Carteis exposición "O panorama musical galego na Galiza"

1. CANDO FALAMOS DE MÚSICA EN GALEGO PENSAS SÓ EN FOLK?
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

2. PODERÍAS DICIR O NOME DE TRES GRUPOS OU ARTISTAS QUE
FAGAN MÚSICA EN GALEGO? (QUE NON SEXAN GRUPOS
TRADICIONAIS OU FOLK)
1......................................
2......................................
3......................................
SE FUCHES CAPAZ QUEREMOS PARABENIZARTE!!! SE NON FOI
ASÍ SE CADRA ESTÁS INTERESAD@ NA SEGUINTE
INFORMACIÓN...
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

3. Se o teu é o Rock...
OS RESENTIDOS Antón Reixa, que formaba parte do colec>vo poé>co Rompente dende os seus inicios no ano 1977, decidiu afastarse
do mundo das letras, un mundo que deixara atrás a rebeldía dos primeiros tempos democrá>cos. O filólogo e profesor
vigués atopou no fervedoiro musical dos primeiros oitenta na súa cidade un mundo en ebulición ao que se acabou
unindo e case ao mesmo tempo que se ían armando os Siniestro Total, ‐amigos cos que compar>ron local de ensaio,
varios membros e EP de estrea, o mí>co Surfin’ CCCP, (Grabaciones Accidentales, 1984)‐, nacían Os Resen>dos,
facendo rock en galego. Hoxe, cando hai máis de 100 bandas en ac>vo e consolidadas no país cantando na nosa lingua
e tocando unha ampla variedade de es>los, isto pode non semellar novidoso, mais cómpre lembrar que na altura os
únicos referentes aos que podían botar man eran os Goma‐2 de Portonovo, autén>cos precursores do Bravú a finais
dos setenta. Ou iso, ou Andrés do Barro; alén do folk e tradicional, apenas había máis nada. Porén, o propio Reixa ten
confesado que o emprego do galego dotou a banda dunha iden>dade esté>ca singular e dende logo non foi maior
obstáculo para a súa difusión estatal, como testemuñan o éxito do seu grande hit Galicia Caníbal, máis coñecido polo
retrouso de “Fai un sol de carallo” ou a elección do seu quinto disco, Jei, (Grabaciones Accidentales, 1990), pola
revista musical Rockdelux como mellor disco de rock do ano en todo o estado. Tras milleiros de discos vendidos e de
centos de concertos, despois de facer o que lles petou e sen lle render contas a ninguén, Os Resen>dos sepáranse.
Deixaron sementado o que antes era un ermo, déronlle referentes propios á xeración bravú e remataron con absurdas
discusión arredor da viabilidade do galego para o rock. Estarán sempre, en defini>va, na orixe do rock feito en galego.
OS DIPLOMÁTICOS
DE MONTE‐ALTO
Banda imprescindíbel para entendermos a música galega, que ao longo dos máis de dez anos que es>veron en
ac>vo, dende Arroutada Pangalaica, (Dro East West, 1991), até Komunikando, (BOA, 2003), marcaron as liñas
mestras da evolución do rock en galego.
A súa formación histórica é coa que gravaron os seus tres primeiros discos: Arroutada Pangalaica, (DRO, 1991);
Parrús, (Fonomusic, 1993) e Avante toda!, (Fonomusic, 1995), isto é Xurxo Souto á voz e ao acordeón, Rómulo
Sanjurjo ao acordeón, Juan Varela “Guni” á guitarra, Mangüí Markn ao baixo e mais Marcos Viascón á batería,
aínda que no derradeiro disco só Sanjurjo seguía na banda, acompañado por Manolo Maseda ou Lola de Ribeira.
Malia estar oficialmente "re>rados" os Diplomá>cos teñen tocado de novo nalgunha ocasión, a úl>ma no
Castañazo Rock de 2012.
Banda de rock do Barbanza formada a comezos dos 90, a súa estrea foi na festa da Dorna de
Ribeira do 1992, que logo colleitou un grande suceso, xa desde o lanzamento do seu
primeiro disco, A Cuadrilla de Pepa a Loba, ( Xurelo Roxo, 1994), éxito que ten moito que ver
coa aparente facilidade coa que fusionan o rock anglosaxón da década de 1970 no musical
cunhas letras e un xeito de falar e de dicir as cousas que lles son moi próximos aos seareiros.
Despois de se separar en 2005, a banda volveu aos escenarios nun histórico concerto en
Ordes diante de 3 500 persoas.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

4. Se o teu é o Rock...
KASTOMÄ
Kastomä, ‐apócope da frase "¿qué
queres tomar?"‐, son unha banda de
rock de Ordes formada no ano 2000 por
Soneira, Oscar, Xurxo, David e Sito. No
ano 2008 incorpórase ao grupo desde
Os Gin Tonics de Sigüeiro o batería
Antonio Pazos. Din que o seu es>lo é un
es>lo xa inventado pero con influencias
nocturnas acumuladas dende inicios de
século, "que é o que lle dá o toque
persoal ás cancións". Teñen 2 Maquetas
editadas, "Tomámoslle outra" (2001) e
"Mestres de Pesadelos" (2005), e dous
discos, "Almas da Noite", editado en
formato rsico por Falcatruada e
distribuído por A Lonxa Cultural e
Impórtame merda, publicado no 2011.
RUXE‐RUXE
Grupo rock da bisbarra compostelá, da aldea de Aríns, que leva
desenvolvido unha longa traxectoria dende os seus comezos,
cando >raron a primeira maqueta no 1996, que incluía cinco
temas onde se intuía cales ían ser os vieiros polos que camiñase a
música dos Ruxe: rock en galego, que fala de Galiza e que mesmo
soa coma ela en ocasións, tanto que durante os seus comezos,
cando gravaron o seu primeiro disco, Ruxe‐Ruxe, 1999, e mailo
segundo, Non temos medo, 2000, foron incluídos seguido en
compilatorios de música folk e celta. Isto debeuse xa non á
presenza de gaita e acordeón en moitas das súas pezas, ou as
colaboracións que nos discos teñen feito pandeireteiras coma
Liñaceira, ‐feitos que por outra banda son comúns a outros
grupos de rock‐, senón a unhas raigames tan chantadas na terra,
como lles acontecía quizais aos Rastreros, que aínda que estean a
facer rock hai algo atrás que recorda sempre de onde son os que
tocan. E non hai máis que escoitar os seguintes traballos do
grupo, A terra dos comentos, 2003, e Fervendo, 2004, para se dar
de conta disto. Porque nestes traballos a presenza do rock é
moito maior, case absoluta, especialmente no úl>mo deles, coas
colaboracións de Julián Hernández de Siniestro ou o Maestro
Reverendo, mais o arrecendo á terra segue a estar presente, para
sinalar que os rapaces que están a soar vos son de Aríns,
Compostela.
Xigantes, (PAI Música, 2008), dá un paso máis, ‐unha boa
alancada‐, cara a unha madurez musical que semella vai situar a
banda nun son que relembra moito o rock anglosaxón dos
setenta, ‐dunha e outra banda do Océano‐, e que lle concede
cada vez máis importancia, nas gravacións, aos medios tempos.
Unha base rítmica ancorada nese rock clásico, unha guitarra que
gaña en protagonismo, tamén ao vivo, e unhas voces, ‐principal e
tamén os coros‐, seguras do que fan marcan a pauta. E dentro
desta liña xeral do seu novo traballo, abrollan retallos punk, ecos
do ska, unha olladela ao hip‐hop, gaitas e saxos dando acubillo a
unhas letras que cada vez collen máis peso no total do disco.
ZENZAR
Fórmase no outono de 1987 co nome de Mördor. Son
a banda con máis anos de ac>vidade en Galiza
facendo rock en galego. O seu primeiro concerto foi
no Nadal de 1988 no pub Non sei sendo un sexteto.
Man>veron esa formación ata o ano 1991 cando
saíron da banda o teclista Manuel Jesús e o
guitarrista Luis. No verán do 1993 prodúcese o troco
de nome, por mo>vos legais, pasando a chamarse, xa
para sempre, ZENZAR. No 1997 prodúcese a saída á
rúa do seu primeiro L.P. Disparados ó Futuro.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

5. Se o teu é o Pop...
Fanny+Alexander son unha banda indie galega con base en Compostela que gosta de poñer a proba en cada
unha das súas cancións os límites do Pop máis canónico, chimpando do pop acús>co á indietrónica máis
arriscada, do chamber‐pop orquestrado ao máis shoegazer e espacial, do sinté>co pop electrónico ao máis
folkie e espido. Unha a>tude rupturista que comeza coa fidelidade ao principio punk do Do It Yourself ‐
autoproducindo os seus discos e realizando os seus propios videoclips e material gráfico‐, con>nua cun
compromiso co Copylez e remata coa explotación a conciencia da infinda paleta de sons que proporcionan as
novas tecnoloxías. En defini>va, poñendo os alicerces para a contemporaneización da nova música pop galega
a base de machucar es>los, regras e e>quetas.
Publicou os seguintes traballos: Lusco e Fusco, (A Regueifa Discos, 2006), Finais dos 70s comezos dos 80s, (A
Regueifa Discos, 2007) e Alfaias, (A Regueifa Discos, 2009)
Dende un bar de Compostela até unha praia de Laxe, dende os Beatles ao funk, ‐pasando por Nirvana e facendo unha
boa parada na música brasileira‐, non se pode saber se a doce Lore{a Mar>n volverá de vez, tampouco se seguirá os
consellos das súas amigas, mais o que é seguro é que estes tres mozos da Coruña veñen de lle dar unha boa sacudida ao
panorama musical do país ao socairo do funk ledo que manufacturan baixo o nome da amiga de Jojo. Após de se estrear
cun EP autoeditado no 2005 e de mudanzas nunha formación que chegou ao sexteto para ficar reducida a tres
compoñentes despois da saída de Ion Romero, Lore{a Mar>n gravou durante o ano 2006 Paraíso distante, (Falcatruada,
2007), ‐onde aínda par>cipa a guitarra de Romero‐, un funkeirazo con raigames no rock e pólas que chegan rabuñar no
hip‐hop e na música do Brasil. A cantar en galego, inglés, portugués e todo aquilo que lle acaia ben ao ritmo das súas
cancións, destaca o emprego que fan do noso idioma nas pezas máis funk do disco, onde amplían as súas posibilidades
foné>cas e rítmicas para amosar un resultado que sorprende, que iden>fica plenamente a sonoridade da banda e que
lle debe moito ao traballo do vocalista Brais Morán, autor da meirande parte das letras e das melodías, agás De repente,
con letra de Vinícius de Morais.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

6. Se o teu é o Pop...
THE HOMENS
Trío compostelán de power‐pop que >rou un disco longo, Tres, (Falcatruada, 2007), após da edición da autoedición de dous EPs
#1, no 2005, #2, 2006, o que unido ao considerable número de concertos dados en Galiza e Portugal nos seus seis anos de
existencia os converte nun dos grupos máis dinámicos do pop galego. Xocas, batería, Roi, baixo e voz, e Mar>n Wu, guitarra e
voz, compoñen The Homens, unha banda que segue o ronsel dos americanos Fugazi, cunha música que agocha certo recendo e
ac>tude do punk británico dos setenta, e na que cada vez vai tendo máis peso a influencia de bandas como Barracudas ou Pixies,
para achegar un son no que, como eles mesmos din, veñen armados de guitarras ruidosas pero tamén de sensibilidade melódica.
Cuns retrousos moi cantables, The Homens podería colocar o seu traballo sen dúbida nos circuítos da radio‐fórmula, mais a súa
filosora tenos levado por outros vieiros e así todo o seu labor crea>vo faise baixo a licenza Crea>ve‐Commons, o que permite
descargar as cancións dos seus traballos dende a rede; aínda así, desta volta o grupo decidiu tamén sacar o seu traballo nun
soporte rsico, cunha edición en formato especial onde se inclúe vinilo, CD e os temas en mp3, para alén do clásico formato CD en
exclusiva. No 2011 decidiron separarse.
ATAQUE ESCAMPE
Banda compostelá fundada no 2002, que se consolidou no panorama galego despois de publicar A grande evasión, disco que
chegou aproximadamente un ano despois do suceso que >vo Galicia es una mierda, (A Regueifa Discos, 2008), con 15 000
descargas e algún que outro ataque dos que non entenderon a crí>ca retranqueira e se enganaron coa provocación, ‐punk para L.
Gómez‐. De feito, houbo algúns que incluso pensaron que a censura era o mellor método para non incomodar as mentes
autoodiantes da clientela que sobe e baixa maina nas escaleiras mecánicas mentres mira chegar a primavera e as semanas
fantás>cas. Malia estas e outras pequenas e curiosas anécdotas, no espazo que houbo entre traballo e traballo o mundo crea>vo
da banda non parou de ferver e agasallaron os seus seguidores con Galicia es una fiesta, (A Regueifa Plataforma, 2008) cos
remixes do Dr. Painkiller de cinco dos temas do segundo traballo da banda.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

7. Se o teu é o Metal...
OS SKORNABOIS
Grupo de Vilanova de Lourenzá,
Lugo, que comezou facendo punk‐rock
para despois achegarse a sons
encadrables no rapcore ou no
rapmetal. Creados a comezos dos 90,
par>ciparon no movemento Bravú e
separáronse a finais da mesma
década.
NAO
Grupo que se estreou con As
palabras espidas, (2007). Despois
>raron o seu segundo álbum,
Coas túas mans, (autoeditado,
2010), nove temas que mesturan
sen>mentos e dureza dunha das
bandas nacionais con maior
proxección, que sacou este novo
disco despois dun ano enteiro de
traballo e dun, segundo eles,
merecido repouso. A finais de
2012 comezou un proxecto de
crowfounding para publicar o seu
terceiro traballo, Cancións de
amor e liberdade, (Autoeditado,
2013), que verá a luz o 26 de
febreiro de 2013.
FAME NEGHRA
A comezos dos 90, Compostela viviu unha eclosión
de bandas de hardcore, con grupos como Mol, Dirty
barriguitas, Irmandiños ou os propios Fame Neghra.
Banda cun compromiso polí>co evidente nas súas
letras, gravou dúas maquetas e posteriormente
dous ep's, a súa estrea en solitario Benvidos a
Famelandia, (Potencial H.C./Trevoada, 1992) e un
outro compar>do con Dirty Barriguitas un ano
despois, tamén para Trevoada. No 98 sacaron o seu
único disco, O neno carburador, (Lixo Urbano,
1998), onde o seu son se aproxima máis ao punk,
despois da incorporación de Mar>nho, ‐Mar>n Wu,
trompeta e guitarra‐, ao trío de batería, Ramón,
guitarra, Ález e baixo e voz, Suso. Un par de anos
despois o grupo desapareceu e varios dos seus
integrantes pasaron a formar parte de Samesugas.
TÚZAROS
Banda compostelá, concretamente de San
Lázaro, que botou catorce anos na música,
tempo que lles permi>ra gravar dous discos,
Túzaros, 1997 e Trivial, 2001, para alén dunha
maqueta anterior, que refleckan un son
contundente que levaron a escenarios de
toda Galiza, nomeadamente da comarca de
San>ago: Bertamiráns, Escravitude, todos os
pubs de Compostela, aínda que axiña foron
ampliando fronteiras para deitar o seu son en
Padrón, Bueu, Vigo, A Coruña, Chantada,…
Anos de estrada, de ensaios, de loitar por
facer boa música en Galiza e en galego, feito
que os levou a estar presentes no proxecto
Unión Bravú, 1996, onde unha ducia de
bandas quixeron demostrar que era posíbel
facer rock aquí sen se ter que transformar en
copias insípidas das sonoridades foráneas,
sen ter que imitar, creando, argallando, dende
a pertenza consciente a unha cultura.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

8. Se o teu é o Punk...
O LEO I ARREMECÁGHONA
Cantautor punk da parroquia viguesa de Matamá, O Leo
pasea a súa particular performance, teloneado polo seu
alter ego, O Leio, cantautor que interpreta temas de
Batallán ou Vaamonde, para dar paso despois ao resto da
familia Arremecághona!, -cada vez máis numerosa-, e
rematar sempre coa versión máis punk, onde vestido co
traxe galego e camisola anarquista versiona aos Clash,
cunha das mellores cancións do certame apologhit, e
sacode os alicerces da sociedade. No 2012 gravou ao
vivo no seu piso de Compostela o que sería o seu terceiro
disco, do que tampouco volveu haber novas.
SAMESUGAS
Grupo creado en 1999, por membros
doutras formacións como Fame Neghra e
Dirty Barriguitas. O seu esYlo anda entre
o punk‐rock e o garage con letras en
galego e inglés. A banda está formada
por Álex, batería; Ramón, guitarra;
Alberte, baixo e voz e Joaquín, guitarra e
voz. Na súa andaina editaron tres
traballos longos en solitario, Machine in
your brain, (H‐Records, 2003), Alá vai,
(Lixo Urbano/H‐Records, 2006) e a finais
de 2001 They are out there, (Lixo Urbano,
2011), para alén de varias maquetas e
splits comparYdos con bandas punk de
ArxenYna, Finlandia, etc.
Grupo de punk‐rock vigués, formado a comezos dos 90 por 3 adolescentes do barrio
das Travesas de Vigo, Kino, Xose e Roberto, aos que logo se unirían Esteban na voz e
Markn, membro na altura dos KOP vigueses, artellando a que sería a formación
durante esa década. Despois do éxito acadado pola súa segunda maqueta, ‐que
chegou a saír nas bandas deseñadas de Pedro Pico&Pico Vena‐, a discográfica alemá
SOS Records edítaa en CD, o primeiro da banda, Sempre Ceibes, publicado no 1996.
Despois dalgunha mudanza na formación, ‐saída de Xose, paso de Mikele e Pablo
polo baixo‐, van gravando algún disco novo, XusJza cega, (Plas>cs Discs, 1997) e
Skacha, (Sons de Luita/Janie Jones Records, 1999), ademais do traballo, compar>do
con varias bandas como Kaos ou Disturbio 77, Estado de SiJo, (Janie Jones Records,
2001) no que versionan bandas punk da cidade como Desvirgheitors.
Posteriormente Roberto, un dos fundadores abandona o grupo e Skacha saca algún
novo traballo, o recompilatorio 1995‐2003 co selo italiano Anfibio e xa con temas
novos o magnífico A ferro e lume, (Potencial HC, 2006) e finalmente Catro, (Escacha
Records, 2010). A badna despediuse cun concerto na súa cidade natal no 2011.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

9. Se o teu é o Hip-Hop...
EL PUTO COKE
MC e compositor vigués nado a comezos dos 80, con máis
de quince anos no panorama hip hop ibérico. A súa
primeira aparición foi nun recompilatorio da revista
"Bambán", no 1997 con apenas 16 anos, co tema "Kuando
piso", canción que lle faría gañar o ktulo de ar>sta
revelación galego 1998 baixo votación dos medios de
comunicación musicais locais.
Ten publicado varios discos en solitario, para alén de ter
sido compoñente e co‐fundador do xa disolto colec>vo "La
Familia" de Vigo, pioneiro no hip hop na cidade olívica.
Tamén ten colaborado con ar>stas da talla de Kase‐O
(Violadores del Verso), Payo Malo, Roty340, Dj Vadim, Griffi
(Solo los Solo), Dive Dibosso (7 notas 7 colores), Mind da
Gap, Mundo, Duo Kie, Juan Pro, Giro er Nene, Dj Tillo,
Sindicato argen>no del Hip‐Hop, Dano, La Puta Opp, Gran
Purismo...
En febreiro de 2006 presentou o seu álbum Los Lunes al
soul, primeiro traballo profesional dun MC en todo o Estado
que era colgado de modo totalmente gratuíto na propia
web do ar>sta. Máis de 100.000 personas descargárono en
apenas medio ano.
En 2007 gaña o premio do Maketón 40 Principales como
mellor produtor musical nacional, despois de crear a súa
propia produtora: “Licor Kafé”, centrándose na súa faceta
de produtor, o que o leva a traballar con varios ar>stas do
panorama vigués: Licor Kafé Vol 01, Wöyza (Pisando el
suelo que ves), 040, Dr Valda (Clase obrera), Sale (Nuevo),
Aid (Jugando). Malia desenvolver a súa carreira
maioritariamente en castelán, é habitual que engada algún
tema en galego nos seus traballos, lingua que tamén ten
empregado nas súas colaboracións con grupos portugueses
ou co Xabarín Club.
En 2012 >rou Coke Céspedes, traballo que tamén se pode
descargar de balde na súa web.
DIOS QUE TE CREW
Colec>vo Hip Hop nado en Ordes no 2003, propiciado pola unión das bandas de rap
"Ghamberros" e boa parte de "5 Talegos". Formado por dj's, breakers, mc's e grafiteiros. Ritmos
potentes e letras en galego. Fixeron a súa estrea con Xénese no 2006, disco que os fixo coñecidos
en todo o país. En 2011, e da man de BOA, publican Humanose, traballo para o que contaron, ‐
tanto na gravación coma na xira posterior no verán dese ano‐, coa colaboración dos Machina.
AID
Aida Alonso Iglesias, arks>camente Aid, estudante de
Telecomunicacións na Universidade de Vigo, locutora
de radio, colaboradora de televisión e mc. Dende
verano de 2007 exerce de locutora e guionista no
programa "Moito de Aquí" en Radio Piratona (106.0
FM Vigo), un programa dedicado á divulgación dos
grupos locais e en apoio a lingua galega.
Equipo de Dinamización da
Lingua Galega. IES nº1 Ordes

10. Se o teu é a música electrónica...
GALEGOZ
Bases electrónicas mesturadas con reggae, funk e soul, e zarrapicadas por letras combativas,
irreverentes e as veces mesmo surrealistas conforman o orixinal son de GalegoZ. Música
marxista-electricista, ARANHOTO STYLE! Música para bailar pensada e feita en Galiza.
Samplers, loops, percusions, guitarras, ventos e voces, apoiados por vídeo e performance
conforman este espectáculo galego multimedia. Unha ciber-verbena electrónica con melodías
sinxelas, ventos contundentes, estética circense, actitude punk e tres voces dándolle guerra ao
poder e as inxustizas sociais, fuxindo de dogmatismos e sen perder nunca o bo humor.
O proxecto GalegoZ nace no 2005 como un experimento para formar un grupo virtual que
fusionase diferentes disciplinas: música electrónica, teatro, vídeo, inspirándonse en Gorillaz.
Proxecto creado por algúns dos membros da Matraka Perversa, en febreiro do 2006, -animados
pola boa acollida do single “Galician Chimpanzee”-, deciden constituírse en banda. E así, o
experimento cristaliza no disco “Galician chimpanzee”, -un traballo de manufactura caseira
editado pola discográfica galega Ouvirmos-, e o “grupo virtual” transfórmase nunha banda
formada por músicos procedentes de distintos grupos galegos.
En 2007 a banda tocou ao longo de toda a xeografía galega presentando o seu segundo traballo
“Revolution Dance” nos festivais mais importantes do pais. No 2009 publicaron o seu último
disco, "Viñeron da Galiza interior". A banda Galegoz está formada por: Denís Mutante (voz),
Pulpiño Viascón (batería, percusións e voz), Marcos Payno (programacións e voz), Manuel
Payno (trompeta e coros), Alex Salgueiro (frauta e teclado), Tomas Ruido (Técnico de son e
produción técnica ), Matías Olazábal (guitarra) e Chou (Samplers, video-dj e son).
PROJECTO MOURENTE
O Projecto Mourente é un "passa-tempo musical" coordinado por Carlos Valcárcel. O obxectivo é facer
música na casa usando as tecnoloxías domésticas. O Projecto Mourente desenvolve as súas actividades
entre Compostela e Pontevedra desde 2006. Malia non querer seguir ningún estilo musical concreto, “procura
uma sensibilizaçom sobre a necessidade urgente de fazer pop electrónico em galego". Xa desde os
comezos apostaron pola difusión na rede e así permitía descargar os temas do seu primeiro traballo, Baixo
os eucaliptos, (A Regueifa Plataforma, 2006), desde a súa páxina.
A comezos de 2012 publicaron un sinxelo, Ao teu redor, adianto do que foi o seu último traballo, titulado A
pior, que tamén saíu este ano.
Equipo de Dinamización da Lingua Galega. IES nº1 Ordes

11. Se o teu é a fusión de estilos...
LAMATUMBÁ
Banda ourensá formada contra o cambio de milenio pola que
teñen pasado varias ducias de músicos. De feito, parte da
formación orixinal da banda forma parte hoxe en día dos Sonoro
Maxín e aínda nos seus dous últimos anos tiveron outra media
ducia de cambios. En tres ocasións entrou nun estudio para
gravar un disco. No ano 2005 chegou o Lume (para que saia o
sol), producido polo amigo Kaki Arkarazo e mais o propio grupo
co cantante orixinal, Iko. O ano 2008 viu a saída do Paraugas
Universal, feito man a man con Segundo Grandío, xa con Sergio
Zearreta, Trosma, na voz. E no 2010, saíu A órbita da banda
hipnótica. Lamatumbá anunciou un até logo a comezos de 2012.
A COMPAÑÍA DO RUÍDO
A compañía do Ruído está formada por sete
persoas que dan vida a unha orixinal mestura de
diferentes es>los. Destaca o escarnio nas súas
letras, que mandan mensaxes comba>vos a través
de ritmos bailables e diver>dos.
Folk, rock, ska, corridos mexicanos, rumba, punk,
ou regaae, entran na ba>dora da Compañía,
procurando unir así o diver>mento, e a resistencia
social.
Con dez anos de traxectoria, A Compañía do Ruído
ofrece un directo sólido, dinámico, e contundente,
cargado de enerxía, imaxinación, e bo humor.
Neste ano 2012 presenta o seu 5º traballo
discográfico “ Había de chover merda”, e traballa
na composición do seu espectáculo “ Isto é unha
taberna, e aquí vense a cantar”.
NARF, alter ego de Fran Pérez, é un cantautor compostelán de longa andaina no universo
cultural galego. O músico xa roldaba a noite san>aguesa nos oitenta con Nicho Varullo e os
Kinindiolas, para logo pasar pola compañía teatral Chévere, pola Sala NASA ou pola
Psicofónica de Conxo.
O proxecto en solitario de Fran Pérez deuse a coñecer cando musicou un poema do
mozambicano José Craveirinha, “Quero ser tambor”, o que deixou as portas abertas a un
novo proxecto discográfico, no que NARF traballou xunto ao grupo Timbila Muzimba, co
que argallou un espectáculo conxunto para o verán de 2005.
O seu segundo traballo, Tótem (Falcatruada, 2007), é un reflexo da súa vida nómade. As
cancións arrecenden aos dis>ntos lugares, ‐A Habana, Maputo, Lisboa, Londres‐, onde
foron compostas, onde foron interpretadas por vez primeira, para nos achegaren deste
xeito un mosaico cultural baixo a visión dun galego do mundo. Despois da xira do proxecto
Bumba, a carón dos moçambicanos Timbila Muzimba, e da súa par>cipación no Liet‐Lavlut,
fes>val da canción en linguas minorizadas de Europa, celebrado na Laponia sueca, viría o
seu seguinte traballo, Aló irmao. Realizado man a man con Manecas Costa, saíu á venda o
9 de xuño de 2010. Gravado en directo o 16 e 17 de xuño de 2009 no Teatro Principal de
San>ago de Compostela, o disco inclúe un CD con 12 temas novos e un DVD que recolle
aquelas dúas noites máxicas nas que o magne>smo entre Galiza e Guiné Bissau se
trasladou do escenario ás butacas.
NARF
Equipo de Dinamización da Lingua
Galega. IES nº1 Ordes

12. INFORMACIÓN TIRADA DA PÁXINA: h{p://www.gzmusica.com
Aí atoparás moitos máis grupos e cantantes...
Equipo de Dinamización da Lingua Galega.
IES nº1 Ordes