2. Lidia é un reino
Lidia é un reino
luminoso aberto ao
luminoso aberto ao
mar. Alí viviu durante
mar. Alí viviu durante
moito tempo un pobre
moito tempo un pobre
pescador que nunca
pescador que nunca
antes tivera sorte.
antes tivera sorte.
Un día, pescando co seu
Un día, pescando co seu
fillo, dille que cando el
fillo, dille que cando el
morra non poderá
morra non poderá
deixarlle máis riquezas
deixarlle máis riquezas
ca o mar que están a
ca o mar que están a
ver, e que mentres
ver, e que mentres
tivese mar tería peixes
tivese mar tería peixes
que levarse á boca.
que levarse á boca.
3. O ancián morreu esa
O ancián morreu esa
mesma noite. O seu fillo,
mesma noite. O seu fillo,
que aínda era un mozo
que aínda era un mozo
xoven, permaneceu con
xoven, permaneceu con
el ata a alba.
el ata a alba.
Acetes, que así se
Acetes, que así se
chamaba o mozo, logrou
chamaba o mozo, logrou
mercar unha barca, o
mercar unha barca, o
que lle permitiu saír
que lle permitiu saír
pescar a alta mar.
pescar a alta mar.
Con sorte, nun tempo
Con sorte, nun tempo
conseguira mercar un
conseguira mercar un
navío e incluso ter unha
navío e incluso ter unha
tripulación.
tripulación.
4. Un día Acetes e a súa
Un día Acetes e a súa
tripulación recalaron na
tripulación recalaron na
illa de Quios.
illa de Quios.
Ao desembarcaren, catro
Ao desembarcaren, catro
homes do barco deciden
homes do barco deciden
ir na busca de auga.
ir na busca de auga.
Chega a tarde e os catro
Chega a tarde e os catro
homes son cinco.
homes son cinco.
Capturaran a un mozo
Capturaran a un mozo
que estaba todo borracho
que estaba todo borracho
debaixo dunha viña, para
debaixo dunha viña, para
logo vendelo como
logo vendelo como
escravo.
escravo.
A Acetes non lle parece
A Acetes non lle parece
boa idea e pide que o
boa idea e pide que o
solten.
solten.
5. Tras unha forte pelexa entre Acetes e Lícabas, un membro da
Tras unha forte pelexa entre Acetes e Lícabas, un membro da
súa tripulación, que propina un puñetazo a Acetes, conseguen
súa tripulación, que propina un puñetazo a Acetes, conseguen
subir ao rapaz a bordo do barco prometéndolle levalo a
subir ao rapaz a bordo do barco prometéndolle levalo a
Naxos, a illa onde el vivía.
Naxos, a illa onde el vivía.
6. Todo parecía estar ben, cando a silueta de Naxos
asomou no horizonte. O mozo sorriu, pero ao ver que o
barco non se dirixía cara a súa illa, a expresión de
alegría da súa cara desapareceu por completo.
Aquel mozo non era un mozo calquera, tal e como tiña
a impresión Acetes. Ao rapaz medroulle de súpeto
unha longa barba ao igual que a súa melena.
Aos seus pés apareceron tigres e unha longa maraña de
viña cubriu os seus brazos.
7. Lícabas deuse conta nese mesmo
momento de que o mozo era en
realidade o deus Baco.
A tripulación, aterrorizada,
comezou a remar con todas as
súas forzas.
O barco non se movía, como se
estivese amarrado ao fondo do
mar. Un son de frautas comezou a
soar e os mariñeiros asustados
tiráronse ao mar. Baco converteu
a todos en golfiños, a excepción
de Acetes.
Baco achegóuselle ao velo
asustado e díxolle:
8. “Aparta o medo do
teu corazón, fuches
xusto comigo e vou
protexerte ata o fin
dos días. O único que
che pido é que me
leves de volta a
Naxos, xa sabes que
alí está o meu fogar,
e dende hoxe será
tamén o teu.”
9. Dende aquela, os golfiños dos nosos días son descendentes
deses mariñeiros e habitan o mar, bailan sobre as ondas
cada vez que pasa algún navío como se quixesen apaciguar
cos seus xogos a vella culpa dos seus antepasados.