Recomendados
Más contenido relacionado
La actualidad más candente
La actualidad más candente (20)
Similar a เพชรพระอุมาบทที่๒
Similar a เพชรพระอุมาบทที่๒ (20)
เพชรพระอุมาบทที่๒
- 1. บทที๒ ่ ๑ “ข้าพเจ้า มังมหานรธา ผู้ซึ่งกาลังจะตายอยู่เดี๋ยวนี้แล้ว ด้วยความหิวและความเจ็บไข ใน ถ้าเล็กๆ ทางด้านเหนือของเต้านมด้านใต้สุดของภูเขาสองลูก ข้าพเจ้าขอให้ชื่อมันว่า ‘ถันพระอุมา’ข้าพเจ้าได้ เขียนข้อความนี้ขึ้น ณ ปีพุทธศักราช 2120 ด้วยเศษกระดูกของจะงอยปากนก สิ่งที่ข้าพเจ้า ใช้เขียน ส่วนหนึ่งของย่ามติดตัวที่ทาด้วยหนัง โดยใช้เลือดของข้าพเจ้าเองแทนหมึก หากทาสของข้าพเจ้ามา พบมันขณะที่เขามาตามหาข้าพเจ้า เขาจะได้นามันกลับไปยังเมาะลาเลิง ขอให้สหายของ ข้าพเจ้า (ชื่ออ่านไม่ออก) จงนาเอาเรื่องราวนี้ขึ้นกราบบังคมทูลต่อพระเจ้ากรุงหงสาวดีผู้ทรงพระ ปัญญา เพื่อ พระองค์จะได้เสร็จยาตราทัพมาตามลายแทงนี้หากว่ากองทัพของพระองค์ไม ่แหลกลาญเสียก่อนใน ป่าดงขุนเขาอันกว้างใหญ่กันดารและลี้ลับเต็มไปด้วยสรรอันตราย และ สามารถบุกเข้าไปจนถึง ดินแดนแห่งความโหดเหี้ยม ทารุณ อันเต็มไปด้วยภูตผีและอาคมแห่งมรกต นคร พระองค์ก็จะเป็น พระมหากษัตริย์ที่ร่ารวยที่สุดในโลก ข้าพเจ้าได้เห็นมหาสมบัติขุมเพชรอันเหลือคณะ ภายใน ขุมทรัพย์พระอุมานี้แล้ว ด้วยตา ของข้าพเจ้าเองปรากฏอยู่เบื้องหน้า ก่อนกายมรณะของข้าพเจ้า แต่ โดยการทรยศหักหลังของวาชิกา นางแม่มดมหาอุบาทว ์ข้าพเจ้าจึงไม่สามารถนาออกมาได้ แม้แต่ ชีวิตของข้าพเจ้าเอง ขอให้ท่านผู้ที่มาตามทางในลายแทงนี้จงพยายามฝ่าความกันดารของ ‘ถันพระอุ มา’ ทาง เบื้องซ้ายจนบรรลุถึงยอดของเต้านมแห่งขุนเขาลูกนี้ทางด้านเหนือของมันจะเป็นถนน ราบเรียบกว้างใหญ่ ่ที่พระศิวะได้สร้างไว ้จากนั้นเป็นเวลาสามวันในการเดินทาง ตามถนนสายนันก็จะ ้ บรรลุถึงมหาปราสาทของพระอุมาเทวีขอให้ท่านจงสังหารแม่มดวาชิกาเสียด้วย เป็นการแก้แค้นให้แก่ วิญญาณของข้าพเจ้า... ลาก่อน “มังมหานรธา” คุณรพิน น่าเสียดายเหลือเกินที่คุณไม่ได้ ถ้าคุณโกรธฉันก็ขอ เอาต้นฉบับจริงมา หล่อนพูดแววตายิ้ม รพินคุณยังไม่ได้เล่าเรื่อง อภัย ชด ประชากรให้เราฟังเลย เยาะ ขออภัยครับ สิ่งที่ผมเล่ามานี้เป็นการขอร้อง อ้อนวอนของพวกคุณเองและผมก็ไม่ได้มี ประโยชน์อะไรสักนิดในการบรรยายในสิ่งที่ หนานอินพรานพื้นเมือง ที่ติดตาม คุณชด พวกคุณเห็นว่าเป็นเรื่องขบขัน และผมก็ได้ขอ ไป ผมรู้จักสนิดสนมกับแกดี เป็นพรานมือดี คาสัญญาจากพวกคุณไว้ก่อนแล้ว เกี่ยวกับใน ทีเดียวเช้าวันก่อนออกเดินทางผมเห็นแก เรื่องที่ผมจะเล่าว่ามันเป็นเรื่องพิสดารลึกลับ หั่นกัญชาอยู่ที่ตอไม้เกลี้ยง
- 2. ๒ หนานอินลุงกับเจ้านายจะ เจ้านายไม่เคยได้ยิน ไปไหนกันหรอ ล่าช้างงา เรื่องขุมเพชรพระอุมา เคยได้ยินมาบ้างนิทาน หรอ บ้างหรอครับ หรอกเด็กแบบนั้น ทาไมล่ะ เปล่าครับเจ้า นายเราจะไป หาอะไรสัก อย่างหนึ่งมีค่า ยิ่ง กว่านั้นอีก ผมกับเจ้านายจะ เพชร !บ๊ะลุงจะไปหา ไปหาเพชร! ไม่ใช่นิทานครับนาย ครั้งหนึ่งผมได้เคยรู้จักกับหญิง เพชรอะไรในดง ต้องไป คนหนึ่งหล่อนมาจากที่นั่นพร้อมกับลูกชายตัวเล็กๆ หาแถวบ้านหม้อในกรุง อีกคน หล่อนเล่าให้ผมฟัง แต่เดี๋ยวนี้หล่อนตายเสีย สิลุง ฮ่าๆๆๆ แล้ว เจ้านายของลุงจะกลายเป็น แปลว่าลุงไม่เปลียนใจ คนเราเกิดมามันก็ อาหารอีแร้งสะก่อน ต้องตายทุกคนแหละ ครับ ฉันเตือนลุงด้วย ครับ ความหวังดี งั้นลุงคอยเดี๋ยวผมจะฝากอะไรไปให้ งั้นผมขอลาก่อนล่ะครับเจ้านายผมชักสังหรใจ เจ้านายของลุงหน่อยแต่ลุงต้องสัญญาว่า จะไม่ให้จนกว่าจะถึงหล่มช้าง ในคาพูดของเจ้านายสะแล้วแต่ผมก็ทิ้งเจ้านาย ของผมไม่ได้ ผมได้ลอกข้อความของลายแทงที่แปลแล้วให้แกไปและที่ย้าว่าให้ ผมได้ลอกข้อความของลายแทงที่แปลแล้วให้แกไปและที่ย้าว่าให้ ไปถึงหล่มช้างก่อนคอยให้ก็เพื่อไม่อยากให้คุณชดต้องมาถามอะไร ไปถึงหล่มช้างก่อนคอยให้ก็เพื่อไม่อยากให้คุณชดต้องมาถามอะไร กับผมในเรื่องนี้ นี่เป็นเรื่องราวที่ผมได้พบคุณ ชด ประชากร ครับ กับผมในเรื่องนี้ นี่เป็นเรื่องราวที่ผมได้พบคุณ ชด ประชากร ครับ ก่อนอื่นผมขอขอบคุณที่ให้เกรียติผมและผมก็ คุณรพินผมตัดสินใจแน่นอนแล้วว่าจะ ยังรักชีวิตของผมอยู่ ผมมีแม่ที่ต้องคอยเลี้ยงดู ออกเดินทางติดตามน้องชายของผม ท่านแก่ชรามากแล้วและมีผมคนเดียวที่เป็นที่ จนกว่าจะพบเขาหรือว่าจะได้รู้เบาะแสว่า พึ่งของท่านคนเดียวในโลก เขาเสียชีวิตแล้ว และผมก็อยากได้คุณเป็น พรานนาทาง
- 3. ๓ คุณพูดเหมือนกับว่าพวกเราจะ น้อย!ฉันอยากจะ ผมเชื่อพรานใหญ่อย่างคุณ ไปตายยังงั้นแหละ ขอร้องให้เธออยู่ การเดินทางไปที่มันอันตราย เฉยๆเสียก่อนดีกว่า มากแต่ผมเชื่อมันว่าเราต้อง หรือจะให้พูดใหม่ว่าการเดินทางไปเทือกเขา ทาได้ถ้าได้คุณเป็นคนนา พระศิวะเป็นความคิดที่โง่เขลาที่สุด ทางให้แก่คณะเรา เราพร้อมที่จะออกค่าเดินทางทั้งหมดไม่ว่ามัน ก็ไหนกิติศัพท์ล่าลือกันว่าพรานใหญ่ รพิน ไพรวัลย์ เลือดข้นยิ่งกว่าน้า จะสูงสักเพียงไหนและยินดีจ่ายค่าจ้างตามที่ ครับพรานใหญ่รพิน เลือดข้นกว่า คุณเรียกร้องทุกประการโดยไม่มีข้อแม้ คุณจะ น้า แต่ผมไม่มีเหตุที่จะต้องมาฆ่า ไม่ให้ความหวังอะไรกับพวกเราบ้างเชียวหรอ ตัวตายด้วยการกระทาเช่นนั้น ครับ และไม่ว่าเราจะได้สมบัติอะไรใน การเดินทางในครั้งนี้เราจะหารสาม หมายความว่าคุณตกลง? โดยมีคุณเป็นหนึ่งในนั้น ผมขอขอบคุณในความมีน้าใจของพวกคุณผมไม่ มันเป็นงานชิ้นใหญ่ครั้งแรกในชีวิตของผมขอให้ผม เคยเห็นใครมีความกล้าหารและเป็นนักกีฬาแบบ ได้ใคร่ครวญดูสักนิด และผมจะให้คาตอบพวกคุณ พวกคุณเลยและผมก็ไม่เคยได้รับน้าใจแบบนี้จาก ก่อนที่ผมจะกลับสถานีกักสัตว์ที่หนองน้าแห้ง ใครมาก่อนเลยในชีวิตนักล่าสัตว์ของผม เย็นนี้คุณจะให้เกรียติรับประทาน อาหารกับพวกเราได้ไหม ครับ แล้ว รพิน ก็เดิน ต้องขออภัยครับเย็นนี้ผมติดนัดกับพวก ออกจากห้องไป พรานพื้นเมืองอยู่ก่อนแล้ว ขอเป็นพรุ้งนี้ แล้วกันครับ เห็นพอจะมีหวังแล้วเรา งั้นผมขอเชิญตอนเที่ยง นะครับ พรุ่งนี้ การไปในครั้งนี้ชีวิตของพวกเรา ฝากไว้กับเขา
- 4. ๔ แต่น้อยไม่ค่อยถูกชะตาเลย คุณรพินเป็นนักเรียนทหารจบมา ตาพรานไพรใจฉกาจคนนี้ จากเยอรมันครับเคยรับราชการ เป็นตารวจตะเวนชายแดนยศร้อย ตารวจเอก เหตุทางการเมืองทา เห็นครั้งแรกคุยกันสอง ให้เขาลาออกและมาทาอาชีพ สามคาก็รู้ว่าเป็นคนยโส คุณอาพลพอจะเล่า พรานเพราะเขาเป็นคนที่มีความ พอๆกับเลือดเย็น ประวัติเขาให้ฟัง ชานาญแค่ด้านยิงปืน หน่อยได้ไหม โชคดีเหลือเกินที่เราได้พรานนา ทางที่มีการศึกษา ผมปรอด ต๊าย!อกแตกตาย! โปร่งใจเหลือเกินหวังว่าเขาคง นายพรานไพรคน จะตัดสินใจนาทางให้เรา นั้นน่ะหรอนายร้อย ตารวจเอก นักศึกษา ทหารจากเยอรมัน ไม่น่าเชื่อเลย มิน่าพูดจาเลี้ยวลด ฉันมีลางสังหรที่ดี สาคัญนักแต่ตีหน้าทึ่มอย่างสนิดพี่ เหลือเกินเชษฐา ใหญ่ค่ะเปลียนพรานเถอะคนนี้มี ไม่รู้ ฉันไม่ถูกชะตาเลยตาพราน หวังได้ทะเลาะกับน้อยตลอดทาง ไพรคนนี้พูดขวางหูชอบกล รุ่งขึ้นก่อนเที่ยงเล็กน้อย ศรศิลป์ไม่กินกันเลยอี รพินก็เดินเข้ามาที่ห้อง ตาพรานป่าคนนี้ รับแขกเขาโค้งคานับให้ นิดนึงก่อนจะกล่าว ทักทาย ทั้งหมดร่วมรับประทานอาหารด้วยกัน และสนทนาคงมีแค่ราชกุลสาวคนเดียว เท่านั้นที่ไม่ได้ปริปากพูดอะไร คุณตัดสินใจรึ ยังครับ ครับถ้าเช่นนั้นผมขอยื่นข้อเสนอ ข้อหนึ่ง.พวกคุณ จะต้องออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการเดินทางในครั้ง นี้ ข้อสอง.ผลประโยชน์อันได้ที่ได้จากการเดินทาง ผมจะต้องได้รับหนึ่งในสามนั้นข้อที่สามคุณจะต้อง จ่ายเงินค่าจ้างสองแสนบาทล่วงหน้า ข้อที่สี่คุณ เราเชื่อเป็นอย่างยิ่งว่าจะ จะต้องทาสัญญาว่าจะส่งเสียเลี้ยงดูแม่ผมถ้าหาก ผมเกิดทุพลภาพหรือเสียชีวิตในการเดินทางครั้งนี้ ได้รับข่าวดี เดือนล่ะสามพันบาท ตกลงไหมครับ
- 5. ๕ โดยไม่ลังเลอะไรเชษฐารีบตอบรับทันที เอาล่ะผมขอทาความเข้าใจกับพวกคุณ ทุกคนอะไรที่เกิดขึ้นกับ เนวิน นักเดิน ป่าชาวพม่าเมื่อ๕ปีที่แล้วและอะไรที่ ตกลงครับผมขอรับ เกิดขึ้นกับคุณชด ประชากร สิ่งนั้นมัน ข้อเสนอนี้โดยไม่เกี่ยง จะเกิดขึ้นกับพวกเรา งอนทั้งสิ้น ผมจะรับใช้พวกคุณอย่างซื่อสัตย์ สุจริต จนกว่าจะสาเร็จหรือ..จนกว่า พวกเราจะตายจากกัน ฉันไม่เข้าใจเลยนายพราน !คุณยอมรับนา ผมมีเหตุผลสองข้อ เหตุผลอะไร? ทางให้แก่พวกเราแล้วคุณจะมาพูดจาข่มหรือ ทาลายขวัญพวกเราอย่างนี้ทาไม ข้อหนึ่ง ผมเป็นคนจนและเงินค่าจ้างที่ผม เอาละสมมุติว่าเรากาลังจะเดินทาง ได้รับผมถือว่ามันคุ้มกับผมแล้ว ข้อสอง ไปตายแล้วคุณจะมารับจ้างพวกเรา ในการเดินทางครั้งนี้มีชีวิตที่ทรงเกรียติมี ทาไม ค่ากว่าผมคือพวกคุณเมื่อพวกคุณกล้า ทาไมเล่าผมจะไม่กล้า ถ้างั้นเราจะรีบกลับกรุงเทพ ผมไม่เห็นด้วยที่จะให้ ทาไมมี เพื่อเตรียมตัว คุณหญิงไปกันคณะของเรา เหตุผลอะไร ผมไม่จาเป็นต้องอธิบาย ว่าแต่ทางพวกคุณจะ ในข้อนี้ในเมื่อพวกคุณก็รู้ดี ก็มีผม ไชยยันแล้วก็ ...ง่า มีใครเดินทางไปบ้าง อยู่แล้วว่าการไปครั้งนี้มัน น้อย ผมหมายถึงดารินนะ อันตราย ครับ
- 6. ๖ แต่คุณเป็นลูกจ้างเรานะ ดาริน หน้าแดงกร่า กามือแน่นจ้องหน้า เขาตาไม่กระพริบอึดใจนึงก็หัวเราะแค่นๆ ใช่ผมเป็นลูกจ้างแต่ผมก็ไม่มี !? เดินไปหยิบปืนที่ราวปืนคว้า๓๐-๓๐ขึ้นมา ความจาเป็นที่จะต้อง ยัดลูกกระสุนช้าๆตายังจ้องมองรพินไม่ รับภาระที่เห็นว่ามันเสี่ยง กระพริบ เกินไปนั่นคือการพิทักษ์ ผู้หญิงคนนึงที่ไปโดยไม่ จาเป็น เป็นยังไงฉันจะเป็นภาระให้คุณหนักใจไหม? การยิงปืนแม่นของคุณหญิง ทันใดนั้นหล่อนก็หันตัวไปทางหน้าต่างกระชากลูกเลือนแล้ว ไม่ได้เป็นประกาศนียบัตรให้ ยิงออกไปอย่างเร็วเสียงปืนแผดกึกก้องจากนิ้วที่ลั่นไก ผมสบายใจได้หรอครับขออภัย เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!เปรี้ยง!สะท้านไปทั้งห้องลูกนุ่นพวง ถ้าการปฏิเสธของผมทาให้ หนึ่งที่อยู่ไกลประมาณ๔๐เมตรปลิวหลุดไปที่ละลูกในการยิง คุณหญิงโกรธ แต่ละนัดและนัดสุดท้ายหล่อนเล็งตัดขั้วหล่อนลงมาทั้งพวง เสียดายที่ฉันเป็นผู้หญิงถ้าฉันเป็น ? ผู้ชายโดนสบประมาทขนาดนี้ฉันท้า คุณต่อยแน่ ! ผมขอเชิญคุณชายพบเป็นการ ส่วนตัวสักครู่ครับ
- 7. ๗ เป็นไงอนุญาตให้ ผมทราบว่าคุณจะพูดกับ ฉันไปด้วยรึยัง ผมเรื่องอะไร ผมกับไชย นายพราน ยัน เคยห้ามกันแล้วไม่รู้กี่ ครั้งแต่น้อยไม่ยอม จะ ตกลง ติดตามไปให้ได้ นึกว่าผม ครับ ขอร้องเถอะครับคุณรพิน ถ้างั้นก็แล้วแต่คุณชายครับที่ผม ห้ามก็ด้วยเจตนาดีนั่นเอง เห็นไหมบอกแล้วคุณเป็นลูกจ้างก็ต้องเชื่อฟัง ฮ่าๆๆ นายจ้างสิ แต่บางขณะนายจ้างก็ต้องเชื่อฟังลูกจ้างบ้าง ฉันเป็นหมอนะคุณไม่คิดพึ่งฉันบ้าง เหมือนกันโดยเฉพาะลูกจ้างคนนั้นเป็นคนถือหางเสือ ในครั้งนี้ก็แล้วไป เรือถ้าไม่งั้นเรือล่มจะจมน้าตายกันหมด รพิน ไม่ได้ตอแยโต้เถียงอะไรกับน้องสาวคนรั้นของผู้ที่กาลังจะเป็นนายจ้างของเขาอีก แต่อธิบายถึง แผนที่เดินทางต่อไป....อีกหนึ่งอาทิตย์การทาสัญญาก็เสร็จเรียบร้อยคณะเดินป่าชาวกรุงก็ติดตาม มาถึงสถานีกักสัตว์ของ รพิน ที่หนองน้าแห้ง
- 8. ๘ รพิน ตรวจรับของก็เริ่มอึดอัดใจ โอ้โห ทาไมมัน ของพวกนี้ฉันไม่ได้สั่ง เยอะขนาดนี้ เลยนี่หว่ามันมาได้ ยังไง ไม่รู้เหมือนกันครับนาย อาพลสั่งให้ขนมา ของพวกนี้เป้นของคุณผู้หญิง สวยคนนั้นแหละครับ มีเครื่องพิมพ์ดีดและเครื่องเล่นจาน เสียงด้วย นี่ในคณะของเราคงจะมีนัก ตายละหว่ายายน้อย แกจะ ประพันธ์ติดมาด้วยสินะครับ ไปตั้งพระราชวังกลางป่า ไม่มีนักประพันธ์ หรือยังไง หรอกฉันเอา เครื่องพิมพ์มาทา วิทยานิพนที่ทาค้าง อ้อถ้างั้นคุณชายรึไม่ก็คุณ ไว้ยังไม่เสร็จ ไชยยันก็คงเป็นนักเพลงที่ คุณรพิน คงจะอึด ขาดเสียงคนตรีไม่ได้ อัดใจมากสิครับ ของพวกนี้มันเป็นของฉันทั้งนั้นแหละ ทาไมคุณ ขัดข้องอะไรหรอ? รึว่าคุณเป็นคนแบกหามของพวก นี้
- 9. ๙ รพิน ชิดเท้าตรงทาท่าเคารพอย่าง ทหารรายงานต่อผู้บังคับบัญชา หามิได้ครับผม กระผมคิดว่าถ้าได้ โทรทัศน์สักเครื่องตู้เย็นสักตู้คณะของ เราจะสะดวกสบายอีกไม่ใช่น้อย ฮ่าๆๆๆ หัวค่าวันนั้นเป็นอาหารมื้อค่าสุดพิเศษเพราะมีเพลงฟังและมีอาหารที่เลิศหรู ทุก คนต่างมีความสุข ในอาหารค่ามื้อนี้ หลังรับประทานอาหารเสร็จรพิน ก็แนะนา พรานทั้ง๔คนของเขาแล้วคุยกันถึงเรื่องแผนการเดินทางในวันพรุ้งนี้ คุณเตรียมพร้อมหมดทุก มีอะไรรึบุญคา? อย่างแล้วหรอครับ รพิน นายมีคนมาสมัคเป็น คนงาน อ้อมันเรียก นายว่าผู้กอง ด้านสิ่งของพร้อม นายๆ! ครับแต่คนงานเรายัง ให้เขาขึ้นมาบน ขาดไปหนึ่งคน นี้สิบุญคา พูดจบยังไม่ทันขาดเสียง เสียงพรานพื้นเมือง ของเขาก็ตะโกนลั่นออกมา
- 10. ๑๐ อึดใจนึงก็มีชายร่างสูงใหญ่ขึ้นมาใบหน้าคมสันผิวสีทองแดงรูปร่างบึกบึน ผู้กองกับผมเคยพบกันครั้งนึงสมันที่ยังเป็นตารวจตะเวน กายาเดินขึ้นมา แล้วนั่งลง ชายแดนอยู่ที่ห้วยกวางในวันนึงก่อนที่กองโจรกระเหรี่ยงจะ บุกเข้าทาลาย แกชื่ออะไร เอ ดูเหมือนฉันจะคุ้นหน้าแก แงซาย อ้อฉันจาแกได้แล้วแงซาย แกบอกให้ฉันหนี มาก่อนนะ ครับ ก่อนที่กองโจรของพวกแกจะเข้ามายึดค่าย ถูกต้องครับผู้กอง ของฉัน แล้วนี้แกมาหาฉันมีธุระ แงซาย แกจะมาใช้ลูกไม้เก่ากับฉันแบบนั้นไม่ได้หรอก ไหน อะไร จะมาปล้นฉันงั้นรึ บอกมาสิกองโจรกระเหรี่ยงใช้แกมาเป็นสายใช่ไหม พฤติกรรมของแกมันไม่น่าไว้ใจเลยแงซาย หามิได้ครับผู้กอง ผมมาอย่างกระ หามิได้ครับผู้กองผมมาสมัครับใช้ด้วยความสัตย์จริง เหรี่ยงพเนจรคนนึง มาขอสมัคเป็น ไม่ได้มีอุบายอะไรซ้อนเร้นทั้งสิ้นขณะนี้ผมไม่ได้เป็นโจร ลูกหาบครับให้การเดินทางไปใน กระเหรี่ยงอีกแล้ว จงฆ่าผมเสียถ้านึกว่าผมจะทรยศ ครั้งนี้ เคยเรียนอยู่ที่มหาลัยในมัณฑะเลย์ วาว!!งั้นแกก็ต้องใช้ 8ปีและก็ถูกส่งมาโดดร่มยึดพม่า ภาษาอังกฤษได้น่ะสิ ร่วมกับกองทหารอังกฤษ แงซายเธอเรียนที่ไหนมาบ้าง เคยเรียนมา ได้นิดหน่อยครับนาย หรือป่าวดูลักษณะคาพูดเธอ ไม่เหมือนคนไร้การศึกษาเลย บ้างเล็กน้อย แกมันคนลึกลับมากนะแงซาย ครับนายหญิง แต่ก็ขอบใจที่แกมาสมัคเป็นคน รับใช้ในครั้งนี้เอาล่ะไปพักผ่อน ครับผู้ ได้ล่ะพรุ้งนี้เราจะออกเดินทาง กอง กัน จบบทที่๒