarCom Manager,
MarComplete | Digibiz B.V.
ivo.boschman@marcomplete.nl
www.marcomplete.nl
18 november 2009
|
Compres 19
| 15

2. Dag | Boek
Gelukkig(er)
Nieuwjaar?
Het jaar loopt al weer bijna ten einde. Tijd om heel even terug te
kijken en het jaar van de diverse crises (eindelijk) achter ons te
laten. En dan snel weer vooruit kijken. Nieuwe ronde, nieuwe
kansen. Voor de grafische industrie biedt deze periode traditioneel
nog even de laatste kans om een eindsprint te trekken en het jaar
uiteindelijk misschien net iets minder miserabel te maken. Nog
gauw wat marketing budgetten die door je klanten nog niet helemaal zijn uitgegeven naar je hand zetten. Opmaken dus, omdat
men dat nou eenmaal zo gewend is. Zodat je klant ook voor 2010
zijn budget veilig kan stellen. Ook al zal dat wel weer minder zijn
dan vorig jaar – en het jaar daarvoor. Reken maar dat de
(marketing)plannen voor 2010 overal alweer in de maak zijn.
Ondanks alle (economische) onzekerheden die vast en zeker
nog voor ons liggen. Zorg dat je er bij bent.
Ivo Boschman
werkt bij Digibiz
(deel 2)
in de grafische branche van de afgelopen jaren
ten volle benut. Maak daarbij gebruik van
segmentatie, transpromo, personalisatie,
crossmedia, variabele data printing en andere
grafische toepassingen. Die zijn namelijk voor
heel veel bedrijven nog steeds nieuw.
Ondanks het feit dat grafische leveranciers al
jaren lang roepen dat digitaal drukken nu echt is
doorgebroken, is dat voor heel veel Nederlandse
ondernemingen nog helemaal niet zo vanzelfsprekend. Zij kennen de mogelijkheden van het
digitale nog amper. Dat is voor u de ultieme kans
om een brug te slaan tussen offline en online.
‘De laatste kans om
een eindsprint te trekken’
BALANS VERSCHUIFT
DISTRIBUTIE OOK DIGITAAL
De vraag is welk gedeelte van het gemiddelde marketingbudget
besteed zal worden aan offline marketing, communicatie op papier
dus. En welk deel aan online communicatie via het internet.
Want dat die balans aan het verschuiven is, heeft iedereen wel in
de gaten. Zaak dus voor grafisch Nederland om toegevoegde
waarde te (blijven) bieden in dat proces. Of in ieder geval te
beseffen dat dit aan de hand is en iets met die kennis te doen.
Dat er iets moet gebeuren is duidelijk. Zorg daarom dat ook uw
eigen plannen voor 2010 op tijd in orde zijn. Zodat iedereen in uw
organisatie weet wat hem of haar te doen staat om uw klanten te
bedienen. Of om nieuwe prospects om te buigen naar klanten.
En via welke middelen en kanalen u dat aan hen bekend wilt maken.
Op die manier kunt u meteen oefenen en hetgeen u verkondigt
ook zelf in de praktijk brengen. Dat is wel het beste bewijs van
uw kennis en kunde. Zo snijdt het mes dus aan twee kanten.
U heeft meer klanten – of kan uw bestaande klanten beter
bedienen – en tegelijkertijd toont u hen de onbegrensde
mogelijkheden van het mooie grafische vak.
Als uw klanten dan uiteindelijk met hun
marketinguitingen online gaan, dan kunt u dat in
het juiste kader plaatsen en er zelf ook – indien
gewenst – een belangrijke rol in spelen. Als
adviseur, als grafisch specialist voor uw klant.
En dat bindt u aan hem. Want als iets (digitaal)
gedrukt moet worden, moet het ook digitaal
samengesteld, gedistribueerd en opgeslagen
worden. En wie kan dat bieden? Juist, u. Maar
dan moet u wel eerst uw eigen zaakjes op orde
hebben. Een eigen plan hebben voor 2010.
Dus, snel aan de slag. Vergeet 2009 – nadat u die
marketingbudgetten heeft opgemaakt natuurlijk –
en richt u op een succesvolle digitale toekomst.
ULTIEME KANS
Uw eigen marketingplan kan zodoende als blauwdruk dienen voor
de marketingplannen van uw relaties. Doe dat dan meteen op zo’n
manier dat ze het eenvoudig kunnen ‘kopiëren’ en kunnen inzetten
voor hun eigen gewin. En zorg er ook voor dat u de ontwikkelingen
STROOMLIJNEN
Mocht u nog wat hulp behoeven bij het
stroomlijnen van al het bovenstaande, dan kunt
u natuurlijk altijd de hulp inroepen van een
specialist van MarComplete. En hem dit hele
marketing en communicatie traject laten
uitvoeren. Zodat u zich kunt richten op waar
u goed in bent. Het maken van mooie grafische
producten. Alvast een gelukkig Nieuwjaar!
9 december 2009
|
Compres 20
| 17

3. Dag | Boek
Mijn
eindejaarswens
Het is een soort van traditie dat je aan het eind van het jaar je
relaties bedankt voor de samenwerking. Dat gebeurt – net als bij je
vrienden en kennissen thuis – meestal in de vorm van een kersten/of nieuwjaarswens. Maar die wens kan verschillende vormen
aannemen. Als webbureau verwachten onze relaties eigenlijk ‘iets
digitaals’ van ons. Nou hebben we dat ook braaf altijd gedaan. Twee
jaar geleden bijvoorbeeld als e-mail. Vorig jaar hebben we echter
helemaal uitgepakt. Met een mail verwezen we onze relaties naar
een speciale 3D, interactieve videosite. Elke medewerker kon – in
een soort van pop-up carrousel – worden aangeklikt en men zag en
hoorde dan de persoonlijke kerstwens van deze persoon.
Technisch erg hoogstaand, anders en origineel. Heel veel leuke
reacties op gehad. Wij dachten dit jaar dus wel heel veel van dit
soort eindejaarsgroeten namens onze klanten te mogen bouwen.
Maar dat was niet het geval. Het lijkt wel of er maar twee mogelijkheden zijn overgebleven in 2009. Je krijgt of een e-mail - al dan niet
een beetje opgeleukt - of je krijgt een echte, tastbare kaart.
Ivo Boschman
werkt bij Digibiz
gedaan. Helemaal zelf. Met behulp van fotoalbum software heeft ze via een website onze
eigen creatie (met foto’s) samengesteld, geupload en thuisgestuurd gekregen. Een kind kan
de was doen. En mensen vinden het leuk (en bijzonder). Zeker weten dat er een flink aantal van
hen volgend jaar ook iets dergelijks zal doen. Dat
bleek nu trouwens al. We hebben vele kaarten
ontvangen van bekenden die hetzelfde proces
hadden doorlopen als mijn bedrijf en mijn gezin.
Niet ontvrienden
(deel 3)
Dat is toch prachtig nieuws voor de grafische
industrie. En daar moet gebruik van gemaakt
worden. Doe er iets mee! Biedt bijvoorbeeld aan
om alles ook meteen te versturen. Veel mensen
hebben hun adressenbestanden toch al op de
‘Met Kerst en Oud & Nieuw
moet er gewoon gedrukt worden’
Compliment voor drukker
En die laatste, hebben wij zelf dit jaar naar onze relaties gestuurd.
We wilden het namelijk eens anders benaderen en het nog
p
­ ersoonlijker maken. Nou verloochenen wij onze digitale afkomst
natuurlijk niet totaal, dus kozen we voor gepersonaliseerd digitaal
drukken. Ons klantenbestand is in Excel naar de drukker gegaan
en die heeft dat met de pdf van het bronbestand samengevoegd
tot een persoonlijke kerstkaart. Overigens was dat nog niet zo
makkelijk want de adressering op de enveloppe was niet hetzelfde
als de aanhef in de kaart. Een compliment voor drukkerij Janssen in
Beek die het toch voor elkaar heeft gekregen.
En het slaat aan. Onze klanten vinden het leuk, apart en bijzonder.
Ze hadden het inderdaad niet van ons verwacht, maar zijn er wel
blij mee. Zo kennen wij als Digibiz onze plaats in deze tijd. Met
Kerst en Oud & Nieuw moet er gewoon gedrukt worden. Of het
nou digitaal drukken (lees printen) is of offset. Mensen willen nu
eenmaal een kaart in handen hebben. Iets waar moeite voor is
gedaan en waar het vakmanschap van af druipt.
Kind kan de was doen
Dat verklaart waarschijnlijk ook waarom mensen thuis steeds meer
moeite doen om van die kerstkaart iets speciaals te maken. En er
niet per definitie vijftig in een doosje bij Kruidvat kopen. Wij
hebben met ons gezin dit jaar ook voor het eerst onze kerstkaarten
zelf gemaakt. Om precies te zijn heeft mijn dochter van tien dat
computer staan. Naast de telefoonnummers die
ze volgens dat hysterische ‘pokkie’-mens toch al
op een site moeten zetten, kunnen ze daar ook
vast hun adressen kwijt. Ontsluit deze dan
meteen voor hun persoonlijke drukwerk. De post
doet de rest. Daarom vond ik ook de reclame van
TNT Post zo briljant. In een paginagrote advertentie bedankten zij hun postbodes. Terwijl het
hele land plat lag door de hevige sneeuwval,
treinen waren uitgevallen en bussen niet meer
reden, trotseerden de postbodes op hun fietsen
of achter de postkarretjes ijs en weder om ons
onze (kerst)post te bezorgen. Waar we zo naar
uitkijken. Zeker in deze barre tijden. Omdat we
het kunnen vastpakken, openvouwen en ophangen. En – dat is een bijkomend ‘voordeel’ – we
kunnen aan iedereen die langs komt laten zien
hoeveel echte vrienden we hebben. Want, deze
gaan we niet ontvrienden net als bij Hyves. Onze
postbodes, de brengers van de blijde boodschap,
dat zijn onze helden – onze vrienden. Evenals de
drukkers trouwens. Volgend jaar krijgen jullie ook
allemaal een kaartje!
ivo.boschman@marcomplete.nl
14 januari 2010
|
Compres 1
| 17

4. Dag | Boek
De laatste
Vakbeurs?
Jarenlang was eind januari/begin februari de drukste periode voor
mij en mijn team. Bij Océ was ik namelijk verantwoordelijk voor de
organisatie van onze aanwezigheid op (grafische) vakbeurzen.
Aftellen naar opbouwdagen
Ontelbare interne meetings hadden we er in deze tijd al op zitten
en we begonnen langzaam af te tellen naar de opbouwdagen.
Keuzes maken voor en met standbouwers, ontwerpen van de stand
bepalen, standbemanningslijsten – die continu wijzigden – in de
hand houden, hotels boeken en de te printen applicaties verzinnen
die geproduceerd moesten worden op de te tonen producten’ het
hield ons maandenlang bezig. Vooral dat laatste was een heikel
punt. Want met zo’n grote organisatie als de onze, met verschil­
lende afdelingen die allemaal hun eigen producten het meest
belangrijk vinden, was het altijd weer een soort ‘Landje Pik’.
Alles voor de primeurs
De plattegrond van de stand werd vele malen ‘volgeplempt’ met
schaalmodellen. En zijdelings werd er gekeken of er nog wel ruimte
was voor bezoekers om al dat moois überhaupt nog te kunnen aan­
schouwen. Gelukkig was er altijd wel genoeg realiteitszin om te
zien dat er echt te veel ijzer (of plastic) was ingetekend. De uit­
daging was dan om de hoge heren te overtuigen dat ‘de meester
Ivo Boschman
werkt bij Digibiz
dicht en snaveltjes toe. We hielden elkaar drie
dagen lang voor de gek. ‘Nee joh, in de grafische
industrie is geen crisis. Kijk maar, hier weer een
order voor een drukpers, daar weer één voor een
printer. Dat komt wel goed...’ Het resultaat van
dit navelstaren hoef ik niet verder toe te lichten,
neem ik aan.
Overtuiging van eigen kunde
(deel 4)
Daarom ben ik nu wel heel benieuwd hoe de
g
­ rafische industrie er dit jaar in gaat. Is dit bij­
voorbeeld het laatste jaar dat er nog drie vak­
bladen zijn? Het laatste jaar met een zelfstandige
Europese printfabrikant? Het laatste jaar in
Hardenberg? De laatste keer Jan? En ga zo maar
door. Maar, hopelijk wel het eerste jaar met
r
­ ealiteitszin en bescheidenheid, maar met de
overtuiging van de eigen kennis en kunde. Maar
dus ook met de flexibiliteit om te schakelen.
Schakelen op alles wat er om ons heen gebeurt.
Zoals op alles dat steeds maar digitaler wordt en
online gaat. Zo is rond de tijd van de GVH bij­
voorbeeld ook bekend of en hoe Apple er met z’n
‘Met zijn allen massaal
de kop in het zand steken’
zich juist zou tonen in de beperking’. Dat lukte wel, maar had heel
wat voeten in aarde. Tot op de laatste dag was het altijd weer
s
­ pannend of er toch nog een net iets nieuwere machine getoond
moest worden. Alles voor de primeurs zullen we maar zeggen.
Rondlopen en netwerken
Toch mis ik die stress wel een beetje. Want ik weet dat het gewoon
fantastisch is om op de openingsdag de standbemanning toe te
spreken en te motiveren voor drie geweldige dagen. En dan de
eerste bezoekers te verwelkomen, waar men zich vol enthousi­
asme op stort. Om zo uiteindelijk leads te verzamelen, om zaken te
kunnen doen. Als dat proces eenmaal goed liep, was je eigenlijk
klaar als standmanager en kon je genieten van het succes. En had je
tijd om rond te lopen, te netwerken en je te verbazen over ‘het
wereldje’. Want, dan zijn er toch wel dingen waar je je zorgen over
maakt. Zorgen voor en over de grafische industrie.
Navelstaren in 2009
Vorig jaar in Gorinchem was daarvan voor mij het grootste bewijs.
Wat kunnen wij met zijn allen massaal de kop in het zand steken
zeg! De crisis was in februari 2009 echt niet meer te ontkennen,
maar in de evenementenhal deden we even lekker onze oogjes
tablet zal komen. Is dat de doodssteek voor het
boek of het magazine? En, komen klanten van
grafici - marketing managers - wel naar de grafi­
sche vakbeurs of gaan ze massaal naar het IMME
(Interactive Media & Marketing Event)?
Lichtpuntje
Ik heb natuurlijk niet alle antwoorden, maar ik
weet wel dat dit de fase is waar de shake-out echt
door zal zetten. Er komen minder leveranciers,
maar ook minder grafische bedrijven. De over­
blijvers zullen zich zeker moeten aanpassen aan
alle sociale, economische en technologische
o
­ ntwikkelingen om ons heen. En, de eerlijke
vraag is, lukt dat nog met deze generatie van
g
­ rafici (zowel bij leveranciers als producenten)?
Mensen die vaklui zijn op hun gebied, maar vaak
wel beperkt in hun blik op de (harde) werkelijk­
heid. Laten we hopen dat Hardenberg 2010
ons misschien een lichtpuntje brengt. Ik heb er in
ieder geval zin in. Als bezoeker dit keer. Succes!
ivo.boschman@marcomplete.nl
4 februari 2010
|
Compres 2
| 17

5. Dag | Boek
This
is it
Zo, dit is dan alweer mijn laatste bijdrage aan Compres. Eigenlijk
heb ik me niet helemaal aan de opdracht van hoofdredacteur Ad
gehouden. Het was namelijk de bedoeling om te beschrijven wat
ik zoal de hele dag doe. Een echt dagboek dus, en dat natuurlijk
gerelateerd aan grafimedia in het algemeen en mijn eigen
werkzaamheden daarin in het bijzonder. Ik heb het echter meer
aangegrepen als een column. Omdat ik dacht daarin beter mijn
mening kwijt te kunnen over het huidige en toekomstige
grafische vakgebied. Ik sta er zelf niet meer midden in, maar
beleef het vanaf de zijlijn. Door te proberen een link te leggen
tussen offline en online marketing en communicatie.
Eerlijk gezegd maak ik me heel veel zorgen over wat ik – met name
niet – zie gebeuren in grafisch Nederland. En dat zou ik dan wel
eens even lekker spuien over de grafische menigte via deze weg.
Om zo reacties en discussie uit te lokken. Nou, lekker ambitieus,
maar er is (nog) niet veel van terecht gekomen. Ten eerste ben ik
niet kritisch genoeg geweest, ten tweede komt er gewoon geen
reactie. Ja, van mijn moeder die vond dat mijn haar wel erg lang was
op de foto. Maar die reacties bedoel ik natuurlijk niet. Met mijn
slotartikel wil ik een laatste poging doen tot reactie. En zal dat
trachten te doen door een aantal kritische stellingen te poneren.
Graag uw bewijs van mijn ongelijk.
Ivo Boschman
werkt bij Digibiz
(deel 5)
De communicatiebranche communiceert niet.
Ik weet wel dat de tijd, kennis of kunde vaak
ontbreekt, maar als je je klanten voorziet van
mooi drukwerk waar ze mee communiceren
en hun boodschap mee uitdragen, moet je dat
zelf ook doen. Natuurlijk niet alleen met gelikt
drukwerk, maar ook via andere media.
En niet met de focus op de techniek die je in
huis hebt, maar met wat die ondergeschikt
maakt aan de doelstelling van het bedrijf dat je
wilt bedienen. Het resultaat van jouw klant moet
voorop staan, niet het middel. Stop nou eens
met het laten zien van die drukpersen en printers
in je winkel. Dat boeit niemand, behalve de
l
­everancier misschien. Jouw klant wil resultaten
boeken – geld verdienen – en hoe, dat maakt niet
zo heel veel uit. Laat het los, je kunt het. Jij bent
de communicatie-expert!
Het vakblad is dood
Beste Ad, sorry, maar er zijn echt te veel vak­
bladen in de grafische industrie. Die allemaal in
dezelfde vijver vissen. Voor zowel nieuws als
‘Geen verjonging, geen dynamiek is link’
Oude wijn in oude zakken
Joepie, we mochten weer met z’n allen naar Hardenberg. Wat een
feest. Na een lange reis, een broodje beenham, een biertje en
sateetje, de laatste nieuwe ontwikkelingen op het gebied van drukken en printen. Of toch niet? Ik was er de eerste dag, dat scheelt
misschien, maar het was mat, tam en niet erg druk. Dat zal wel
goed gekomen zijn, maar het meest schokkende was dat er eigenlijk helemaal geen nieuws was. Alles is hetzelfde. Misschien een
nieuw modelletje printer of drukpers hier, nieuwe software daar,
maar dat is het dan. Ook zie je al jaren dezelfde koppen. Dezelfde
leveranciers, soms met een ander logo op hun borst. Jobhoppers
met hetzelfde verhaal. Geen verjonging, geen dynamiek en dat is
link. We geloven het allemaal wel en doen ons ding. Al jaren. En dat is
o zo gevaarlijk, want de wereld om ons heen verandert heel snel.
Kom alsjeblieft snel met nieuwe dingen, experimenteer, innoveer,
laat de techniek los en schakel op de (sociale) ontwikkelingen om
je heen – bij je klant en bij zijn klant. Adviseer en help hem om
beter zaken te kunnen doen. Anders redt je het niet en ga je failliet.
Die trend zal trouwens nog wel even aanhouden, want er zijn
gewoon veel te veel drukpersen en printers in Nederland.
Geen wonder dat zowel grafische bedrijven als leveranciers gaan
samensmelten. En dat komt heus niet alleen door de crisis.
advertenties. De leveranciers weten dat en
misbruiken jouw medium en dat van de anderen.
Door – zoals al eerder vermeld – enkel in te
zoomen op de techniek, zonder al te veel
aandacht te besteden aan wat het oplevert.
Voor de eindgebruiker dan. Het is een kwestie
van tijd dat er ook bij deze bladen een shake-out
volgt. Er worden geen advertenties meer
geplaatst en het nieuws is oud, want het stond
vorige week al op het internet. Dat het er
volgend jaar in Gorinchem op alle gebied heel
anders uit zal zien, is volgens mij zeker. Mijn tip
aan jou is om dit proberen voor te zijn en veel
meer een opiniërend multimedium te worden.
Met interactie met de lezers, met fora, met
echte discussies met leveranciers – over
belangrijke zaken. Echt nieuws dus. Maar ja,
dan moeten die ‘oude zakken’ wel willen
veranderen, communiceren en reageren…
ivo.boschman@marcomplete.nl
25 februari 2010
|
Compres 3
| 17