2. Baptisterio de Florencia

3. Porta sur do baptisterio de Florencia. Andrea Pisano , século XIV Detalle das mesmas

4. Ghiberti . As portas do Paraíso . Nelas, a temática relixiosa (cada unha das escenas inclúe unha historia do Antigo Testamento representada en varias pasaxes) vese xa impregnada por unha conceptualización humanista, onde o marco rectangular xa non condiciona tanto a representación como o cuadrilobulado. Destaca o volume dos corpos, a diferente profundidade do relevo (“schiacciato”) , o naturalismo na paisaxe e nos personaxes, o punto de fuga, e a exquisita atención ao detalle.

5. 1: Creación de Adán e Eva. Tentación e expulsión. 2: Adán arando. Caín e Abel traballando. Sacrificios de Caín e Abel. Morte de Abel. GHIBERTI. “Portas do Paraíso”

6. 3: O diluvio. Saída da arca. Sacrificio de Noé. Embriaguez de Noé. 4: Abraham recibe aos tres anxos. Sara na tenda. Agar no deserto. Sacrificio de Isaac. GHIBERTI. “Portas do Paraíso”

7. 5: Esaú achégase a Isaac. Raquel e Jacob. Isaac bendice a Jacob. 6: José e os irmáns Exipto. Achádego da copa de prata na bolsa de Benjamín. GHIBERTI. “Portas do Paraíso”

8. Ghiberti. Portas do Paraíso. A creación Fusión de Varias escenas Movemento sosegado Canon clásico Perspectiva lineal Uso de alto, medio e baixorrelevo Efectos de “perspectiva aérea”

9. Donatello. David (bronce de 1,58 m.) Un pastor mozo de Belén, repousa despois de ter vencido, coa súa astucia e rapidez, ao xigante Goliat, líder dos filisteos.

10. A perna dereita soporta firmemente o peso do corpo livián, mentres a esquerda descansa sobre a cabeza do adversario derrotado, Goliat. O ángulo que forma a perna libre é contrarrestado polo brazo esquerdo que o rapaz apoia sobre a cadeira. O atrevemento da súa desnudeza (so viste un sombreiro e unhas calzas de pel) realza a inclinación da cadeira e a posición case erecta do tórax, recreando a curva praxiteliana e imprimíndolle movemento e sensualidade á anatomía do pastor. A superficie pulida e case negra do bronce realza as calidades e o atractivo do corpo xuvenil. Esta escultura representa a culminación da loita do artista por liberar a escultura das ataduras que a supeditan á arquitectura. O artista retomou nesta obra o espido de tamaño natural da Antigüidade clásica,que durante a Idade Media fora relegado ao esquencemento. Aínda así, o seu tratamento da anatomía difire da tipoloxía clásica no escaso desenvolvemento muscular.

11. Donatello. San Jorge Home en plenitude Pernas firmes Lixeiro xiro Escudo Reforza estabilidade Cabeza erguida Mirada confiada O xesto sinxelo é espontáneo parece tomado directamente do natural. Destaca o gran escudo que porta, cunha gran cruz esculpida, que permite ao personaxe apoiarse con naturalidade.

12. Donatello . Monumento a Gattamelata Bronce, 3,40 m. alto por 3,90 m. longo

13. Verrochio , monumento a Bartolomeo Colleoni. Bronce, 3,95 m. Algunhas fontes indican que puido ser discípulo do propio Donatello. O monumento ecuestre deste condottiero veneciano destaca pola súa arrogancia e pola destreza con que están resoltos os problemas técnicos e anatómicos, como a pata dianteira levantada do cabalo ou a actitude tensa do xinete, medio xirado. Este monumento, diferenciándose do Gattamelata, preséntanos a un personaxe somerxido na acción, grazas ao dinamismo do cabalo e ao contrapposto do militar.