yliko

1. ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΑ ΚΕΡΚΥΡΑΪΚΑ ΤΟΥ ΘΟΥΚΥΔΙΔΗ
(ΒΙΒΛΙΟ Γ΄)
ΚΕΦ. 70
(70.1)Οι Κερκυραίοι λοιπόν βρίσκονταν σε εμφύλια διαμάχη, από τότε που ήρθαν σ’
αυτούς οι αιχμάλωτοι από τις ναυμαχίες για την Επίδαμνο, αφού απελευθερώθηκαν από
τους Κορινθίους, φαινομενικά με εγγύηση των προξένων για οχτακόσια τάλαντα, στην
πραγματικότητα, όμως, επειδή είχαν πειστεί να φέρουν με το μέρος των Κορινθίων την
Κέρκυρα. Και αυτοί, πιάνοντας (πλησιάζοντας) τον κάθε πολίτη χωριστά έκαναν (αυτά)
για να απομακρύνουν την πόλη (να την κάνουν να αποστατήσει) από τους Αθηναίους.
(70.2)Και όταν έφτασε ένα αθηναϊκό πλοίο και ένα κορινθιακό που έφερναν πρέσβεις,
αφού ήρθαν σε διαπραγματεύσεις, αποφάσισαν οι Κερκυραίοι να είναι σύμμαχοι με τους
Αθηναίους, σύμφωνα με την ισχύουσα συνθήκη, και φίλοι με τους Πελοποννησίους όπως
ακριβώς και προηγουμένως.
(70.3)Και αυτοί οι άνδρες (γιατί ήταν κάποιος Πειθίας εθελοντής πρόξενος των Αθηναίων
και αρχηγός του δημοκρατικού κόμματος) σύρουν αυτόν στα δικαστήρια, κατηγορώντας
τον ότι προσπαθεί να υποδουλώσει την Κέρκυρα στους Αθηναίους.
(70.4)Αυτός όμως, αφού απαλλάχτηκε (αθωώθηκε), καταγγέλλει (αντιμηνύει) με τη σειρά
του στα δικαστήρια τους πέντε πιο πλούσιους άνδρες απ’ αυτούς (τους κατηγόρους του),
υποστηρίζοντας ότι κόβουν τις βέργες για τα στήριγμα των κλημάτων των αμπελιών από
το ιερό έδαφος του Δία και του Αλκίνου. Και ως πρόστιμο για κάθε βέργα ο νόμος
επέβαλλε ένα στατήρα.
(70.5)Και αφού αυτοί καταδικάστηκαν (να πληρώσουν πρόστιμο) και κατέφυγαν και
κάθισαν ως ικέτες στους ναούς εξαιτίας της μεγάλης χρηματικής τιμωρίας, για να
πληρώσουν το πρόστιμο ύστερα από συμφωνία για το ύψος του, ο Πειθίας (διότι συνέβαινε
να είναι και μέλος της βουλής) πείθει (τους Κερκυραίους) να εφαρμόσουν το νόμο.
(70.6)Αυτοί τότε, επειδή αποκλείονταν από το νόμο (να ορίσουν το επιδικασμένο ποσό με
συμφωνία) και ταυτόχρονα πληροφορούνταν ότι ο Πειθίας επρόκειτο, όσο ακόμη ήταν
μέλος της βουλής, να μεταπείσει το λαό να θεωρεί τους ίδιους με τους Αθηναίους φίλους
και εχθρούς, συνωμοτούν και, αφού πήραν μαχαίρια και μπήκαν στη βουλή αιφνιδιαστικά,
φονεύουν και τον Πειθία και περίπου εξήντα άλλους και από τους βουλευτές και από τους
απλούς πολίτες. Μερικοί όμως άλλοι ομοϊδεάτες με τον Πειθία, όχι πολλοί, κατέφυγαν στο
αθηναϊκό πλοίο που ακόμα βρισκόταν εκεί.
ΚΕΦ 71-74
(71.1)Αφού λοιπόν έπραξαν αυτά και αφού κάλεσαν σε συνέλευση τους Κερκυραίους,
είπαν ότι αυτές οι ενέργειες (δηλαδή ο φόνος των δημοκρατικών αρχηγών) και ότι ήταν οι
πιο συμφέρουσες και ότι δε θα υποδουλώνονταν με κανένα τρόπο πια στους Αθηναίους·
και στο εξής μένοντας ουδέτεροι να μη δέχονται ούτε τους μεν ούτε τους δε παρά μόνο (αν
εμφανίζονταν) με ένα πλοίο, μεγαλύτερη όμως παρουσία πλοίων να τη θεωρούν εχθρική.
Και αφού μίλησαν έτσι, ανάγκασαν (το λαό) και να επικυρώσει την πρότασή τους.

2. (71.2)Στέλνουν ακόμη και στην Αθήνα πρέσβεις αμέσως για να τους εξηγήσουν για όσα
έχουν γίνει, ότι τους συνέφερε (τους Αθηναίους και για να τους πείσουν (τους
Κερκυραίους) που είχαν καταφύγει εκεί να μην κάνουν καμιά εχθρική ενέργεια για να μην
προκύψει καμιά αντεκδίκηση (από την Αθήνα).
(72.1) Όταν λοιπόν ήρθαν (οι πρέσβεις), αφού συνέλαβαν οι Αθηναίοι και τους πρέσβεις
ως υποκινητές στάσης και όσους (οι πρέσβεις) έπεισαν, τους συγκέντρωσαν για ασφάλεια
στην Αίγινα.
(72.2)Στο μεταξύ όμως, αυτοί από τους Κερκυραίους που ήταν κύριοι της πολιτικής
κατάστασης, όταν ήρθε (στην Κέρκυρα) κορινθιακό πλοίο και Λακεδαιμόνιοι πρέσβεις,
κάνουν επίθεση κατά των δημοκρατικών και τους νίκησαν σε μάχη.
(72.3)Και όταν ήρθε η νύχτα οι δημοκρατικοί καταφεύγουν στην ακρόπολη και στα υψηλά
και οχυρά μέρη της πόλης και αφού συγκεντρώθηκαν εκεί εγκαταστάθηκαν με ασφάλεια,
και κατείχαν το Υλλαϊκό λιμάνι. αι οι άλλοι (οι ολιγαρχικοί) κατέλαβαν και την αγορά,
όπου ακριβώς κατοικούσαν οι περισσότεροι απ’ αυτούς, και το γειτονικό της λιμάνι που
βλέπει στην απέναντι στεριά.
(73.1)Και την επόμενη μέρα έκαναν μερικές μικροεπιθέσεις οι δύο (παρατάξεις) και
έστελναν (ανθρώπους) εδώ κι εκεί στα χωράφια, προσκαλώντας τους δούλους και
υποσχόμενοι ελευθερία. Και ο μεγαλύτερος αριθμός των δούλων πήγαν ως σύμμαχοι με
τους δημοκρατικούς, ενώ οκτακόσιοι μισθοφόροι από τη στεριά (πήγαν) με το μέρος των
άλλων.
(74.1)Κι αφού πέρασε μια ημέρα γίνεται πάλι μάχη και νικούν οι δημοκρατικοί και
εξαιτίας της ισχύος των θέσεών τους και επειδή είχαν αριθμητική υπεροχή· εξάλλου και οι
γυναίκες τούς υποστήριζαν ενεργά με τόλμη χτυπώντας από τα σπίτια με κεραμίδια και
υπομένοντας την ταραχή αντίθετα προς τη φύση τους.
(74.2)Κι όταν έγινε υποχώρηση αργά το απόγευμα, επειδή φοβήθηκαν οι ολιγαρχικοί
μήπως οι δημοκρατικοί, αφού επιτεθούν, κυριεύσουν με αιφνιδιαστική έφοδο και το
ναύσταθμο και τους σκοτώσουν, πυρπολούν τα σπίτια που ήταν γύρω από την αγορά και
τα σπίτια όπου κατοικούσαν πολλές οικογένειες, για να μην υπάρχει δρόμος προσέγγισης
(προς το ναύσταθμο), χωρίς να λυπούνται ούτε τα δικά τους ούτε τα ξένα σπίτια. Ώστε
κάηκαν εντελώς και πολλά πράγματα εμπόρων και κινδύνεψε όλη η πόλη να καταστραφεί,
αν ενίσχυε τη φωτιά άνεμος με κατεύθυνση προς αυτή (δηλαδή την πόλη).
(74.3)Και αφού σταμάτησαν τη μάχη, καθώς και τα δύο στρατόπεδα απείχαν από
πολεμικές ενέργειες, κατά τη νύχτα βρίσκονταν σ’ επιφυλακή. Και το κορινθιακό πλοίο,
όταν είχαν επικρατήσει οι δημοκρατικοί, ανοιγόταν με προφυλάξεις στο ανοιχτό πέλαγος,
και οι πιο πολλοί από τους μισθοφόρους, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί, πέρασαν στην
(απέναντι) στεριά.
ΚΕΦ.75
(75.1) Και την επόμενη ημέρα ο Νικόστρατος, ο γιος του Διειτρέφη, στρατηγός των
Αθηναίων, φτάνει από τη Ναύπακτο για να βοηθήσει με δώδεκα πλοία και πεντακόσιους
Μεσσηνίους οπλίτες. Και διαπραγματευόταν μια συμφωνία και τους πείθει (ώστε) να

3. συμφωνήσουν μεταξύ τους να δικάσουν δέκα άντρες, τους κύριους υπαιτίους, οι οποίοι
άλλωστε δεν είχαν μείνει πλέον εκεί, και οι υπόλοιποι να παραμείνουν (στο νησί), αφού
κάνουν συμφωνία μεταξύ τους και με τους Αθηναίους, υπό τον όρο να θεωρούν τους
ίδιους εχθρούς και φίλους.
(75.2) Και εκείνος λοιπόν, αφού έκανε αυτά, επρόκειτο να αποπλεύσει. Οι αρχηγοί όμως
των δημοκρατικών τον πείθουν να αφήσει σ’ αυτούς πέντε πλοία από τα δικά του, ώστε να
αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοί τους να κάνουν κίνημα, και (υπόσχονταν) ότι οι ίδιοι θα
αποστείλουν μαζί του ισάριθμα πλοία, αφού τα επανδρώσουν με δικά τους πληρώματα.
(75.3) Και εκείνος λοιπόν, αφού έκανε αυτά, επρόκειτο να αποπλεύσει. Οι αρχηγοί όμως
των δημοκρατικών τον πείθουν να αφήσει σ’ αυτούς πέντε πλοία από τα δικά του, ώστε να
αποθαρρυνθούν οι αντίπαλοί τους να κάνουν κίνημα, και (υπόσχονταν) ότι οι ίδιοι θα
αποστείλουν μαζί του ισάριθμα πλοία, αφού τα επανδρώσουν με δικά τους πληρώματα.
(75.4) Και ο Νικόστρατος προσπαθούσε να τους σηκώσει και να τους καθησυχάσει.
Επειδή όμως δεν τους έπειθε, οι δημοκρατικοί, αφού οπλίστηκαν με την πρόφαση αυτή,
επειδή τάχα αυτοί δεν είχαν καθόλου καλούς σκοπούς στο μυαλό τους με τη δυσπιστία
τους να μη θέλουν να αποπλεύσουν μαζί (με το Νικόστρατο), πήραν από τα σπίτια (των
εχθρών) και τα όπλα τους και θα σκότωναν μερικούς απ’ αυτούς που κατά τύχη
συνάντησαν, αν δεν τους εμπόδιζε ο Νικόστρατος.
(75.5)Επειδή έβλεπαν οι άλλοι αυτά που γίνονταν, κατέφυγαν ως ικέτες στο ναό της Ήρας
και συγκεντρώθηκαν (εκεί) όχι λιγότεροι από τετρακόσιους. Οι δημοκρατικοί τότε, επειδή
φοβήθηκαν μήπως επιχειρήσουν (οι ικέτες) κάποια πολιτική μεταβολή, τους σήκωσαν από
εκεί, αφού τους έπεισαν, και τους μεταφέρουν στο νησί μπροστά από το ναό της Ήρας και
εκεί τους έστελναν τα απαραίτητα τρόφιμα.
ΚΕΦ.76-78
(76) Ενώ λοιπόν η αναταραχή βρισκόταν σ’ αυτό το σημείο, την τέταρτη ή πέμπτη μέρα
μετά τη μεταφορά των ανδρών στο νησί φτάνουν τα πλοία των Πελοποννησίων από την
Κυλλήνη πενήντα τρία (στον αριθμό), που ήταν αγκυροβολημένα (εκεί) ύστερα από το
θαλάσσιο ταξίδι τους από την Ιωνία. Και αρχηγός τους ήταν ο Αλκίδας, που ήταν βέβαια
και πρωτύτερα, και ο Βρασίδας ταξίδευε ως σύμβουλός του. Και αφού αγκυροβόλησαν
στα Σύβοτα, λιμάνι της ηπειρωτικής χώρας, μόλις ξημέρωσε έπλεαν εναντίον της
Κέρκυρας.
(77.1) Εκείνοι (οι δημοκρατικοί της Κέρκυρας) τότε από τη μεγάλη τους σύγχυση και
επειδή φοβούνταν και όσα συνέβαιναν στην πόλη και τη ναυτική επίθεση, άρχισαν να
ετοιμάζουν αμέσως εξήντα πλοία και όσα πλοία επανδρώνονταν κάθε φορά τα έστελναν
κατά των εχθρών, αν και τους συμβούλευαν οι Αθηναίοι να τους αφήσουν αυτούς να
εκπλεύσουν πρώτα, και αργότερα να ακολουθήσουν εκείνοι με όλα τα πλοία μαζί.
(77.2) Και όταν τα πλοία τους ήταν διασκορπισμένα κοντά στους εχθρούς, δύο
λιποτάκτησαν, ενώ σε άλλα οι επιβάτες (τα πληρώματα) συγκρούονταν μεταξύ τους, και
δεν υπήρχε καμιά τάξη σ’ αυτά που γίνονταν.

4. (77.3) Οι Πελοποννήσιοι λοιπόν, όταν είδαν την αναταραχή, παρατάχτηκαν με είκοσι
πλοία εναντίον των Κερκυραίων, ενώ με τα υπόλοιπα εναντίον των δώδεκα πλοίων των
Αθηναίων, από τα οποία τα δύο ήταν η Σαλαμινία και η Πάραλος.
(78.1) Και οι Κερκυραίοι, επειδή εφορμούσαν και άτακτα και με λίγα πλοία
δεινοπαθούσαν από την πλευρά τους. Οι Αθηναίοι εξάλλου, επειδή φοβούνταν το
μεγαλύτερο αριθμό (των εχθρικών πλοίων) και την περικύκλωση, δεν έκαναν επίθεση στα
παρατεταγμένα εναντίον τους πλοία ούτε στο σύνολό τους ούτε στο μέσο τους, αλλ’ αφού
επιτέθηκαν σε μια πτέρυγα καταβυθίζουν ένα πλοίο. Και μετά απ’ αυτά (οι Αθηναίοι),
αφού οι εχθροί σχημάτισαν κυκλική παράταξη, έπλεαν γύρω γύρω από αυτούς και
προσπαθούσαν να τους προκαλέσουν σύγχυση.
(78.2)Καθώς όμως το αντιλήφτηκαν οι Πελοποννήσιοι που ήταν κοντά στους Κερκυραίους
και επειδή φοβήθηκαν μήπως συμβεί αυτό που έγινε στη Ναύπακτο, σπεύδουν να
βοηθήσουν, και αφού συγκεντρώθηκαν όλα μαζί τα πλοία έκαναν ταυτόχρονα την επίθεση
εναντίον των Αθηναίων.
(78.3)Τότε άρχισαν πια κι εκείνοι να υποχωρούν κωπηλατώντας προς τα πίσω και
συγχρόνως επιδίωκαν να προλάβουν τα κερκυραϊκά πλοία να καταφύγουν (στο λιμάνι) στο
μεγαλύτερο δυνατό αριθμό, καθώς αυτοί θα υποχωρούσαν αργά και οι εχθροί είχαν
παραταχθεί εναντίον τους.
(78.4)Η ναυμαχία λοιπόν, αφού εξελίχθηκε κατ’ αυτό τον τρόπο, τελείωσε με τη δύση του
ηλίου.