1. บทที๓
่
๑
ในเช้าวันรุ่งขึ้นคณะเดินทางก็เตรียมพร้อมคนทั้งหมดที่จะร่วมเดินทางก็มี
คณะนายจ้าง3คน พรานพื้นเมืองของรพิน4คน หนุ่มชาวดงพเนจรผู้มา
อาสาสมัคใหม่รวมเป็น5 พวกลูกหาบคุมเกวียนอีก16 รวมทั้งพรานใหญ่
รพิน ไพรวัลย์ รวมและคณะเดินทางมหาวิบากในครั้งนี้มีจานวน25คน
!!?
มรว.หญิงคนสวย อยู่ในชุดเดินป่าทั้งสวยทั้งเก๋ออกแบบตัดเย็บมาอย่าง
ประณีตรัดรูปอย่างเจตนาจะให้เป็นแบบสวยงามจริงๆเฉี่ยวไปตลอดกายไม่มีที
อย่าเลย ฉันอ่านสายตาคุณออก
ติอะไรเลยถ้าหากว่าหล่อนจะเตรียมเข้ากล้องถ่ายภาพยนตร์ แต่สาหรับการ
หรอกนะ นี่คงนึกนินทาฉันอยู่ในใจ
เตรียมออกเดินทางครั้งนี้ รพิน เห็นแล้วเต็มไปด้วยความอ่อนใจ
ล่ะสิ ถ้าฉันเป็นคุณฉันจะชอบมาก
เปล่าครับคุณหญิง ในการที่มีคนแต่งตัวสวยๆให้ดูใน
โธ่..ผมกาลังจะชม ขณะที่รอบข้างมีแต่ความกันดาร
ว่าคุณหญิงสง่า
ราคานฉันอีกล่ะสิ
งามเหลือเกินแต่ไม่
นายพราน? กล้า
คุณหญิงอาจจะนึก
เอาอีกแล้วน้อย! เป็นยังไงนะเจอหน้า คุณหญิงคงจะเตรียม
สนุกก็ได้ที่ทะเลาะกับ
คุณรพิน ทีไรต้องทะเลาะกับเขาทุกที ชุดเดินป่ามาหลาย
ผมแต่ผมเห็นจะไม่ ไม่ต้องมาประชด
ชุดสิครับ
ทะเลาะกับคุณหญิง หรอก แน่นอน 7
ด้วยล่ะครับ ยอมให้ วัน7สีไม่มีซ้า
คุณหญิงทะเลาะข้าง
เดียวตามหน้าที่
ลูกจ้างที่ดี ง่า,,,,
น้อยไปหน่อยน่าจะสัก30
วัน 30สี ลูกหาบเรามีมา
ตั้ง16คน

2. ถึงว่าสิ ปล่อยพระเดชพระคุณเธอสักพัก เดี๋ยวพอเรา แล้วก็ได้เวลาออกเดินทาง รพิน โบกมือเป็น
๒
ออกจากหล่มช้างเหตุการณ์มันคงสอนเขาเองตอน สัญญาณให้คณะทุกคนออกเดินทางได้
ปล่อยเจ้าหญิงทรงชุดแฟนซีประพาสป่าไปก่อน หึหึ
อ้าวแงซาย แกมาเดิน
ขณะนี้เรายังไม่ได้เข้า
อยู่ตรงนี้เองหรือ เขตป่าลึกกระมัง
เพียงก้าวแรกที่นายหญิง
ครับ ผู้กองสั่ง ลงมาจากเรือนก็เป็นป่าลึก
ให้ผมมาคอย แล้วครับ
รับใช้พวก
เจ้านาย
แกรู้ไหมว่าพรานใหญ่จะนา เราจะถึงที่นั่น
เราไปที่ไหน จึงจะหยุดพัก เมื่อไร ตะวันบ่าย
และล่าสัตว์เป็นแห่งแรก ผมไม่ทราบว่าผู้กองกาหนดไว้เช่น
ไร ถ้าผมทายไม่ผิดคงจะเป็นหุบ พร้อมกับพูดแงซายก็ชี้ให้ดูรอยตีนช้าง
ข้างหน้าโน่นแหละครับ
หา!นี่มันไม่ใช่รอย
เท้าช้างบ้านหรอก
หรอ
ที่นี่ไม่มีช้างบ้านครับเจ้านายขนาด
รอยเท้าที่อยู่ใกล้กับสถานกักสัตว์
ของผู้กองก็เป็นรอยเท้าช้างป่า
ทั้งนั้น ขณะนี้เราอยู่ในป่าลึกแล้ว
อาจมีสัตว์วิ่งสวนทางมาได้ต้องแต่
เก้งไปจนถึงวัวแดง

3. ๓
ลึกเข้าไปสู้บริเวณหุบ และเริ่มเดินเข้าไปทางด่านช้างสองฝากทางเป็นไม้ใหญ่ทึบ รพิน ปลดปืนที่
สะพายอยู่กับไหล่มาถือในมือ เชษฐาและไชยยัน สังเกตเห็นก็ปฏิบัติตามทันที จอมพรานกระซิบ
กับเชษฐาให้เตือนน้องสาวให้มาเดินรวมกลุ่ม เขานึกว่าหล่อนจะดื้อเหมือนเคยแต่เปล่าหล่อน
ปฏิบัติตามโดยดี
เปล่าหรอกครับคุณหญิง คุณหญิงเดิน
เร็วเกินไปพวกผมเดินตามไม่ทันผมกลัว
คุณหญิงจะทิ้งให้พวกผมหลงป่ากันน่ะ
ทาไม.270 ปืนที่ฉันถืออยู่มัน สิครับ
เล็กเกินไปใช่ไหม
หล่อนค้อนขวับแล้วก็ไม่พูดอะไรอีกเข้ามาเดินชิดพี่ชาย
ชิส์

4. ๔
นายเสือดามันกระโจน
ข้ามหลังผมไปเมื่อกี้นาย
รอยอะไร !
!
เอะอะ
ๆ
กระทิงครับ รอยมัน
มาเสี้ยมเขาน่ะครับ เฉยๆไว้อย่าเอะอะ
ไป
เขาบอกว่าพอเดินคล้อยหลัง
มันก็กระโจนออกมา ยิงไม่ทัน
เกิดอะไรขึ้นหรอ มันหายเข้าดงไป ฮ่าๆ ไม่มี
คุณรพิน อะไรหรอกครับเรื่องปกติ
เส่ย มันบอกว่าเสือดา
กระโจนข้ามหลังมันไป
ครับ
มีอะไรรึ
!
ยิงสิครับ
กวางครับตัวใหญ่
ยิง!
เสียด้วย
คุณชายกับคุณไชยยัน
เตรียมตัวนะครับ

5. ๕
ไชยยันกับเชษฐาประทับปืนขึ้นพร้อมกันเป็นจังหวะเดียวกับที่กวางหนุ่มเผ่น
เสียงไรเฟิลขนาดหนักก็ระเบิดขึ้นพร้อมกับเสียงลูกซองดังลั่นสนั่นป่า
เปรี้ยงๆ
เป็นการประเดิมชัยที่วิเศษมากทีเดียว
ครับผมนึกว่าจะยิงกันไม่ทันสะอีกมัน
กาลังเผ่นแล้ว มันฟลุคมากกว่าครับผมยิงดักหน้า
มันต้องวา ประจวบเหมาะกับที่มัน
เผ่นมาเข้าทางปืนพอดี
สงสัยฉันต้องเปลียน โชคดีที่แกยิงได้ ลูกปืนของฉันไม่รู้ไปทาง
มาใช้ลูกซองมั่งดีกว่า ไหนอารามตกใจยังไม่ทันเห็นศูนย์ปืนก็
เหนี่ยวตูมเข้าให้แล้ว มือแกดีจริงๆ

6. ๖
ก็มีอย่างรึเอาปืนยิงช้างมา ผมว่าเพื่อความไม่
ยิงกวาง ประมาทเป็นการดีแล้ว
ครับคุณไชยยันถือ.458
ผมถือ30-06คุณชายถือ
ลูกซอง ขณะนี้เราเดินอยู่
ในด่านช้างถือปืนใหญ่ๆ
สักกระบอกอุ่นใจกว่า
ครับ
ก็อยากถือมันมาเองทาไมล่ะ ช่วยไม่ได้คนไม่
คุ้นเคยกับป่าก็แบบนี้แหละชอบถือปืนโตๆทั้ง
เป็นอันว่าผมไม่ต้องยิงอะไรแล้วรอไอ้จมูก
ที่มันไม่ค่อยจะได้มีโอกาสยิงสักเท่าไร
ยาวอย่างเดียว เฮ้อ!ผมไม่อยากยิงมันเลย
จริงๆ
คุณรพิน คุณมีหน้าที่คุ้มกันผมว่าคุณ
แลกปืนกับผมดีกว่าครับ
ได้ครับ

7. ๗
อย่า! เฉยไว้ครับ
!
จงอาง!!
สวรรค์โปรดแค่
เดินกันมา2ชั่วโมงเศษขณะนั้นเป็นเวลา คุณชายครับ
มันฉกหัวลงมาก็
สาย จัดอากาศร้อนอบอ้าว ทันไดนั้นก็มี ถึงพวกเราแล้ว
ใครคนนึงตะโกนลั่น!@
ผมอยู่ข้าง
หลังคุณ
ปืนคุณชายบรรจุลูกอะไรไว้
ครับ ค่อยๆส่งมาให้ผม ช้าๆ
นะครับ
โอโอบัค
เปรี้ยง
ชั่วอึดใจเต็มๆเอฟเอนในมือของรพินก็แฝดกึกก้อง เขายิง
พร้อมกระโดดออกจากที่ไปอีกทางหนึ่งมันเป็นเวลา
เอาล่ะทุกคนถอย ช้าๆนะ
เดียวกันกับที่จงอางตัวนั้นได้ฉกหัวลงมาพอดี
ครับ ไม่ต้องห่วงผม

8. ๘
ทุกคนหันขวับไปทางด้านหลังก็เห็นแงซาย ยืนอยู่ทางด้านหลังในมือถือลูก
จงอางตัวนั้นผงกหัวอันแดงฉาน รพินตวัดปืนอีกครั้งตูมเสี้ยงปืน ซองแฝดของไชยยันซึ่งวางไว้ในราวปืนข้างเกวียน
สนั่นขึ้นมาอีกสองนัด มฤตยูแห่งดงดิบ ก็ถึงการอวสาร
เปรี้ยง
เปรี้ยง
ผู้กองไม่เป็นอะไรใช่ไหมครับ ผมต้องขออภัยที่เอาปืนของท่านมาใช้โดย
ไม่ได้ขออนุญาต มันกะทันหันเหลือเกิน
ฉันขอบใจแกมากแง
ซายที่แกช่วยยิงซ้า ฉัน
เดาไม่ออกเลยถ้าแกยิง
นัดนั้นไม่ทันมันจะ
เข้าถึงตัวฉันหรือเปล่า
แงซาย ตั้งแต่เห็นแกครั้ง แงซายดูเหมือนแกจะช่วยชีวิตฉันมาสองครั้งแล้ว
แรกแล้วฉันมีความรู้สึก สินะ
อย่างไรพิกลว่าแกต้องมี ใครจะรู้ได้ สักวัน
ประโยชน์แก่คณะของเรา หนึ่งผมอาจต้อง
ให้ผู้กองช่วยผม
อย่างแน่ๆแก่เป็นคนกล้า
ก็ได้ และผมก็
หาญฉลาดฉับไวการ
หวังไว้เช่นนั้น หมายความว่ายังไง
กระทาของแกในครั้งเป็น
การช่วยคณะของเราไว้ได้
อย่างหวุดหวิดไม่เสียแรง
ที่เรามีแกร่วมมาด้วย

9. ๙
ชาวดงพเนจรหัวเราะเสียงใส ใช้ดาบฟันกิ่งไม้เป็น รพิน สังเกตด้วยอาการพินิจแล้วบอกกับตัวเองว่าเป็น
ระยะไปตลอดทาง การฟันเล่นธรรมดาไม่ได้จงใจทาเครื่องหมายอะไร
อย่างเช่นที่เขาระแวง
แล้วทั้งหมดก็มาถึงที่พักแห่งแรกตามกาหนดของจอมพราน
รพินสั่งให้ตั้งที่พักชั่วคราวใกล้ริมเชิงผาแห่งหนึ่ง ตาแหน่งนี้
รพินได้อธิบายให้คณะนายจ้างฟังว่าที่แห่งนี้พรานพื้นเมือง
เรียกกันว่า เขาโล้น
จบบทที่๓