2. #34 India wist niet precies hoe laat het was toen ze bij het huis van Liv arriveerde. Ze zette de motor van haar Mercedes uit en staarde naar het kleine, knusse huisje van haar beste vriendin. Dat het zover moest komen…

3. Ze haalde de sleutel uit het contact en stapte uit. Het zou niet lang duren voordat Brett haar kwam zoeken en natuurlijk… Hij zou haar direct vinden. Maar waar moest ze anders heen? Ze had niemand anders…

4. India strompelde het tuinpad op. De wonden in haar buik deden pijn, ze martelden haar. Haar gezicht vertrok toen ze het kleine trapje opstapte. Om de pijn ietwat te verlichten, zuchtte India een keer diep in en uit. Vervolgens drukte ze op de deurbel.

5. Nadat ze voor de tweede keer op de bel had gedrukt, ging het licht in de hal aan en hoorde ze voetstappen die steeds dichterbij kwamen. Even later werd de voordeur geopend. In de deuropening verscheen Erik, met zijn blonde haar flink in de war en een slaperige blik in zijn ogen.

6. “Wat doet u in hemelsnaam midden in de nacht bij mensen aan de deur?” Vroeg hij gepikeerd. Hij ziet niet dat ik het ben, dacht India, waarna ze moest bekennen dat dat niet vreemd was nu haar uiterlijk zo drastisch was veranderd.

7. “India?” Erik deinsde opzij en toen verscheen Liv in de deuropening. Haar vriendin zag er als een engel uit in haar roze pyjama en je kon niet zien dat ze zojuist uit bed was gestapt. India hield het niet meer uit en vloog in Liv’s armen.

8. Liv, die India al jaren kende en haar uit duizenden zou herkennen, streek troostend over haar klamme rug. Toen kroop India snikkend uit de armen van Liv. “Het spijt me dat ik jullie zo laat-” “Wat is er in vredesnaam gebeurd?!” Onderbrak Liv haar.

9. Ze nam India bij de arm en trok haar mee naar binnen. “Je ziet er belabberd uit. En je haar!” India kroop in de hoek van de bank en keek op. Ze wist dat ze het nooit onder woorden zou kunnen brengen. Nooit. Dus moest ze het laten zien.

10. India trok haar T-shirt omhoog, terwijl ze haar blik afwendde. Ontsteld zette Liv een stap naar voren. “O God…” Fluisterde ze. “Erik! Bel een dokter!” India liet haar T-shirt zakken. “Nee!” Riep ze Erik halt toe. “Alsjeblieft.”

11. “Ga dan maar een pot thee zetten, als je wilt.” Erik knikte en verliet de woonkamer. Liv nam plaats op de bank. Voor een paar minuten zeiden beide vrouwen niets. “Heeft hij dit gedaan?” India en Liv wisten allebei dat er maar één ‘hij’ was.

12. India knikte. “En de baby?” India keek haar aan. “Ik weet het niet.” Haar onderlip begon te trillen. Tranen welden op in haar zeeblauwe ogen. Liv nam haar in haar armen en huilend klampte India zich aan haar vast.

13. “Het was verschrikkelijk…” Snikte India. “Het leek wel alsof hij een ander persoon was, alsof…” “Rustig maar, lieverd. Je hoeft het nu niet te vertellen.” Even later kwam Erik met een dienblad de kamer binnen.

14. Dankbaar nam India een kop thee aan. “Sorry, dat ik je niet herkende.” Erik voelde zich duidelijk schuldig dat hij zo had gereageerd, terwijl zij voor hulp en steun naar Liv was gekomen. “Dat maakt niet uit. Ik zou zelf ook zo hebben gereageerd.”

15. “Heeft Brett dit gedaan?” Liv wierp hem een waarschuwende blik toe. “Het is al goed, Liv.” India keek naar Erik. “Ja.” Erik stond op. Zijn ogen waren bloeddoorlopen. Zijn handen tot vuisten gevormd. “Waar is die hufter?! Ik zal hem eens laten zien-”

16. “Doe niet zo belachelijk en ga weer zitten.” Sneed Liv hem af. India staarde in de warme, lichtbruine vloeistof toen ze zei: “Het spijt me dat ik jullie avond heb verpest.” Liv en Erik keken haar stomverbaasd aan. “We sliepen, India!”

17. “En daarbij, ik breng jullie in gevaar!” India keek op. “Brett komt er elk moment achter dat ik hier ben. En ik weet zeker dat hij mij hier komt halen.” “Hij komt hier niet zomaar binnen, lieverd.” Probeerde Liv haar gerust te stellen.

18. “Jullie weten niet waar hij toe in staat is! En ik zal het niet overleven als hij jullie pijn zal doen…” India sloeg haar handen voor haar gezicht. “Dat zal niet gebeuren. Over een paar uur is het ochtend en dan bellen we direct de politie.

19. En of je het wilt of niet, je moet naar een dokter, India. De baby-” “Ik moet de baby beschermen, Liv!” Onderbrak India haar vriendin. “Als het al niet te laat is…” “Nee, zo mag je niet denken.” “Liv heeft gelijk, India.” Zei Erik. India knikte, al was ze het er niet mee eens.

20. Op dat moment hoorde India, Liv en Erik een harde bons. Verschrikt sprongen ze alle drie overeind, waardoor India haar kop thee liet vallen. Er volgde een tweede bons, die ook twee keer zo hard klonk. “Hij is hier...” Prevelde India.