2. Η καλλιέργεια
τησ ελιάσ
Η καλλιέργεια τησ ελιάσ άρχιςε προ
χιλιετιών.Σύμφωνα με την αρχαία
ελληνική παράδοςη,η ελιά
πρωτοκαλλιεργίθηκε από την θεά
Αθηνά ςτον Παρθενώνα τησ
Αθήνασ(βλ.αριςτερά).Αυτό
αποδεικνύεται από έναν αρχαίο
ελληνικό μύθο,όπου η θεά Αθηνά και ο
θεόσ Ποςειδώνασ ανταγωνίζονταν με
έπαθλο την πόλη τησ Αθήνασ,που τότε
δεν είχε όνομα.Αυτόσ που θα έδινε το
πιο χρήςιμο δώρο ςτουσ κατοίκουσ θα
δινόταν το όνομά του ςτην πόλη.Ο
Ποςειδώνασ χτύπηςε την τρίαινά του
κάτω και έβγαλε ένα κύμα
θάλαςςασ,ενώ η Αθηνά παρουςίαςε την
ελιά.Έτςι,αφού
κρίθηκαν,αποφαςίςτηκε να πάρει η
πόλη το όνομα τησ Αθηνάσ.Έτςι ξεκινά η
ιςτορία τησ καλλιέργειασ τησ ελιάσ.
3. Η καλλιϋργεια του ιερού για τουσ
αρχαύουσ φυτού απαιτεύ ιδιαύτερη
τεχνικό.Αρχύζει να καλλιεργεύται τον
Υλεβϊρη,με τα τελευταύα ψύχη του
χειμώνα και η ςυγκομιδό γύνεται ςτα
μϋςα με τϋλη Υθινοπώρου.
Η ελιϊ καλλιεργεύται ςε βραχώδη
και ξηρϊ μϋρη και ταιριϊζει απόλυτα
ςτο μεςογειακό κλύμα και αποτελεύ
απαραύτητο υλικό για την μεςογιακό
διατροφό.
5. Οι καρπού τησ ελιϊσ ωριμϊζουν περύπου ςτα μϋςα με τϋλη του
φθινοπώρου,οπότε κατϊ τισ αρχϋσ του Νοϋμβρη αρχύζει η ςυγκομιδό
Η ςυγκομιδή του
του καρπού τησ ελιϊσ,ό αλλιώσ το λιομϊζωμα.Παραδοςιακϊ,η ελιϊ καρπού τησ ελιάσ .
‘‘μαζεύεται’’ με το χϋρι(βλ.πϊνω δεξιϊ),μα ςόμερα ςυνηθύζεται να
χρηςιμοποιούνται διϊφορα νεότερα εργαλεύα,όπωσ,για παρϊδειγμα,το
χτϋνι(βλ.κϊτω δεξιϊ),με το οπούο ‘’περνούν’’ το κλαδύ για να
αποςπϊςουν τον καρπό.Για την ευκολότερη ςυλλογό του
καρπού,ςτρώνουν κϊτω από το δϋντρο που κϊνουν τη ςυγκομιδό,ϋνα
μεγϊλο πανύ που μοιϊζει με δύχτυ από ςυνθετικό υλικό ό με
λιόπανα,μικρότερα πανιϊ.Μερικϋσ φορϋσ,χρηςιμοποιούνται ςκϊλεσ
για τα κλαδιϊ με δυςκολότερη πρόςβαςη.Μόλισ το λιομϊζωμα
τελειώςει,οι αγρότεσ τονϊζουν τισ ϊκρεσ των πανιών προκειμϋνου να
δημιουργηθούν ςωρού,οι οπούοι θα καθαριςτούν από τα ‘’χοντρϊ’’
κατακϊθια.τη ςυνϋχεια,οι ελιϋσ τοποθετούνται ςε
τςουβϊλια,κουβϊδεσ ό ϊλλα δοχεύα μεταφορϊσ.Σα φύλλα δεν εύναι
απαραύτητο να αφαιρεθούν,αφού απομακρύνονται ςτο ελαιοτριβεύο με
ϋνα ειδικό μηχϊνημα που βγϊζει αϋρα,όπου χρηςιμοποιεύται πριν το
ϊλεςμα.Ένασ ϊλλοσ τρόποσ ςυγκομιδόσ,εύναι το ‘’τύναγμα’’ τησ ελιϊσ
με ξύλινα ραβδιϊ,όμωσ αυτό μπορεύ να γύνει μόνο εϊν ο καρπόσ ϋχει
ωριμϊςει τελεύωσ και η απόςπαςό του από το δϋντρο εύναι
ευκολότερη.ε μεγϊλουσ ελαιώνεσ,χρηςιμοποιούνται ειδικϊ
μηχανόματα όπωσ η περιςτροφικό βϋργα(βλ.κϊτω).
6. Οι αςθϋνειεσ τησ ελιϊσ εύναι αρκετϋσ, μα ϋχει και αρκετούσ εχθρούσ.
Αςθένειεσ και Ένασ από αυτούσ εύναι ο Δϊκοσ (βλ.κϊτω αριςτερϊ),το οπούο εύναι
εχθροί τησ ελιάσ. μια μικρό μύγα όπου το χαρακτηριςτικό γνώριςμϊ του εύναι μια
ςκοτεινό κηλύδα ςε κϊθε του πτϋρυγα. Έχει 3-4 γενιϋσ το ϋτοσ. Αρχύζει
από νύμφη και καταλόγει ςε ενόλικο ,όπου μπαύνει ςτον καρπό και
τον καταςτρϋφει. Ένασ ακόμη εχθρόσ εύναι η Βαμβακϊδα .Εύναι ϋνα
μικρό, πραςινωπό ϋντομο,όπου καθώσ ενηλικιώνεται ,γύνεται
μαγαλύτερο.Σο μϋγιςτο ςε αυγϊ που μπορεύ να γεννόςει ϋνα
θυληκό,εύναι 1.000 περύπου αβγϊ πϊνω ςτα φύλλα ό τον νεαρό
καρπό.Όταν η προςβολό εύναι μικρό,τα ϋντομα τρώνε το ζουμύ του
καρπού,μα όταν εύναι μεγϊλη, μπορεύ να φτϊςουν ςε ςημεύο να ρύξουν
τον καρπό.Μια αςθϋνεια εύναι το Κυκλοκόνιο, το οπούο προςβϊλλει
τα φύλλα, δημιουργώντασ κηλύδεσ. Αυτό προκαλεύ φυλλόπτωςη και
ςτη χειρότερη περύπτωςη ,ακαρπύα. Τπϊρχουν και ϊλλοι εχθρού και
αςθϋνειεσ,όπωσ η Καλοκόρη,ο Ρυνιχύτησ,ο Πυρινοτρύτησ,η Ίςκα,η
Κερκόςπορα και το Γλυςπόριο(βλ.κϊτω δεξιϊ για μϋςο
καταπολϋμιςησ).