SlideShare una empresa de Scribd logo
1 de 15
1
2
3
En Barcelona, a gran cidade, vivía un neno chamado
Joan. A Joan gustáballe moito pintar animais, cans, peixes, gatos e
paxaros. O que lle chamaba máis a atención eran os ollos dos
animais, porque a través da súa expresión sabia se estaban
contentos ou tristes, se tiñan fame ou frío, se querían xogar ou
estaban cansos, así que lles pintaba os ollos de todas as formas
posibles: ollos grandes, ollos pequenos, ollos amarelos, ollos
abertos, ollos azuis pechados, ollos misteriosos e ollos de moitas
cores
4
5
6
Non pensedes que só sabia pintar ollos. Joan, debuxaba a todos
os animais,pero noncomo eran, senón que os facía máis belos,
poñíallestres colas e cinco ollos, dous narices e sete patas ou
catro orellas e oito pelos.
Así foi queos animaisse divertían máis dentro dos cadros de Joan
que pola rúas da cidade, e nonquixeron saír nunca máis dese
mundotan alegree fantásticoonde podían voar e xogar sempre...
Era o mundoda fantasíae a ilusión.
7
8
Joanamaba a natureza, por iso chamou ás flores, ás follas, ás
árbores e a todos os insectos para que gozasen taméndese mundo
de felicidade, ah!etaménás pedras pesadas e grises ás que lles
dixo: - "eu,pintareivos de cores para que esteadesbelas. "
Colleuas cores que utilizaba, que como vedes eran poucos, e
pintouás pedras grandes e pequenasde amarelo,vermello, verde,
azul e laranxa.- Nunca as pedras estiveron tan bonitas!
9
10
Un día, o noso amigo, levouse os animaise os insectos a París.
Subiron a unhagran torre de ferro e ensinoullesa inmensidade
do Universo, presentoulles a lúa e o sol, as estrelas, os planetas e
satélitesasí como taménas grandes constelacións ou
agrupacións de estrelas.
Edíxolles: - "A partir de agora, formardes parte do nosomundo,
poderedes viaxar coa imaxinacióna través do cosmos e
descubriredes novos mundos e teredes grandes aventuras,
porque todo isto é posible se de verdade o desexades. "
11
12
Outro día, fixeronoutra viaxe, foron a unhailla chamada
Mallorca. Era un lugar tranquiloe luminoso.
Joan pensou: - todos os animais, as plantase as estrelas estarán
moia gusto".
Os personaxes que habitaban Mallorca eran os humanos: homes,
mulleres,nenos, parecían estraños pero eran unhaxenteboa,
tranquilae divertida que gozaba do mundo máxico de Joan.
Pronto todos formaron ungran grupo ondeo respecto pola
liberdade dos outros era a única condición. Iso era unmundo
feliz.
13
- “ Penso que, aofinalda miña vidavoltarei atopartódolos
valores de candoera cativo”.
Joan Miró
14
15

Más contenido relacionado

Más de lauralauritis (14)

Presentación van gogh
Presentación van goghPresentación van gogh
Presentación van gogh
 
Carnaval de cobres
Carnaval de cobresCarnaval de cobres
Carnaval de cobres
 
Nova universo5
Nova universo5Nova universo5
Nova universo5
 
ASTEROIDE 2005 YU55
ASTEROIDE 2005 YU55ASTEROIDE 2005 YU55
ASTEROIDE 2005 YU55
 
Nova universo4
Nova universo4Nova universo4
Nova universo4
 
Nova3
Nova3Nova3
Nova3
 
Nova2
Nova2Nova2
Nova2
 
Nova1
Nova1Nova1
Nova1
 
Nova universo 1
Nova universo 1Nova universo 1
Nova universo 1
 
OS CANS
OS CANSOS CANS
OS CANS
 
PRESENTACIÓN JOAN MIRÓ
PRESENTACIÓN JOAN MIRÓPRESENTACIÓN JOAN MIRÓ
PRESENTACIÓN JOAN MIRÓ
 
Galo quirico
Galo quiricoGalo quirico
Galo quirico
 
Presentación manzaneda
Presentación manzanedaPresentación manzaneda
Presentación manzaneda
 
Presentación manzaneda
Presentación manzanedaPresentación manzaneda
Presentación manzaneda
 

CONTO JOAN MIRÓ

  • 1. 1
  • 2. 2
  • 3. 3
  • 4. En Barcelona, a gran cidade, vivía un neno chamado Joan. A Joan gustáballe moito pintar animais, cans, peixes, gatos e paxaros. O que lle chamaba máis a atención eran os ollos dos animais, porque a través da súa expresión sabia se estaban contentos ou tristes, se tiñan fame ou frío, se querían xogar ou estaban cansos, así que lles pintaba os ollos de todas as formas posibles: ollos grandes, ollos pequenos, ollos amarelos, ollos abertos, ollos azuis pechados, ollos misteriosos e ollos de moitas cores 4
  • 5. 5
  • 6. 6 Non pensedes que só sabia pintar ollos. Joan, debuxaba a todos os animais,pero noncomo eran, senón que os facía máis belos, poñíallestres colas e cinco ollos, dous narices e sete patas ou catro orellas e oito pelos. Así foi queos animaisse divertían máis dentro dos cadros de Joan que pola rúas da cidade, e nonquixeron saír nunca máis dese mundotan alegree fantásticoonde podían voar e xogar sempre... Era o mundoda fantasíae a ilusión.
  • 7. 7
  • 8. 8 Joanamaba a natureza, por iso chamou ás flores, ás follas, ás árbores e a todos os insectos para que gozasen taméndese mundo de felicidade, ah!etaménás pedras pesadas e grises ás que lles dixo: - "eu,pintareivos de cores para que esteadesbelas. " Colleuas cores que utilizaba, que como vedes eran poucos, e pintouás pedras grandes e pequenasde amarelo,vermello, verde, azul e laranxa.- Nunca as pedras estiveron tan bonitas!
  • 9. 9
  • 10. 10 Un día, o noso amigo, levouse os animaise os insectos a París. Subiron a unhagran torre de ferro e ensinoullesa inmensidade do Universo, presentoulles a lúa e o sol, as estrelas, os planetas e satélitesasí como taménas grandes constelacións ou agrupacións de estrelas. Edíxolles: - "A partir de agora, formardes parte do nosomundo, poderedes viaxar coa imaxinacióna través do cosmos e descubriredes novos mundos e teredes grandes aventuras, porque todo isto é posible se de verdade o desexades. "
  • 11. 11
  • 12. 12 Outro día, fixeronoutra viaxe, foron a unhailla chamada Mallorca. Era un lugar tranquiloe luminoso. Joan pensou: - todos os animais, as plantase as estrelas estarán moia gusto". Os personaxes que habitaban Mallorca eran os humanos: homes, mulleres,nenos, parecían estraños pero eran unhaxenteboa, tranquilae divertida que gozaba do mundo máxico de Joan. Pronto todos formaron ungran grupo ondeo respecto pola liberdade dos outros era a única condición. Iso era unmundo feliz.
  • 13. 13
  • 14. - “ Penso que, aofinalda miña vidavoltarei atopartódolos valores de candoera cativo”. Joan Miró 14
  • 15. 15