2. TEORÍA DA EXPANSIÓN DO FONDO OCEÁNICO En 1962 o xeofísico Harry Hess propuxo que as dorsais eran en realidade zonas onde se creaba nova codia oceánica (aínda non se usaba o concepto de litosfera) e que ésta era empuxada hacia os lados polo novo material de forma que o océano ía aumentando a súa extensión. A idade das rochas basálticas respaldaba esta hipótese: os basaltos do fondo oceánico eran tanto máis antigos canto máis alonxados estaban da dorsal, e a súa idade era mínima no mesmo eixe da dorsal materiais antigos materiais novos As fosas oceánicas serían lugares da codia oceánica (hoxe sábese que é a litosfera oceánica) desaparece por afundimento, volvendo os materiais ao manto. Desta forma a cantidade global de codia oceánica (realmente litosfera oceánica) non varía ao longo do tempo, pero sí experimenta unha continua renovación.

4. A TEORÍA DA TECTÓNICA DE PLACAS (TTP)

5. A TEORÍA DA TECTÓNICA DE PLACAS (TTP)

6. TIPOS DE BORDES DE PLACA A) Bordes constructivos: presentan esforzos distensivos. Construen novo solo oceánico. Dorsais oceánicas (tamén chamadas fosas tectónicas) B) Bordes destructivos: presentan esforzos converxentes ou compresivos. Destrúen o solo oceánico. Zonas de subducción (ou fosas oceánicas). C) Bordes transformantes ou pasivos: non se crea nin destrúe solo oceánico. Rozamento entre placas. Fallas transformantes.

7. A. BORDES DIVERXENTES Dorsal oceánica. Son fendas na litosfera con vulcanismo submarino (emiten magma) que cando solidifica convírtese en basalto. A zona central da dorsal chámase rift. Rift : val alongado que divide lonxitudinalmente unha dorsal . Está composto por fallas de tipo directo por onde ascende o magma. ASOCIADAS A SISMOS DE FOCO SUPERFICIAL.