5. Iris neemt een slok van
haar champagne, als haar
blik op Nora valt. Nora staat
aan de andere kant van de
dansvloer met Stephan te
praten. Ze ziet er goed uit,
maar ach, Nora ziet er altijd
goed uit, ze is nu eenmaal
een knappe vrouw.
6. Dan kijkt Nora haar plotseling
aan. Iris slikt en vormt haar
mond tot een glimlach. Nora
heft haar glas champagne naar
haar op en wendt zich dan
weer tot Stephan. “Dat is
tenminste een begin.” Hoort ze
Nico plotseling zeggen.
7. Iris kijkt hem aan en zucht. “Ik
weet niet hoe ik me tegenover
haar moet gedragen. Het lijkt
wel alsof alles fout is wat ik
doe.” “Wees gewoon jezelf.”
“Mezelf?” Zegt Iris spottend.
“Dat is wel het laatste wat ik
moet zijn.”
8. “Nora is toch ook gewoon
haarzelf.” Er verschijnt een
lichte blos op Iris’ wangen.
“Dat weet ik niet. Ze is me door
de vingers geglipt. Ik heb het
idee dat ik haar niet meer ken,
dat ze niet meer hetzelfde
kleine meisje is als vroeger.”
9. “Ze is volwassen geworden.”
Constateert Nico. “Ook.” Geeft
Iris toe. “Maar er is ook wat
anders, iets wat ik niet kan
doorgronden.” Nico pakt haar
glas champagne uit haar ranke
hand. “Geef het wat tijd.” Hij
zet haar glas weg en trekt haar
mee. “En nu gaan we dansen.”
10. “Wat is er toch met je? Je hebt
de hele avond nog geen woord
gezegd.” Nora schrikt op uit
haar gedachten en kijkt
Stephan wazig aan. “Sorry, wat
zei je?” “Liefje, gaat het wel
met je?” Nora fronst haar
wenkbrauwen. “Ja, hoezo?”
11. “Je bent zo afwezig. Voel je je
wel goed?” “Ik voel me
prima, Stephan, alleen een
beetje moe van de reis.” “Ik
ben blij dat ik je heb kunnen
overhalen om te gaan. Het
wordt vast een leuk weekend.”
“Daar ben ik niet zo zeker
van.”
12. “Dit is de kans om het uit te
praten met je moeder. Waarom
geef je het geen kans?” “Ik ben
hier niet voor haar, Stephan. Ik
ben hier voor Nico en ik ben
meegegaan voor jou. Je weet
dat we elkaar de laatste tijd
weinig zien.”
13. Stephan buigt zich naar voren
en drukt een kus op haar
voorhoofd. “Ik weet het, liefje.
Laten we erover ophouden.”
“Graag.” Nora neemt een slok
van haar champagne, waarna
Stephan haar meeneemt naar
de dansvloer en haar in zijn
armen sluit.
14. Iris staat voor het buffet. Ze
ziet er prachtig uit in haar
donkerblauwe jurk en
bijpassende pumps. Haar
visagiste heeft weer prachtig
werk afgeleverd en haar korte,
blonde coupe zit zoals altijd
perfect.
15. “Lieve gasten,” Iedereen wendt
zich naar haar toe. Ze ziet de
verschillende gezichten, de
benijdende, de vriendelijke, de
nieuwsgierige. Sommigen
glimlachen even naar
haar, anderen bewonderen
haar prachtige, lange jurk.
16. “Bedankt dat jullie
allemaal, hier, op deze
mooie, zwoele
vrijdagavond, gekomen zijn.
Over enkele ogenblikken wordt
het buffet geopend en is er de
mogelijkheid om twee uur lang
van vele verschillende
lekkernijen te mogen proeven.
17. Ik wens jullie allemaal nog een
heel fijne avond en geniet!” Er
volgt een enthousiast applaus
en mensen knikken
goedkeurend naar het buffet.
Dan begint er plotseling
iemand te schreeuwen.
18. “Zijn we al klaar?” Roept een
schelle stem. “Nee, er zijn
meer mensen die iets willen
zeggen!” Iedereen kijkt om zich
heen en dan, uit het niets,
komt Maria tevoorschijn, de
ex-vrouw van Nico.
19. Iris weet niet hoe ze het heeft.
Maria heeft haar haar
geblondeerd en draagt, net als
zij, een donkerblauwe jurk. Het
is dus duidelijk hoe Maria
langs de beveiliging is geglipt,
want vanaf een afstandje lijkt
ze sprekend op haar.
20. “Wat heeft dít te betekenen,
Maria?” Vraagt Nico streng.
“Houd je mond! Dit is iets
tussen haar en mij!” Maria kijkt
Iris nijdig aan. “Zij heeft mijn
leven tot een hel gemaakt!
Enkele maanden geleden was
ik nog iemand! Nu ben ik
niemand meer, helemaal
niemand!”
21. “Maria, doe niet zo-” “Houd
op!” Iedereen schrikt van de
felheid van Maria. “Ik weet iets
van jou,” Maria wijst naar Iris,
waardoor Iris ietwat achteruit
deinst. “Dat niemand anders
weet. En ik zal dat geheim
onthullen.”
22. Op dat moment vliegen twee
beveiligers naar voren en
pakken Maria beet. “Ik kom
terug, Iris, ik zal jouw leven
kapot maken, zoals jij mijn
leven kapot hebt gemaakt! Ik
kom terug met bewijzen. Ik zal
dat geheim onthullen, reken
maar!”
23. Maria’s stem verdwijnt in het
donker, als ze wordt
meegenomen door de twee
beveiligers. “Ik regel direct
meer beveiliging. Dat dit is
gebeurd is bespottelijk.” Nico
loopt weg. Iris had liever
gehad dat hij bij haar was
gebleven; ze heeft hem nu
meer dan ooit nodig.
24. De woorden van Maria blijven
zich in haar hoofd herhalen.
Het duizelt voor haar ogen.
Trillend pakt ze van iemand
een glas water aan. Dan ziet
ze hem staan, met een
lijkbleek gezicht. Hun blikken
kruisen elkaar en zeggen meer
dan duizend woorden…